2 Average monthly rainfall, runoff,

2 Average monthly rainfall, runoff, and soil loss
Figure 3 presents average monthly runoff and soil loss data for all four landuses at plot level. The figure
illustrated that the ratio of runoff water from the degraded land was comparatively higher than that of the
all other landuses throughout the year. The proportion of runoff water increased during the monsoon
season (July-September) when rainfall intensity was normally high. In winter, a combination of
low-intensity rainfall and high infiltration rate caused small surface runoffs from agricultural, forest, and
pasture lands.
Figure 3 also shows the soil loss data for each landuse. The figure presents an increase in the soil loss
rate by increasing runoff amounts. Overall, the degraded land produced a high amount of soil loss
throughout the year, while soil loss increased sharply in June and July. A significant amount of soil loss
was observed from the agricultural plot in June when plant cover was not well established and early rains
eroded a considerable amount of soil from the land. Overall, average monthly runoff and soil losses were
higher from July to September due to high amount and intensity of rains, while they were lower in winter
when rainfall was low in amount and intensity. The figure clearly indicates that pasture, forest, and
agricultural lands generate very low soil loss during the winter months. It should be emphasized that all
major events in the agricultural plot were measured in May and June, which are sowing and weeding time.
Additionally, Fig. 3 shows fairly symmetric soil loss curves in plot-level for all landuses except in
degraded land. In degraded land, vegetative cover throughout the study period was not well established
while on all other land-uses vegetative cover was good enough to control runoff and sediment throughout
the year (i.e. in form of some grass on pasture, organic matter on forest plot and crop cover on agriculture
land). There are some significant runoff and soil loss events, which contributed to the major portion of
monthly/annual total runoff from the different landuses in the watershed even though the amount of
rainfall associated with those events was not very high. Generally, these events occurred in the
pre-monsoon period, when the land surface was desiccated, or in the early monsoon season when rainfall
intensity was high and vegetative covers were not well established and thus the lands were bare and
vulnerable to soil erosion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปริมาณน้ำฝนรายเดือนเฉลี่ย 2 ไหลบ่า และสูญเสียดินรูปที่ 3 แสดงเฉลี่ยรายเดือนไหลบ่าและดินสูญเสียข้อมูลสำหรับ landuses ทั้งหมดสี่แผนระดับ ตัวเลขแสดงว่าอัตราส่วนของน้ำไหลบ่าจากที่ดินค่อนข้างสูงกว่าของการทั้งหมดอื่น ๆ landuses ตลอดทั้งปี เพิ่มสัดส่วนของน้ำที่ไหลบ่าในช่วงมรสุมฤดูกาล (กรกฎาคมกันยายน) เมื่อความเข้มของฝนเป็นปกติสูง ในฤดูหนาว การรวมกันของความเข้มต่ำปริมาณน้ำฝนและการแทรกซึมสูงอัตราการเกิด runoffs พื้นผิวขนาดเล็กจากเกษตร ป่า และดินแดนทุ่งหญ้ารูปที่ 3 แสดงข้อมูล landuse ละสูญเสียดิน รูปแสดงการเพิ่มขึ้นในการสูญเสียดินอัตรา โดยการเพิ่มปริมาณการไหลบ่า โดยรวม ที่ดินการผลิตจำนวนสูญเสียดินสูงตลอดทั้งปี ในขณะที่การสูญเสียดินที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในเดือนมิถุนายนและกรกฎาคมนี้ การสูญเสียดินเป็นจำนวนมากสังเกตจากแปลงเกษตรในเดือนมิถุนายนเมื่อครอบคลุมถึงพืชได้ดีขึ้น และช่วงต้นฝนการกัดเซาะของดินจากที่ดินจำนวนมาก โดยรวม ค่าเฉลี่ยรายเดือนไหลบ่าและดินขาดสูงตั้งแต่กรกฎาคมถึงกันยายนเนื่องจากจำนวนเงินที่สูงและความเข้มของฝน ในขณะที่พวกเขาต่ำกว่าในช่วงฤดูหนาวเมื่อฝนได้ต่ำในปริมาณและความเข้ม รูปที่ทุ่งหญ้า ป่า ที่บ่งชี้ได้อย่างชัดเจน และพื้นที่เกษตรกรรมสร้างสูญเสียดินที่ต่ำมากในช่วงฤดูหนาว ควรจะเน้นย้ำว่า ทั้งหมดกิจกรรมสำคัญในแผนเกษตรถูกวัดในเดือนพฤษภาคมและมิถุนายน หว่าน และกำจัดวัชพืชเวลานอกจากนี้ 3 รูปแสดงเส้นโค้งสมมาตรธรรมดินขาดทุนในระดับพล็อตสำหรับ landuses ทั้งหมดยกเว้นในที่ดิน ในที่ดิน พืชครอบคลุมตลอดระยะเวลาการศึกษาไม่ได้ดีขึ้นในขณะที่บนที่ดินใช้อื่น ๆ ทั้งหมด ของพืชปกดีพอที่จะควบคุมการไหลบ่าและตะกอนตลอดปี (เช่นในรูปของหญ้าในทุ่งหญ้า อินทรีย์บนป่าพล็อตและพืชคลุมบนเกษตรบางที่ดิน) มีบางส่วนไหลบ่าอย่างมีนัยสำคัญและกิจกรรมขาดดิน ซึ่งทำให้ส่วนใหญ่ของเดือน/รายปีรวม landuses ต่าง ๆ ในลุ่มน้ำรับน้ำจากแม้ว่าจำนวนปริมาณน้ำฝนที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์เหล่านั้นไม่ได้สูงมาก โดยทั่วไป เหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นในการช่วงก่อนมรสุม เมื่อพื้นผิวดินถูก desiccated หรือในช่วงมรสุมฤดูกาลเมื่อฝนตกความเข้มสูง และพืชคลุมไม่ได้ดีขึ้น และทำให้ ดินแดนเปลือย และเสี่ยงต่อการพังทลายของดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2 เฉลี่ยปริมาณน้ำฝนรายเดือนที่ไหลบ่าและการสูญเสียดิน
รูปที่ 3 นำเสนอรายเดือนเฉลี่ยที่ไหลบ่าและการสูญเสียดินข้อมูลสำหรับการใช้ประโยชน์ที่ดินทั้งสี่ในระดับพล็อต รูปที่
แสดงให้เห็นว่าอัตราส่วนของน้ำไหลบ่ามาจากที่ดินเสื่อมโทรมได้เปรียบโดยเปรียบเทียบที่สูงขึ้นกว่า
การใช้ที่ดินอื่น ๆ ตลอดทั้งปี สัดส่วนของน้ำที่ไหลบ่ามาเพิ่มขึ้นในช่วงมรสุม
ฤดูกาล (กรกฎาคมกันยายน) เมื่อความเข้มของปริมาณน้ำฝนอยู่ในระดับสูงตามปกติ ในช่วงฤดูหนาวการรวมกันของ
ปริมาณน้ำฝนความเข้มต่ำและอัตราการแทรกซึมสูงที่เกิด runoffs พื้นผิวขนาดเล็กจากการเกษตรป่าไม้และ
ทุ่งหญ้า.
รูปที่ 3 ยังแสดงให้เห็นข้อมูลการสูญเสียดินสำหรับแต่ละการใช้ที่ดิน ตัวเลขที่มีการจัดเพิ่มขึ้นในการสูญเสียดิน
อัตราโดยการเพิ่มปริมาณการไหลบ่า โดยรวม, ที่ดินเสื่อมโทรมผลิตเป็นจำนวนเงินที่สูงของการสูญเสียดิน
ตลอดทั้งปีในขณะที่การสูญเสียดินเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในเดือนมิถุนายนและกรกฎาคม จำนวนเงินที่สำคัญของการสูญเสียดิน
ถูกสังเกตได้จากพล็อตการเกษตรในเดือนมิถุนายนเมื่อพืชคลุมก็ไม่ได้ดีขึ้นและมีฝนตกในช่วงต้นของ
การกัดเซาะเป็นจำนวนมากของดินจากที่ดิน โดยรวม, รายเดือนเฉลี่ยที่ไหลบ่าและดินเสียหาย
ที่สูงขึ้นตั้งแต่เดือนกรกฎาคมถึงเดือนกันยายนเนื่องจากจำนวนเงินที่สูงและความรุนแรงของฝนขณะที่พวกเขาลดลงในช่วงฤดูหนาว
เมื่อปริมาณน้ำฝนอยู่ในระดับต่ำในจำนวนและความรุนแรง รูปที่บ่งชี้อย่างชัดเจนว่าทุ่งหญ้าป่าไม้และ
ที่ดินทางการเกษตรสร้างสูญเสียดินที่ต่ำมากในช่วงฤดูหนาว มันควรจะเน้นว่าทุก
เหตุการณ์สำคัญในพล็อตการเกษตรถูกวัดในเดือนพฤษภาคมและมิถุนายนซึ่งมีการหว่านเมล็ดและการกำจัดวัชพืชเวลา.
นอกจากนี้รูป 3 แสดงเส้นโค้งสูญเสียดินสมมาตรอย่างเป็นธรรมในการวางแผนระดับสำหรับการใช้ที่ดินทั้งหมดยกเว้นใน
พื้นที่เสื่อมโทรม ในดินแดนที่เสื่อมโทรมปกพืชตลอดระยะเวลาการศึกษาไม่ได้ถูกจัดตั้งขึ้นได้ดี
ในขณะที่คนอื่น ๆ ที่ดินใช้ฝาครอบพืชดีพอที่จะควบคุมการไหลบ่าและตะกอนตลอดทั้ง
ปี (เช่นในรูปแบบของหญ้าบางส่วนในทุ่งหญ้าสารอินทรีย์ในแปลงป่าไม้และ พืชคลุมดินกับการเกษตร
ที่ดิน) มีบางอย่างมีนัยสำคัญที่ไหลบ่าและการสูญเสียดินเหตุการณ์ซึ่งทำให้ส่วนที่สำคัญของการเป็น
รายเดือน / ไหลบ่ารวมประจำปีจากการใช้ประโยชน์ที่ดินที่แตกต่างกันในลุ่มน้ำแม้ว่าจำนวนของ
ปริมาณน้ำฝนที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์เหล่านั้นไม่ได้สูงมาก โดยทั่วไปแล้วเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นใน
ช่วงก่อนฤดูมรสุมเมื่อพื้นผิวที่ดินถูกผึ่งให้แห้งหรือในฤดูมรสุมแรกเมื่อปริมาณน้ำฝน
ความเข้มสูงและครอบคลุมพืชไม่ได้ดีขึ้นและทำให้ดินแดนที่ถูกเปลือยและ
เสี่ยงต่อการพังทลายของดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 เดือนโดยเฉลี่ยปริมาณน้ำฝนไหลบ่าและการสูญเสียดินรูปที่ 3 แสดงข้อมูลปริมาณน้ำท่าเฉลี่ยรายเดือนและการสูญเสียดินทั้งสี่ใช้ในระดับแปลง รูปพบว่าอัตราส่วนของปริมาณน้ำจากพื้นที่เสื่อมโทรม comparatively มากกว่าของอื่น ๆทั้งหมดที่ใช้ตลอดทั้งปี สัดส่วนของปริมาณน้ำเพิ่มขึ้นในช่วงฤดูมรสุมฤดูฝน ( กรกฎาคม กันยายน ) เมื่อความเข้มฝนเป็นปกติสูง ในฤดูหนาว การรวมกันของฝน low-intensity อัตราการแทรกซึมสูงและทำให้ runoffs พื้นผิวขนาดเล็กจากการเกษตร ป่าไม้ และอาหารที่ดินรูปที่ 3 แสดงให้เห็นการสูญเสียดิน ข้อมูลสำหรับแต่ละสาขา รูปแสดงการเพิ่มขึ้นในการสูญเสียดินคะแนนโดยการเพิ่มปริมาณน้ำท่า โดยรวมแล้ว พื้นที่เสื่อมโทรมผลิตปริมาณการสูญเสียดินตลอดทั้งปี ในขณะที่การสูญเสียดินเพิ่มขึ้นอย่างมากในเดือนมิถุนายน และ กรกฎาคม ปริมาณการสูญเสียดินสังเกตได้จากแปลงเกษตรในเดือนมิถุนายนเมื่อครอบคลุมพืชไม่ได้จัดตั้งดีและต้นฝนกัดเซาะเป็นจํานวนมากของดินจากแผ่นดิน โดยเฉลี่ยรายเดือนที่ไหลบ่าและการสูญเสียดินสูงขึ้นจากเดือนกรกฎาคมถึงกันยายน เนื่องจาก ปริมาณสูงและความรุนแรงของฝน ในขณะที่พวกเขาลดลงในฤดูหนาวเมื่อปริมาณต่ำ ปริมาณและความเข้ม ตัวเลขบ่งชี้อย่างชัดเจนว่า ทุ่งหญ้า ป่าไม้ และที่ดินการเกษตรสร้างการสูญเสียดินต่ำมากในช่วงฤดูหนาว มันควรจะเน้นว่าทั้งหมดเหตุการณ์สำคัญในแปลงเกษตร เป็นวัดในเดือนพฤษภาคมและมิถุนายน ซึ่งจะปลูกหญ้า และเวลานอกจากนี้ รูปที่ 3 แสดงค่อนข้างสมมาตรการสูญเสียดินในแปลงการใช้ที่ดินระดับเส้นโค้งทั้งหมดยกเว้นในที่ดินเสื่อมโทรม ในพื้นที่เสื่อมโทรม ครอบคลุม และตลอดระยะเวลาการศึกษาไม่ ที่ดีขึ้นในขณะที่การใช้ประโยชน์ที่ดินและทั้งหมดอื่น ๆครอบคลุมดีเพียงพอที่จะควบคุมปริมาณน้ำท่าและปริมาณตะกอน ตลอดปี ( เช่นในรูปแบบของต้นหญ้าในทุ่งหญ้า , อินทรีย์ในแปลงเกษตรและพืชป่าปกที่ดิน ) มีบางอย่างที่สำคัญและเหตุการณ์การสูญเสียน้ำดิน ซึ่งทำให้ส่วนใหญ่รายเดือน / ปีรวมน้ำจากพื้นที่ต่าง ๆ ในลุ่มน้ำแม้ว่าจำนวนปริมาณน้ำฝนที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้น ไม่สูงมาก โดยทั่วไปแล้ว เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในช่วงก่อนฤดูมรสุม เมื่อผิวหน้าดินถูกผึ่งให้แห้ง หรือในฤดูฝน เมื่อฝนตกแต่เช้าความเข้มสูงและครอบคลุมและยังสร้างและดังนั้นจึงเป็นดินแดนที่ถูกเปลือยและเสี่ยงต่อการชะล้างพังทลายของดิน