However, this assumes that students

However, this assumes that students have insight into all potential pathways to their own perfectionism
development. Results from this experimental study show that the anxious rearing model for perfectionism
could be one of the possible pathways to perfectionism as well. Regardless, follow-up
studies are needed and should include a non-intervention group to verify whether it was supportive
parenting or highly perfectionistic rearing that provides the best explanation for the interaction
effects.
The hypothesis that the anxious sample would be more sensitive to perfectionistic anxious rearing
behaviors and display more task-related perfectionism was not supported in our study. One explanation
is that although children’s SOP and baseline (pre) task-related perfectionism are mildly elevated
for anxious children, these children do not appear to be more susceptible to perfectionistic rearing
behaviors than non-anxious children. The experimental findings indicate that perfectionistic rearing
behaviors affect anxious and non-anxious children in the same manner for most variables. Nevertheless,
current data indicate that the anxious rearing model may then apply equally to anxious and nonanxious
children, with future investigations needed to confirm such an assertion. However, it must be
noted that although children’s SOP scores were mildly elevated among the clinical participants, these
scores were not substantially elevated compared with SOP scores found in general (non-clinical) child
samples (e.g., DiBartolo & Varner, 2012; Hewitt et al., 2002; Saling, Ricciardelli, & McCabe, 2005). It is
likely that only a subset of anxious children has problems with perfectionism, and perhaps it is these
children, who are both (clinically or high) anxious and perfectionistic, who are more sensitive to
maternal pressure in the form of perfectionistic rearing behaviors. It is also worth noting that parental
rearing did have a differential impact on anxious and non-anxious children in one outcome measure,
namely, children’s self-report on perfectionistic striving during the task. This measure revealed that
only non-anxious children declined in self-reported striving for perfectionism, whereas anxious children
did not when they experienced non-perfectionistic rearing behaviors. Therefore, in line with the
aforementioned hypothesis that this condition could be interpreted as supportive parenting, it appears
that non-anxious children may be more responsive—that is, more likely to reduce striving for
perfectionism—when exposed to relaxed and calm maternal rearing behaviors. This finding suggests
that anxious children do not respond optimally to a relaxed approach to parenting and may require
more encouragement and support than non-anxious children. On the other hand, it could also be
the case that anxious children are not less responsive to a supportive parenting style but rather that
