Chapter 146 – Lei Zhuo“Don’t hit my

Chapter 146 – Lei Zhuo

“Don’t hit my grandfather!” A fifteen-sixteen year old kid wearing a shabby clothes was shielding the old man.

“Little bastard, you’re seeking death!” The whip holding youth coldly snorted. He waved the whip and ruthlessly lashed the kid.

“Pa…!” blood splashed out from the kid’s back.

Although he had suffered a whipping, this kid was strangely determined. He silently endured and muffled his cries.

“Kid, don’t bother about me!” The old man’s voice was hoarse, his eyes clouded by tears as he tried to push the kid away.

“No!” The kid firmly shook his head.

“What tough bones you have there!” a trace of malevolence flashed across the guard’s eyes. He coldly smiled and once again, raised his whip up.

Sikong Hongyue only gave a glance in that direction, but did not bother about it anymore.

Nie Li frowned his brows a little. Members of the Silver Winged Family are really inhumane. They would even hit a fifteen-sixteen year old child and an old man.

Seeing the youth’s whip about to lash once again, Nie Li suddenly rushed forward and grabbed onto it.

The youth tried to pull the whip back but could not do so. He coldly swept his eyes at Nie Li, “Who are you? Get lost!”

Nie Li is still well dressed. Before he could verify Nie Li’s identity, he doesn’t dare to act rashly.

“My name is Lei Zhuo, guest of the Silver Winged Family. They’re only an old man and a kid, why are you getting so angry?” Nie Li looked at the grandpa grandson duo and lightly knitted his brows.

“Lei Zhuo?” The youth suddenly had a little impression of who this person is. He threw a glance at Sikong Hongyue and saw that she is currently walking in his direction. The both of them made eye contact.

“Mister Lei, I’m Sikong Shou from the branch family of the Silver Winged Family. Regarding this matter, I recommend that you don’t barge in.” Sikong Shou coldly snorted.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 146 - Lei Zhuo. "อย่าตีคุณปู่ของฉัน" ปี 1516 เด็กอายุสวมเสื้อผ้าโทรมได้รับการป้องกันคนเก่า"ไอ้เล็ก ๆ น้อย ๆ คุณกำลังมองหาความตาย" ถือแส้เยาวชน snorted อย่างเย็นชา เขาโบกมือแส้ฟาดโหดเหี้ยมและเด็ก. "พ่อ ... " เลือดสาดออกมาจากด้านหลังของเด็ก. แม้ว่าเขาจะได้รับความเดือดร้อนวิปปิ้งที่เด็กคนนี้ก็ตัดสินใจที่แปลก เขาทนเงียบและลำคอเสียงร้องของเขา. "เด็กไม่รำคาญเกี่ยวกับฉัน!" เสียงของชายชราเป็นเสียงแหบดวงตาของเขาฟุ้งด้วยน้ำตาขณะที่เขาพยายามที่จะผลักดันเด็กออกไป. "ไม่!" เด็กแน่นส่ายหัว . "สิ่งที่กระดูกยากที่คุณต้องมี!" ร่องรอยของความอาฆาตพยาบาทประกายทั่วสายตาของยาม เขายิ้มอย่างเย็นชาและอีกครั้งที่ยกขึ้นแส้ของเขา. Sikong Hongyue เพียงให้ได้อย่างรวดเร็วในทิศทางที่ แต่ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับมันอีกต่อไป. Nie ลี่คิ้วขมวดคิ้วของเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ สมาชิกของปีกสีเงินครอบครัวที่ไร้มนุษยธรรมจริงๆ พวกเขาจะตีแม้กระทั่งปี 1516 เด็กเก่าและคนชรา. เห็นแส้เยาวชนจะฟาดอีกครั้งที่ Nie ลี่ก็รีบไปข้างหน้าและคว้ามันลง. เยาวชนพยายามที่จะดึงแส้กลับ แต่ไม่สามารถทำเช่นนั้น เขากวาดสายตาเย็นชาของเขาที่ Nie ลี่ "คุณเป็นใคร? ได้หายไป! "Nie หลี่ยังคงแต่งตัวดี ก่อนที่เขาจะตรวจสอบตัวตน Nie หลี่เขาไม่กล้าที่จะทำหน้าที่ผลีผลาม. "ฉันชื่อ Lei Zhuo ผู้เข้าพักของครอบครัวปีกสีเงิน พวกเขากำลังเพียงชายชราและเด็กว่าทำไมคุณได้รับโกรธมาก? "Nie ลี่มองไปที่คู่หลานชายของคุณปู่และการถักนิตติ้งเบา ๆ คิ้วของเขา." Lei Zhuo? "เยาวชนจู่ ๆ ก็มีความประทับใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คนคนนี้คือ . เขาโยนทันทีที่ Sikong Hongyue และเห็นว่าเธอกำลังเดินไปในทิศทางของเขา ทั้งสองของพวกเขาได้ติดต่อตา. "นาย Lei ผม Sikong ยำเกรงจากครอบครัวสาขาของครอบครัวปีกสีเงิน เกี่ยวกับเรื่องนี้ผมขอแนะนำว่าคุณไม่ได้อยู่ในเรือ. "Sikong ยำเกรงอย่างเย็นชา snorted

