On June 1, 2008, two men on a stran

On June 1, 2008, two men on a strange raft called Junk set sail from Long Beach, California, on a 2,600-mile voyage to Honolulu, Hawaii. The pontoons of their aptly named craft were made of 15,000 plastic bottles and discarded fishing nets; the deck, of old sailboat masts; and the cabin, from the fuselage of a Cessna.
Marcus Eriksen and Joel Paschal had hoped their voyage on Junk would raise awareness about the vast expanse of plastic debris in the Pacific Ocean.
Captain Charles Moore drives along a concrete channel in Long Beach, California, keeping an eye out for floating trash and chatting up a reporter--yet another one--who wants to know how the Great Pacific Garbage Patch came to be. Moore scans the green water. "Here," he says, pulling his Toyota Prius onto the shoulder and silencing the reggae on the stereo. Moore, 62, squirms like a teenager through a gap in the chain-link fence and leads the way down the channel bank to where a five-foot-thick crescent of trash has come to rest.
Many years ago the captain's father rowed around nearby Colorado Lagoon in a dory, picking up flotsam. One man could handle it all back then. Moore still lives in the bayside house his dad left him, and does garbage surveys from a boat docked across the street. But instead of a dory he uses a million-dollar, 25-ton catamaran, the Alguita, and instead of a lagoon he trolls the vast emptiness of the northern Pacific Ocean, where more than a decade ago he discovered a patch of plastic garbage hundreds of miles across, bobbing on the surface for anyone to see.
Today Moore is the most determined member of a small fraternity of biologists, bureaucrats, and activists coming to grips with what happens when humanity's "miracle" material, plastic, floats down the drain and merges with the oceans that cover 70 percent of the planet. A nonprofit that Moore founded, the Algalita Marine Research Foundation, studies these throwaway flotillas. In 2005 its researchers sampled the effluent of the Los Angeles and San Gabriel Rivers over three days following a big storm and estimated that 60 tons--some 2.3 billion individual pieces of trash--were pouring into the sea.
Arms folded across his Hawaiian shirt, Moore stares at the familiar flotsam: bubble wrap, soda bottles, a tennis ball, a Starbucks cup, a stuffed bunny, a GTX motor oil bottle, an empty jug of Tide, and innumerable bits of Styrofoam, from packing pellets to take-out trays. Crouching over the mud, he picks up a translucent pebble, then another. He pokes his fingers into the silt and soon displays a palmful of black and opal pearls, mud still clinging. These are "nurdles," he explains, the raw feedstock of plastic. In this form, before factories have melted them into Xerox machines and Frisbees, they make up 10 percent of the plastic found in the ocean.
Most of America's nurdles hatch in manufacturing plants in Texas and Louisiana, where workers pump from the earth the natural gas and petroleum from which the pellets are made. Wholesalers sell 50 million tons of them a year. The factory fixes a nurdle's DNA by brewing it into a particular type of plastic and then adding chemicals that make the final product hard or soft, elastic or rigid, colorful or colorless, ultraviolet- or shatter-resistant
The polymer pearls, now more specialized than a worker ant, board trains and trucks and move from coast to coast to be melted and made into things so essential they're easy to forget, like the package that contains your tofu. The tofu heads to the supermarket in a crate of polypropylene, the same material that makes up the weave of the truck driver's long johns. The ride isn't too bouncy, thanks to the elastic polystyrene in the truck's tires. The driver parks and gets out of the padded seat--made from nurdles blown into expanded polyurethane--and hand-carts the crate to a walk-in cooler with polyurethane-insulated walls. Later, a customer grabs a plastic shopping cart and enters the store, heads past the polyvinyl chloride wall siding and window frames, and rolls to the refrigerator case.
There is the container of tofu. Illumination comes from overhead lights whose wires are sheathed in polyethylene. The package, too, is a batch of polyethylene nurdles, this time injection-molded into a form that's just the right size to hold a few tofu cubes. On top is stretched a clingy, transparent film known as PET, made from nurdles transformed into sheets. A similar material makes up the grocery bag that carries the tofu home and, finally, the garbage bag in which the waste is thrown away. Every year 12.5 million tons of plastic in the United States go unaccounted for, not to the dump or the recycler. Some portion of that missing plastic flows downhill and out to the ocean.
"This is what I call the lubricant of globalization," Moore says, pointing to his plastic pearls. "This was the packaging that allowed you to make your goods in Timbuktu and get them to L.A. This was the miracle stuff. This was better than sliced bread. It kept things so fresh and nice."
"But," he adds, "there's a downsideMoore found that downside by accident on a pleasure cruise in 1997. As a child, he had played with Bunsen burners and managed controlled explosions under the tutelage of his father, a chemist at a power plant, who also taught the young Moore how to sail. Moore went on to a career repairing damaged cabinets, but imagined a second act as an ocean adventurer, researcher, and scientist--Indiana Jones in flip-flops. When he retired, he used the family fortune, passed down by his oilman grandfather, to create his foundation, have the Alguita built in Australia, and start patrolling the seas
So it was that one sunny August day Moore and a few friends set out from Honolulu toward Long Beach. Most sailors cross the Pacific by catching the westerly winds and following the North Pacific Current in a lazy clockwise arc. Supplied with an extra bladder of diesel and a strong curiosity, Moore instead plotted a line straight through the North Pacific Gyre, a giant watery desert without any wind.
