In law, there are three different r

In law, there are three different recognised standards for determining the adequacy of
information disclosure. The first is the ‘professional standard’ (also known as the
Bolam’s test), which is determined by the practice of the majority of the profession.
The second is the ‘reasonable person’ standard (also known as the ‘objective
standard’), which is determined by what a reasonable or prudent person would
require. The third is the ‘subjective standard’, which is determined by what an
individual patient seeks.In United Kingdom case law, the professional standard is applied most frequently. In
North America and Australia, there appears to be a balance between the objective and
subjective standards. In New Zealand, the law is less clear.5 The New Zealand
Medical Council considers that the focus of the standard of disclosure should be onwhat a reasonable patient would expect rather than on what a reasonable doctor
considers appropriate.3 The guideline states “that information must be conveyed to the
patient in such detail and in such a manner, using appropriate language, as to ensure
that an informed decision can be made by that particular patient. The necessary
standard for the requirement (that is the extent, specificity and mode of offering
information) should be what reflects the existing knowledge of the actual patient and
practitioner. More generally, it should also reflect what a prudent patient in similar
circumstances might expect.” The Health and Disability Act (1994) states that “the
information needed must be determined both objectively (the information needed by a
reasonable consumer) and subjectively (the information needed in that consumer’s
circumstance).” The present study has evaluated both the objective and subjective
standards. It has determined whether individual patients consider that informed
consent has been obtained in a manner that meets their standards and it also provides
some information about what the profession is currently doing in regards to informed
consent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กฎหมาย มีสามต่างรับการยอมรับมาตรฐานกำหนดเพียงพอการเปิดเผยข้อมูล แรกคือ 'มาตรฐานมืออาชีพ' (หรือที่เรียกว่าการของ Bolam ทดสอบ), ซึ่งเป็นไปตามการปฏิบัติของวิชาชีพนั้นที่สองคือ 'บุคคลเหมาะสม' มาตรฐาน (หรือที่เรียกว่าการ ' วัตถุประสงค์มาตรฐาน '), ซึ่งจะถูกกำหนด โดยอะไรเหมาะสม หรือระมัดระวังบุคคลจะต้องการ ที่สามคือ 'ตามอัตวิสัยมาตรฐาน' ซึ่งจะถูกกำหนด โดยสิ่งผู้ป่วยแต่ละรายพยายามในสหราชอาณาจักรกรณีกฎหมาย มาตรฐานมืออาชีพมีใช้บ่อยที่สุด ในอเมริกาเหนือและออสเตรเลีย ปรากฏ ว่าความสมดุลระหว่างวัตถุประสงค์ และมาตรฐานตามอัตวิสัย ในนิวซีแลนด์ กฎหมายมีน้อย clear.5 นิวซีแลนด์คณะแพทย์พิจารณาว่า โฟกัสของมาตรฐานเปิดเผยควรรับผู้ป่วยเหมาะสม onwhat มากกว่าว่าแพทย์ที่เหมาะสมพิจารณา appropriate.3 ผลงานอเมริกา "ที่ต้องใช้ข้อมูลเพื่อการผู้ป่วย ในรายละเอียดดังกล่าว และกล่าว อย่าง ใช้ภาษาที่เหมาะสม เพื่อให้แน่ใจที่สามารถทำการตัดสินใจข้อมูล โดยที่ผู้ป่วยเฉพาะ ความจำเป็นมาตรฐานสำหรับความต้องการ (ที่มีขอบเขต specificity และวิธีการนำเสนอข้อมูล) ควรเป็นสิ่งสะท้อนให้เห็นถึงความรู้ที่มีอยู่ของผู้ป่วยจริง และผู้ประกอบการ เพิ่มเติมโดยทั่วไป มันยังสะท้อนอะไรระมัดระวังผู้ป่วยในที่คล้ายกันสถานการณ์อาจคาดหวัง" สุขภาพและความพิการตามพระราชบัญญัติ (1994) ระบุว่า "การข้อมูลที่จำเป็นต้องระบุทั้งสองเป็น (ข้อมูลที่จำเป็นโดยมีผู้บริโภคที่เหมาะสม) และ subjectively (ข้อมูลที่จำเป็นในการของผู้บริโภคสถานการณ์) " มีประเมินการศึกษาปัจจุบันทั้งวัตถุประสงค์ และตามอัตวิสัยมาตรฐาน จะพบว่า ผู้ป่วยแต่ละพิจารณาที่ทราบได้รับความยินยอมในลักษณะที่ตรงตามมาตรฐานของพวกเขา และยังข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับอาชีพใดที่จะทำในการไปทราบยินยอม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในกฎหมายมีสามมาตรฐานได้รับการยอมรับที่แตกต่างกันสำหรับการกำหนดความเพียงพอของ
การเปิดเผยข้อมูล แรกคือ 'มาตรฐานวิชาชีพ (หรือที่เรียกว่า
การทดสอบแลม) ซึ่งจะถูกกำหนดโดยการปฏิบัติของคนส่วนใหญ่ของอาชีพ.
