“Seunghyun-ah” the older said softl

“Seunghyun-ah” the older said softly, jiggling his shoulder slightly to try and rouse the younger. But he was in too deep a sleep for that to work. He must be really tired then, the older thought to himself. He shifted slightly, making sure not to let the younger’s head drop off him, and grasped his thigh tightly. “Seunghyun-ah, wake up” he said more loudly and the younger made an almost-inaudible noise of disapproval. He was too comfortable to get up and too tired to be awake. The older simply chuckled and squeezed his dongsaeng’s thigh again, “Okay, we can just stay in and rest then.” The younger shook his head still resting on his hyung’s shoulder with eyes shut and murmured, “No let’s go out. But later.” Dongwook laughed and gave in, knowing rest would be good for the younger and it was still early enough that it wouldn’t hurt to wait a while longer before leaving.

Right as the younger was slipping off into dreamland once again, he felt his hyung shift and say, “At least let me move a bit, I’m tired of sitting like this.” The younger nodded and moved off slightly as his hyung shifted and dropped his head back down as soon as the older was settled comfortably, only to find it had now landed on his chest. The older instinctively took his hand off from the back of the couch and brushed off the younger’s hair from his forehead to let him know it was okay to rest on him, to which he responded with a gentle snore. The older smiled as he looked down and observed the profile of the head resting on his chest, admiring the strong jaw line and brows of the sleeping man. He didn’t even realize his slender fingers ever so lightly tracing along the jaw line of the younger, skin like satin underneath his own smooth fingertips, until the face shifted slightly on his chest and a small sigh escaped the younger’s lips. He quickly pulled his hand away, not wanting to wake him, smile still in place. He had so much affection for his dongsaeng.

Finally, after about another hour-and-a-half, he decided it was time to wake him. Placing his hand under that wonderfully defined jaw of his, he slightly lifted up the younger’s head and said, “Seunghyun-ah, time to get up now.” Seunghyun groggily opened his eyes and found himself looking up into his hyung’s face whose hand was still cradling his jaw. They simply looked into each other’s eyes for a few, quiet seconds until the older swiftly brushed the younger’s jaw as he made to remove his hand. Seunghyun reveled in the feeling of his hyung’s smooth fingers on his skin for a second before finally moving off him and sitting up straight. “Aish, I need to fix my hair now.” He pushed himself off the couch and walked to his bedroom as his hyung turned off the television and followed him in. The older stood next to him and checked his own appearance in the mirror, straightening out his clothes and fixing a few stray hairs. When he was done, he beamed over at the younger and said, “I’m ready when you are. Don’t fuss so much, you’ll look handsome regardless.”

“Aigoo you always say things like that,” responded the younger who tried to will the heat away from his face. “Well it’s because it’s true,” he cooed and he playfully pinched his cheek.

“Yah!”

Dongwook burst into laughter at the younger’s reaction, who could no longer fight off the flush of his face, something that happened every time he pinched his cheeks. The younger smiled too and Dongwook beamed once again, always loving seeing those beautiful cheekbones jutting out especially when they were tinted pink. Finally, Seunghyun was ready to go and he turned to face his hyung. “Should I wear a necklace?” Dongwook turned to face the younger, who was closer to him than he expected, and took in his appearance. He carefully ran the collar of the younger’s blazer between his fingers and shook his head. “I don’t think you need it.” He placed both hands on his shoulders and looked him square in the eyes. “You do look very handsome, you know.” Seunghyun rolled his eyes but still smiled.

“You always say that.”

“Well, I mean it.” His tone was serious. It was a bit unnerving to Seunghyun, honestly.

“Well….thank you. It means a lot coming from a hyung who is very handsome himself.”

“Aigoo, you’re just saying that.”

“I’m not. You know you’re handsome.”

Dongwook smiled playfully and said, “You’re right. I am.” The two laughed and the older’s head dipped to rest on his hand, which was still atop the younger’s shoulder, as he laughed. After the laughter subsided, the older slowly brought up his head and the two felt another small jolt run through them as their cheeks came so close they almost brushed. This caused Dongwook to stop moving, leaving their cheeks side-to-side and creating a feel of intimacy in the atmosphere.