The Alguita motored across the gyre for a week. When Moore wasn't at the helm, he made tapioca and grilled steaks from a 100-pound bigeye tuna. Cloudless sky and still water stretched to the horizon in every direction.
"Going to the top of the mast to fix something, I would see a bottle cap, a shard of plastic floating by," he recalls. "I started betting myself that I could go on deck and not see something, and each time I was wrong."
Unbeknownst to Moore, five years earlier a Seattle oceanographer named Curtis Ebbesmeyer had become aware of and attached a name to this garbage patch. A container ship had lost a consignment of several thousand plastic bathtub duckies during a violent Pacific storm. An avid beachcomber, Ebbesmeyer had a worldwide network of fellow flotsam-lovers. He also had access to the latest computerized models of oceanic currents. So he put his friends on rubber-duck alert, and sure enough, the reports people sent from around the globe matched the computer's prediction: More often than not, the toys bobbed in a slow, clockwise eddy into that whirlpool Moore would later traverse.
"Things dropped off near Japan ended up in the doldrums and just kept collecting there," Ebbesmeyer says. "I called it a garbage patch, and the name seemed to catch on."
After returning from Honolulu, Moore, too, found himself drawn duckie-like into the gyre. Now, after eight voyages, countless experiments, and endless interviews, he probably has as good an understanding as anyone of the Garbage Patch. What it isn't, he says, is a solid mass like an ice floe. Rather, it is an inconceivably diffuse soup, a little here, a little there, doing not one but two roundabouts: in the eastern Pacific and in the western Pacific. Together these gyres form the shape of a dog bone. Moore describes the Garbage Patch as two to three times the size of Texas, but in fact it might be far larger--as much as 5 million square miles, or one and a half times the size of the United States. Sailors encounter it within 500 miles of the California coast and 200 miles off Japan.
These days the Algalita Marine Research Foundation, with its staff of nine and budget of $900,000--provided by Moore and a handful of donors--is dedicated to understanding and publicizing what happens when plastic and ocean collide. The foundation publishes its results in science journals and wages publicity campaigns.
Some researchers question whether a group with an agenda can make independent evaluations. Moore doesn't worry about such matters. "I could be like my neighbor over there, who spends his time on the deck sunning himself and inviting ladies over for cocktails. But I've seen the degradation firsthand of our natural environment, and that's a motivator," he says. "It lights a fire under you, makes you want to do something

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บน 1 มิถุนายน 2008 ผู้ชายสองแพประหลาดที่เรียกว่าขยะชุดใบจากลองบีช แคลิฟอร์เนีย บนไมล์ 2,600 เดินทางไปโฮโนลูลู ฮาวาย Pontoons ของยานของพวกเขาชื่อ aptly ทำขวดพลาสติก 15000 และละทิ้งตาข่ายตกปลา ดาดฟ้า ของเก่าเรือใบเมื่อ และในห้อง โดยสาร จาก fuselage ของ Cessna เป็น
