Development gapWhen Vietnam, Laos,

Development gap
When Vietnam, Laos, Myanmar, and Cambodia joined ASEAN in the late 1990s, concerns were raised about a certain developmental divide regarding a gap in average per capita GDP between older and the newer members. In response, the Initiative for ASEAN Integration (IAI) was formed by ASEAN as a regional integration policy with the principal goal of bridging this developmental divide, which, in addition to disparities inper capita GDP, is manifested by disparities in dimensions of human development such as life expectancy and literacy rates. Other than the IAI, other programmes for the development of the Mekong Basin - where all four newer ASEAN members are located - that tend to focus oninfrastructure development have been effectively enacted. In general, ASEAN does not have the financial resources to extend substantial grants or loans to the new members. Therefore, it usually leaves the financing of these infrastructure projects to international financial institutions and todeveloped countries. Nevertheless, it has mobilised funding from these institutions and countries and from the ASEAN-6 (Indonesia, Malaysia, Philippines, Brunei Darussalam, Singapore, and Thailand) themselves for areas where the development gap needs to be filled through the IAI programme. Other programmes intended for the development of the ASEAN-4 take advantage of the geographical proximity of the CLMV countries and tend to focus on infrastructure development in areas like transport, tourism, and power transmission.
Regional Comprehensive Economic Partnership Initial in 2012 East Asia Summit and negotiations of Regional Comprehensive Economic Partnership (RCEP) are predicted to be concluded in end of 2015. RCEP consists of all ten ASEAN countries plus 6 countries (China, Japan, South Korea, Australia, India, New Zealand) which have trade agreement with ASEAN countries. RCEP covers 45 percent of world population and about a third of world's total GDP. For example, New Zealand export about 60 percent of its goods to RCEP countries. RCEP is extension of ASEAN plus three and then ASEAN plus six.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่องว่างการพัฒนาเมื่อเวียดนาม ลาว พม่า กัมพูชา และเข้าร่วมอาเซียนในปลายปี 1990 ข้อสงสัยขึ้นเกี่ยวกับการกำหนดแบ่งพัฒนาเกี่ยวกับช่องว่างใน GDP เฉลี่ยต่อหัวระหว่างรุ่นเก่า และสมาชิกใหม่ ตอบ ความคิดริเริ่มสำหรับอาเซียนรวม (ไอเอไอ) ก่อตั้งขึ้น โดยอาเซียนเป็นนโยบายภูมิภาครวมกับเป้าหมายหลักของการเชื่อมโยงนี้แบ่งพัฒนา ที่ นอกจากความแตกต่าง inper เศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึง เป็นที่ประจักษ์ โดยความแตกต่างในมิติของการพัฒนามนุษย์อายุขัยและราคาสามารถ นอกจากไอเอไอ โปรแกรมอื่น ๆ สำหรับการพัฒนาของลุ่มแม่น้ำโขง -อาเซียนสี่ใหม่ทั้งหมดที่อยู่ - ที่มักจะเน้น oninfrastructure พัฒนาประสิทธิภาพบัญญัติขึ้น ทั่วไป อาเซียนไม่มีทรัพยากรทางการเงินเพื่อขยายพบเงินอุดหนุนหรือเงินกู้ยืมกับสมาชิกใหม่ ดังนั้น มันมักจะออกจากเงินของโครงการโครงสร้างพื้นฐานเหล่านี้ไปยังสถาบันการเงินระหว่างประเทศและประเทศ todeveloped อย่างไรก็ตาม มันมี mobilised จัดหาเงินทุน จากสถาบันและประเทศเหล่านี้ และ จาก ASEAN-6 (อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ บรูไน สิงคโปร์ และไทย) เองสำหรับพื้นที่ที่ต้องเติมผ่านโปรแกรมไอเอไอช่องว่างการพัฒนา โปรแกรมอื่น ๆ สำหรับการพัฒนาอาเซียน-4 ใช้ประโยชน์จากความใกล้ชิดทางภูมิศาสตร์ของประเทศ CLMV และมักจะ มุ่งเน้นการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานในพื้นที่เช่นการขนส่ง ท่องเที่ยว และพลังงาน ภูมิภาคครอบคลุมเศรษฐกิจหุ้นส่วนเริ่มต้นในปี 2012 การเจรจาของภูมิภาคครอบคลุมเศรษฐกิจร่วม (RCEP) และการประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออกคาดว่า จะสรุปได้ในสิ้น 2015 RCEP ประกอบด้วยทั้งหมด 10 ประเทศบวก 6 ประเทศ (จีน ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ ออสเตรเลีย อินเดีย นิวซีแลนด์) ซึ่งมีข้อตกลงกับประเทศอาเซียนค้า RCEP ครอบคลุมร้อยละ 45 ของประชากรโลกและประมาณหนึ่งในสามของ GDP รวมของโลก ตัวอย่าง นิวซีแลนด์ส่งออกประมาณร้อยละ 60 ของสินค้าของประเทศ RCEP RCEP เป็นส่วนขยายของอาเซียนบวกสามแล้วอาเซียนบวกหก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่องว่างการพัฒนา
เมื่อเวียดนามลาวพม่าและกัมพูชาร่วมกับอาเซียนในปลายปี 1990 ความกังวลถูกยกขึ้นเกี่ยวกับการแบ่งพัฒนาการบางประการเกี่ยวกับช่องว่างในหัวต่อจีดีพีเฉลี่ยระหว่างเก่าและสมาชิกใหม่ ในการตอบสนองความริเริ่มเพื่อการรวมอาเซียน (IAI) ถูกสร้างขึ้นโดยอาเซียนเป็นนโยบายบูรณาการระดับภูมิภาคที่มีเป้าหมายหลักของการแก้นี้แบ่งการพัฒนาซึ่งนอกเหนือไปจากความไม่เสมอภาค inper หัว GDP ซึ่งเป็นที่ประจักษ์โดยไม่เสมอภาคในมิติของการพัฒนามนุษย์เช่น เป็นความคาดหวังในชีวิตและอัตราการรู้หนังสือ อื่น ๆ กว่า IAI โปรแกรมอื่น ๆ ในการพัฒนาลุ่มน้ำโขง - กรณีที่สมาชิกทั้งสี่ใหม่อาเซียนตั้งอยู่ - ที่มีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นการพัฒนา oninfrastructure ได้รับการประกาศใช้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยทั่วไปอาเซียนไม่ได้มีทรัพยากรทางการเงินที่จะขยายทุนมากหรือเงินให้กู้ยืมแก่สมาชิกใหม่ ดังนั้นจึงมักจะออกเงินทุนของโครงการโครงสร้างพื้นฐานเหล่านี้ให้กับสถาบันการเงินระหว่างประเทศและประเทศ todeveloped แต่ก็มีการระดมเงินทุนจากสถาบันเหล่านี้และประเทศและจากอาเซียน-6 (อินโดนีเซีย, มาเลเซีย, ฟิลิปปินส์, บรูไนดารุสซาลาม, สิงคโปร์และไทย) ตัวเองสำหรับพื้นที่ที่มีช่องว่างการพัฒนาจะต้องเต็มไปผ่านโปรแกรม IAI โปรแกรมอื่น ๆ ที่มีไว้สำหรับการพัฒนาของอาเซียนประโยชน์-4 ใช้เวลาของความใกล้ชิดทางภูมิศาสตร์ของประเทศ CLMV และมีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานในพื้นที่เช่นการขนส่งการท่องเที่ยวและการส่งผ่านพลังงาน.
