The relationship between economics

The relationship between economics and politics
Tejvan Pettinger August 14, 2014 concepts
Readers question: Why cannot politics and economics be seen in isolation?

Economics is concerned with studying and influencing the economy. Politics is the theory and practice of influencing people through the exercise of power, e.g. governments, elections and political parties.

In theory, economics could be non-political. An ideal economist should ignore any political bias or prejudice to give neutral unbiased information and recommendations on how to improve the economic performance of a country. Elected politicians could then weigh up this economic information and decide.

1024px-Hdr_parliament

In practise there is a strong relationship between economics and politics because the performance of the economy is one of the key political battlegrounds. Many economic issues are inherently political because they lend themselves to different opinions.

Political ideology influencing economic thought

Many economic issues are seen through the eyes of political beliefs. For example, some people are instinctively more suspicious of government intervention. Therefore, they prefer economic policies which seek to reduce government interference in the economy. For example, – supply side economics, which concentrates on deregulation, privatisation and tax cuts.

On the other hand, economists may have a preference for promoting greater equality in society and be more willing to encourage government intervention to pursue that end.

If you set different economists to report on the desirability of income tax cuts for the rich, their policy proposals are likely to reflect their political preferences. You can always find some evidence to support the benefits of tax cuts, you can always find some evidence to support the benefits of higher tax.

Some economists may be scrupulously neutral and not have any political leanings (though I haven’t met too many). They may produce a paper that perhaps challenges their previous views. Despite their preferences, they may find there is no case for rail privatisation or perhaps they find tax cuts do actually increase economic welfare.

However, for a politician, they can use those economists and economic research which backs their political view. Mrs Thatcher and Ronald Reagan were great champions of supply side economists like Milton Friedman, Keith Joseph, and Friedrich Hayek. When Reagan was attempting to ‘roll back the frontiers of the state’ – there were no shortage of economists who were able to provide a theoretical justification for the political experiment. There were just as many economists suggesting this was not a good idea, but economists can be promoted by their political sponsors. In the US, the Paul Ryan budget proposals were welcomed by many Republicans because they promised tax cuts for better off, cutting welfare benefits and balancing the budget. (1) A popular selection of policies for Republicans.


Economics needs political support

If you study economics, you can make quite a convincing case for a Pigovian tax – a tax which makes people pay the full social cost of the good, and not just the private cost. This principle of making the polluter pay, provides a case for Carbon Tax, congestion charges, alcohol tax, and tobacco tax e.t.c.

However, whether these policies get implemented depends on whether there is political support for them.

For example, a congestion charge was proposed for Manchester, but it was very heavily defeated in a referendum. A new tax is rarely popular. As an economist, I would like to see more congestion charging because it makes economic sense. But, what can make ‘sense’ to an economist can be politically unpopular.

The political appeal of austerity

Another interesting example is the political appeal of austerity. After the credit crunch, there was a strong economic case for expansionary fiscal policy to fill in the gap of aggregate demand. Yet, politically, it can be hard to push a policy which results in more government debt. There may be an economic logic to Keynesian demand management in a recession – but a politician appealing to the need to ‘tighten belts’ and ‘get on top of debt’ can be easier slogans to sell the general public, rather than slightly more obtuse ‘multiplier theories of Keynes’

Who runs the economy – Politicians or economists?

Another interesting case is the relationship between fiscal policy (set by government) and monetary policy (largely set by independent Central Banks)

In the UK and US (and Europe) fiscal policy has been relatively tight, given the state of the economy. As a consequence it has fallen to Central Banks to pursue expansionary monetary policy to offset the deficiencies of fiscal policy. If politicians pursue tight fiscal policy, Central Bankers have to adapt Monetary policy.

See: problem of politics and economics

Micro economics – free of politics?