มาร์คัส Eriksen และโจเอลปาสคาลมีหวังเดินทางของพวกเขาในขยะจะเพิ่มความตระหนักรู้เกี่ยวกับบริการใหญ่ของเศษพลาสติกในมหาสมุทรแปซิฟิก
กัปตันชาร์ลส์มัวร์ขับตามช่องคอนกรีตในลองบีช แคลิฟอร์เนีย เก็บตาออกสำหรับน้ำขยะ และสนทนาขึ้นผู้สื่อข่าว - แต่อีกคน - อยากทราบวิธีแก้ไขขยะแปซิฟิกดีมาให้ มัวร์สแกนน้ำสีเขียว "นี่ เขากล่าวว่า ดึง Prius โตโยต้าเขาบนไหล่ และ silencing เรกเก้บนเครื่องเสียง มัวร์ 62, squirms เช่นวัยรุ่นผ่านช่องว่างในกรอบเชื่อมโยงห่วงโซ่ และเป็นผู้นำลงธนาคารช่องที่หนา 5 ฟุตเครสเซนท์ขยะได้มาพักผ่อน
หลายปีที่ผ่านมาพ่อเป็นกัปตัน rowed สถานใกล้เคียงทะเลสาบโคโลราโดใน dory รับค่า flotsam หนึ่งคนสามารถจัดการทั้งหมดกลับมาแล้ว มัวร์ยังคงอยู่ทเบย์ไซด์บ้านพ่อของเขาซ้ายเขา และไม่สำรวจขยะจากเรือย้ายข้ามถนน แต่แทน dory เขาใช้เป็นล้านดอลลาร์ 25 ตันคาตามาลัน Alguita และแทนลากูน เขา trolls เปล่ากว้างใหญ่ของมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ ซึ่งเมื่อกว่าทศวรรษที่ผ่านมาเขาพบแพทช์พลาสติกขยะหลายร้อยไมล์ข้าม bobbing บนพื้นผิวสำหรับทุกคนที่ไปดู
วันนี้มัวร์เป็นสมาชิกสุดกำหนดของภราดรภาพเล็ก biologists, bureaucrats และนักเคลื่อนไหวที่มากับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวัสดุ "มหัศจรรย์" ของมนุษยชาติ พลาสติก ลอยลงท่อระบายน้ำ และบรรจบกับมหาสมุทรที่ครอบคลุมร้อยละ 70 ของโลก ไม่แสวงผลกำไรที่มัวร์ก่อตั้ง Algalita ทะเลวิจัยมูลนิธิ ศึกษา flotillas ปลิวเหล่านี้ ในปี 2005 นักวิจัยของตัวอย่างน้ำทิ้งของลอสแอนเจลิสและแม่น้ำซานกาเบรียลกว่าสามวันตามพายุใหญ่ และประมาณที่ 60 ตัน - 2 บาง3 พันล้านชิ้นแต่ละชิ้นของขยะ - ถูกเทลงทะเล
แขนพับข้ามเขาเสื้อฮาวาย มัวร์ stares ที่ flotsam คุ้นเคย: ฟองตัด ขวดโซดา ลูกเทนนิส ถ้วย Starbucks ตุ๊กตากระต่าย ขวดน้ำมันเครื่อง GTX เหยือกน้ำ และบิตนับไม่ถ้วนของ Styrofoam ว่างเปล่าจากบรรจุขี้กับถาด take-out Crouching ผ่านโคลน เขาเลือกเพบเบิลที่โปร่งใส แล้วอีก เขา pokes นิ้วมือของเขาลงในตะกอน และเร็ว ๆ นี้ แสดงเป็น palmful ของไข่มุกสีดำและโอปอล์ โคลนที่ยัง ติด เหล่านี้เป็น "nurdles เขาอธิบาย วัตถุดิบวัตถุดิบพลาสติก ในแบบฟอร์มนี้ ก่อนที่โรงงานได้หลอมพวกเขาเข้าไปในเครื่อง Xerox และ Frisbees พวกเขาได้ค่าร้อยละ 10 ของพลาสติกที่พบในมหาสมุทร
ส่วนใหญ่ของอเมริกา nurdles ฟักในการผลิตพืชในเท็กซัสและรัฐลุยเซียนา ที่แรงปั๊มจากโลกก๊าซธรรมชาติและปิโตรเลียมซึ่งทำการอัดเม็ด ขายส่งขาย 50 ล้านตันของปีนั้น โรงงานแก้ไข DNA ของ nurdle โดยทำการหมักมันเป็นพลาสติกบางชนิด และจากนั้น เพิ่มสารเคมีที่ทำให้ผลิตภัณฑ์สุดท้ายหนัก หรือนุ่ม ยืดหยุ่น หรือ แข็ง หลากสี หรือสี ซีด รังสีอัลตราไวโอเลต หรือโจรทน
ไข่มุกพอลิเมอร์ ตอนนี้ มีความกว่ามดเป็นผู้ปฏิบัติงาน บอร์ดรถไฟและรถบรรทุก และไปจากชายฝั่งชายฝั่งสามารถหลอม และทำเป็นสิ่งสำคัญดังนั้นพวกเขากำลังง่ายลืม ชอบแพคเกจที่ประกอบด้วยเต้าหู้ของคุณ หัวเต้าหู้ไปซูเปอร์มาร์เก็ตในลังของโพรพิลีน วัสดุเดียวกับที่สนนราคาของรถแข่งลองจอห์น นั่งไม่เกินคณิตศาสตร์ ขอบคุณ กับโฟมยืดหยุ่นในยางของรถบรรทุก สวนควบคุมและเรียกออกของมีเบาะรองนั่ง - ทำจาก nurdles เป่าขยาย polyurethane - และมือรถลังการเย็นห้องมีผนังหุ้มยูรีเทนแกน ภายหลัง ลูกค้า grabs ตะกร้าพลาสติก และป้อนร้านค้า หัวเลยโพลิไวนิลคลอไรด์ผนัง siding และที่กรอบหน้าต่าง และม้วนกรณีตู้เย็น
มีเป็นคอนเทนเนอร์ของเต้าหู้ ไฟส่องสว่างมาจากจ่ายไฟสายมีปลอกในเอทิลีน แพคเกจ เกินไป เป็นชุดของเอทิลี nurdles เวลานี้แม่พิมพ์ฉีดเป็นแบบที่มีเพียงขนาดขวากุมกี่ลูกบาศก์เต้าหู้ ด้านบนจะยืดเป็นฟิล์ม clingy โปร่งใสเรียกว่า PET ทำจาก nurdles เปลี่ยนเป็นแผ่น วัสดุที่คล้ายกันทำให้ค่าถุงชำที่เต้าหู้บ้านและ สุดท้าย ถุงขยะซึ่งขยะจะโยนไป ทุก 12 ปี5 ล้านตันของพลาสติกในสหรัฐอเมริกาไปสูง ไม่ต้องการถ่ายโอนข้อมูลหรือ recycler ที่ บางส่วนของพลาสติกที่ไม่ไหลลง และออกสู่ทะเล
"นี่คือสิ่งที่ฉันเรียกน้ำมันหล่อลื่นของโลกาภิวัตน์ มัวร์กล่าวว่า ชี้ไปที่ไข่มุกของพลาสติก "นี้เป็นบรรจุภัณฑ์ที่ได้รับอนุญาตให้ทำสินค้า Timbuktu และพวกเขาไปแอลเอ นี่คือสิ่งมหัศจรรย์ นี้ก็ดีกว่าขนมปังชนิดแผ่น มันเก็บสิ่งดังนั้นสด และสะอาด"
"แต่ เขาเพิ่ม "ได้ downsideMoore พบข้อเสียที่ โดยอุบัติเหตุบนเรือความสุขในปี 1997 เป็นเด็ก เขาได้เล่นกับบุนเซนเขียน และจัดการระเบิดภายใต้การ tutelage ของบิดาของเขา นักเคมีที่โรงงานไฟฟ้า ที่ยัง สอนมัวร์หนุ่มวิธีการแล่นเรือ มัวร์ได้อาชีพซ่อมตู้เสียหาย แต่จินตนาการบัญญัติสองเป็นมหาสมุทรนักผจญภัย นักวิจัย และนัก วิทยาศาสตร์ - อินเดียน่าโจนส์ในคอฟฟี่ช็อป เมื่อเขาถอน เขาใช้มรดกครอบครัว ทอด โดย oilman ปู่ของเขา การสร้างรากฐานของเขา มี Alguita ในออสเตรเลีย และเริ่มการลาดตระเวนในทะเล
ดังนั้นก็ที่หนึ่งสิงหาคมแดดมัวร์ และเพื่อนกี่ตั้งค่าออกจากโฮโนลูลูไปทางหาด ชาวเรือส่วนใหญ่ข้ามแปซิฟิก โดยจับลมบริเวณดังต่อไปนี้เหนือแปซิฟิกปัจจุบันในโค้งตามเข็มนาฬิกาขี้เกียจ ให้กับกระเพาะปัสสาวะการเสริมดีเซลและอยากแข็งแกร่ง มัวร์แต่พล็อตเส้นตรงทางเหนือแปซิฟิกเขาผิดพลาด ยักษ์น้ำทะเลทรายโดยไม่มีลม
Alguita ที่ motored ระหว่างเขาผิดพลาดในสัปดาห์ เมื่อมัวร์ไม่ได้โอกาส เขาทำมันสำปะหลัง และย่างสเต็กจากทูน่า bigeye 100 ปอนด์ ฟ้าครามไร้เมฆและน้ำยังคงยืดไปสุดขอบฟ้าในทุกทิศทาง
"ไปด้านบนของเสาจะแก้ไขบางสิ่งบางอย่าง จะเห็นฝาครอบขวด ชาร์ดพลาสติกลอย โดย เขาเรียกคืน "ผมเริ่มต้นเดิมพันตัวเองว่า ฉันสามารถไปบนดาดฟ้า และไม่เห็นบางสิ่งบางอย่าง และแต่ละครั้งผมผิด"
Unbeknownst ให้มัวร์ ห้าปีก่อนหน้านี้ oceanographer ซีแอตเทิลที่ชื่อ Ebbesmeyer เคอร์ทิสได้ตระหนัก และแนบชื่อแพขยะนี้ เรือคอนเทนเนอร์ได้สูญเสียการขนส่งหลายพันพลาสติกอ่าง duckies ระหว่างแปซิฟิกพายุรุนแรง บีชคอมเบอร์ชอบ Ebbesmeyer มีเครือข่ายทั่วโลกของ flotsam-รักเพื่อน นอกจากนี้เขายังได้เข้าไปล่าสุดมาร์กของมหาสมุทรกระแส เขาใส่เพื่อนของเป็ดยางแจ้งเตือน และนั่นเอง ส่งรายงานคนจากทั่ว โลกตรงกับพยากรณ์ของคอมพิวเตอร์: มากมักจะไม่เป็น bobbed การเล่นในเอ็ดดี้ช้า เข็มลงในอ่างน้ำวนที่ในภายหลังจะข้ามมัวร์
Ebbesmeyer กล่าวว่า "สิ่งที่กุมภาพันธ์ญี่ปุ่นใกล้สิ้นสุดใน doldrums และเก็บรวบรวมมีเพียง "ฉันเรียกว่าแพขยะ และชื่อที่ดูเหมือนจะ จับบน"
หลังจากกลับจากโฮโนลูลู มัวร์ เกินไป พบว่าตัวเองวาดเหมือน duckie เป็นเขาผิดพลาด ตอนนี้ หลังจากวอเยจส์แปด ทดลองนับไม่ถ้วน และสิ้นสุดการ สัมภาษณ์ เขาคงได้เป็นดีมีความเข้าใจเป็นคนของแพขยะ อะไรไม่ได้ เขากล่าวว่า คือ มวลของแข็งเช่น floe เป็นน้ำแข็ง ค่อนข้าง มันมี เป็นซุป inconceivably กระจายน้อยนี่ หน่อย ทำสอง แต่หนึ่งไม่เข้าสู่วงเวียน: ในแปซิฟิกตะวันออก และแปซิฟิคตะวันตก กัน gyres เหล่านี้รูปร่างของกระดูกสุนัข มัวร์อธิบายแพขยะเป็นสองถึงสามเท่าขนาด ของเท็กซัส แต่ ในความเป็นจริงมันอาจจะใหญ่มาก - มากถึง 5 ล้านตารางไมล์ หรือหนึ่ง และครึ่งครั้งขนาดของสหรัฐอเมริกา ลูกเรือพบภายใน 500 ไมล์ ของชายฝั่งแคลิฟอร์เนีย และ 200 ไมล์จากญี่ปุ่น
วันนี้ Algalita มารีนงานวิจัยพื้นฐาน พนักงานของเก้าด้วยงบประมาณ $900000 - มัวร์และกำมือของผู้บริจาค - จะทุ่มเทในการทำความเข้าใจ และพร้อมเกิดอะไรขึ้นเมื่อพลาสติกและมหาสมุทรชนกัน มูลนิธิเผยแพร่ผลของมันในวิทยาศาสตร์สมุดรายวัน และค่าจ้างประชาสัมพันธ์ส่งเสริมการขาย.
นักวิจัยบางคำถามว่า กลุ่มที่ มีวาระการประชุมสามารถทำการประเมินอิสระ มัวร์ไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าว "ข้าพเจ้าเป็นเช่นเพื่อนบ้านของฉันนั่น ที่ใช้เวลาของเขาบนดาดฟ้าทอดเอง และเชิญชวนสุภาพสตรีมากกว่าสำหรับค็อกเทล แต่ผมเคยเห็นการสลายตัวโดยตรงของสิ่งแวดล้อมของธรรมชาติ และที่เป็น motivator เขากล่าวว่า "มันไฟไฟใต้คุณ คุณต้องการทำบางสิ่งบางอย่างทำให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บนวันที่ 1 มิถุนายน 2008 สองคนบนแพแปลกๆที่เรียกว่าอีเมลขยะแล่นเรือจาก Long Beach California บน 2,600 - ไมล์เดินทางเพื่อไปยัง Honolulu , Hawaii เรือท้องแบนที่ถูกตั้งชื่อของงานฝีมือของเขาก็ถูกสร้างขึ้นจาก 15 , 000 ขวดพลาสติกและอวนจับปลาไม่ใช่บนดาดฟ้าของเรือใบเสากระโดงเรือเก่าและห้องเคบินออกจากลำตัวของ Cessna .
ที่Marcus eriksen และโยเอล paschal ก็หวังว่าการเดินทางของอีเมลขยะจะเพิ่มความตระหนักถึงความกว้างใหญ่ของเศษพลาสติกในมหาสมุทรแปซิฟิก. Charles มัวร์
กัปตันไดรฟ์ไปตามช่องคอนกรีตที่อยู่ใน Long Beach California ตาที่ออกมาสำหรับน้ำถังขยะและการสนทนาทางวิดีโอได้ผู้สื่อข่าวรายงานอีกคนที่ต้องการจะรู้ว่าที่ดีเยี่ยมแปซิฟิกขยะแพทช์นี้มาถึงได้มัวร์สแกนหาน้ำสีเขียว "ที่นี่"เขาบอกว่าดึงบริษัทโตโยต้า prius ของเขาลงบนไหล่ทางและการปิดเสียงเที่ยวชมเร็กเก้และที่อยู่บนเครื่องสเตอริโอ มัวร์ 62 squirms เหมือนวัยรุ่นที่ผ่านทางช่องว่างในรั้วห่วงโซ่ - Link และนำทางไปที่ธนาคารเพื่อที่พระจันทร์เสี้ยวห้า - เท้า - มีความหนาของถังขยะที่มีมาให้กับส่วนที่เหลือ
หลายปีมาแล้วพ่อของกัปตันคนพายเรือโดยรอบทะเลสาบโคโลราโดในเรือเล็กสำหรับหาปลาที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงการหยิบขึ้นมาไถหว่าน คนหนึ่งไม่สามารถจัดการได้ทั้งหมดกลับไปแล้ว มัวร์ยังอยู่ในบ้าน Bayside พ่อของเขาและไม่เกี่ยวกับการสำรวจขยะจากเรือที่ต่อพ่วงอยู่ทางฝั่งด้านตรงข้ามถนนได้ แต่แทนที่จะมีเรือเล็กสำหรับหาปลาที่เขาใช้ล้านดอลลาร์ 25 - ต้นเรือคาตามารานที่ alguita และแทนของทะเลสาบที่เขาอสุรกายว่างขนาดใหญ่ที่งดงามของมหาสมุทรแปซิฟิกทางด้านทิศเหนือที่มากกว่าหนึ่งทศวรรษมาแล้วเขาก็พบว่าเป็นแพทช์แก้ไขของขยะพลาสติกเป็นระยะทางหลายร้อยไมล์ข้าม,ลอยอยู่บนพื้นผิวที่ให้ใครเพื่อดู.