for anxious children a 1-min supportive parenting intervention is insufficient to change their behavior.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม นี้ถือว่า นักเรียนมีความเข้าใจเป็นหลักทั้งหมดเป็นการหยุ่นตัวเองการพัฒนา ผลจากการศึกษาทดลองแสดงว่าแบบจำลอง rearing กังวลสำหรับหยุ่นอาจจะหนึ่งมนต์ได้ให้หยุ่นเป็นดี โดยไม่คำนึงถึง ติดตามผลการศึกษามีความจำเป็น และควรรวมกลุ่มไม่แทรกแซงการตรวจสอบว่า ได้ให้การสนับสนุนไปหรือ perfectionistic สูงแม่ที่ให้คำอธิบายที่ดีที่สุดสำหรับการโต้ตอบผลกระทบสมมติฐานที่ว่า อย่างกังวลจะอ่อนไหวมากกับแม่กังวล perfectionisticพฤติกรรมและการแสดงที่หยุ่นที่เกี่ยวข้องกับงานอื่น ๆ ไม่ได้รับการสนับสนุนในการศึกษาของเรา คำอธิบายหนึ่งคือแม้เด็ก SOP และหยุ่นที่เกี่ยวข้องกับงานพื้นฐาน (ก่อน) ยกระดับ mildlyเด็กกระตือรือร้น เด็กเหล่านี้ไม่ปรากฏ มากขึ้นควบคู่กับแม่ perfectionisticลักษณะการทำงานมากกว่าเด็กที่ไม่กระตือรือร้น ผลการทดลองวิจัยบ่งชี้ว่า แม่ perfectionisticลักษณะการทำงานมีผลต่อเด็กกังวล และไม่กังวลในลักษณะเดียวกันสำหรับตัวแปรส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตามข้อมูลปัจจุบันบ่งชี้ว่า แบบ rearing กังวลอาจแล้วใช้กับ nonanxious และกระตือรือร้นเด็ก สืบสวนในอนาคตจำเป็นต้องยืนยันการยืนยัน อย่างไรก็ตาม จะต้องสังเกตที่แม้ว่าคะแนนของเด็ก SOP ได้ mildly สูงระหว่างผู้เข้าร่วมคลินิก เหล่านี้คะแนนไม่สูงมากเมื่อเทียบกับคะแนน SOP ที่พบโดยทั่วไปเด็ก (ไม่ใช่คลินิก)ตัวอย่าง (เช่น DiBartolo และ Varner, 2012 ฮิววิทและ al., 2002 Saling, Ricciardelli และ McCabe, 2005) มันเป็นมีแนวโน้มว่า เฉพาะชุดย่อยของเด็กกระตือรือร้นมีปัญหากับหยุ่น และอาจจะเป็นเหล่านี้เด็ก คือใคร (ทางคลินิก หรือสูง) กระตือรือร้น และ perfectionistic คนอ่อนไหวความดันที่แม่ในรูปแบบของพฤติกรรมแม่ perfectionistic มีเร็ว ๆ นี้ที่ผู้ปกครองแม่ไม่ได้มีผลแตกต่างกับเด็กกังวล และไม่วิตกในผลหนึ่งวัดได้แก่ เด็กของตนเองรายงานมุ่งมั่น perfectionistic ระหว่างงาน วัดนี้เปิดเผยที่เท่านั้นไม่ใช่กังวลเด็กปฏิเสธในการกระเสือกกระสนรายงานด้วยตนเองสำหรับหยุ่น ในขณะที่เด็กกระตือรือร้นทำไม่เมื่อพวกเขามีประสบการณ์พฤติกรรมการเพาะเลี้ยงไม่ใช่ perfectionistic ดังนั้น สอดคล้องกับการก็ปรากฏว่า เงื่อนไขนี้อาจตีความเป็นไปสนับสนุนสมมติฐานดังกล่าวว่า เด็กไม่ใช่กังวลอาจตอบสนองมากขึ้น — นั่นคือ แนวโน้มที่จะลดความมุ่งมั่นในหยุ่นตัวเมื่อสัมผัสกับความสงบ และผ่อนคลายแม่แม่ทำงาน แนะนำการค้นหานี้เด็กกระตือรือร้นตอบสนองอย่างเหมาะสมกับวิธีการผ่อนคลายไป และอาจเพิ่มเติมให้กำลังใจและสนับสนุนมากกว่าเด็กที่ไม่กระตือรือร้น ในทางกลับกัน มันอาจจะกรณีที่เด็กกังวลไม่น้อยตอบสนองต่อลักษณะไปสนับสนุน แต่ที่เด็กกังวล การแทรกแซงไปสนับสนุน 1 นาทีไม่เพียงพอการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่นี้อนุมานว่านักเรียนมีความรู้ความเข้าใจในทางเดินที่มีศักยภาพทั้งหมดเพื่ออุดมคติของตัวเอง
พัฒนา ผลจากการแสดงนี้ศึกษาทดลองว่ารูปแบบการเลี้ยงกังวลสำหรับอุดมคติ
อาจเป็นหนึ่งในทางเดินที่เป็นไปได้ดีเลิศเช่นกัน โดยไม่คำนึงถึงการติดตามผล
การศึกษามีความจำเป็นและควรจะมีกลุ่มที่ไม่แทรกแซงการตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นการสนับสนุน
การอบรมเลี้ยงดูหรือการเลี้ยง perfectionistic สูงที่ให้คำอธิบายที่ดีที่สุดสำหรับการปฏิสัมพันธ์
ผลกระทบ.