There are some areas of economics we could argue are

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสัมพันธ์ระหว่างเศรษฐศาสตร์และการเมือง
Tejvan Pettinger 14 สิงหาคม 2014 แนวความคิด
อ่านคำถาม: ทำไมถึงไม่สามารถการเมืองและเศรษฐศาสตร์จะเห็นได้ในการแยก? เศรษฐศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาและการมีอิทธิพลต่อเศรษฐกิจ การเมืองเป็นทฤษฎีและการปฏิบัติของที่มีอิทธิพลต่อผู้คนผ่านการใช้อำนาจของรัฐบาลเช่นการเลือกตั้งและพรรคการเมืองได้. ในทางทฤษฎีเศรษฐศาสตร์อาจจะไม่ใช่ทางการเมือง นักเศรษฐศาสตร์ที่เหมาะควรละเว้นอคติทางการเมืองใด ๆ หรืออคติที่จะให้ข้อมูลที่เป็นกลางเป็นกลางและคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการปรับปรุงประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของประเทศ นักการเมืองได้รับการเลือกตั้งก็จะมีน้ำหนักถึงข้อมูลทางเศรษฐกิจนี้และตัดสินใจ. 1024px-Hdr_parliament ในทางปฏิบัติมีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างเศรษฐศาสตร์และการเมืองเนื่องจากประสิทธิภาพการทำงานของเศรษฐกิจเป็นหนึ่งในสมรภูมิทางการเมืองที่สำคัญ ประเด็นทางเศรษฐกิจหลายคนเป็นอย่างโดยเนื้อแท้ทางการเมืองเพราะพวกเขายืมตัวให้ความคิดเห็นที่ต่าง. อุดมการณ์ทางการเมืองที่มีอิทธิพลต่อความคิดทางเศรษฐกิจปัญหาทางเศรษฐกิจหลายคนจะเห็นผ่านสายตาของความเชื่อทางการเมือง ยกตัวอย่างเช่นบางคนมีสัญชาตญาณอื่น ๆ ที่น่าสงสัยของการแทรกแซงของรัฐบาล ดังนั้นพวกเขาต้องการนโยบายเศรษฐกิจซึ่งต้องการที่จะลดการแทรกแซงของรัฐบาลในทางเศรษฐกิจ ยกตัวอย่างเช่น -. เศรษฐศาสตร์ด้านอุปทานซึ่งมุ่งเน้นที่การลดการควบคุมการแปรรูปและการลดภาษีในทางตรงกันข้ามนักเศรษฐศาสตร์อาจจะมีการตั้งค่าสำหรับการส่งเสริมความเท่าเทียมกันมากขึ้นในสังคมและมีความเต็มใจที่จะส่งเสริมให้การแทรกแซงของรัฐบาลที่จะไล่ตามและท้ายที่สุด. ถ้าคุณตั้งค่า นักเศรษฐศาสตร์ที่แตกต่างกันเพื่อรายงานเกี่ยวกับความปรารถนาของการลดภาษีรายได้สำหรับที่อุดมไปด้วยข้อเสนอนโยบายของพวกเขามีแนวโน้มที่จะสะท้อนให้เห็นถึงรสนิยมทางการเมืองของพวกเขา คุณสามารถหาหลักฐานบางอย่างที่จะสนับสนุนผลประโยชน์ของการลดภาษีที่คุณสามารถหาหลักฐานบางอย่างที่จะสนับสนุนผลประโยชน์จากภาษีที่สูงขึ้น. นักเศรษฐศาสตร์บางคนอาจจะมีความเป็นกลางอย่างรอบคอบและไม่ต้องโอนเอียงทางการเมืองใด ๆ ( แต่ผมยังไม่เคยเจอมากเกินไป) . พวกเขาอาจจะผลิตกระดาษที่อาจจะท้าทายมุมมองของพวกเขาก่อนหน้านี้ แม้จะมีค่าของพวกเขาพวกเขาอาจจะพบว่ามีกรณีการแปรรูปรถไฟหรือบางทีอาจจะไม่มีพวกเขาพบว่าการลดภาษีไม่จริงเพิ่มสวัสดิการทางเศรษฐกิจ. แต่สำหรับนักการเมืองพวกเขาสามารถใช้นักเศรษฐศาสตร์เหล่านั้นและการวิจัยทางเศรษฐกิจที่สำรองมุมมองทางการเมืองของตน นางแทตเชอร์และโรนัลด์เรแกนเป็นตัวแทนที่ดีของนักเศรษฐศาสตร์ด้านอุปทานเช่น