ภูมิภาคที่ครอบคลุมเริ่มต้นความร่วมมือทางเศรษฐกิจในปี 2012 การประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออกและ การเจรจาต่อรองของภูมิภาคหุ้นส่วนเศรษฐกิจที่ครอบคลุม (RCEP) ที่คาดว่าจะได้ข้อสรุปในตอนท้ายของปี 2015 RCEP ประกอบด้วยทั้งสิบประเทศอาเซียนบวก 6 ประเทศ (จีน, ญี่ปุ่น, เกาหลีใต้, ออสเตรเลีย, อินเดีย, นิวซีแลนด์) ซึ่งมีข้อตกลงการค้ากับอาเซียน ประเทศ RCEP ครอบคลุมร้อยละของประชากรโลก 45 และประมาณหนึ่งในสามของจีดีพีรวมของโลก ยกตัวอย่างเช่นการส่งออกนิวซีแลนด์ประมาณร้อยละ 60 ของสินค้าที่จะ RCEP ประเทศ RCEP เป็นส่วนขยายของอาเซียนบวกสามแล้วอาเซียนบวกหก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่องว่างการพัฒนา
เมื่อเวียดนาม ลาว พม่า และกัมพูชาเข้าร่วมอาเซียนในปลายปี 1990 , ความกังวลที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับบางอย่างเกี่ยวกับการแบ่งช่องว่างเฉลี่ยต่อหัว GDP ระหว่างเก่าและสมาชิกใหม่ ในการตอบสนอง , ริเริ่มเพื่อการรวมตัวของอาเซียน ฉบับที่ ) ก่อตั้งขึ้นโดยการรวมกลุ่มในภูมิภาคอาเซียน เป็นนโยบายที่มีเป้าหมายหลักของการแก้แบ่งตามนี้ซึ่ง นอกจากความแตกต่าง inper ต่อหัว GDP เป็นประจักษ์โดยความแตกต่างในมิติของการพัฒนามนุษย์ เช่น อายุขัย และอัตราการอ่านเขียน นอกจากการแทรกแซงอื่น ๆเพื่อการพัฒนาลุ่มน้ำ - แม่น้ำโขงที่ทั้งสี่ที่ใหม่กว่าสมาชิกอาเซียนตั้งอยู่ที่มักจะมุ่งเน้นการพัฒนา oninfrastructure ได้มีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น . โดยทั่วไปอาเซียนไม่ได้มีทรัพยากรทางการเงินเพื่อขยายทุนมากหรือให้กู้ยืมแก่สมาชิกใหม่ ดังนั้น จึงมักจะออกจากการจัดหาเงินทุนของโครงการโครงสร้างพื้นฐานต่างๆ todeveloped ประเทศและการเงินระหว่างประเทศ อย่างไรก็ตาม มันมี mobilised เงินทุนจากสถาบันเหล่านี้ และประเทศ และจาก asean-6 ( อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ บรูไน ดารุสซาลามสิงคโปร์และไทย ) ตัวเองสำหรับพื้นที่ที่ช่องว่างการพัฒนาความต้องการที่จะเต็มไปผ่านใ ่โปรแกรม โปรแกรมอื่น ๆมีวัตถุประสงค์เพื่อการพัฒนา asean-4 ใช้ประโยชน์จากความใกล้ชิดทางภูมิศาสตร์ของประเทศ CLMV และมีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานในพื้นที่ เช่น การขนส่ง การท่องเที่ยว และการส่งผ่านพลังงาน
เป็นหุ้นส่วนทางเศรษฐกิจที่ครอบคลุมภูมิภาคครั้งแรกในการประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออกและการเจรจา 2012 หุ้นส่วนเศรษฐกิจที่ครอบคลุมภูมิภาค ( rcep ) คาดว่าจะสรุปได้ในปลายปี rcep ประกอบด้วย 10 ประเทศอาเซียน บวก 6 ประเทศ ( จีน ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ ออสเตรเลีย อินเดีย นิวซีแลนด์ ซึ่งมีความตกลงการค้ากับประเทศอาเซียนrcep ครอบคลุม 45 เปอร์เซ็นต์ของประชากรโลก และประมาณหนึ่งในสามของ GDP รวมของโลก ตัวอย่างเช่น นิวซีแลนด์ ประมาณร้อยละ 60 ของการส่งออกสินค้าไปยัง rcep ประเทศ rcep เป็นส่วนขยายของอาเซียนบวก 3 และอาเซียน บวก 6