Summary
Mrs. Mooney, who has been separated from her abusive alcoholic husband ever since he tried to kill her with a cleaver, runs a boarding house occupied by music-hall performers, tourists, and a number of young Dublin clerks. Her daughter, Polly, worked briefly as a typist and now labors as a housekeeper at home. When Polly becomes involved with one of the boarders, a clerk in his mid-thirties named Mr. Doran, Mrs. Mooney does not interfere.
Instead, she allows the affair to continue until other lodgers at the house have observed it. Then she insists that Doran marry her daughter. Doran already feels guilty, thanks to a meeting with his priest the night before, and he is worried that his employer will get wind of the affair. Also, he is concerned that Polly might try to "put an end to herself," and he fears the wrath of Polly's brother Jack. Despite the fact that he does not love her, and that his family will look down on the marriage because the Mooneys belong to an inferior social class, Doran agrees to wed Polly.
Analysis
More paralysis, death, and corruption — and more symbolism and storytelling craftsmanship — are evident in "The Boarding House." As in "An Encounter," "Araby," "Eveline," and "After the Race," a character in "The Boarding House" (Polly) ventures forth — to her typist's job at the corn-factor's — only to return home without having achieved the object of her quest. In Polly's case, the quest is for a life independent of her mother. Though over thirty years old, Mr. Doran (who, like Lenehan, will return as a supporting character in Ulysses) seems to have made little forward progress in life, and he will make even less as Mrs. Mooney's son-in-law. Somehow hobbled until now, frozen at present with fear of Jack Mooney, he will be from this day on genuinely paralyzed — as paralyzed as Polly, her mother, and so many Dubliners characters before and after them.
Though Mrs. Mooney avoided her husband's meat cleaver, it makes little difference, as she is spiritually dead at the time during which "The Boarding House" takes place. It is no coincidence that the story's narrator refers to her as "the Madame." Like the proprietress of a whorehouse, she hopes to earn money from the young woman living under her roof and thus gives Polly "the run of the young men" there. (This corrupt financial transaction is reminiscent of Father Flynn's simony in "The Sisters.")
Joyce's private system of color symbolism (yellows and browns indicating decay) is used again in "The Boarding House." The yellows appear in "yellow streaks of eggs," "butter safe under lock and key," "the little gilt clock," and it is a corn-factor for whom Polly works. Examples of browns are the "beer or stout," "bacon-fat," "pieces of broken bread," and Jack Mooney's bottles of Bass ale. The Catholic Church's implied guilt in the matter of Irish paralysis is also dramatized: Doran went to confession the night before he agrees to marry Polly, where the priest "so magnified his sin that he was almost thankful at being afforded a loophole of reparation." When he walks downstairs to talk with Mrs. Mooney, Mr. Doran leaves Polly moaning "O my God!" on the bed.
Joyce excelled not only at the art of fiction, but (as in "Araby") at the craft of storytelling, too. Much of this tale's drama is lent to it by the fact that Joyce tells it from three different points-of-view, in series: Mrs. Mooney's, Mr. Doran's, and Polly Mooney's. This is the first story in Dubliners told from more than one perspective. "The Sisters," "An Encounter," and "Araby" were of course limited to the perspectives of their first-person narrator. "Eveline," "After the Race," and "Two Gallants" are told from the third-person point-of-view, but the reader never knows what anyone beside Eveline, Jimmy, and Lenehan is thinking or feeling. Here, ever so subtly, Joyce expands his canvas, becoming more novelistic — more like the writer of the sprawling, panoramic novel Ulysses, at least with respect to point of view.
สรุปนาง Mooney ที่มีการแยกจากสามีคำผรุสวาทแอลกอฮอล์ตั้งแต่ที่เขาพยายามจะฆ่าเธอ ด้วยการย่อมเยาว์เช่น ทำงานบ้านด้วยมิวสิคฮอลล์นักแสดง ท่องเที่ยว และจำนวนสาวดับลินจ่า ลูกสาวของเธอ พอลลี่ ทำงานเป็นผู้ดูแลระบบที่สั้น ๆ และแรงตอนนี้ เป็นแม่บ้านที่บ้าน เมื่อเกี่ยวข้องกับพริ เสมียนในเขากลาง-thirties ชื่อนายเบ็นโดรัน พอลลี่นาง Mooney ไม่ยุ่งแทน เธอทำให้เรื่องการต่อไปจนกว่าที่อื่น ๆ lodgers ที่บ้านมีสังเกต แล้ว เธอรมย์ว่า เบ็นโดรันแต่งงานกับลูกสาวของเธอ เบ็นโดรันแล้วรู้สึกผิด ด้วยการประชุมกับปุโรหิตของเขา คืน และเขาเป็นห่วงว่า นายจ้างของเขาจะได้รับลมของเรื่อง ยัง เขาเป็นกังวลว่า พอลลี่อาจพยายาม "ตัดตัวเอง" และเขากลัวการลงโทษของพี่พอลลี่ของแจ็ค ทั้ง ๆ ที่เขาไม่รักเธอ และว่า ครอบครัวของเขาจะมองลงมาสมรสเนื่องจาก Mooneys เป็นของชนชั้นน้อย เบ็นโดรันตกลงแต่งพอลลี่วิเคราะห์อัมพาตมากขึ้น ความตาย และความเสียหายโดยฝีมือ storytelling และสัญลักษณ์เพิ่มเติมและ — ใน "บ้าน" ใน "อันพบ "Araby,""Eveline" และ"หลังจากการแข่งขัน อักขระใน "บ้าน" (พอลลี่) เวนเชอร์สไป — งานของผู้ดูแลระบบที่ข้าวโพดตัวของ — เฉพาะการกลับบ้านโดยไม่มีบรรลุเป้าหมายของเควสของเธอ ในกรณีของพอลลี่ เควสมีชีวิตที่ขึ้นอยู่กับแม่ของเธอ แม้ว่า กว่า 30 ปี นายเบ็นโดรัน (ผู้ เช่น Lenehan จะเป็นการช่วยสนับสนุนในยูไลซ์เซส) น่าจะ ได้ความคืบหน้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิต และเขาจะทำให้แม้แต่น้อยเป็นลูกเขยของนาง Mooney Hobbled อย่างใด จนถึงขณะนี้ แช่แข็งปัจจุบันกลัวแจ็ค Mooney เขาจะได้จากวันนี้ในจริงใจอัมพาตซึ่งเป็นอัมพาตเป็นพอลลี่ แม่ของเธอ และอักขระ Dubliners มากก่อน และหลัง จากนั้นแม้นาง Mooney หลีกเลี่ยงสามีสับ มันทำให้ความแตกต่างน้อย เป็นเธอพบตายในขณะที่ "บ้าน" เกิดขึ้น จึงไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ผู้บรรยายเป็นเรื่องราวถึงเธอเป็น "มาดาม" เช่น proprietress ของ whorehouse เป็น เธอหวังที่จะได้รับเงินจากหญิงสาวที่อาศัยอยู่ใต้หลังคาของเธอ และทำ ให้พอลลี่ "รันของคนหนุ่ม" มี (ธุรกรรมทางการเงินเสียหายนี้เป็นของพ่อฟลินน์ simony ใน "น้องสาว")Joyce ส่วนของสัญลักษณ์สี (ออกและบราวส์ระบุผุ) ใช้ระบบอีกครั้งใน "บ้าน" ออกปรากฏใน "สายสีเหลืองไข่ "เนยปลอดภัยล็อคและคีย์ "นาฬิกานในน้อย" และเป็นข้าวโพดปัจจัยที่พอลลี่ทำงาน ของน้ำตาลอย่าง "เบียร์หรือสเตาท์ "เบคอนไขมัน "ชิ้นของขนมปังเสีย แจ็ค Mooney ขวดเบียร์เบสและ ความผิดโดยนัยของคริสตจักรคาทอลิกเกี่ยวกับอัมพาตไอริชยังนาฏเพื่อ: เบ็นโดรันไปสารภาพคืนก่อนเขาตกลงที่จะแต่งงานกับพอลลี่ ที่ปุโรหิต "เพื่อขยายว่า เป็นเกือบขอบคุณที่ถูกนี่จากทางหนีของชดใช้บาป" เมื่อเขาเดินไปชั้นล่างเพื่อคุยกับนาง Mooney นายเบ็นโดรันออกจากพอลลี่ moaning "โอพระเจ้า" บนเตียงนอนJoyce excelled not only at the art of fiction, but (as in "Araby") at the craft of storytelling, too. Much of this tale's drama is lent to it by the fact that Joyce tells it from three different points-of-view, in series: Mrs. Mooney's, Mr. Doran's, and Polly Mooney's. This is the first story in Dubliners told from more than one perspective. "The Sisters," "An Encounter," and "Araby" were of course limited to the perspectives of their first-person narrator. "Eveline," "After the Race," and "Two Gallants" are told from the third-person point-of-view, but the reader never knows what anyone beside Eveline, Jimmy, and Lenehan is thinking or feeling. Here, ever so subtly, Joyce expands his canvas, becoming more novelistic — more like the writer of the sprawling, panoramic novel Ulysses, at least with respect to point of view.
การแปล กรุณารอสักครู่..