The next step is to formulate presc

The next step is to formulate prescriptions based on the descriptive studies. There are two ways to accomplish it. First, descriptive researchers can draw detailed prescriptive implications from their results. It should be noted that researchers and managers have different frames of reference (Shrivastava & Mitroff, 1984). For example, researchers prefer objective, measurable, and verifiable data whereas managers prefer subjective and experiential data. Unless the differences are taken note of by researchers in their research objectives and designs, they may later find it difficult to make their research results relevant to managers. It is also imperative that researchers are aware of the properties of a piece of relevant research as suggested by Thomas and Tymon (1982): descriptive relevance, goal relevance, operational validity, nonobviousness, and timeliness. Form of presentation is another issue that has to be carefully considered. When addressing managers, who are more interested in the findings of the research than the means by which they were obtained, issues relating to statistical tests, hypothesis formulation, levels of confidence, and so on should be kept to the minimum. An excellent example of drawing useful prescriptions from rigorous descriptive studies is demonstrated by the articles published in Prescriptive models of organizations (Nystrom & Starbuck, 1977). Most of the articles are empirical studies using research methodologies such as laboratory experiment, case study, simulation, and lexical analysis of documents. The second way of deriving prescriptions from descriptive studies is through prescriptive writers who pick up where empirical researchers leave off. At the moment, most prescriptive writers shy away from citing evidence from existing empirical studies to substantiate their arguments. It is important to recognize that having evidence derived from other people's work is better than having no evidence at all.
"(S)uccessful prescriptive scientists must convince other people that their theories are sufficiently complete and effective to predict rather accurately how their prescriptions will alter the trajectories of future events" (Nystrom & Starbuck, 1977, p. 3). So the third step is to study the outcome of implementing the prescriptions in an organization. That is, we need to investigate the problems associated with implementation and the critical factors that have been neglected when the prescriptions were made. Descriptive studies in the form of action research are required. The knowledge obtained is used to revise and refine on the prescriptions which will be implemented and the result investigated again. Hopefully, after a few such iterations, we are able to arrive at a good theory.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขั้นตอนถัดไปคือการ กำหนดแผนตามศึกษาอธิบาย มีสองวิธีนั้น นักวิจัยแรก คำอธิบายสามารถวาดรายละเอียดรับมือผลจากผลลัพธ์ มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่า นักวิจัยและผู้จัดการได้แตกต่างกันกรอบของการอ้างอิง (Shrivastava & Mitroff, 1984) ตัวอย่าง นักวิจัยต้องประสงค์ วัด และพิสูจน์ข้อมูลในขณะที่ผู้จัดการต้องการข้อมูลตามอัตวิสัย และผ่าน นอกจากความแตกต่างถูกนำบันทึก โดยนักวิจัยในวัตถุประสงค์และการออกแบบของพวกเขา พวกเขาในภายหลังค้นยากจะทำให้ผลลัพธ์ของงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับผู้จัดการ มีความจำเป็นนักวิจัยตระหนักถึงคุณสมบัติของชิ้นส่วนของงานวิจัยที่เกี่ยวข้องแนะนำโดย Thomas และ Tymon (1982): อธิบายเกี่ยว เกี่ยวข้องเป้าหมาย มีผลบังคับใช้ในการดำเนินงาน nonobviousness และเที่ยงตรง รูปแบบของงานนำเสนอเป็นอีกประเด็นที่ต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ เมื่อกำหนดผู้จัดการ ผู้มีความสนใจในการค้นพบของการวิจัยกว่าวิธีการที่จะได้รับ ปัญหาเกี่ยวข้องกับระดับความเชื่อมั่น กำหนดสมมติฐาน การทดสอบทางสถิติ และอื่น ๆ ควรเก็บไว้ให้น้อยที่สุด ตัวอย่างที่ดีของรูปวาดข้อกำหนดที่เป็นประโยชน์จากการศึกษาอธิบายอย่างเข้มงวดจะแสดง โดยบทความที่เผยแพร่ในรูปแบบการรับมือขององค์กร (Nystrom & Starbuck, 1977) ส่วนใหญ่ของบทความจะใช้วิธีการวิจัยเช่นห้องปฏิบัติการทดลอง กรณีศึกษา การจำลอง และวิเคราะห์เกี่ยวกับคำศัพท์ของเอกสารการศึกษารวม วิธีที่สองของบริษัทฯ แผนจากศึกษาอธิบายผ่านเขียนเหมาะกับผู้รับที่นักวิจัยประจักษ์ออกนอกได้ ในขณะนี้ ผู้เขียนมากที่สุดเหมาะกับอายจากการอ้างหลักฐานจากการศึกษาที่มีอยู่รวมกับ substantiate อาร์กิวเมนต์ของพวกเขา จึงควรรับรู้ว่า มีหลักฐานที่ได้มาจากการทำงานของคนอื่นจะดีกว่าไม่มีเลย "(S) uccessful เหมาะกับนักวิทยาศาสตร์ต้องมั่นใจกันว่า ทฤษฎีของพวกเขาสมบูรณ์เพียงพอ และมีประสิทธิภาพการทำนายค่อนข้างแม่นยำว่าแผนของตนจะเปลี่ยนแปลง trajectories ของเหตุการณ์ในอนาคต" (Nystrom & Starbuck, 1977, p. 3) ดังนั้น ขั้นตอนสามคือการ ศึกษาผลของการปฏิบัติตามแผนการในองค์กร นั่นคือ เราจำเป็นต้องตรวจสอบปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินงานและปัจจัยสำคัญที่ได้รับที่ไม่การมีกิจกรรมเมื่อทำที่สถานีตำรวจ ศึกษาคำอธิบายในรูปแบบของการวิจัยเชิงปฏิบัติการจำเป็น ใช้ความรู้ที่ได้รับการแก้ไข และปรับแต่งบนสถานีตำรวจซึ่งจะดำเนินการและผลการตรวจสอบอีกครั้ง หวังว่า หลังซ้ำเช่นกี่ เราจะสามารถมาที่ทฤษฎีที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขั้นตอนต่อไปคือการกำหนดยาขึ้นอยู่กับการศึกษาเชิงพรรณนา มีสองวิธีที่จะประสบความสำเร็จนั้น ครั้งแรกที่นักวิจัยสามารถวาดบรรยายความหมายที่กำหนดรายละเอียดจากผลของพวกเขา มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่านักวิจัยและผู้บริหารมีภาพที่แตกต่างกันของการอ้างอิง (Shrivastava และ Mitroff, 1984) ยกตัวอย่างเช่นนักวิจัยต้องการที่วัตถุประสงค์ที่วัดได้และข้อมูลที่ตรวจสอบได้ในขณะที่ผู้บริหารต้องการข้อมูลส่วนตัวและประสบการณ์ ยกเว้นกรณีที่แตกต่างกันจะถูกนำบันทึกการโดยนักวิจัยในวัตถุประสงค์การวิจัยและการออกแบบของพวกเขาหลังจากนั้นพวกเขาอาจพบว่ามันยากที่จะทำให้ผลการวิจัยของพวกเขาที่เกี่ยวข้องกับผู้จัดการ นอกจากนี้ยังเป็นความจำเป็นที่นักวิจัยมีความตระหนักในคุณสมบัติของชิ้นส่วนของงานวิจัยที่เกี่ยวข้องตามที่แนะนำโดยโทมัสและ Tymon (1982): ความเกี่ยวข้องอธิบายความเกี่ยวข้องเป้าหมายความถูกต้องในการดำเนินงาน nonobviousness และทันเวลา รูปแบบของการนำเสนอเป็นปัญหาที่จะต้องมีการพิจารณาอย่างรอบคอบอีก เมื่อผู้จัดการที่อยู่ที่มีความสนใจในผลการวิจัยกว่าหมายถึงโดยที่พวกเขาได้รับประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการทดสอบทางสถิติกำหนดสมมติฐานระดับของความเชื่อมั่นและอื่น ๆ ควรจะเก็บไว้ให้น้อยที่สุด ตัวอย่างที่ดีของการวาดภาพใบสั่งยาที่มีประโยชน์จากการศึกษาเชิงพรรณนาเข้มงวดแสดงให้เห็นโดยบทความที่ตีพิมพ์ในรูปแบบที่กำหนดขององค์กร (Nystrom และ Starbuck, 1977) บทความส่วนใหญ่มีการศึกษาเชิงประจักษ์โดยใช้วิธีการวิจัยเช่นการทดลองในห้องปฏิบัติการกรณีศึกษาการจำลองและการวิเคราะห์คำศัพท์ของเอกสาร วิธีที่สองของยาอันเกิดจากการศึกษาเชิงพรรณนาผ่านนักเขียนที่กำหนดรับที่นักวิจัยเชิงประจักษ์ออกนอก ในขณะที่นักเขียนส่วนใหญ่กำหนดอายห่างจากการอ้างหลักฐานจากการศึกษาเชิงประจักษ์ที่มีอยู่เพื่อพิสูจน์ขัดแย้งของพวกเขา มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะรับรู้ว่ามีหลักฐานที่ได้มาจากการทำงานของคนอื่นดีกว่ามีหลักฐานที่ทุกคน.