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 146 –เล่ยโจว

" ไม่โดนปู่ของฉัน " สิบห้าสิบหกปีเก่าเด็กสวมเสื้อผ้าเก่าๆ และคนแก่

" ไอ้บ้า กำลังแสวงหาความตาย ! " แส้ถือเยาวชนแบบได้กลิ่น . เขาสะบัดแส้และโหดเหี้ยมเฆี่ยนเด็ก

" . . . . . . . . ! " เลือดกระเซ็นออกมาจากเด็กนั่นกลับมาแล้วนะ

ถึงแม้ว่าเขาได้รับความเดือดร้อนวิปปิ้ง เด็กคนนี้ก็แปลกแน่นอนเขาเงียบทนเสียงร้องไห้ของเขา . . . . . .

" เด็กน้อย อย่ามายุ่งกับผม ! " เสียงของชายชราแหบพร่า ดวงตาของเขาบดบังน้ำตาที่เขาพยายามจะผลักเด็กออกไป

" ไม่ ! " เด็กแน่นส่ายหัว

" อะไรเหนียว กระดูกคุณมี ! " ร่องรอยของประกายมุ่งร้ายในยามที่ตา . เขาเย็นชายิ้มอีกครั้ง ยกแส้ของเขาขึ้น

hongyue คงให้มองไปในทิศทางนั้น แต่ไม่อยากจะยุ่งกับมันอีกแล้ว

หนี่หลี่ขมวดคิ้วของเขาขมวดคิ้วเล็กน้อย สมาชิกของครอบครัวเป็นเงินติดปีก ไร้มนุษยธรรมจริงๆ พวกเขาจะตีสิบห้าสิบหกปีเก่าเด็กและคนแก่

เห็นแส้ของเยาวชนเกี่ยวกับขนตาอีกครั้งหนี่หลี่ก็วิ่งไปข้างหน้าและคว้ามันไว้

ชายหนุ่มพยายามจะดึงแส้กลับมา แต่ไม่สามารถทำเช่นนั้น เขาเย็นชากวาดดวงตาของเขาที่หนี่หลี่ " ท่านเป็นใคร ? ไปให้พ้น ! "

ไม่ลี ยังอยู่ดีแต่งตัว ก่อนที่เขาจะตรวจสอบตัวตนของหนี่หลี่ เขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม

" ฉันชื่อเล่ยโจว แขกของเงินมีปีก ครอบครัว พวกเขาเป็นเพียงคนแก่และเด็ก ทำไมต้องโกรธด้วยล่ะ" หนี่หลี่มองปู่หลานคู่ และค่อย ๆถักคิ้วของเขา . . . . . .

" เล่ยโจว ? " เยาวชนก็มีเล็ก ๆน้อย ๆ ความประทับใจ ของ บุคคลผู้นี้เป็นใคร . แล้วเขาก็มอง คง hongyue และเห็นว่าเธอกำลังเดินไปในทิศทางของเขา ทั้งคู่จ้องตากัน

" คุณเล่ย ผม คงชู จากสาขาของครอบครัวเงินติดปีก ครอบครัว เกี่ยวกับเรื่องนี้ผมขอแนะนำให้คุณไม่บุกเข้ามา " โชดี คงได้กลิ่น .