where employees make sense of what

where employees make sense of what they do and how and why they do it, often goes with interrelation of day-to-day practices and communicative acts mainly based on face-to-face interaction (Nanoka & Takeuchi, 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรณีพนักงานทำให้รู้สึกทำอะไรและอย่างไร และทำไมพวกเขาทำมัน มักจะไปกับสัมพันธ์ปฏิบัติประจำวันและสื่อสารการกระทำตามหลักในการปฏิสัมพันธ์แบบเผชิญหน้า (Nanoka และสแมน 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่พนักงานให้ความรู้สึกของสิ่งที่พวกเขาทำและวิธีการและทำไมพวกเขาทำมันมักจะไปกับความสัมพันธ์ของการปฏิบัติแบบวันต่อวันและทำหน้าที่สื่อสารส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับการมีปฏิสัมพันธ์ใบหน้าเพื่อใบหน้า (Nanoka & Takeuchi, 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่พนักงานให้ความรู้สึกของสิ่งที่พวกเขาทำและทำไมพวกเขาทำมันมักจะไปกับความสัมพันธ์ของการปฏิบัติแบบวันต่อวันเพื่อทำหน้าที่หลักในการปฏิสัมพันธ์แบบตัวต่อตัว ( นาโนะกะ & ทาเคอุจิ , 1995 )