Seunghyun gulped and the older noticed which caused him to finally pull his head back slightly, only to find himself face-to-face with the younger in very close proximity. Seunghyun’s breath caught in his throat, as did Dongwook’s, and they both looked at each other. There were a few seconds of charged silence before Seunghyun cleared his throat, “Shall we call the company car then?” The older nodded slowly, still not breaking eye contact or moving away. Neither did Seunghyun.



A/N: Hello! My first author's note. (^-^) I just wanted to thank everyone who has read this and subscribed/commented. I'm still new to fanfiction so it's nice to get feedback! I'll try to update more regulary than I have been. Thanks and I hope you enjoy reading this!

ผลลัพธ์ (เวลส์) 1:

"Seunghyun-ah" y hŷn Dywedodd yn dawel, jiggling ei ysgwydd ychydig i geisio ennyn yr iau. Ond yr oedd yn rhy ddwfn gysgu am hynny i weithio. Rhaid iddo fod yn flinedig iawn wedyn, meddwl hŷn i ei hun. Mae'n symud ychydig, gwneud yn siŵr bod beidio â gadael y iau y gollwng pen iddo, ac yn deall ei glun yn dynn. "Seunghyun-ah, deffro" dywedodd mwy uchel a gwnaeth y iau sŵn bron inaudible o anghymeradwyaeth. Roedd yn rhy gyfforddus i godi ac wedi blino gormod i fod yn effro. Mae y hŷn dim ond chuckled a gwasgu glun ei dongsaeng eto, "Iawn, gallwn dim ond aros mewn a gorffwys yna." Ysgytwad iau ei ben yn gorffwys yn dal ar ysgwydd ei hyung gyda llygaid ar gau a murmured, "beth am fynd allan na. Ond yn ddiweddarach." Mae Dongwook yn chwerthin a roddodd, gan wybod y byddai gweddill yn dda ar gyfer yr iau, ac roedd yn gynnar o hyd na fyddai'n ddigon ei fod brifo i aros ychydig yn hwy cyn gadael. Hawl fel yr oedd yr iau llithro oddi ar i dreamland unwaith eto, mae'n teimlo bod newid ei hyung ac yn dweud, "leiaf Gadewch imi symud ychydig, rwyf wedi blino ar eistedd fel hyn." Mae yr iau yn nodio a symud oddi ar ychydig fel y mae ei hyung yn symud ac yn gollwng ei ben ôl i lawr cyn gynted ag y cafodd y hŷn setlo gyfforddus, dim ond i ganfod oedd yn awr yn glanio ar ei frest. Mae y hŷn reddfol yn cymryd ei law oddi ar gefn y soffa a brwsio oddi ar yr iau y gwallt gan ei dalcen roi gwybod oedd yn iawn i orffwys arno ef, ac ymatebodd ef gyda snore dyner iddo. Gwenodd y hŷn wrth iddo edrych i lawr a welwyd proffil y pen yn gorffwys ar ei frest, a chanmoliaeth y llinell ên cryf a talcenni dyn cysgu. Nid oedd ef hyd yn oed yn gwireddu ei fysedd main olrhain erioed mor ysgafn ar hyd llinell ên yr iau, croen fel broblem oddi tano ei hun bysedd llyfn, hyd nes y symudodd wyneb ychydig ar ei frest ac roedd ochenaid fach yn dianc rhag y iau y gwefusau. Gyflym Tynnodd ei law i ffwrdd, nad yw'n dymuno deffro iddo, gwenu dal ar waith. Roedd cymaint o hoffter am ei dongsaeng. Yn olaf, ar ôl am arall awr-a-hanner, penderfynodd oedd ei amser i ddeffro ef. Diffiniodd ên o'i osod ei law o dan hynny yn rhyfeddol, mae ychydig yn codi'r y iau y pennaeth a dweud, "Seunghyun-ah, amser i godi awr." Mae Seunghyun groggily yn agor ei lygaid ac yn canfod ei hun yn edrych i fyny i wyneb ei hyung cradling oedd eu llaw yn dal ei ên. Roedden nhw'n syml edrych i lygaid ei gilydd am ychydig, dawel eiliad nes roedd y hŷn gyflym brwsio ên yr iau y fel y gwnaeth ef i gael