“Dragon language, sign language, he

“Dragon language, sign language, he knows a lot.”

Looking at Chen Chang Sheng’s back that was disappearing in darkness, the middle-aged lady smiled and said.

Chen Chang Sheng had thought that she was mute. She said to the darkness, “Wei Yang Palace is too far, go help him out.”

“He’s truly a good kid.”

The middle-aged woman gradually stopped smiling and said indifferently, “If his last name is Chen, that will be even better.”

After saying this, she turned and walked towards the palace.

The previously dark and seemingly deserted palace suddenly lit up.

Several dozens of eunuchs and maids, with many royal guests, kneeled down at the sides. No one dared to look up. All held their breaths.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"มังกรภาษา ภาษา เขามีความรู้มากขึ้น"มองที่หลังเฉินช้าง Sheng ที่ถูกหายไปในความมืด ผู้หญิงวัยกลางคนยิ้ม และกล่าวว่าChen Sheng ช้างก็คิดว่า เธอเป็นปิดเสียง เธอบอกว่า ไปในที่มืด "เว่ยหยางพาเลซอยู่ไกลเกินไป ไปช่วยเขาออกมา""เขาเป็นอย่างแท้จริงเป็นเด็กดี"ผู้หญิงวัยกลางคนค่อย ๆ หยุดยิ้ม และกล่าวว่า indifferently "ถ้านามสกุลของเขา เฉิน ที่จะเป็นยิ่งกว่า"หลังจากพูดนี้ เธอหัน และเดินเข้าไปสู่พระราชวังวังมืดก่อนหน้านี้ และดูเหมือนจะร้างก็สว่างขึ้นหลายหลายสิบขันทีและแม่บ้าน มีหลายท่านรอยัล kneeled ลงด้านข้าง ไม่มีใครกล้าที่จะค้นหา ทั้งหมดจัดซูดซาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"มังกรภาษาภาษามือเขารู้มาก." มองไปที่ด้านหลังเฉินช้าง Sheng ของที่หายไปในความมืดหญิงวัยกลางคนยิ้มและกล่าวว่า. เฉินช้าง Sheng เคยคิดว่าเธอเป็นใบ้ เธอกล่าวว่าความมืด "เหว่ยหยาง Palace เป็นมากเกินไปที่จะไปช่วยเขาออก." "เขาเป็นอย่างแท้จริงเป็นเด็กดี." หญิงวัยกลางคนค่อยๆหยุดยิ้มและกล่าวว่าเอาใจใส่ "ถ้านามสกุลของเขาคือเฉินที่จะ จะดียิ่งขึ้น. " หลังจากกล่าวนี้เธอหันหลังกลับและเดินไปพระราชวัง. วังก่อนหน้านี้ที่มืดและร้างดูเหมือนว่าจู่ ๆ ก็สว่างขึ้น. หลายหลายสิบขันทีและสาวกับแขกรอยัลหลายคุกเข่าลงที่ด้านข้าง ไม่มีใครกล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมอง จัดขึ้นทุกลมหายใจของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ภาษาภาษามือ มังกร เขารู้เยอะมาก "มองที่ของเฉินฉาง เซิง กลับมาก็หายไปในความมืด หญิงวัยกลางคนยิ้มและกล่าวว่าเฉินฉาง เซิง จึงคิดว่าเธอเป็นใบ้ เธอพูดกับความมืด " เว่ยหยางเป็นพระราชวังไกล ไปช่วยเขาออกมา "" เขาเป็นคนดี "หญิงวัยกลางคนค่อยๆหยุดยิ้ม และบอกว่าไม่แตกต่างกัน ถ้านามสกุลของเขาคือ เฉิน ว่า จะดีกว่า "เมื่อผมพูดจบ เธอจึงเดินไปที่พระราชวังก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะมืดและร้างวังก็สว่างขึ้นหลายสิบของขันทีและนางกำนัลกับแขกหลวงหลาย คุกเข่าลงตรงข้าง ไม่มีใครกล้าดู ทุกคนที่ถือลมหายใจของพวกเขา