ในประเทศอย่างเวียดนามเขาบริโภคนมถั่วเหลืองเยอะ แต่คนกินนมถั่วเหลืองในเวียดนามกับคนกินนมถั่วเหลืองในเมืองไทยมีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงในแง่ความคิด คนเวียดนามบริโภคนมถั่วเหลืองเพราะคิดว่ากินของถูก เนื่องจากประเทศเขา ไม่คุ้นเคยกับของที่มีคุณภาพมากนัก อะไรที่ไปขายแพงเกินกว่าที่เขาเคยบริโภคเขาไม่เอา วิธีเดียวที่จะเอาชนะได้คือต้องทุ่มเงินโฆษณา หรือทุ่มการแจกเพื่อให้ติดในรสชาติ แต่กว่าจะไปถึงจุดนั้นจะไปรอดหรือไม่รอดเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
ผมคิดว่าการทำตลาดเวียดนาม เราควรมีหุ้นส่วนอยู่ที่นั่นแล้วร่วมมือกัน