Official documents, which since the

Official documents, which since the Norman Conquest had generally been written in French, began to appear in English from about 1430.[15] From here on the Chancery Standard of written English begins to emerge – based, like Chaucer's work, on the East Midlands-influenced London speech. The clerks who used this standard would have been familiar with French and Latin, which probably influenced the forms they chose. By the mid-15th century, Chancery Standard was used for most official purposes except by the Church, which still used Latin, and for some legal purposes, for which Law French and some Latin were used. It was disseminated around England by bureaucrats on official business and slowly gained prestige.[16]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอกสารทางการ ซึ่งตั้งแต่การพิชิตนอร์แมนได้โดยทั่วไปการเขียนในภาษาฝรั่งเศส เริ่มที่จะปรากฏในภาษาอังกฤษจากประมาณ 1430 [15] จากแชนเซรีมาตรฐานของภาษานี้เริ่มโผล่ – ขึ้น เช่นของ Chaucer งาน เสียงลอนดอนอิทธิพลอีสต์มิดแลนด์ส จ่าที่ใช้มาตรฐานนี้จะได้รับคุ้นเคยกับฝรั่งเศสและละติน ซึ่งอาจจะได้รับอิทธิพลรูปแบบที่พวกเขาเลือก โดยศตวรรษกลาง 15 แชนเซอรีมาตรฐานถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์อย่างเป็นทางการมากที่สุดยกเว้น โดยคริสต จักร ซึ่งยังคง ใช้ภาษาละติน และ เพื่อจุด ประสงค์บางอย่างกฎหมาย ซึ่งกฎหมายฝรั่งเศสและละตินบางใช้ มันแพร่ทั่วอังกฤษ โดย bureaucrats ธุรกิจอย่างเป็นทางการ และค่อย ๆ ได้รับศักดิ์ศรี [16]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอกสารอย่างเป็นทางการซึ่งตั้งแต่นอร์แมนพิชิตโดยทั่วไปได้รับการเขียนเป็นภาษาฝรั่งเศสเริ่มปรากฏในภาษาอังกฤษจากประมาณ 1430. [15] จากที่นี่ที่ศาลฎีกามาตรฐานเขียนภาษาอังกฤษได้เริ่มต้นที่จะโผล่ออกมา - ตามเช่นการทำงานของชอเซอร์ในคำพูดของลอนดอนอีสต์มิดแลนด์อิทธิพล เสมียนที่ใช้มาตรฐานนี้จะได้รับความคุ้นเคยกับภาษาฝรั่งเศสและภาษาละตินซึ่งอาจมีอิทธิพลต่อรูปแบบที่พวกเขาเลือก โดยช่วงกลางศตวรรษที่ 15 ศาลฎีกามาตรฐานใช้เพื่อวัตถุประสงค์อย่างเป็นทางการมากที่สุดยกเว้นโดยคริสตจักรซึ่งยังคงใช้ภาษาละตินและเพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายบางอย่างที่กฎหมายฝรั่งเศสและละตินถูกนำมาใช้ มันได้รับการเผยแพร่ทั่วอังกฤษโดยข้าราชการในธุรกิจอย่างเป็นทางการและศักดิ์ศรีได้รับช้า. [16]