สมมติฐานว่ากลุ่มตัวอย่างกังวลจะมีความไวต่อ perfectionistic กังวล การเลี้ยงดู
พฤติกรรมและการแสดงอื่น ๆ อีกมากมายในอุดมคติงานที่เกี่ยวข้องก็ไม่ได้รับการสนับสนุนในการศึกษาของเรา คำอธิบายหนึ่ง
คือแม้ว่า SOP เด็กและพื้นฐาน (Pre) อุดมคติงานที่เกี่ยวข้องกับการยกระดับอย่างอ่อนโยน
สำหรับเด็กกังวลเด็กเหล่านี้จะไม่ปรากฏที่จะอ่อนแอมากขึ้นเพื่อการเลี้ยง perfectionistic
พฤติกรรมกว่าเด็กที่ไม่ได้กังวล ผลการวิจัยการทดลองแสดงให้เห็นว่าการเลี้ยง perfectionistic
พฤติกรรมส่งผลกระทบต่อเด็กกังวลและไม่กังวลในลักษณะเดียวกันสำหรับตัวแปรมากที่สุด อย่างไรก็ตาม
ข้อมูลปัจจุบันแสดงให้เห็นว่ารูปแบบการเลี้ยงกังวลแล้วอาจนำมาใช้อย่างเท่าเทียมกันที่จะกังวลและ nonanxious
เด็กกับการสืบสวนในอนาคตจำเป็นในการยืนยันดังกล่าวยืนยัน อย่างไรก็ตามจะต้องมีการ
ตั้งข้อสังเกตว่าแม้เด็กคะแนน SOP อยู่สูงอย่างอ่อนโยนในหมู่ผู้เข้าร่วมคลินิกเหล่านี้
คะแนนไม่ได้ถูกยกระดับอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับคะแนน SOP พบโดยทั่วไป (ที่ไม่ใช่ทางคลินิก) เด็ก
ตัวอย่าง (เช่น DiBartolo & Varner, 2012; เฮวิตต์และ อัล, 2002;. Saling, Ricciardelli และ McCabe, 2005) มันเป็น
ไปได้ว่าเพียงส่วนย่อยของเด็กที่กังวลมีปัญหากับอุดมคติและบางทีมันอาจจะเป็นเหล่านี้
เด็กที่มีทั้ง (คลินิกหรือสูง) กังวลและ perfectionistic ที่มีความไวต่อ
ความดันของมารดาในรูปแบบของพฤติกรรมการเลี้ยง perfectionistic นอกจากนี้ยังเป็นที่น่าสังเกตว่าผู้ปกครอง
เลี้ยงก็มีผลกระทบที่แตกต่างกันเกี่ยวกับเด็กกังวลและไม่กังวลในการวัดผลลัพธ์
คือรายงานการของเด็กที่มุ่งมั่นใน perfectionistic ในระหว่างงาน วัดนี้แสดงให้เห็นว่า
เด็กที่ไม่เพียง แต่กังวลลดลงในตนเองรายงานมุ่งมั่นในอุดมคติในขณะที่เด็กกังวล
ไม่ได้เมื่อพวกเขาได้รับการฝึกฝนพฤติกรรมการเลี้ยงดูที่ไม่ perfectionistic ดังนั้นในสอดคล้องกับ
สมมติฐานดังกล่าวว่าเงื่อนไขนี้อาจตีความได้ว่าการอบรมเลี้ยงดูที่สนับสนุนก็ปรากฏ
ว่าเด็กที่ไม่ได้กังวลอาจจะมีการตอบสนองที่มีแนวโน้มที่จะลดความมุ่งมั่นในการ
อุดมคติเมื่อสัมผัสกับพฤติกรรมการเลี้ยงมารดาที่ผ่อนคลายและสงบ . การค้นพบนี้แสดงให้เห็น
ว่าเด็กกังวลไม่ตอบสนองได้อย่างดีที่สุดที่จะเป็นวิธีการผ่อนคลายการเลี้ยงดูและอาจต้อง
ให้กำลังใจและการสนับสนุนเพิ่มเติมกว่าเด็กที่ไม่ได้กังวล ในทางกลับกันมันก็อาจจะเป็น
กรณีที่เด็กมีความกังวลไม่น้อยเพื่อตอบสนองรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูให้การสนับสนุน แต่ที่
กังวลสำหรับเด็ก 1 นาทีแทรกแซงเลี้ยงดูสนับสนุนไม่เพียงพอที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม สันนิษฐานว่า นักเรียนมีความเข้าใจในแนวทางการพัฒนาศักยภาพเพื่อความสมบูรณ์แบบ
ของตัวเอง ผลจากการทดลองแสดงให้เห็นว่าแบบจำลองนี้เลี้ยงดูห่วงใย perfectionism
อาจเป็นหนึ่งในแนวทางที่เป็นไปได้ที่จะสมบูรณ์แบบเช่นกัน อย่างไรก็ตาม การติดตามศึกษา
เป็นและควรไม่ทำกลุ่มเพื่อตรวจสอบว่ามันสนับสนุน
การอบรมเลี้ยงดู หรือสูง perfectionistic การเลี้ยงที่ให้คำอธิบายที่ดีที่สุดสำหรับการโต้ตอบผล .
