Wilson began with the presumption t

Wilson began with the presumption that the behavior of bureaucrats and bureaucracies was purposive; that is, it was motivated by some goal or objective. He rejected the argument that the goals driving bureaucratic behavior were wholly, or even largely, determined by legislatures. Wilson noted that bureaucratic missions encapsulated in law tend to be vague (the goal of the Department of State, for example, is to “promote the long-range security and well-being of the nation”). Fuzzy exhortations to “do the right thing” are politically appealing, but they provide no hint of the specific actions a bureaucracy is expected to undertake. In Wilson’s terms, these goals do not define “operator tasks,” meaning they do not tell the frontline workers of a bureaucracy what they should be doing. These workers, whom Wilson termed the “operators,” are those whose work actually justifies the existence of a given organization—for example, teachers in a school, patrol officers in a law enforcement agency, or soldiers in an army (1989, 33–34).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เริ่มต้น Wilson กับข้อสันนิษฐานที่ว่า พฤติกรรมของ bureaucrats และ bureaucracies ถูก purposive กล่าวคือ มันเป็นแรงจูงใจตามเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์บางอย่าง เขาปฏิเสธอาร์กิวเมนต์ที่มีเป้าหมายขับรถราชการลักษณะการทำงานทั้งหมด ขึ้นตาม legislatures แม้ใหญ่ Wilson กล่าวว่า ภารกิจราชการนึ้ในกฎหมายมักจะคลุมเครือ (เป้าหมายของภาครัฐ เช่น คือการ "ส่งเสริมความปลอดภัยระยะยาวและความเป็นชาติ") Exhortations เอิบ "ทำในสิ่งที่ดี" น่าสนใจทางการเมือง แต่พวกเขาให้คำแนะนำไม่มีการดำเนินการเฉพาะข้าราชการที่คาดว่าจะดำเนินการ ในแง่ของ Wilson เป้าหมายเหล่านี้ไม่กำหนด "ดำเนินงาน หมายความว่า จะไม่บอกคนแนวหน้าของข้าราชการที่พวกเขาควรจะทำอะไร แรงงานเหล่านี้ ที่ Wilson เรียกว่า "ผู้ประกอบการ" เป็นผู้ที่มีการดำรงอยู่ขององค์กรที่กำหนดที่จัดชิดจริง — เช่น ครูผู้สอนในโรงเรียน ลาดตระเวนเจ้าหน้าที่ในหน่วยงานที่บังคับใช้กฎหมาย หรือทหารในกองทัพ (1989, 33-34)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิลสันเริ่มต้นด้วยข้อสันนิษฐานว่าพฤติกรรมของข้าราชการและธิปไตยที่ถูกเจาะจง; นั่นคือมันเป็นแรงผลักดันเป้าหมายบางส่วนหรือวัตถุประสงค์ เขาปฏิเสธข้อโต้แย้งว่าเป้าหมายพฤติกรรมการขับรถของข้าราชการได้ทั้งหมดหรือแม้กระทั่งส่วนใหญ่กำหนดโดยสภานิติบัญญัติ วิลสันตั้งข้อสังเกตว่าภารกิจราชการห่อหุ้มในกฎหมายมีแนวโน้มที่จะคลุมเครือ (เป้าหมายของภาครัฐเช่นการคือ "การส่งเสริมการรักษาความปลอดภัยในระยะยาวและเป็นอยู่ที่ดีของชาติ") ชี้ชวนฟัซซี่ "ทำสิ่งที่ถูกต้อง" เป็นการเมืองที่น่าสนใจ แต่พวกเขาให้คำแนะนำของการดำเนินการเฉพาะข้าราชการที่คาดว่าจะดำเนินการใด ๆ ในแง่ของวิลสัน, เป้าหมายเหล่านี้ไม่ได้กำหนดงาน "ผู้ประกอบการ" หมายถึงพวกเขาไม่ได้บอกคนงานพนักงานราชการของสิ่งที่พวกเขาควรจะทำ แรงงานเหล่านี้ซึ่งเรียกว่าวิลสัน "ผู้ประกอบการ" เป็นผู้ที่มีผลงานจริง justifies การดำรงอยู่ขององค์กรตัวอย่างเช่นสำหรับให้ครูในโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนในหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายหรือทหารในกองทัพ (1989, 33- 34)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิลสันเริ่มด้วยข้อสันนิษฐานว่า พฤติกรรมของข้าราชการและการปกครองเป็นแบบเฉพาะเจาะจง คือ มันถูกกระตุ้นโดยมีเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ เขาปฏิเสธอาร์กิวเมนต์ที่เป้าหมายพฤติกรรมการขับขี่ระบบราชการถูกทั้งหมด หรือส่วนใหญ่ที่กำหนดโดย legislatures . วิลสันกล่าวว่าระบบราชการภารกิจบรรจุในกฎหมายมักจะเป็นคลุมเครือ ( เป้าหมายของหน่วยงานของรัฐตัวอย่างเช่น การส่งเสริมความปลอดภัยในระยะยาวและความเป็นอยู่ของประเทศ " ) โหลด exhortations " ทำในสิ่งที่ " สิทธิทางการเมืองที่น่าสนใจ แต่พวกเขาให้ไม่มีคำใบ้ของเฉพาะการกระทำราชการ คาดว่า จะรับปาก ในแง่ของวิลสัน เป้าหมายเหล่านี้จะไม่นิยาม " งานโอเปอร์เรเตอร์" หมายความว่า พวกเขาไม่ได้บอกพนักงานคนงานของระบบราชการ สิ่งที่พวกเขาควรจะทำ แรงงานเหล่านี้ ซึ่งวิลสันที่เรียกว่า " ผู้ประกอบการ " เป็นผู้ที่มีงานจริงอธิบายการดำรงอยู่ขององค์กรที่กำหนด ตัวอย่างเช่น ครูในโรงเรียน , เจ้าหน้าที่สายตรวจในหน่วยงานบังคับใช้กฎหมาย หรือทหารในกองทัพ ( 1989 , 33 - 34 )