Kiyoshi Kojima’s criticism of the e

Kiyoshi Kojima’s criticism of the eclectic paradigm (Kojima, 1982). he seems to assume that the internalisation and eclectic paradigms are trying to explain the same phenomenon. They are not. As far as I am aware, no one from the internalisation school has sought to explain the changing propensity of countries to invest, or be invested in, over time.
Kojima would be interested in answering the question, `Why does one country export certain types of goods and import other kinds of goods?’, whereas I would be concerned with explaining whether a particular country was a net importer or exporter of particular types of goods or of all goods. And, I admit that, at a macro level, the latter is a somewhat meaningless question, as in the last resort, and over a sufficiently long period of time, the balance of payments must balance. But, this is not the case with the stocks and flows of international investment. Moreover, most investment owned and controlled by MNEs is a different phenomenon from foreign portfolio investment (but see section 4.4 of this article). So, indeed, is trade conducted within MNEs different from trade between independent parties. In other words, as I have elaborated on elsewhere (Dunning, 1993a), organisational issues do inject the need for a set of analytical tools different from those offered by traditional trade theory
I think Kojima’s criticism of the eclectic paradigm falls down. He insists upon applying a strictly neo-classical framework of thought to explain a phenomenon that is outside that framework of thought. Moreover, like neo-classical theory, his approach to explaining FDI is more normative than mine. However, in various of my writings (see, for example, ch. 10 of Dunning, 1988; and ch. 13 of Dunning, 1993a), I have attempted to give some normative content to the eclectic paradigm by suggesting the conditions for optimising the benefits which host countries might secure

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิจารณ์ Kiyoshi มะของกระบวนทัศน์ eclectic (มะ 1982) เขาดูเหมือนจะคิดว่า internalisation และ eclectic paradigms พยายามอธิบายปรากฏการณ์เดียวกัน พวกเขาไม่ เท่าที่ผมทราบ หนึ่งจากโรงเรียน internalisation ได้พยายามที่จะอธิบายสิ่งที่เปลี่ยนแปลงประเทศ ไปลงทุน ลงทุน ช่วงเวลา มะจะสนใจในการตอบคำถาม "ทำไมไม่ประเทศหนึ่งส่งออกสินค้าบางชนิด และนำเข้าสินค้าชนิดอื่น" ในขณะที่ฉันจะเกี่ยวข้องกับการอธิบายว่า ประเทศใดถูกสุทธิการนำเข้าหรือส่งออกเฉพาะประเภท ของสินค้า หรือสินค้าทั้งหมด ก ฉันยอมรับว่า ในระดับแม หลังถามค่อนข้างไม่ ในท้าย และต้องดุลการชำระเงินของยอดดุลรอบระยะเวลาที่ยาวเพียงพอเวลา ได้ นี่ไม่ใช่กรณีที่ มีหุ้นและขั้นตอนของการลงทุนระหว่างประเทศ นอกจากนี้ การลงทุนส่วนใหญ่เป็นเจ้าของ และควบคุม โดย MNEs เป็นปรากฏการณ์ที่แตกต่างจากการลงทุนต่างประเทศ (แต่ดูส่วน 4.4 ของบทความนี้) ดังนั้น แน่นอน เป็นค้าดำเนินการภายในแตกต่างจากการค้าระหว่างบุคคลอิสระ MNEs ในคำอื่น ๆ ฉันได้ elaborated บนอื่น (Dunning, 1993a), ปัญหา organisational ฉีดต้องการชุดเครื่องมือวิเคราะห์ที่แตกต่างจากผู้นำเสนอ โดยทฤษฎีทางการค้าแบบดั้งเดิม ผมคิดว่า การวิจารณ์ของมะกระบวนทัศน์ eclectic ตกลง เขารมย์เมื่อใช้กรอบความคิดเพื่ออธิบายปรากฏการณ์ที่อยู่นอกที่กรอบความคิดอย่างเคร่งครัดนีโอคลาสสิก นอกจากนี้ เช่นทฤษฎีนีโอคลาสสิก วิธีการของเขาอธิบาย FDI ได้ normative ยิ่งกว่าฉัน อย่างไรก็ตาม ในที่ต่าง ๆ ของงานเขียนของฉัน (ดู เช่น ช. 10 ของ Dunning, 1988 และช. 13 ของ Dunning, 1993a), ฉันได้พยายามที่จะให้เนื้อหาบาง normative กระบวนทัศน์ eclectic โดยเงื่อนไขสำหรับการ optimising ผลประโยชน์ที่ประเทศอาจปลอดภัยแนะนำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิจารณ์คิโยชิโคจิของกระบวนทัศน์ผสมผสาน (โคจิ, 1982) ดูเหมือนว่าเขาจะคิดว่า internalisation และกระบวนทัศน์ที่ผสมผสานกำลังพยายามที่จะอธิบายปรากฏการณ์เดียวกัน พวกเขาไม่. เท่าที่ผมทราบไม่มีใครจากโรงเรียน internalisation ได้พยายามที่จะอธิบายแนวโน้มการเปลี่ยนแปลงของประเทศที่จะลงทุนหรือลงทุนในช่วงเวลา.
