Figs. 2–3 show the development of f

Figs. 2–3 show the development of fungal decay of cucumbers during three weeks of storage at 10 ± 1 °C, expressed as the percentage of visibly infected samples out of the total amount of stored samples.The decay of fruit increased gradually with storage interval. The rate of decay developmentwas higher in control fruit comparedwith T1 and T2 coated cucumbers (P ≤ 0.05) (Fig. 2). Uncoated cucumbers showed signs of fungal decay at the sixth day of storage at 10 ± 1 °C (Fig. 2). After 9 days of storage, 31.5% of uncoated fruit was infected by molds while no sign of fungal decay could be detected by visual inspection for both coated fruit. At day 21, the decay percentage of cucumbers
treated with T2 (13.38%) was significantly less than that of T1 treated (44.87%) and control sample (100%) (P ≤ 0.05). It can be concluded that T1 and T2 coating were efficient for preserving the quality of cucumbers during cold storage. However, the T2 can be considered the most efficient antifungal since it had a lower decay level as compared to the control and T1 treatment. Fig. 3 shows the appearance of control cucumbers and fruit coated with T1 and T2. It can be easily observed that control fruit are largely contaminated by molds at day 15 whereas T2-coated cucumbers kept a good hydrated, green-colored appearance even at day 21, which implies a promising attribute for consumption.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มะเดื่อ. 2-3 แสดงการพัฒนาของเชื้อราผุของแตงกวาในระหว่างสัปดาห์ที่สามของการจัดเก็บที่ 10 ± 1 ° C แสดงเป็นเปอร์เซ็นต์ของตัวอย่างที่ติดเชื้ออย่างเห็นได้ชัดจากจำนวนตัวอย่างที่เก็บไว้ สลายตัวของผลไม้ค่อย ๆ เพิ่มกับช่วงเวลาเก็บ อัตราการผุ developmentwas สูง comparedwith ผลไม้ควบคุม T1 และ T2 เคลือบแตงกวา (P ≤ 0.05) (รูป 2) เคลือบผิวแตงกวาพบร่องเชื้อราในวันหกของการจัดเก็บที่ 10 ± 1 ° C (2 รูป) หลังจากวันที่ 9 ของการจัดเก็บ 31.5% เคลือบผิวผลไม้มีการติดเชื้อ โดยแม่พิมพ์ในขณะที่ไม่มีสัญญาณของการสลายตัวของเชื้อราพบ โดยการตรวจสอบภาพสำหรับผลไม้ทั้งเคลือบ วันที่ 21 เปอร์เซ็นต์ผุของแตงกวารักษา ด้วย T2 (13.38%) ได้อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าที่ T1 ถือ (44.87%) และการควบคุมตัวอย่าง (100%) (P ≤ 0.05) สามารถสรุปได้ว่า เคลือบ T1 และ T2 ได้มีประสิทธิภาพสำหรับการรักษาคุณภาพของแตงกวาในช่วงเย็นได้ อย่างไรก็ตาม T2 ถือได้ว่าเชื้อรามีประสิทธิภาพสูงสุด เพราะมันมีการสลายตัวระดับต่ำเมื่อเทียบกับการควบคุมและการรักษา T1 รูปที่ 3 แสดงลักษณะที่ปรากฏของตัวควบคุมแตงกวาและผลไม้เคลือบ T1 และ T2 มันจะสามารถสังเกตได้ว่า ผลไม้ควบคุมมีส่วนใหญ่การปนเปื้อน โดยแม่พิมพ์ในวันที่ 15 ในขณะที่แตงกวา T2 เคลือบเก็บดีลักษณะผิว สีเขียวแม้ในวันที่ 21 ซึ่งหมายถึงคุณลักษณะที่มีแนวโน้มสำหรับการบริโภค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มะเดื่อ 2-3 แสดงการพัฒนาของการสลายตัวของเชื้อราแตงกวาในช่วงสามสัปดาห์ของการเก็บรักษาที่ 10 ± 1 ° C แสดงเป็นร้อยละของตัวอย่างที่ติดเชื้ออย่างเห็นได้ชัดจากจำนวนของที่เก็บไว้ผุ samples.The ของผลไม้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ กับช่วงเวลาการจัดเก็บข้อมูล อัตราการสลายตัว developmentwas ที่สูงขึ้นในการควบคุม T1 ผลไม้และแตงกวาเทียบกับ T2 เคลือบ (P ≤ 0.05) (รูปที่. 2) แตงกวาเคลือบผิวมีสัญญาณของการสลายตัวของเชื้อราที่เป็นวันที่หกของการเก็บรักษาที่อุณหภูมิ 10 ± 1 ° C (รูปที่. 2) หลังจากที่ 9 วันของการจัดเก็บ 31.5% ของผลไม้เคลือบผิวได้รับการติดเชื้อโดยแม่พิมพ์ในขณะที่สัญญาณของการสลายตัวของเชื้อราไม่สามารถตรวจพบได้จากการตรวจสอบภาพสำหรับผลไม้เคลือบทั้งสอง ในวันที่ 21 เปอร์เซ็นต์ผุแตงกวา
รับการรักษาด้วย T2 (13.38%) อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าที่ได้รับการรักษา T1 (44.87%) และการควบคุมตัวอย่าง (100%) (P ≤ 0.05) มันสามารถสรุปได้ว่า T1 และ T2 เคลือบมีประสิทธิภาพในการรักษาคุณภาพของแตงกวาในระหว่างการเก็บรักษาความเย็น อย่างไรก็ตาม T2 สามารถพิจารณาเชื้อราที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดนับตั้งแต่มีการสลายตัวในระดับที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับการควบคุมและรักษา T1 มะเดื่อ. 3 แสดงให้เห็นถึงลักษณะของการควบคุมและการแตงกวาผลไม้เคลือบด้วย T1 และ T2 มันสามารถสังเกตได้ง่ายว่าผลไม้ที่ปนเปื้อนควบคุมโดยส่วนใหญ่แม่พิมพ์ในวันที่ 15 ในขณะที่แตงกวา T2 เคลือบเก็บไฮเดรทลักษณะสีเขียวดีแม้ในวันที่ 21 ซึ่งหมายถึงคุณลักษณะที่มีแนวโน้มสำหรับการบริโภค