gwared ar ei law. Roedd Seunghyun yn reveled yn y teimlad o fysedd llyfn ei hyung ar ei groen am eiliad cyn symud oddi wrtho yn olaf ac yn eistedd i fyny'n syth. "Aish, yr angen i drwsio'r fy ngwallt bellach." Mae'n gwthio ei hun oddi ar y soffa ac yn cerdded i'w ystafell wely fel y mae ei hyung yn diffodd y teledu a'i dilynodd yn. Mae y hŷn yn sefyll wrth ei ymyl a gwirio ei hun ymddangosiad yn y drych, sythu allan ei ddillad a sefydlogi blew crwydr ychydig. Pan y gwnaed ef, roedd yn darlledu dros ar yr iau a dywedodd, "yr wyf yn barod pan fyddwch yn. Peidiwch â fuss cymaint, byddwch chi'n edrych yn hardd beth bynnag. "Yr ydych bob amser yn dweud pethau fel hynny, Aigoo" ymateb iau a geisiodd bydd y gwres oddi wrth ei wyneb. "Wel mae'n oherwydd mae'n wir," oedd ei cooed ef a playfully ef oedd dwyn ei foch. "Yah!" Dongwook i chwerthin ar yr iau yr adwaith, a gallai mwyach yn ymladd oddi ar drothwy ei wyneb, rhywbeth sy'n digwydd bob tro roedd ef wedi bachu ei bochau yn byrstio. Yr iau Gwenodd rhy ac roedd Dongwook yn darlledu unwaith eto, bob amser yn caru gweld hynny cheekbones hardd a saif yn enwedig pan oeddent yn binc tintio. Yn olaf, yr oedd Seunghyun yn barod i fynd a trodd i wynebu ei hyung. "Dylai wisgo gadwyn adnabod?" Roedd Dongwook yn troi i wynebu y iau, a oedd yn agosach ato nag y mae ef yn disgwyl, a gymerodd yn ei ymddangosiad. Mae ofalus yn rhedeg coler arweiniol y iau y rhwng ei bysedd ac yn ysgwyd ei ben. "Dydw i ddim yn credu bydd ei angen arnoch." Mae'n gosod ddwy law ar ei ysgwyddau ac edrych iddo sgwâr yn y llygaid. "A ydych yn edrych yn hardd iawn, byddwch yn gwybod." Mae Seunghyun yn ei gyflwyno ei lygaid ond Gwenodd dal. "Ydych bob amser yn dweud hynny.""Wel, yr wyf yn golygu ei." Roedd naws ei difrifol. Yr oedd braidd yn frawychus i Seunghyun, onest."Wel... Diolch ichi. Mae'n golygu llawer o hyung sydd yn hardd iawn ei hun.""Aigoo, ydych chi'n unig yn dweud hynny.""Nid wyf. Rydych yn gwybod ydych chi'n hardd."Mae Dongwook yn gwenu yn playfully ac yn dweud, "ydych chi'n iawn. Rwy'n. Chwarddodd y ddau ac y hŷn y pen wedi gostwng i orffwys ar ei law, a oedd yn dal atop ysgwydd y iau y, fel chwarddodd. Ar ôl Roedd ostwng y chwerthin, y hŷn araf Daeth ei ben a Teimlai dau ysgytwad bach arall yn rhedeg drwyddynt wrth eu bochau ddod mor agos roeddent bron yn brwsio. Achosodd hyn Dongwook i roi'r gorau i symud, gan adael eu bochau ochr i ochr a chreu ymdeimlad o agosatrwydd yn yr atmosffer. Roedd Seunghyun yn gulped a sylwodd yr hŷn a achosodd iddo yn olaf dynnu ei ben ôl ychydig, dim ond i ganfod ei hun yn wyneb yn wyneb â yr iau yn agos iawn. Gwnaeth anadl y Seunghyun yn dal yn ei wddf, fel y Dongwook, ac edrych ddau ar ei gilydd. Roedd ychydig eiliadau o ddistawrwydd codi tâl cyn Cliriodd Seunghyun ei gwddf, "Byddwn yn eu galw'n y car cwmni wedyn?" Roedd y hŷn Nodiodd araf, hyd nad torri'r cyswllt llygad neu symud i ffwrdd. Ni wnaeth Seunghyun. A / N: Helo! Nodyn fy awdur cyntaf. (^-^) Nid oeddwn i ddiolch i bawb sydd wedi darllen hyn ac wedi tanysgrifio gwneud sylwadau. Yr wyf yn dal yn newydd i fanfiction felly mae'n braf i gael adborth! Byddwn yn ceisio diweddaru'r fwy arddangos yn rheolaidd nag yr wyf wedi bod. Diolch a gobeithiaf y byddwch yn mwynhau darllen hyn!

ผลลัพธ์ (เวลส์) 2:

"Seunghyun-AH" meddai'r hynaf yn dawel, jiggling ei ysgwydd ychydig i geisio deffro y iau. Ond yr oedd yn rhy ddwfn yn cysgu er mwyn i hynny weithio. Rhaid iddo fod yn flinedig iawn, yna, y syniad hŷn i ei hun. Roedd yn symud ychydig, gan wneud yn siŵr beidio â gadael i ben y ieuengaf yn gollwng ef, ac a deall ei glun dynn. "Seunghyun-AH, deffro" meddai yn fwy uchel ac yn gwneud yr iau yn sŵn bron-anhyglyw o anghymeradwyaeth. Ei fod yn rhy gyfforddus i fynd i fyny ac yn rhy flinedig i fod yn effro. Po hynaf chuckled yn syml ac yn gwasgu ei glun dongsaeng eto, "Iawn, gallwn jyst aros mewn a gorffwys wedyn." Ysgwyd y ieuengaf ei ben yn dal gorffwys ar ysgwydd ei Hyung gyda llygaid ar gau ac yn grwgnach, "Na gadewch i ni fynd allan. Ond yn ddiweddarach. "Chwarddodd Dongwook a rhoddodd i mewn, byddai gan wybod gorffwys yn dda i'r iau ac roedd yn dal yn ddigon cynnar na fyddai'n brifo i aros am ychydig yn hirach cyn gadael. Hawl gan fod y ieuengaf yn llithro i ffwrdd i mewn i dreamland unwaith eto, ei fod yn teimlo ei shifft Hyung a dweud, "O leiaf gadewch i mi symud ychydig, Dw i wedi blino o eistedd fel hyn." Nodiodd Mae'r iau a symud oddi ar ychydig fel ei Hyung symud ac yn gollwng ei ben yn ôl i lawr cyn gynted ag oedd y hŷn setlo yn gyfforddus, dim ond i ddod o hyd iddo yn awr wedi glanio ar ei frest. Po hynaf Cymerodd reddfol ei law i ffwrdd o gefn y soffa ac yn brwsio oddi ar y gwallt iau oddi wrth ei dalcen i roi gwybod iddo ei bod yn iawn i orffwys arno, y mae'n ymateb gyda chwyrnu ysgafn. Gwenodd yr hynaf wrth iddo edrych i lawr ac arsylwi proffil y pen yn gorffwys ar ei frest, yn edmygu'r llinell ên cryf a brows o'r dyn cysgu. Nid oedd hyd yn oed yn sylweddoli ei fysedd main erioed mor ysgafn olrhain ar hyd llinell ên yr iau, croen fel satin o dan ei bysedd llyfn ei hun, nes bod y wyneb symud ychydig ar ei frest ac ochenaid fach dianc wefusau yr iau. Yn fuan tynnu ei law i ffwrdd, ddim eisiau i ddeffro iddo, gwenu dal yn eu lle. Roedd ganddo gymaint o hoffter am ei dongsaeng. Yn olaf, ar ôl tua awr arall-ac-a-hanner, penderfynodd ei bod yn amser i ddeffro ef. Rhoi ei law dan y gên a ddiffinnir rhyfeddol am ei, ei fod ychydig godi i fyny ben y ieuengaf, a dywedodd, "Seunghyun-AH, amser i fynd i fyny yn awr." Seunghyun groggily agorodd ei lygaid a'i gael ei hun yn edrych i fyny i mewn wyneb ei Hyung mae ei law yn dal cradling ei ên. Maent yn syml yn edrych i mewn i lygaid ei gilydd am ychydig eiliadau, tawel tan y hŷn brwsio gyflym ên yr ieuengaf wrth iddo wneud i gael gwared ar ei law. Ymhyfrydu Seunghyun yn y teimlad o bysedd llyfn ei Hyung ar ei groen am ail cyn derfynol symud oddi arno ac yn eistedd i fyny yn syth. "Aish, mae angen i mi atgyweiria fy ngwallt yn awr." Gwthiodd ei hun oddi ar y soffa ac yn cerdded at ei ystafell wely gan fod ei Hyung troi oddi ar y teledu ac a'i canlynodd ef i mewn. Safodd y hynaf nesaf