Afternoon.Grand Theater’s hall.The

Afternoon.

Grand Theater’s hall.

The venue hosts were announcing the remaining Silver Microphone Award winners. There was still some commotion, but Zhang Ye had already left the venue and backstage. Along the way, Zhang Ye attracted the attention of many people. This was because outside the theatre, the staff had also heard Zhang Ye’s poem. Some of them even saw him while they were below the stage. Therefore, there was such a strange scene happening now.

“Uh.”

“Hey, look!”

“That’s Zhang Ye.”

“F***, this guy is too awesome!”

A few staff members kept staring at him like he was some kind of god.

Some others who were not aware of the situation could see the crowd watching Zhang Ye and parting when Zhang Ye passed through them and thought that he was some superstar. That can’t be necessary, right? He’s just walking along. Why does everyone need to send him off so properly?

“Who’s that?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่วงบ่ายแกรนด์ของละครการจัดสถานได้ประกาศผู้ชนะเงินรางวัลไมโครโฟนที่เหลือ มันยังมีบางอย่างที่ทันสมัย แต่จางเย่แล้วเหลือสถาน และหลังเวที ตลอดทาง จางเยดึงดูดความสนใจของคนจำนวนมาก นี้ได้เนื่องจากนอกโรงละคร พนักงานได้ยินจางเย่ของบทกวี บางส่วนของพวกเขาได้เห็นเขาในขณะที่พวกเขาด้านล่างเวที ดังนั้น ก็แปลกถ่ายเกิดขึ้น"Uh""เฮ้ ดู""นั่นคือจางเย่""F *** ผู้ชายคนนี้ไม่น่ากลัวเกินไป"พนักงานกี่เก็บจ้องมองเขาเหมือนชนิดบางพระบางคนไม่ทราบถึงสถานการณ์ที่สามารถมองเห็นฝูงชนดูจางเยตัด และเมื่อจางเยผ่านพวกเขา และคิดว่า เขาเป็นซุปเปอร์สตาร์บาง ที่ไม่มีความจำเป็น ขวา เขาเป็นเพียงเดิน ทำไมทุกคนต้องไม่ส่งเขาออกจึงถูกต้อง"นั่นคือ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วงบ่าย.

ฮอลล์แกรนด์เธียเตอร์ของ.

เจ้าภาพสถานที่ได้รับการประกาศที่เหลือผู้ชนะรางวัล Silver Award ไมโครโฟน ยังคงมีความวุ่นวายบางอย่าง แต่เหวยท่านทั้งหลายได้มีเหลืออยู่แล้วสถานที่และเวที ไปตามทางที่จางเจ้าดึงดูดความสนใจของคนจำนวนมาก เป็นอย่างนี้เพราะนอกโรงละคร, พนักงานได้ยังได้ยินบทกวีจางเย บางส่วนของพวกเขาได้เห็นเขาในขณะที่พวกเขาอยู่ด้านล่างเวที ดังนั้นจึงมีความเป็นเช่นฉากแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นในขณะนี้.

"เอ่อ."

"เฮ้มอง!"

"นั่นคือจางเจ้า."

"F ***, ผู้ชายคนนี้จะน่ากลัวเกินไป!"

ไม่กี่พนักงานเก็บไว้จ้องมองที่เขาเหมือนเขา เป็นชนิดของพระเจ้าบาง.

คนอื่น ๆ บางคนที่ไม่ได้ตระหนักถึงสถานการณ์ที่จะได้เห็นฝูงชนที่เฝ้าดูจางเจ้าและการแยกทางเมื่อจางเยผ่านพวกเขาและคิดว่าเขาเป็นซุปเปอร์สตาร์บาง ที่ไม่สามารถที่จำเป็นใช่ไหม? เขาเป็นเพียงเดินไปตาม ทำไมทุกคนไม่จำเป็นต้องส่งเขาออกเพื่อให้ถูกต้องหรือไม่

"นั่นใคร?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ่ายโรงละครของฮอลล์สถานที่โฮสต์ถูกประกาศผู้ชนะรางวัลเหลือเงินไมโครโฟน . นั้นยังคงมีความวุ่นวาย แต่จาง ท่านได้ออกจากสถานที่ และเวที ตลอดทาง จาง เย ดึงดูดความสนใจของหลาย ๆคน นี้เป็นเพราะหน้าโรงหนัง เจ้าหน้าที่ยังได้ยินกลอนของ จาง " บางคนก็เห็นเขาในขณะที่พวกเขาอยู่ด้านล่างเวที จึงมีฉากแปลกๆเกิดขึ้น" เอ่อ . . . "" เฮ้ ดูนั่น ! "" นั่นมันจางเย ." F * * * คนนี้น่ากลัวเกินไป ! "พนักงานน้อยเอาแต่จ้องเขาเหมือนเขาเป็นพระเจ้าคนอื่นที่ไม่ได้ตระหนักถึงสถานการณ์ที่อาจเห็นฝูงชนดูจางเย และการจากลา เมื่อจางเยผ่านพวกเขา และคิดว่า เขาเป็นซุปเปอร์สตาร์ ที่ไม่ต้องใช่มั้ย ? เขาแค่เดินตาม ทำไมทุกคนต้องส่งเขาไปงั้นเหรอ ?" นั่นใคร ? "