AbstractIn Xishuangbanna, southwest

Abstract
In Xishuangbanna, southwest China, rubber plantations are lucrative and have expanded dramatically in the past two decades, leaving little natural forest. The local government hopes to use eco-compensation mechanisms to promote forest restoration without forcing smallholders to forego profits. Based on a landscape productivity model for two management systems and given a range of prices, we assessed the feasibility of this concept by constructing a spatially explicit map of net present value (NPV) of rubber plantations. We found that roughly 7% of existing plantations generally had negative NPV, therefore opportunity costs would be negligible. But to restore forest in buffer zones along roads and rivers as recommended by the state government, more substantial opportunity costs were observed because these areas have high NPV values. Additionally, plantations situated above 900 m elevation or on slopes > 24° were not profitable and a conversion ban should be enforced. Opportunity costs and plant species biodiversity are positively correlated, so any policy to protect species-rich areas must take this relationship into consideration. Eco-compensation schemes can feasibly promote forest restoration on marginal lands and spatially-explicit mapping of NPV can provide monetary targets to adequately recover opportunity costs for smallholders.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ในสิบสองปันนา, ทิศตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศจีนสวนยางพารามีกำไรและมีการขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาออกจากป่าธรรมชาติเล็ก ๆ น้อย ๆ รัฐบาลท้องถิ่นหวังที่จะใช้กลไกการชดเชยเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมเพื่อส่งเสริมการฟื้นฟูป่าโดยไม่บังคับให้เกษตรกรรายย่อยที่จะนำผลกำไร ตามรูปแบบการผลิตภูมิทัศน์สองระบบการจัดการและได้รับช่วงของราคาที่เราประเมินความเป็นไปได้ของแนวคิดนี้โดยการสร้างแผนที่ชัดเจนสันนิฐานของมูลค่าปัจจุบันสุทธิ (NPV) ของสวนยาง เราพบว่าประมาณ 7% ของพื้นที่เพาะปลูกที่มีอยู่โดยทั่วไปมี NPV ลบค่าใช้จ่ายจึงมีโอกาสที่จะมีเพียงเล็กน้อย แต่การที่จะเรียกคืนป่าในเขตกันชนตามถนนและแม่น้ำตามคำแนะนำของหน่วยงานภาครัฐ, ค่าใช้จ่ายมากขึ้นโอกาสที่ถูกตั้งข้อสังเกตเพราะพื้นที่เหล่านี้มีค่า NPV สูง นอกจากนี้สวนตั้งอยู่เหนือระดับความสูง 900 เมตรหรืออยู่บนเนินเขา> 24 °ไม่ได้ผลกำไรและห้ามแปลงควรจะบังคับใช้ ค่าใช้จ่ายในการเปิดโอกาสและความหลากหลายทางชีวภาพพันธุ์พืชที่มีความสัมพันธ์ในเชิงบวกเพื่อให้นโยบายที่จะปกป้องพื้นที่ชนิดที่อุดมไปด้วยจะต้องใช้เวลาในการพิจารณาความสัมพันธ์นี้ รูปแบบ Eco-ชดเชย feasibly สามารถส่งเสริมการฟื้นฟูป่าในดินแดนชายขอบและการทำแผนที่ตำแหน่ง-ที่ชัดเจนของ NPV สามารถให้เป้าหมายทางการเงินเพียงพอที่จะกู้คืนค่าใช้จ่ายในโอกาสสำหรับเกษตรกรรายย่อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
ในสิบสองปันนา ตะวันตกเฉียงใต้ สวนยางพารา จะร่ำรวยและมีการขยายตัวอย่างมากในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา ออกจากป่าธรรมชาติน้อย รัฐบาลท้องถิ่นหวังที่จะใช้กลไกการชดเชย Eco ส่งเสริมการฟื้นฟูป่า โดยไม่มีการบังคับให้ชาวสวนสละผลกำไร ตามแนวนอน ประสิทธิภาพแบบสองระบบการจัดการและให้ช่วงของราคาเราประเมินความเป็นไปได้ของแนวคิดนี้ โดยสร้างแผนที่เชิงพื้นที่ที่ชัดเจนของมูลค่าปัจจุบันสุทธิ ( NPV ) ของสวนยางพารา เราพบว่า ประมาณ 7 % ของพื้นที่เพาะปลูกที่มีอยู่โดยทั่วไปมี NPV ติดลบ ดังนั้น ต้นทุน โอกาสจะกระจอก แต่ป่าในเขตกันชนตามถนนและแม่น้ำคืนค่าแนะนำโดยรัฐบาลของรัฐค่าเสียโอกาสที่มากกว่าได้ เพราะพื้นที่เหล่านี้มีมูลค่าสุทธิสูง นอกจากนี้ สวนตั้งอยู่เหนือระดับความสูง 900 เมตร หรือลาด > 24 องศาไม่มีกำไร และแปลงบ้านควรจะบังคับใช้ ค่าเสียโอกาสและชนิดของพืช ความหลากหลายทางชีวภาพ มีความสัมพันธ์เชิงบวก ดังนั้นนโยบายใด ๆที่จะปกป้องเผ่าพันธุ์รวยพื้นที่ต้องใช้ความสัมพันธ์นี้ไว้พิจารณาแผนการชดเชย Eco สามารถ feasibly ส่งเสริมการฟื้นฟูป่าบนขอบที่ดินและแผนที่ของ NPV สามารถให้ความแตกต่างชัดเจนเป้าหมายทางการเงินเพียงพอที่จะกู้คืนค่าใช้จ่ายโอกาสชาวสวน .