ที่สองคือ 'คนที่เหมาะสม' มาตรฐาน (ที่เรียกกันว่า 'วัตถุประสงค์
มาตรฐาน '), ซึ่งจะถูกกำหนดโดยสิ่งที่เป็นคนที่เหมาะสมหรือที่ชาญฉลาดจะ
ต้อง ที่สามคือ 'มาตรฐานอัตนัย' ซึ่งจะถูกกำหนดโดยสิ่งที่
ผู้ป่วยแต่ละ seeks.In สหราชอาณาจักรกฎหมายกรณีมาตรฐานวิชาชีพที่นำมาใช้บ่อยที่สุด ใน
ทวีปอเมริกาเหนือและออสเตรเลียมีปรากฏเป็นความสมดุลระหว่างวัตถุประสงค์และ
มาตรฐานอัตนัย ในนิวซีแลนด์กฎหมายน้อย clear.5 นิวซีแลนด์
แพทยสภาพิจารณาแล้วเห็นว่าการมุ่งเน้นมาตรฐานของการเปิดเผยข้อมูลที่ควรจะ onwhat ผู้ป่วยที่เหมาะสมคาดว่าจะได้มากกว่าในสิ่งที่แพทย์ที่เหมาะสม
พิจารณา appropriate.3 รัฐแนวทาง "ข้อมูลที่ จะต้องได้รับการถ่ายทอดไปยัง
ผู้ป่วยในรายละเอียดดังกล่าวและในลักษณะการใช้ภาษาที่เหมาะสมให้มั่นใจ
ว่าข้อมูลประกอบการตัดสินใจสามารถทำโดยผู้ป่วยโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ ที่จำเป็น
สำหรับความต้องการมาตรฐาน (นั่นคือขอบเขตจำเพาะและโหมดของการเสนอ
ข้อมูล) ควรจะเป็นสิ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงความรู้ที่มีอยู่ของผู้ป่วยที่เกิดขึ้นจริงและ
ผู้ประกอบการ โดยทั่วไปก็ควรสะท้อนให้เห็นถึงสิ่งที่ผู้ป่วยที่ชาญฉลาดในการที่คล้ายกัน
สถานการณ์อาจคาดหวัง. "สุขภาพและความพิการพระราชบัญญัติ (1994) กล่าวว่า"
ข้อมูลที่จำเป็นต้องได้รับการพิจารณาทั้งสองอย่างเป็นกลาง (ข้อมูลที่จำเป็นโดย
ผู้บริโภคที่เหมาะสม) และจิตใจ ( ข้อมูลที่จำเป็นในผู้บริโภคที่
สถานการณ์). "การศึกษาครั้งนี้ได้มีการประเมินทั้งวัตถุประสงค์และอัตนัย
มาตรฐาน มันได้กำหนดว่าผู้ป่วยแต่ละรายพิจารณาว่ามีข้อมูล
ได้รับความยินยอมในลักษณะที่เป็นไปตามมาตรฐานของพวกเขาและก็ยังมี
ข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่อาชีพกำลังทำในเรื่องที่เกี่ยวกับข้อมูลในการ
ได้รับความยินยอม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในกฎหมาย มีทั้งสามต่างได้รับการยอมรับเพื่อกำหนดมาตรฐานความเพียงพอของ
การเปิดเผยข้อมูล อย่างแรกคือ " มาตรฐานวิชาชีพ " ( หรือที่เรียกว่า
bolam ทดสอบ ) , ซึ่งถูกกำหนดโดยการปฏิบัติของส่วนใหญ่ของอาชีพ
ที่สองคือ ' คน ' มาตรฐานที่เหมาะสม ( เรียกว่า ' วัตถุประสงค์
มาตรฐาน ' )ซึ่งถูกกำหนดโดยสิ่งที่เหมาะสมหรือคนรอบคอบจะ
ต้องการ ที่สามคือ ' ' แบบมาตรฐาน ซึ่งถูกกำหนดโดยสิ่งที่
คนไข้แต่ละคนและในสหราชอาณาจักรกฎหมาย มาตรฐานวิชาชีพ ที่ใช้บ่อยที่สุด ใน
ทวีปอเมริกาเหนือและออสเตรเลียมีปรากฏเป็นสมดุลระหว่างวัตถุประสงค์และอัตนัย
มาตรฐาน . ในนิวซีแลนด์กฎหมายมีความชัดเจนน้อยกว่า 5 นิวซีแลนด์
แพทย์สภาจะพิจารณาที่เน้นมาตรฐานการเปิดเผยข้อมูลผู้ป่วยที่เหมาะสมควร onwhat คาดหวังมากกว่าสิ่งที่
หมอที่เหมาะสมจะพิจารณาความเหมาะสม 3 แนวทางรัฐ " ข้อมูลที่ต้องถ่ายทอดไปยังผู้ป่วยและ
รายละเอียดต่างๆ ในลักษณะดังกล่าว การใช้ภาษาที่เหมาะสม เพื่อให้แน่ใจว่า
เป็นข้อมูลประกอบการตัดสินใจได้ โดยผู้ป่วยที่เฉพาะเจาะจง . มาตรฐานที่จำเป็นสำหรับความต้องการ
( คือขอบเขตความจำเพาะ และโหมดของการเสนอ
ข้อมูล ) ควรเป็นสิ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงความรู้ของผู้ป่วยที่มีอยู่จริงและ
) โดยทั่วไปแล้วมันควรจะสะท้อนถึงสิ่งที่อดทนรอบคอบในสถานการณ์ที่คล้ายกัน
อาจคาดหวัง" พระราชบัญญัติสุขภาพและคนพิการ ( 1994 ) ระบุว่า "
ข้อมูลต้องมุ่งมั่นทั้งทาง ( ข้อมูลที่จำเป็นโดย
เหมาะสมผู้บริโภค ) และจิตใจ ( ข้อมูลที่จำเป็นในสถานการณ์ที่ผู้บริโภค
) " การศึกษานี้ได้ประเมินทั้งวัตถุประสงค์และมาตรฐานส่วนตัว

มันมีการกำหนดว่าผู้ป่วยแต่ละรายพิจารณาแจ้ง
ยอมรับได้ในลักษณะที่ตรงตามมาตรฐานของพวกเขาและนอกจากนี้ยังมีข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่
อาชีพกำลังทำเรื่องแจ้ง
ยินยอม