"(S) นักวิทยาศาสตร์กำหนด uccessful จะต้องโน้มน้าวให้คนอื่น ๆ ที่ทฤษฎีของพวกเขาพอที่สมบูรณ์และมีประสิทธิภาพในการคาดการณ์ที่ค่อนข้างถูกต้องว่าใบสั่งยาของพวกเขาจะเปลี่ยน ลูกทีมของเหตุการณ์ในอนาคต "(Nystrom และ Starbuck, 1977, น. 3) ดังนั้นขั้นตอนที่สามคือการศึกษาผลของการใช้ยาในองค์กร นั่นคือเราต้องตรวจสอบปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินงานและปัจจัยที่สำคัญที่ได้รับการละเลยเมื่อใบสั่งยาที่ถูกสร้างขึ้น การศึกษาเชิงพรรณนาในรูปแบบของการวิจัยเชิงปฏิบัติการจะต้อง ความรู้ที่ได้รับจะใช้ในการปรับปรุงและปรับแต่งในใบสั่งยาที่จะดำเนินการและผลการตรวจสอบอีกครั้ง หวังว่าหลังจากการทำซ้ำเช่นไม่กี่เราสามารถที่จะประสบความสำเร็จในทฤษฎีที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขั้นตอนต่อไปคือการกำหนดเกี่ยวตามการศึกษาเชิงพรรณนา มีสองวิธีที่จะทำมันให้สำเร็จ ครั้งแรกที่นักวิจัยเชิงความหมายอายุความสามารถวาดรายละเอียดจากผลของพวกเขา มันควรจะสังเกตว่านักวิจัยและผู้จัดการมีกรอบที่แตกต่างกันของการอ้างอิง ( shrivastava & mitroff , 1984 ) ตัวอย่างเช่นนักวิจัยต้องการวัตถุประสงค์ , วัดและเพื่อแสดงข้อมูลขณะที่ผู้จัดการชอบส่วนตัวและข้อมูลจากประสบการณ์ . นอกจากความแตกต่างจะถูกบันทึกโดยนักวิจัยในการวิจัยของพวกเขาและการออกแบบ พวกเขาในภายหลังอาจพบมันยากที่จะทำให้ผลการศึกษาของพวกเขาที่เกี่ยวข้องกับผู้จัดการมันก็จำเป็นที่นักวิจัยจะทราบคุณสมบัติของชิ้นงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ตามที่แนะนำ โดย โทมัส และ tymon ( 1982 ) : พรรณนา , เป้าหมายที่เกี่ยวข้องปฏิบัติการความถูกต้อง nonobviousness และสมดุล รูปแบบของการนำเสนอ เป็นอีกปัญหาหนึ่งที่ต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ เมื่อจัดการกับผู้จัดการผู้ที่สนใจในผลของการวิจัยกว่าวิธีที่พวกเขาได้รับ ประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการทดสอบสมมุติฐานทางสถิติ ที่ระดับความเชื่อมั่น เป็นต้น และควรเก็บให้น้อยที่สุดตัวอย่างที่ดีของการวาดภาพเกี่ยวประโยชน์จากการศึกษาเชิงพรรณนาโดยเคร่งครัด คือแสดงกําหนดรูปแบบของบทความที่ตีพิมพ์ในองค์กร ( ไนย์สเตริม&สตาร์บัคส์ , 1977 ) ส่วนใหญ่ของบทความนี้จะศึกษาใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงประจักษ์ เช่น การทดลองในห้องปฏิบัติการ กรณีศึกษาการจำลองและการวิเคราะห์ศัพท์ของเอกสาร