สมมติฐานว่าอย่างกังวล จะไวต่อ perfectionistic กังวลเลี้ยงดู
พฤติกรรมและแสดงงานเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้อง perfectionism คือไม่ได้รับการสนับสนุนในการศึกษาของเรา คำอธิบายหนึ่ง
คือ ว่า แม้ว่าเด็กสบและพื้นฐาน ( พื้นฐาน ) งานที่เกี่ยวข้องความสามารถเป็นอย่างอ่อนโยนสำหรับเด็กสูง
กระวนกระวายใจ เด็กเหล่านี้ไม่ได้ปรากฏเป็นอ่อนแอมากขึ้นเพื่อ perfectionistic เลี้ยงดู
พฤติกรรมกว่าเด็กกังวลไม่ ผลการทดลองพบว่า การเลี้ยง perfectionistic พฤติกรรมและไม่วิตกกังวล
ต่อเด็กในลักษณะเดียวกันสำหรับตัวแปรมากที่สุดอย่างไรก็ตาม ปัจจุบันพบว่าแบบจำลอง
ข้อมูลการเลี้ยงดูกังวลอาจจะใช้อย่างเท่าเทียมกันที่จะกังวลและ nonanxious
เด็ก กับอนาคตการเป็นเพื่อยืนยัน เช่น การยืนยัน แต่ก็ต้องมีการตั้งข้อสังเกตว่าถึงแม้คะแนน
สบเด็กเป็นเล็กน้อยสูงในหมู่ผู้เข้าร่วมเหล่านี้
คลินิกคะแนนไม่สูงมากเมื่อเทียบกับคะแนนสบพบโดยทั่วไป ( ที่ไม่ใช่ทางคลินิก ) ตัวอย่างเด็ก
( เช่น dibartolo & varner , 2012 ; Hewitt et al . , 2002 ; saling ricciardelli &แมคคาบี้ , 2005 ) มันคือ
มีแนวโน้มว่าเฉพาะชุดย่อยของเด็กกังวล มีปัญหากับความสมบูรณ์แบบ และบางทีก็เป็นเด็กพวกนี้
ที่ทั้งคู่ ( หรือสูงมาก perfectionistic ทางการแพทย์ ) ,ใครมีความไวความดัน

แม่ในรูปแบบของ perfectionistic พฤติกรรมการเลี้ยงดู . นอกจากนี้ยังมีมูลค่า noting ที่ผู้ปกครองมีต่อ
เลี้ยงดูแตกต่างกันที่กังวลและไม่เด็กกังวล ในหนึ่งผลการวัด
คือ เด็ก เยาวชน ใน perfectionistic มุ่งมั่นในงาน
วัดนี้พบว่าเด็กกังวลเพียงไม่ปฏิเสธใน self-reported กระเสือกกระสน perfectionism , ในขณะที่กังวลเด็ก
ไม่ได้เมื่อพวกเขามีประสบการณ์ไม่ perfectionistic พฤติกรรมการเลี้ยงดู . ดังนั้น สอดคล้องกับสมมติฐานที่ว่า ภาพนี้
ดังกล่าวอาจถูกตีความว่าเป็นพ่อแม่สนับสนุนปรากฏ
เด็กกังวลที่ไม่อาจจะตอบสนองมากขึ้นมีแนวโน้มที่จะลดการกระเสือกกระสน
เมื่อสัมผัสกับความสมบูรณ์แบบ ผ่อนคลาย และสงบของมารดาพฤติกรรมการเลี้ยงดู . การค้นพบนี้แสดงให้เห็น
เด็กกังวลไม่ตอบสนองอย่างเหมาะสมเพื่อผ่อนคลาย วิธีการเลี้ยงดูและอาจต้องการกำลังใจและการสนับสนุนมากกว่า
เด็กกังวลไม่ บนมืออื่น ๆ , มันอาจจะมีกรณีที่เด็ก
กังวลไม่อ่อนไหวน้อยกว่ารูปแบบการอบรมเลี้ยงดูเกื้อกูล แต่ค่อนข้าง
สำหรับการอบรมเลี้ยงดูเด็ก 1-min วิตกการแทรกแซงไม่เพียงพอที่จะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของพวกเขา .