Two months passed. Meng Hao sat cro

Two months passed. Meng Hao sat cross-legged in the Immortal’s Cave in the deep mountains. Suddenly, a thunderous noise rang out, sending the nearby animals scattering. The large stone slab he had sliced out to seal the cave suddenly shattered into pieces.

Stone fragments showered out in all directions as Meng Hao emerged from the Immortal’s Cave. His hair hung down like a cloak around his scholar’s robe. His eyes glittered like lightning, and a shocking aura emanated from him, as well as a pleasant, fragrant aroma.

A look of joy filled his face. After having been in secluded meditation for such a long time, he let out a laugh which echoed out and sent the wild beasts running.

“The eighth level of Qi Condensation!” he said, his fists clenched. His eyes shone, which would have been even more obvious were it nighttime.

The two months of meditation had begun with a sense of nervousness and imminent danger. Those feeling disappeared slowly as he practiced Cultivation. He used over ten thousand Spirit Stones to duplicate medicinal pills, which he used in his meditation.

He did not want to be in a position of danger ever again. He needed to become strong, so that he could surpass the people who threatened him.

“I need to become powerful. There is no other reason. I must become powerful!”

He stood outside of the Immortal’s cave, breathing the fresh mountain air, his eyes filled with resolve.

He was a simple scholar, a student of Confucianism. But the past three years had caused him to become a bit more inwardly focused. After everything that he had experienced, his personality was very different than it had been. His stubbornness was now much more obvious.

He had been stubborn in his refusal to give up even after failing in the Imperial examinations. He had been stubborn in his struggles in the Reliance Sect. He had been stubborn when he stood up to Wang Tengfei. And now he was stubborn in his hopes for the future.

Becoming powerful is much the same as becoming rich. It is a dream that does not require a reason. If a reason is required, perhaps it is fear of being poor or weak. That is what Meng Hao believed.

“Life is an ever-burning flame, filled with exuberance. In life, one must be strong, and never lower one’s head.” He looked up into the sky, thinking about the Reliance Sect. He thought about the arrogant conceit of the experts from the State of Zhao. He thought of the coldness of the people who had tried to kill him. He thought of the gaze of that middle-aged Dao Protector who had stood next to Wang Tengfei that night.

“My mother and father disappeared when I was young. If I hadn’t struggled to improve myself, I wouldn’t have lived down to this day. Instead, I would have resigned myself to the hopelessness. If I hadn’t struggled to grow stronger during my time in the Reliance Sect, I would never have become a member of the Inner Sect. Stubborn insistence on self-improvement. That is my path into the future.” He let out a very long breath. Then, he lifted his hand and flicked his sleeve. A black beam appeared which solidified into a black spike. Emanating a black glow, it shot toward a nearby boulder.

A boom rang out, and the boulder, which was over eighteen meters tall, collapsed into chunks, interspersed with pieces of black ice. They fell to the ground, emanating an intense coldness.

With a look of satisfaction, Meng Hao waved his hand, and the black spike flew back to him. He moved his hand again, and this time a multicolored beam swirled around him. The sixteen-feathered fan appeared, flying back and forth as it followed the movements of his fingers. Suddenly, there was bang as the feathers separated.

Sixteen beams of light circled around. The sixteen feathers had become like flying swords, swift and fierce. They followed the movements of his hand, moving to spin rapidly around him, making an impenetrable shield, empowered by his spiritual power.

Then the feathers re-formed into a fan and settled onto his hand.

“It’s too bad I didn’t have enough Spirit Stones. The copper mirror really eats them up. Duplicating one Earthly Spirit Pill required one hundred Spirit Stones. Not a bad price. The Heavenly Spirit Pill, useful upon reaching the eighth level of Qi Condensation, required five hundred. Just a bit too expensive…” Thinking about Spirit Stones, he frowned. Of the ten thousand Spirit Stones he’d had, not many were left. During the two months he had spent breaking through from the seventh level to the eighth level, he had consumed over eighty Earthly Spirit Pills. That was nearly two per day before he had broken through to the eighth level of Qi Condensation.

“In the future,” he muttered to himself. “I will require even more spiritual power to practice Cultivation.” A glance inside his bag of holding confirmed that he only had five Heavenly Spirit Pills. He had already consumed one, and had calculated that to reach the ninth level of Qi Condensation he would need roughly one hundred and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองเดือนผ่านไป เมงเฮานั่งไขว่ห้างในอมตะถ้ำในภูเขาลึก ทันใดนั้น เสียงต่างรัง ส่งสัตว์ใกล้เคียงโปรย แผ่นหินขนาดใหญ่ที่เขาได้เตรียมการออกปิดถ้ำก็แตกเป็นชิ้นเศษหินโปรยออกในทุกทิศทางเป็นเฮาเมงออกมาจากถ้ำของอมตะ ผมหยุดลงเช่นเสื้อคลุมรอบ ๆ เสื้อคลุมของนักวิชาการของเขา ตาแวววาวเช่นฟ้าผ่า และ aura น่าตกใจ emanated จากเขา กลิ่นหอม ดีดูความสุขเต็มใบหน้าของเขา หลังจากที่มีการทำสมาธิที่เงียบสงบดังกล่าวเป็นเวลานาน เขาให้ออกเสียงหัวเราะซึ่งสะท้อนเสียงออก และส่งสัตว์ป่าที่ทำงาน"แปดระดับของการควบแน่นชิ" เขากล่าวว่า กำปั้นของเขากัด ดวงตาของเขาส่อง จะได้ชัดเจนยิ่งขึ้นได้กลางคืนเดือนสองของการทำสมาธิเริ่มต้นขึ้น ด้วยความหงุดหงิดและนนาน ความรู้สึกหายไปช้าเขารับปลูก เขาใช้หินวิญญาณกว่าสิบพันจะซ้ำยายา ที่เขาใช้ในการทำสมาธิของเขาเขาไม่ต้องการอยู่ในตำแหน่งที่อันตรายอีกด้วย เขาต้องจะแข็งแรง เพื่อให้เขาสามารถเกินคนที่ขู่เขา"ฉันต้องการกลายเป็นมีประสิทธิภาพ มีเหตุผลอื่น ๆ ฉันต้องเป็นพลัง"เขายืนอยู่นอกถ้ำของอมตะ หายใจอากาศบริสุทธิ์บนภูเขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแก้ไขเขาเป็นนักวิชาการอย่างง่าย เป็นนักเรียนของขงจื้อ แต่สามปีผ่านมาได้ทำให้เขากลายเป็นบิตเพิ่มเติมอย่างภายในมุ่งเน้น หลังจากทุกอย่างที่เขา มีประสบการณ์ บุคลิกภาพไม่แตกต่างกว่าที่เคยเป็นมา ดื้อรั้นของเขาถูกตอนนี้ชัดเจนมากขึ้นเขาได้ปากแข็งในเขาปฏิเสธที่จะให้ขึ้นแม้หลังจากล้มเหลวในการสอบที่อิมพีเรียล เขาได้ปากแข็งในการต่อสู้ของเขาในนิกายพึ่ง เขาได้รับปากแข็งเมื่อยืนขึ้นเพื่อ Wang Tengfei และตอนนี้ เขาก็ปากแข็งในความหวังของเขาในอนาคตกลายเป็นมีประสิทธิภาพจะเหมือนกันเป็นจำนวนมาก มันเป็นความฝันที่ไม่ต้องการเหตุผล ถ้าจำเป็นต้องมีเหตุผล บางทีก็กลัวของไม่ดี หรืออ่อนแอ เชื่อว่าของเมงเฮาได้"ชีวิตจะมีเคยเขียนเปลวไฟ เต็มไป ด้วยความอุดม ในชีวิต หนึ่งต้องมีความแข็งแรง และไม่ต่ำกว่าหัว" เขามองขึ้นสู่ท้องฟ้า คิดเกี่ยวกับสำนักพึ่งพา เขาคิดเกี่ยวกับหยิ่งหยิ่งของผู้เชี่ยวชาญจากสถานะเจียว เขาคิดจากความหนาวเย็นของคนที่ต้องพยายามฆ่าเขา เขาคิดว่า การจ้องมองของที่สู่ดาวป้องกันที่ได้ยืนอยู่ถัดจาก Wang Tengfei คืน"แม่และพ่อของฉันหายไปเมื่อวัยเด็ก ถ้าฉันไม่ได้พยายามปรับปรุงตนเอง ฉันจะไม่เคยลงวันนี้ แทน ฉันจะได้ลาออกเองเพื่อหวังที่ ถ้าผมไม่ได้ต่อสู้เพื่อการเติบโตดีในช่วงเวลาของฉันในสำนักพึ่งพา ฉันจะไม่ได้กลายเป็นสมาชิกของภายใน Insistence ปากแข็งในปัตตานี ที่เป็นเส้นทางในอนาคต" เขาให้ออกลมหายใจยาวมาก แล้ว เขายกมือ และแขนของเขา flicked ลำแสงสีดำปรากฏ ที่ละลายลงในเข็มสีดำ มันเล็ดลอดออกมาแสงสีดำ ยิงไปทางหินใกล้เคียงบูมเป็นรังออก และหิน ที่สูง กว่าสิบแปดเมตรยุบเป็นชิ้น สลับกับความดำ พวกเขาตกลงไปพื้นดิน ความหนาวเย็นรุนแรงที่เล็ดลอดออกมามีลักษณะของความพึงพอใจ เฮาเมงโบกมือ และเข็มสีดำบินไปยังเขา เขาย้ายมือของเขาอีกครั้ง และเวลานี้ลำแสงหลายสีปั่นเขา แฟนนกสิบหกปรากฏ บินไปและกลับได้ตามการเคลื่อนไหวของนิ้วมือของเขาเป็น ทันใดนั้น ได้บางเป็นขนที่คั่นสิบหกลำแสงแสงวงกลมรอบ ขนสิบหกได้เป็นเหมือนบินดาบ รวดเร็ว และรุนแรง พวกเขาตามการเคลื่อนไหวของมือ เคลื่อนไหวในการหมุนรอบ ทำให้โล่ไม่ยอมรับ อำนาจตามอำนาจทางจิตวิญญาณอย่างรวดเร็วแล้วขนใหม่เกิดขึ้นเป็นพัดลม และตัดสินลงบนมือของเขา"มันไม่ถูกเกินไปไม่พอหินวิญญาณ กระจกทองแดงจริง ๆ กินได้ค่า ทำซ้ำหนึ่งโลกียวิญญาณยาจำเป็นหินวิญญาณหนึ่งร้อย ไม่มีราคาดี บนสวรรค์วิญญาณยา ประโยชน์เมื่อถึงระดับแปดของชิควบ ต้องห้าร้อย เพียงบิตแพงเกินไป... " คิดเกี่ยวกับหินวิญญาณ frowned ของหมื่นวิญญาณหินมีเขา ไม่หลายคนถูกทิ้ง ในช่วงสองเดือนเขาได้ใช้เวลาทำลายผ่านจากระดับเจ็ดระดับแปด เขาได้บริโภคยาวิญญาณโลกกว่าแปดสิบ ที่ถูกคือต่อวันก่อนเขามีเสียผ่านระดับแปดของชิควบ"ในอนาคต เขาญี่ปุ่นกับตัวเอง "ฉันจะต้องใช้พลังงานทางจิตวิญญาณมากขึ้นฝึกเพาะปลูก" อย่างรวดเร็วภายในถือกระเป๋าของเขายืนยันว่า เขามียาวิญญาณสวรรค์ห้าเท่านั้น เขามีแล้วใช้อย่างใดอย่างหนึ่ง และมีคำนวณว่า ถึงระดับเก้ารวมตัวฉี เขาจะต้องประมาณหนึ่งร้อย และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองเดือนผ่านไป เม้งเฮานั่งไขว่ห้างอยู่ในถ้ำเป็นอมตะในภูเขาลึก ทันใดนั้นเสียงดังสนั่นดังออกมาส่งสัตว์ในบริเวณใกล้เคียงกระเจิง แผ่นหินขนาดใหญ่ที่เขาได้ออกมาหั่นบาง ๆ ในการปิดผนึกถ้ำก็แตกเป็นชิ้น. เศษหินถล่มออกมาในทุกทิศทางเป็นเม้งเฮาโผล่ออกมาจากถ้ำอมตะของ ผมของเขาแขวนลงเช่นเสื้อคลุมเสื้อคลุมรอบนักวิชาการของเขา ดวงตาของเขา glittered เช่นฟ้าผ่าและกลิ่นอายที่น่าตกใจเล็ดลอดออกมาจากเขาเช่นเดียวกับความรื่นรมย์กลิ่นหอม. มองของความสุขที่เต็มไปด้วยใบหน้าของเขา หลังจากที่ได้รับในการทำสมาธิที่เงียบสงบดังกล่าวเป็นเวลานานเขาให้ออกหัวเราะซึ่งสะท้อนออกมาและส่งสัตว์ป่าวิ่ง a. "ระดับที่แปดของฉีควบแน่น!" เขากล่าวว่าหมัดของเขากำแน่น ดวงตาของเขาส่องซึ่งจะได้รับความชัดเจนมากขึ้นเป็นมันกลางคืน. สองเดือนของการทำสมาธิก็เริ่มมีความรู้สึกของความกลัวและอันตราย ความรู้สึกเหล่านั้นหายไปอย่างช้าๆในขณะที่เขาได้รับการฝึกฝนการเพาะปลูก เขาใช้กว่าหมื่นวิญญาณหินซ้ำยาสมุนไพรซึ่งเขาใช้ในการทำสมาธิของเขา. เขาไม่ได้ต้องการที่จะอยู่ในตำแหน่งของอันตรายที่เคยอีกครั้ง เขาต้องการที่จะกลายเป็นที่แข็งแกร่งเพื่อที่เขาจะดีกว่าคนที่ขู่เขา. "ฉันต้องกลายเป็นที่มีประสิทธิภาพ ไม่มีเหตุผลอื่น ๆ ฉันต้องกลายเป็นที่มีประสิทธิภาพ! " เขายืนอยู่นอกถ้ำอมตะของการหายใจอากาศบนภูเขาสดดวงตาของเขาเต็มไปด้วยการแก้ไข. เขาเป็นนักวิชาการที่เรียบง่ายนักเรียนของขงจื้อ แต่ที่ผ่านมาสามปีที่ผ่านมาได้ทำให้เขากลายเป็นบิตที่มุ่งเน้นมากขึ้นในใจ หลังจากทุกอย่างที่เขาเคยมีประสบการณ์บุคลิกภาพของเขามีความแตกต่างกว่าที่เคยเป็น ความดื้อรั้นของเขาคือตอนนี้มากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด. เขาได้รับปากแข็งในการที่เขาปฏิเสธที่จะให้ขึ้นแม้หลังจากที่ล้มเหลวในการสอบอิมพีเรียล เขาได้รับการปากแข็งในการต่อสู้ของเขาในการพึ่งนิกาย เขาได้รับปากแข็งเมื่อเขาลุกขึ้นยืนเพื่อวัง Tengfei และตอนนี้เขาก็ดื้อรั้นในความหวังของเขาในอนาคต. กลายเป็นที่มีประสิทธิภาพมากเช่นเดียวกับการเป็นที่อุดมไปด้วย มันเป็นความฝันที่ไม่ต้องด้วยเหตุผล หากเหตุผลที่จำเป็นต้องมีบางทีมันอาจจะเป็นความกลัวของการเป็นคนจนหรืออ่อนแอ นั่นคือสิ่งที่เม้งเฮาเชื่อ. "ชีวิตเป็นเปลวไฟเผาไหม้ที่เคยเต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ ในชีวิตหนึ่งจะต้องแข็งแกร่งและหัวหนึ่งไม่ต่ำกว่า. "เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่คิดเกี่ยวกับการพึ่งนิกาย เขาคิดเกี่ยวกับความคิดหยิ่งของผู้เชี่ยวชาญจากรัฐ Zhao เขาคิดว่าความหนาวเย็นของคนที่พยายามจะฆ่าเขา เขาคิดของการจ้องมองของวัยกลางคนเชียงดาวป้องกันที่ได้ยืนอยู่ติดกับวัง Tengfei ในคืนนั้น. "พ่อและแม่ของฉันหายไปตอนที่ผมยังเป็นเด็ก ถ้าผมไม่ได้พยายามที่จะปรับปรุงตัวเองผมจะไม่ได้อาศัยอยู่ลงไปในวันนี้ แต่ผมจะลาออกจากตัวเองเพื่อความสิ้นหวัง ถ้าผมไม่ได้พยายามที่จะเติบโตแข็งแกร่งในช่วงเวลาของฉันในการพึ่งนิกายฉันจะไม่ได้เป็นสมาชิกของภายในนิกาย ยืนกรานปากแข็งในการปรับปรุงตนเอง นั่นคือเส้นทางของฉันในอนาคต. "เขาให้ออกลมหายใจยาวมาก จากนั้นเขายกมือของเขาและสะบัดแขนเสื้อของเขา ลำแสงสีดำปรากฏซึ่งผลึกเป็นเข็มสีดำ เล็ดลอดออกมาเรืองแสงสีดำก็ยิงไปยังก้อนหินอยู่บริเวณใกล้เคียง. บูมดังออกมาและก้อนหินซึ่งเป็นสูงกว่าสิบแปดเมตรทรุดตัวลงเป็นชิ้นสลับกับชิ้นส่วนของน้ำแข็งสีดำ พวกเขาล้มลงกับพื้นเล็ดลอดออกมาความหนาวเย็นที่รุนแรง. กับรูปลักษณ์ของความพึงพอใจเม้งเฮาโบกมือและเข็มสีดำบินกลับไปให้เขา เขาย้ายไปอยู่ในมือของเขาอีกครั้งและครั้งนี้ลำแสงหลากสีหมุนวนอยู่รอบ ๆ ตัวเขา พัดลมสิบหกขนปรากฏการบินที่บินไปมาในขณะที่มันตามการเคลื่อนไหวของนิ้วมือของเขา ทันใดนั้นมีแบงเป็นขนแยกออกจากกัน. สิบหกลำแสงวงกลมรอบ ขนสิบหกได้กลายเป็นเหมือนดาบบินที่รวดเร็วและรุนแรง พวกเขาติดตามความเคลื่อนไหวของมือของเขาย้ายไปหมุนอย่างรวดเร็วรอบ ๆ ตัวเขาทำให้โล่ไม่ยอมรับอำนาจโดยพลังทางจิตวิญญาณของเขา. จากนั้นขนใหม่เกิดขึ้นเป็นพัดลมและตั้งรกรากอยู่บนมือของเขา. "มันเลวร้ายเกินไปฉันไม่ได้มี หินวิญญาณพอ กระจกทองแดงจริงๆกินพวกเขาขึ้น โรเนียวหนึ่งของโลกวิญญาณยาจำเป็นหนึ่งร้อยหินวิญญาณ ไม่ได้เป็นราคาที่ไม่ดี ยาสวรรค์วิญญาณที่มีประโยชน์เมื่อมาถึงระดับที่แปดของการควบแน่นฉีต้องห้าร้อย เพียงเล็กน้อยราคาแพงเกินไป ... "ความคิดเกี่ยวกับวิญญาณหินเขาขมวดคิ้ว ของหมื่นหินวิญญาณเขาจะมีไม่มากถูกทิ้ง ในช่วงสองเดือนที่เขาได้ใช้เวลาทะลุจากระดับเจ็ดแปดระดับที่เขาได้บริโภคกว่าแปดสิบยาโลกวิญญาณ นั่นคือเกือบสองต่อวันก่อนที่เขาจะเสียผ่านไปยังระดับที่แปดของการควบแน่นฉี. "ในอนาคต" เขาพึมพำกับตัวเอง "ผมจะต้องใช้พลังงานแม้กระทั่งจิตวิญญาณมากขึ้นในการฝึกการเพาะปลูก." อย่างรวดเร็วภายในถุงของเขาถือได้รับการยืนยันว่ามีเพียงห้ายาวิญญาณบนสวรรค์ เขาได้บริโภคแล้วหนึ่งและมีการคำนวณว่าจะไปถึงระดับที่เก้าของฉีควบแน่นเขาจะต้องประมาณหนึ่งร้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองเดือนผ่านไป เมงเฮานั่งไขว้ขาในถ้ำของอมตะในหุบเขาลึก ทันใดนั้น มีเสียงดังสนั่นดังขึ้น การส่งสัตว์ที่กระจัดกระจาย . แท่นหินขนาดใหญ่ที่เขาหั่นออกมาผนึกถ้ำก็แตกเป็นชิ้นๆเศษหินอาบน้ำออกทุกทิศทางเป็นเมิ่งเฮ่า โผล่ออกมาจากถ้ำของอมตะ ผมห้อยลงมาเหมือนเสื้อคลุมรอบนักวิชาการของเสื้อคลุม ดวงตาของเขาแวววาวเหมือนสายฟ้า และออร่าตกใจ emanated จากเขา เช่นเดียวกับที่ถูกใจ หอมกลิ่นดูความสุขเต็มหน้าของเขา หลังจากที่มีการในที่เงียบสงบสมาธิเป็นเวลานาน เขาก็ปล่อยหัวเราะออกมา ซึ่งสะท้อนออกมา และส่งสัตว์ป่าวิ่ง" ระดับที่ 8 ของฉีการควบแน่น ! " เขาบอกว่า หมัดของเขา clenched . ดวงตาของเขาส่องแสง ซึ่งน่าจะชัดเจนมากขึ้น มันดึกแล้วสองเดือนของการเริ่มกับความรู้สึกของความกังวลใจและอันตราย ความรู้สึกเหล่านั้นหายไปอย่างช้าๆขณะที่เขาฝึกการ เขาใช้สิบกว่าหินพันวิญญาณที่จะเลียนแบบเม็ดยา ซึ่งเขาใช้สมาธิของเขาเขาไม่ได้ต้องการที่จะเป็นในตำแหน่งที่อันตรายอีก เขาต้องเข้มแข็ง เพื่อให้เขาสามารถล้มคนที่ขู่เขา" ฉันต้องการที่จะกลายเป็นที่มีประสิทธิภาพ ไม่มีเหตุผลอื่นอีกแล้ว ฉันต้องกลายเป็นที่มีประสิทธิภาพ ! "เขายืนอยู่นอกถ้ำเป็นอมตะ การหายใจอากาศภูเขาสด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแก้ไขเขาเป็นนักวิชาการที่ง่าย นักเรียนของลัทธิขงจื้อ แต่สามปีที่ผ่านมา ทำให้เขาเป็นบิตเพิ่มเติมภายในที่เน้น หลังจากทุกอย่างที่เขามี ประสบการณ์ บุคลิกภาพของเขาแตกต่างกันมากกว่านั้นได้ ความดื้อรั้นของเขาคือตอนนี้ชัดเจนมาก .เขาได้รับการดื้อดึงในการปฏิเสธที่จะยอมแพ้หลังจากล้มเหลวในการสอบ . เขาได้รับการดื้อดึงในการต่อสู้ของเขาในการอ้างอิง นิกาย เขาปากแข็ง เมื่อเขายืนขึ้นแวง Tengfei . และตอนนี้เขาก็ดื้อรั้นในความหวังสำหรับอนาคตกลายเป็นที่มีประสิทธิภาพมากเหมือนเป็นคนรวย มันเป็นฝันที่ไม่ต้องมีเหตุผล ถ้าเหตุผลถูกต้อง บางทีก็กลัวจะไม่ดี หรืออ่อนแอ นั่นคือสิ่งที่เมิ่งฮ่าวเชื่อว่า" ชีวิตที่เคยเผาไฟ ที่เต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ ในชีวิตหนึ่งจะต้องเข้มแข็ง และไม่เคยลดหัวหนึ่ง . " เขาเงยหน้าขึ้นมองฟ้า คิดถึงทีนิกาย เขาคิดเกี่ยวกับความคิดเย่อหยิ่งของผู้เชี่ยวชาญจากรัฐจ้าว เขาคิดว่าความหนาวเย็นของคนที่พยายามจะฆ่าเขา เขาคิดว่าในสายตาของกลุ่มดาวป้องกันที่ยืนอยู่ข้างๆวัง Tengfei คืนนั้น" พ่อและแม่ของฉันหายตัวไป ตอนที่ฉันยังเด็ก ถ้าผมไม่พยายามปรับปรุงตัวเอง หนูก็คงไม่มีชีวิตลงในวันนี้ ผมจะลาออกเองจะสิ้นหวัง . ถ้าผมไม่พยายามที่จะเติบโตแข็งแกร่งในช่วงเวลาของฉันในการพึ่งพาพรรค ผมเคยเป็นสมาชิกของพรรคใน การยืนกรานปากแข็งในการปรับปรุงตนเอง ที่เป็นเส้นทางในอนาคต " เขาปล่อยลมหายใจยาวๆ แล้วเขาก็ยกพระหัตถ์ และสะบัดแขนของเขา ลำแสงสีดำปรากฏที่แข็งเป็นแกนสีดำ เปล่งประกายเรืองแสงสีดำ มันยิงไปทางหินบริเวณใกล้เคียงบูมดังขึ้นและหินซึ่งอยู่สูง 18 เมตร ล้มลงในพื้นที่สลับกับชิ้นส่วนของน้ำแข็งสีดำ เขาล้มลงกับพื้น ความเย็นเล็ดลอดออกมาเป็นรุนแรงที่มีลักษณะของความพึงพอใจ เมิ่งฮ่าวโบกมือ และเข็มสีดำบินกลับไปให้เขา เขาขยับมืออีกครั้ง และคราวนี้ลำแสงหลากสี swirled รอบเขา สิบหกขนพัดลมตัว บินไปบินมาเป็นตามการเคลื่อนไหวของนิ้วมือของเขา อยู่ๆก็มีบางเป็นขนแยกออกจากกันสิบหกคานของแสงวงกลมรอบ สิบหกขนได้กลายเป็นเหมือนดาบบินอย่างรวดเร็วและรุนแรง พวกเขาตามการเคลื่อนไหวของมือ ขยับหมุนอย่างรวดเร็วรอบ ๆเขา ทำโล่ผ่านเข้าไปไม่ได้เสริมสร้างพลังวิญญาณของเขาแล้วขนจะขึ้นเป็นแฟนและตัดสินลงบนมือของเขา" น่าเสียดายที่ผมไม่ได้มีหินวิญญาณนั่นเอง กระจกทองแดง จริงๆกินพวกเขาขึ้น โรเนียวหนึ่งโลกวิญญาณยาต้องร้อยหินวิญญาณ . ไม่ได้ราคาไม่ดี . ยาวิญญาณสวรรค์ เป็นประโยชน์ เมื่อถึงระดับที่ 8 ของฉีการควบแน่นเป็นห้าร้อย เพียงบิตแพงเกินไป . . . . . . . " คิดถึงวิญญาณ STONES ขมวดคิ้ว ของสิบพันหินวิญญาณ เขาจะได้ไม่กี่คนแล้ว ในช่วงสองเดือนที่เขาได้ใช้เวลาทำลายผ่านจากระดับ 7 และระดับ 8 เขาได้บริโภคกว่าแปดสิบโลกวิญญาณ ยา นั่นมันเกือบสองต่อวัน ก่อนที่เขาจะได้หักผ่านระดับ 8 ของฉีการควบแน่น" ในอนาคต " เขาพึมพำกับตัวเอง " ผมจะต้องได้พลังวิญญาณมากกว่าการปฏิบัติการ " ได้อย่างรวดเร็วภายในของเขา กระเป๋าถือ ยืนยันว่า เขามีเพียงห้าเม็ดวิญญาณสวรรค์ เขาได้บริโภคอยู่แล้ว และคำนวณว่าถึงระดับ 9 ของคิว