ในวันนี้มัวร์เป็นที่ถูกกำหนดเป็นสมาชิกของสมาคมนิสิตเก่าขนาดเล็กของอัฟริกาใต้,เจ้าหน้าที่รัฐและนักเคลื่อนไหวเพื่อจะมาชิงชัยกันด้วยสิ่งที่จะเกิดขึ้นเมื่อความเป็นมนุษย์ของ"สิ่งมหัศจรรย์"วัสดุ,พลาสติก,ลอยลงในท่อระบายน้ำและผสมผสานเข้ากับกับมหาสมุทรที่ฝาครอบร้อยละ 70 ของโลกได้ แบบไม่หวังผลกำไรที่มัวร์ก่อตั้ง algalita ทางทะเลการวิจัยที่มูลนิธิการศึกษา flotillas throwaway เหล่านี้ ในปี 2005 กลุ่มนักวิจัยของตัวอย่างที่ถูกปล่อยออกจากแม่น้ำ Los Angeles และ San Gabriel ที่มากกว่าสามวันและเวลาดังต่อไปนี้:พายุใหญ่และคาดว่า 60 ตัน 2 บางอย่าง3 , 000 ล้านบาทเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยของแต่ละถังขยะเทลงไปในทะเลเป็นที่
แขนทั้งสองข้างอยู่บนเสื้อในแบบฮาวายของเขาขยับไถหว่านมัวร์ที่คุ้นเคยกันดีอยู่แล้วสรุปรวบรวมผลฟองสบู่ขวดโซดาลูกเทนนิสที่ถ้วย Starbucks ที่มีกระต่ายสตัฟฟ์ขวดน้ำมันมอเตอร์ GTX เหยือกว่างอยู่ของน้ำขึ้นน้ำลงและสามารถย่อยสลายเศษนับจากการบรรจุกระสุนลูกปรายในถาดรองนำออก หมอบอยู่เหนือโคลนที่เขารับก้อนกรวดโปร่งแสงที่จากนั้นอีกคนหนึ่ง. เขาสะกิดนิ้วของเขาเป็นตะกอนและในไม่ช้าจะแสดง palmful ไข่มุกสีดำและโอปอโคลนยังติดอยู่ เหล่านี้เป็น" nurdles เขาจะอธิบายถึงวัตถุดิบนำเข้าวัตถุดิบของพลาสติก ในรูปแบบนี้มาก่อนมีโรงงานหลอมละลายไปในฟูจิซีร็อกซ์ frisbees และเครื่องจะทำให้ได้ 10% ของพลาสติกที่พบในมหาสมุทร
ส่วนมากของช่อง nurdles ของอเมริกาเหนือในโรงงานผลิตใน Texas ลุยเซียนาและซึ่งเป็นที่ที่คนงานที่ปั๊มจากแผ่นดินโลกปิโตรเลียมและก๊าซธรรมชาติจากที่ซึ่งกระสุนลูกปรายที่จะทำได้ ผู้ค้าส่งเพิ่มยอดขาย 50 ล้านตันของปีก่อนได้ การแก้ไขจากโรงงานที่ดีเอ็นเอของ nurdle โดยการต้มกาแฟในแบบเฉพาะของพลาสติกและการเพิ่มสารเคมีที่ทำให้ ผลิตภัณฑ์ สุดท้ายที่แข็งหรืออ่อนหรือแข็งได้สีสันสดใสหรือไม่มีสี,แสงอัลตร้าไวโอเล็ต - หรือแตกกระจาย - ทน
ซึ่งจะช่วยให้โพลิเมอร์ไข่มุก,ได้มากยิ่งขึ้นมีความเชี่ยวชาญมากกว่าที่คนงานมด,บอร์ดรถไฟและรถบรรทุกและย้ายไปจากชายฝั่งเพื่อไปยังชายฝั่งจะละลายและทำให้เป็นสิ่งที่จำเป็นที่จะได้อย่างง่ายดายเพื่อไปยังลืมเช่นแพ็คเกจที่มีของคุณเต้าหู้. เต้าหู้ที่หัวโกนในซุปเปอร์มาร์เก็ตในลังของโพลิโพรพิลีนวัสดุเดียวกับที่ทำให้ขึ้นไปที่ของจอห์นยาวของรถกระบะพนักงานขับรถได้. การเดินทางที่มีสปริงตัวสวยไม่มากเกินไปทั้งนี้ต้องขอขอบคุณโพลีสไตรีนยางยืดที่ในล้อยางรถยนต์ของรถกระบะ พนักงานขับรถสวนสนุกและได้ออกมาจากที่นั่งที่ทำมาจากเนื้อนุ่ม nurdles ระเบิดในโพลียูริเทนขยายตัวและมือถือตะกร้าที่ลังเพื่อทำความเย็นเดินไปในตัวพร้อมด้วยผนังโพลียูริเทน - ตัวกล้องหุ้มด้วยฉนวน ใน ภายหลังบันทึกของลูกค้าที่ตะกร้าซื้อสินค้าและเข้าสู่พลาสติกที่จัดเก็บที่ผ่านมาหัวไวนิลคลอไรด์บนผนังที่เปลี่ยนจากสีเขียวและกรอบหน้าต่างโรลและกรณีตู้เย็น