iddo ac yn gwirio ei ymddangosiad ei hun yn y drych, sythu allan ei ddillad a gosod ychydig o flew crwydr. Pan gafodd ei wneud, efe a thrawstiau drosodd ar y iau a dweud, "Rwy'n barod pan ydych chi. Peidiwch â ffws cymaint, byddwch yn edrych yn hardd beth bynnag. " "Aigoo chi bob amser yn dweud pethau fel 'na," atebodd y ieuengaf a geisiodd ewyllysio y gwres i ffwrdd oddi wrth ei wyneb. "Wel ei fod oherwydd ei fod yn wir," meddai cooed ac efe a chwareus bachu ei foch. "Yah!" Dongwook byrstio i mewn i chwerthin ar yr adwaith iau, a allai ymladd mwyach oddi ar y fflysio ei wyneb, rhywbeth a ddigwyddodd bob tro y mae'n bachu ei bochau. Gwenodd yr ieuengaf hefyd a thrawstiau Dongwook unwaith eto, bob amser yn gariadus gweld cheekbones hardd rhai sy'n ymwthio allan yn enwedig pan fyddant yn cael eu arlliw binc. Yn olaf, Seunghyun yn barod i fynd a trodd i wynebu ei Hyung. "A ddylwn i wisgo mwclis?" Trodd Dongwook i wynebu'r iau, a oedd yn nes ato nag yr oedd disgwyl, ac a gymerodd yn ei ymddangosiad. Rhedodd yn ofalus y goler y siaced iau rhwng ei fysedd a ysgwyd ei ben. "Dwi ddim yn meddwl eich bod ei angen." Roedd gosod y ddwy law ar ei ysgwyddau ac yn edrych arno sgwâr yn y llygaid. "Rydych yn edrych yn hardd iawn, eich bod yn gwybod." Seunghyun rholio ei lygaid ond yn dal gwenu. "Rydych bob amser yn dweud hynny." "Wel, yr wyf yn golygu ei fod." Roedd ei dôn yn ddifrifol. Roedd ychydig yn anesmwyth i Seunghyun, yn onest. "Wel ... Diolch yn fawr. Mae'n golygu llawer dod o Hyung sy'n hardd iawn ei hun. " "Aigoo, eich bod newydd ddweud hynny." "Dydw i ddim. Rydych yn gwybod eich bod yn golygus. " Dongwook gwenu chwareus a dweud, "Rwyt ti'n iawn. Yr wyf. "Roedd y ddau yn chwerthin a phennaeth y hŷn gostwng i orffwys ar ei law, a oedd yn dal i fod ar ben ysgwydd yr iau, gan ei fod yn chwerthin. Ar ôl y chwerthin cilio, yr hynaf yn araf yn dod i fyny ei ben a'r ddau yn teimlo ysgytwad bach arall yn rhedeg drwyddynt wrth i'w bochau ddod mor agos y maent yn brwsio bron. Mae hyn yn achosi Dongwook i roi'r gorau i symud, gan adael eu bochau ochr-yn-ochr a chreu teimlad o agosatrwydd yn yr atmosffer. gulped Seunghyun a'r hynaf Sylwais a barodd iddo dynnu o'r diwedd ei ben yn ôl ychydig, dim ond i ddarganfod ei hun wyneb-i- yn wyneb â'r iau yn agos iawn. Anadl Seunghyun ei ddal yn ei wddf, fel y gwnaeth Dongwook, ac mae'r ddau yn edrych ar ei gilydd. Roedd ychydig eiliadau o dawelwch a godir cyn Seunghyun clirio ei wddf, "Shall rydym yn galw y car cwmni, yna?" Amneidiodd Po hynaf yn araf, yn dal i beidio torri cyswllt llygaid neu symud i ffwrdd. Ni wnaeth Seunghyun. A / N: Helo! Nodyn Fy awdur cyntaf. (^ - ^) Fi jyst eisiau diolch i bawb sydd wedi darllen hwn ac yn tanysgrifio / sylwadau. Rwy'n dal newydd i fanfiction felly mae'n braf i gael adborth! Byddaf yn ceisio diweddaru fwy regulary nag yr oeddwn wedi bod. Diolch a gobeithio y byddwch yn mwynhau darllen hwn!