โคจิจะมีความสนใจในการตอบคำถามที่ว่า `ทำไมการส่งออกประเทศใดประเทศหนึ่งบางประเภท ของสินค้าและนำเข้าชนิดอื่น ๆ ของสินค้า? ในขณะที่ฉันจะอธิบายที่เกี่ยวข้องกับการไม่ว่าจะเป็นประเทศใดประเทศหนึ่งเป็นผู้นำเข้าสุทธิหรือส่งออกโดยเฉพาะประเภทของสินค้าหรือของสินค้าทั้งหมด และผมยอมรับว่าในระดับมหภาคหลังเป็นคำถามที่ค่อนข้างมีความหมายเช่นเดียวกับในรีสอร์ทที่ผ่านมาและในระยะเวลานานพอสมควรเวลาสมดุลของการชำระเงินจะต้องสมดุล แต่นี้ไม่ได้เป็นกรณีที่มีหุ้นและกระแสของการลงทุนระหว่างประเทศ นอกจากนี้การลงทุนส่วนใหญ่ที่เป็นเจ้าของและควบคุมโดย MNEs เป็นปรากฏการณ์ที่แตกต่างจากการลงทุนในต่างประเทศ (แต่ดูส่วนที่ 4.4 ของบทความนี้) ดังนั้นแน่นอนมีการค้าดำเนินการภายใน MNEs ที่แตกต่างกันจากการค้าระหว่างทั้งสองฝ่ายที่เป็นอิสระ ในคำอื่น ๆ ที่ผมได้อธิบายในที่อื่น ๆ (Dunning, 1993a)
ปัญหาขององค์กรทำฉีดจำเป็นสำหรับชุดของเครื่องมือวิเคราะห์ที่แตกต่างจากที่นำเสนอโดยทฤษฎีการค้าแบบดั้งเดิมผมคิดว่าการวิจารณ์โคจิของกระบวนทัศน์ผสมผสานลง เขายืนกรานที่จะใช้เป็นกรอบอย่างเคร่งครัดนีโอคลาสสิกของความคิดที่จะอธิบายปรากฏการณ์ที่อยู่นอกกรอบของความคิดที่ว่า ยิ่งไปกว่านั้นเช่นทฤษฎีนีโอคลาสสิกวิธีการของเขาอธิบายลงทุนจากต่างประเทศเป็นกฎเกณฑ์มากกว่าเหมือง อย่างไรก็ตามในการต่างๆของงานเขียนของฉัน (ดูตัวอย่างเช่น CH 10 Dunning 1988.. และ CH 13 Dunning, 1993a) ผมได้พยายามที่จะให้บางเนื้อหากฎเกณฑ์กับกระบวนทัศน์ผสมผสานโดยบอกเงื่อนไขสำหรับการเพิ่มประสิทธิภาพ ผลประโยชน์ที่ประเทศเจ้าภาพอาจรักษาความปลอดภัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของการวิจารณ์ของคิโยชิ โคจิม่า ผสมผสานกระบวนทัศน์ ( โคจิ , 1982 ) เขาดูเหมือนจะคิดว่า internalisation และผสมผสานแนวคิดพยายามอธิบายปรากฏการณ์เดียวกัน พวกเขาจะไม่ เท่าที่ผมทราบ ไม่มีผู้ใดจากโรงเรียน internalisation ได้พยายามที่จะอธิบายการเปลี่ยนแปลงนิสัยของประเทศที่จะลงทุนหรือจะลงทุนใน ช่วง เวลา .
โคจิม่า จะสนใจในการตอบคำถามว่า " ทำไมประเทศหนึ่งส่งออกบางประเภทของสินค้าและนำเข้าอื่น ๆ ชนิดของสินค้า ' ในขณะที่ฉันก็เป็นกังวลกับการอธิบายว่าประเทศใดประเทศหนึ่งเป็นสุทธิผู้นำเข้าหรือส่งออกโดยเฉพาะประเภทของสินค้าหรือสินค้าหมด และผมยอมรับว่า ในระดับมหภาค ซึ่งเป็นคำถามที่ค่อนข้างไร้ความหมายเป็นรีสอร์ทสุดท้ายและกว่าพอสมควรเวลานานของเวลา , ดุลการชําระเงินต้องสมดุล แต่กรณีนี้ไม่ได้กับหุ้น และการไหลของการลงทุนระหว่างประเทศ นอกจากนี้ การลงทุนส่วนใหญ่เป็นเจ้าของและควบคุมโดย spillover effect เป็นปรากฏการณ์ที่แตกต่างจากพอร์ตการลงทุนในต่างประเทศ ( แต่ดูมาตรา 38 ของบทความนี้ ) ดังนั้น แน่นอนคือการค้าภายใน spillover effect ) แตกต่างจากการค้าระหว่างคู่สัญญาที่เป็นอิสระ ในคำอื่น ๆ ตามที่ผมได้อธิบายไว้ในที่อื่น ( ดันนิ่ง 1993a ) ประเด็นที่องค์กรทำฉีดเป็นชุดของเครื่องมือที่แตกต่างกันจากที่เสนอทฤษฎีการค้าแบบดั้งเดิม ฉันคิดว่าโคจิม่า
ของการวิจารณ์ของกระบวนทัศน์ผสมผสานลงไปวิเคราะห์เขายืนกรานเมื่อใช้อย่างเคร่งครัดนีโอคลาสสิกกรอบของความคิดเพื่ออธิบายปรากฏการณ์ที่ นอก กรอบ ของความคิด นอกจากนี้ เหมือนทฤษฎีคลาสสิกนีโอ วิธีการของเขาที่จะอธิบายการลงทุนจากต่างประเทศเป็นบรรทัดฐานมากกว่าของฉัน อย่างไรก็ตาม ด้านต่าง ๆของงานเขียนของผม ( ดูตัวอย่างเช่นตอนที่ 10 ของดันนิง , 1988 ; และบทที่ 13 ดันนิ่ง 1993a )ฉันได้พยายามที่จะให้เนื้อหาที่อ้างอิงกับกระบวนทัศน์ eclectic เสนอเงื่อนไขเพื่อผลประโยชน์ที่ประเทศเจ้าภาพซ อาจกลายเป็น