ไม่จะอยู่ในคอนเทนเนอร์ของเต้าหู้ ไฟส่องมาจากไฟเหนือศีรษะซึ่งมีสายไฟห่อหุ้ม Public Company Limited แพ็คเกจรายการนี้มากเกินไปคือชุดของ nurdles Public Company Limitedเวลานี้แบบฉีดขึ้นรูปในรูปแบบที่เป็นเพียงมีขนาดเหมาะสมที่จะถือก้อนเต้าหู้เพียงไม่กี่ที่ ด้านบนถูกยืดออก ภาพยนตร์ โปร่งใส clingy ที่รู้จักกันในชื่อ PET ทำจาก nurdles ปรับเปลี่ยนรูปแบบไปสู่แผ่น ในความเหมือนที่ทำให้ร้านขายของชำได้พร้อมถุงเก็บฝุ่นที่มีเต้าหู้ที่บ้านและสุดท้ายคือถุงขยะที่ขยะที่ถูกขว้างไป ปี 12 ทุกครั้ง.5 ล้านตันของพลาสติกในประเทศสหรัฐอเมริกาที่เข้าไปอาจยืดเยื้อกว่าเพื่อไม่ให้ทิ้งขยะหรือหมดอายุได้ บางส่วนของพลาสติกไม่มีที่ไหลลงเนินและออกไปยังมหาสมุทรได้
"นี่คือสิ่งที่ฉันโทรติดต่อหล่อลื่นที่ของโลกา ภิวัตน์ "มัวร์กล่าวว่าชี้ให้ไข่มุกพลาสติกของเขา "นี่คือบรรจุ ภัณฑ์ ที่ได้รับอนุญาตให้คุณทำให้สินค้าของคุณในเมืองทิมบัค - ทูและให้พวกเขา L . A . โรงแรมแห่งนี้มีสิ่งของที่น่ามหัศจรรย์ใจนี้ก็ดีกว่าขนมปังหั่นเป็นชิ้น โรงแรมได้รับการดูแลรักษาให้สิ่งต่างๆเพื่อความสดชื่นและสวยงาม"
"แต่"เขาจะเพิ่ม"มีของ downsidemoore ที่พบว่าข้อเสียที่เกิดอุบัติเหตุเพื่อความเพลิดเพลินใจในการล่องเรือท่องเที่ยวที่ในปี 1997 เป็นเด็กที่เขาเคยเล่นกับอุปกณ์ตะเกียงฟู่ที่ใช้ก๊าซเป็นเชื้อเพลิงและการบริหารจัดการระเบิดถูกควบคุม ภายใต้ การดูแลของบิดาของเขาที่ร้านขายยาที่โรงงานผลิตไฟฟ้าที่ยังสอนมัวร์หนุ่มที่ว่าในการล่องเรือมัวร์ไปบนกับอาชีพที่ซ่อมตู้ได้รับความเสียหายแต่คิดไปว่าการกระทำที่สองนัก ผจญภัย ของมหาสมุทรที่นักวิจัยและนักวิทยาศาสตร์ Indiana Jones ในรองเท้าแตะ เมื่อเขาออกตามวาระเขาใช้โชคชะตาสำหรับครอบครัวที่ผ่านมาลงโดยคุณปู่นักอุตสาหกรรมน้ำมันของเขาในการสร้างรากฐานของเขามี alguita ที่สร้างขึ้นในประเทศออสเตรเลียและเริ่มเคลื่อนที่ในทะเลหลวงให้ตอบแทน
ดังนั้นจึงเป็นที่วันหนึ่งเดือนสิงหาคมมีแสงแดดอันสดใสมัวร์และเพื่อนๆไม่กี่ตัวที่จัดให้ออกมาจากโฮโนลูลูเพื่อไปยัง Long Beach กะลาสีเรือข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกที่มากที่สุดด้วยการจับมิหนำซ้ำลมและต่อไปนี้ทางด้านทิศเหนือแปซิฟิกในปัจจุบันที่เป็นรูปโค้งตามเข็มนาฬิกาแบบไหลเอื่อยๆ ที่ให้มาพร้อมด้วยกระเพาะปัสสาวะพิเศษของน้ำมันดีเซลและความกระหายใคร่รู้ Strong ที่มัวร์แทนแม่สายที่ผ่านตรงไปยังด้านทิศเหนือแปซิฟิก gyre ได้Desert Passage เหลวเป็นน้ำขนาดใหญ่ที่ไม่มีลมพัดใดๆ.
alguita ที่ motored ข้าม gyre เป็นสัปดาห์ เมื่อมัวร์กล่าวว่ามันไม่ได้อยู่ที่ถือหางเสือนั้นเขาทำสเต็คแบบปิ้งย่างจากมันสำปะหลังและปลาทูน่า bigeye 100 ปอนด์ เมื่อไร้เมฆท้องฟ้าและน้ำลงไปบนเส้นขอบฟ้าในทุกทิศทาง.