Milton Friedman, คี ธ โยเซฟและฟรีดริชเยค เมื่อเรแกนเป็นความพยายามที่จะ 'Roll Back พรมแดนของรัฐ - มีปัญหาการขาดแคลนของนักเศรษฐศาสตร์ที่มีความสามารถในการให้เหตุผลทางทฤษฎีสำหรับการทดลองทางการเมือง มีเพียงนักเศรษฐศาสตร์หลายคนบอกเป็นนี้ไม่ได้เป็นความคิดที่ดี แต่นักเศรษฐศาสตร์สามารถได้รับการส่งเสริมจากสปอนเซอร์ทางการเมืองของตน ในสหรัฐอเมริกามีข้อเสนองบประมาณพอลไรอันได้รับการต้อนรับจากรีพับลิกันจำนวนมากเพราะพวกเขาสัญญาลดภาษีดีกว่าการตัดสวัสดิการและงบประมาณสมดุล (1). การเลือกเป็นที่นิยมของนโยบายพรรครีพับลิเศรษฐศาสตร์ต้องการการสนับสนุนทางการเมืองถ้าคุณศึกษาเศรษฐศาสตร์ที่คุณสามารถทำให้ค่อนข้างเป็นกรณีที่น่าเชื่อสำหรับ Pigovian ภาษี - ภาษีซึ่งจะทำให้คนจ่ายค่าใช้จ่ายทางสังคมเต็มรูปแบบของที่ดีและไม่เพียง ค่าใช้จ่ายส่วนตัว หลักการของการทำจ่ายก่อมลพิษนี้ยังมีกรณีคาร์บอนภาษี, ค่าใช้จ่ายแออัดภาษีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และ ฯลฯ ภาษียาสูบแต่ไม่ว่านโยบายเหล่านี้ได้รับการดำเนินการขึ้นอยู่กับว่ามีการสนับสนุนทางการเมืองสำหรับพวกเขา. ตัวอย่างเช่นค่าความแออัดที่เสนอ แมนเชสเตอร์ แต่มันก็พ่ายแพ้อย่างหนักในการลงประชามติ ภาษีใหม่ไม่ค่อยเป็นที่นิยม ในฐานะที่เป็นนักเศรษฐศาสตร์ที่ผมอยากจะเห็นการชาร์จแออัดมากขึ้นเพราะมันทำให้ความรู้สึกทางเศรษฐกิจ แต่สิ่งที่สามารถทำให้ 'ความรู้สึก' เพื่อนักเศรษฐศาสตร์อาจจะไม่เป็นที่นิยมทางการเมือง. อุทธรณ์ทางการเมืองของความเข้มงวดอีกตัวอย่างที่น่าสนใจคือการอุทธรณ์ทางการเมืองของความเข้มงวด หลังจากกระทืบเครดิตมีกรณีทางเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งสำหรับนโยบายการคลังแบบขยายตัวเพื่อเติมเต็มช่องว่างของความต้องการรวม แต่ในทางการเมืองก็อาจจะยากที่จะผลักดันนโยบายที่มีผลในการชำระหนี้ของรัฐบาลมากขึ้น อาจจะมีตรรกะทางเศรษฐกิจให้กับการจัดการความต้องการของเคนส์ในภาวะถดถอย - แต่เป็นนักการเมืองที่น่าสนใจให้กับความจำเป็นที่จะ 'กระชับเข็มขัด' และ 'รับที่ด้านบนของหนี้' สามารถคำขวัญง่ายต่อการขายประชาชนทั่วไปมากกว่าเล็กน้อยป้านเพิ่มเติม ' ทฤษฎีคูณของเคนส์ที่ทำงานเศรษฐกิจ? - นักการเมืองหรือนักเศรษฐศาสตร์อีกกรณีที่น่าสนใจคือความสัมพันธ์ระหว่างนโยบายการคลัง (ที่กำหนดโดยรัฐบาล) และนโยบายการเงิน (ตั้งค่าโดยส่วนใหญ่เป็นอิสระธนาคารกลาง) สำหรับในสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา (และยุโรป) นโยบายการคลัง ได้รับค่อนข้างแน่นให้รัฐของเศรษฐกิจ เป็นผลให้มันได้ลดลงไปธนาคารกลางดำเนินนโยบายการเงินแบบขยายตัวเพื่อชดเชยการขาดนโยบายการคลัง ถ้านักการเมืองไล่ตามนโยบายการคลังแน่นธนาคารกลางมีการปรับนโยบายการเงิน. ดูปัญหาของการเมืองและเศรษฐศาสตร์? เศรษฐศาสตร์ Micro - ฟรีของการเมืองมีบางพื้นที่ของเศรษฐกิจเราสามารถยืนยันมีอยู่