"ขึ้นไปสู่ยอดบนสุดของเสาเพื่อแก้ไขสิ่งที่ผมจะดูที่ฝาปิดขวดนมที่ shard พลาสติกลอยน้ำโดยเขาสามารถจดจำ"ผมเริ่มวางเดิมพันว่าผมจะไปอยู่บนดาดฟ้าและไม่ได้ดูและบางสิ่งบางอย่างในแต่ละครั้งก็ไม่ถูกต้อง"
แต่อย่างใดเพื่อมัวร์ห้าปีก่อนหน้านี้ oceanographer Seattle ที่ชื่อว่าเคอร์ติส ebbesmeyer ได้ตระหนักถึงและเชื่อมต่อเข้ากับชื่อที่จะแก้ไขขยะแห่งนี้ เรือที่บรรจุที่หายไปการส่งมอบของพัน duckies อ่างอาบน้ำพลาสติกหลายอันในระหว่างเกิดพายุฝนฟ้าคะนองอย่างรุนแรงแปซิฟิก BEACHCOMBER BAR AND เป็นเพียงผู้สังเกตการณ์ebbesmeyer มีเครือข่ายทั่วโลกของคนไถหว่านผู้รัก เขายังมีการเข้าถึงระบบคอมพิวเตอร์ล่าสุดของกระแสน้ำแห่งท้องมหาสมุทร ดังนั้นเขาจึงเพื่อนของเขาในการแจ้งเตือนทำจากยาง - เป็ดและแน่ใจว่าไม่พอผู้คนรายงานที่ส่งไปจากทั่วโลกที่ตรงกับการคาดการณ์ของคอมพิวเตอร์ที่มากกว่าของเล่นที่ไม่ได้อีกคนตัวเตี้ย - - Eddy ในทิศทางตามเข็มนาฬิกาให้ช้าลงในสระน้ำวนที่มัวร์จะเดินข้ามใน ภายหลัง .
"สิ่งส่งลงใกล้กับประเทศญี่ปุ่นจบลงในฟื้นตัวและอยู่ห่างเพียงไม่กี่เรื่องการเก็บรวบรวมไว้มี" ebbesmeyer กล่าว "ผมเรียกว่าโปรแกรมแก้ไขขยะและชื่อที่ดูเหมือนจะจับ"
หลังจากกลับมาจากโฮโนลูลูมัวร์เกินไปพบว่าตัวเองกำลังถูกดึง duckie - เหมือนใน gyre ได้ ในตอนนี้หลังจากแปดเหล่าเพื่อการทดลองมากมายนับไม่ถ้วนและ สัมภาษณ์ อย่างไม่มีที่สิ้นสุดเขาอาจมีที่ดีเป็นการทำความเข้าใจเป็นบุคคลอื่นในถังขยะแพทช์นี้ สิ่งที่มัน ISN 'ที่บอกว่ามีจำนวนมากที่แข็งแกร่งเหมือนแพน้ำแข็งก้อนน้ำแข็งที่ แต่เป็นน้ำซุปกระจายตัวน้อยที่นี่เพียงเล็กน้อยที่ยังได้ซึ่งไม่สามารถจะมองเห็นได้ทำไม่ได้มีความเป็นหนึ่งเดียวแต่ทั้งสองซึ่งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกด้านตะวันออกและตะวันตกในมหาสมุทรแปซิฟิกที่ ร่วมกัน gyres เหล่านี้เป็นรูปทรงของกระดูกหมาตัวหนึ่งมัวร์จะอธิบายขยะแพทช์นี้เป็นสองถึงสามเท่าขนาดของ Texas แต่ในความเป็นจริงแล้วมันอาจจะเป็นไปได้มากตามขนาดใหญ่ 5 ล้านตารางไมล์หรือหนึ่งเท่าครึ่งขนาดของสหรัฐอเมริกา. กะลาสีเรือพบ ภายใน 500 ไมล์ของแนวชายฝั่ง California และ 200 ไมล์จากประเทศญี่ปุ่น. n วันเหล่านี้ algalita ทางทะเลการวิจัยพื้นฐานที่พร้อมด้วยพนักงานของโรงแรมแบบจำกัดงบประมาณของเก้าและของ$ 900000 จัดให้บริการโดยมัวร์และหยิบมือหนึ่งของผู้บริจาคคือการให้บริการในการทำความเข้าใจและสนับสนุนอะไรจะเกิดขึ้นเมื่อของมหาสมุทรและพลาสติกชนกัน ที่มูลนิธิเผยแพร่ผลการในการประชาสัมพันธ์ให้แรงงานและวารสารวิทยาศาสตร์.
นักวิจัยบางคนได้ตั้งคำถามว่ากลุ่มที่มีวาระที่สามารถทำการทดสอบใช้งานอิสระ มัวร์กล่าวว่าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าว "ผมไม่สามารถจะเหมือนกับเพื่อนบ้านของฉันไปที่นั่นผู้ที่สามารถประหยัดเวลาของเขาอยู่บนดาดฟ้าอาบแดดตัวเขาเองและเต็มไปด้วยการเชื้อเชิญสำหรับท่าน สุภาพสตรี มากกว่าสำหรับค็อกเทล แต่ผมก็เคยเห็นการเสื่อม สภาพ ได้ด้วยตัวคุณเองถึงคุณสมบัติของ สภาพแวดล้อม ทางธรรมชาติของเราและที่ของรศที่"เขากล่าว "จะติดสว่างไฟใต้จะทำให้คุณต้องการทำบางสิ่งบาง อย่าง