Plot summary[edit]Set in the eponym

Plot summary[edit]

Set in the eponymous botanic garden in London on a hot July day, the narrative gives brief glimpses of four groups of people as they pass by a flowerbed. The story begins with a description of the oval-shaped flowerbed. Woolf mixes the colours of the petals of the flowers, floating to the ground, with the seemingly random movements of the visitors, which she likens to the apparently irregular movements of butterflies.
The first group to pass by are a married couple, and the man, called Simon, recalls his visit fifteen years earlier when he begged a girl called Lily to marry him, but was rejected. Again Woolf centres the apparent randomness of the decision on the flitting of a dragonfly, which if it stops would indicate that Lily would say 'yes', but instead it kept whirling around and around in the air.
The woman who became Simon's wife, Eleanor, has a different memory of the gardens, a much earlier one, when she and other little girls sat near the lake with their easels, painting pictures of the water lilies. She had never seen red water lilies before. Someone kissed her on the back of the neck, the experience of which has remained with her ever since: the "mother of all kisses".
The couple with their children move out of vision and the narrative now focuses on a snail in the flowerbed. It appears to have a definite goal, and the narrator describes the vista before it and the journey it has to tackle. The focus pulls back again.
Two men stand at the flowerbed, a younger man called William and an older, somewhat unsteady man who is unnamed. The older man talks about heaven and makes oblique references to the war. He then appears to mistake a woman for someone in his thoughts, and prepares to run off to her, but is apprehended by William who distracts the older man by pointing out a flower. The old man leans in close to the flower as if he is listening to a voice inside it. The older man talks on, William's stoical patience grows deeper.
Next to approach are two elderly women the narrator describes as being lower middle class. They are fascinated by the old man's actions, but they cannot determine if he has mental health problems or is simply eccentric. The narrator recounts apparently isolated words and phrases: "he says, she says, I says", "Sugar, flour, kippers, greens". The stouter of the two women becomes detached from the conversation, and drowsily stares at the flowerbed. Finally, she suggests that they should find a seat and have their tea.
The narrative returns to the snail, still trying to reach its goal. After making a decision on its progress, it moves off as a young couple approaches the flowerbed. The young man remarks that on Friday admission to the gardens is sixpence, to which she asks if it is not worth sixpence. He asks what "it" means. She replies "anything." As they stand at the end of the flowerbed, they both press the young woman's parasol into the soil. His hand rests on top of hers. This action expresses their feelings for each other, as do their insignificant words. The narrator states that these are words with "short wings for their heavy body of meaning." Their feelings are evident to the two of them as well as others. The young man speaks to the young woman, Trissie, telling her they should have their tea now. She asks where they have tea in the garden. As she looks over a long grass path, she quickly forgets about the tea and wants to explore the gardens.
One couple after another moves through the gardens with the same aimlessness. Woolf's narrative now dissolves the snatches of conversation into flashes of colour, shape and movement, wordless voices of contentment, passion, and desire. Children's voices echo freshness and surprise. Finally the focus pulls out beyond the gardens, contrasting the murmur of the city with the voices and colour of the gardens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปแผน [แก้ไข]

ตั้งอยู่ในสวนพฤกษศาสตร์บาร์ในลอนดอนในวันที่กรกฎาคมร้อนเล่าเรื่องให้มองเห็นสั้น ๆ ของสี่กลุ่มของคนที่พวกเขาผ่าน flowerbed เรื่องราวเริ่มต้นด้วยคำอธิบายของ flowerbed รูปไข่ วูล์ฟผสมสีของกลีบของดอกไม้ที่ลอยอยู่กับพื้นดินที่มีการเคลื่อนไหวที่สุ่มของผู้เข้าชมซึ่งเธอ likens ที่จะเห็นได้ชัดว่าการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติของผีเสื้อ.
กลุ่มแรกที่จะผ่านโดยเป็นคู่แต่งงานและคนที่เรียกว่าไซมอนจำได้ว่าไปเยือนสิบห้าปีก่อนหน้านี้เมื่อเขาขอร้องให้หญิงสาวที่เรียกว่าลิลลี่จะแต่งงานกับเขา แต่ถูกปฏิเสธ . วูล์ฟอีกครั้งศูนย์แบบแผนชัดเจนของการตัดสินใจใน flitting ของแมลงปอที่ซึ่งถ้าจะหยุดจะแสดงให้เห็นลิลลี่ที่จะบอกว่า 'ใช่' แต่มันยังคงหมุนรอบและรอบในอากาศ.
ผู้หญิงคนหนึ่งที่กลายเป็น simon ภรรยาของเอเลนอร์ที่มีหน่วยความจำที่แตกต่างกันของสวนมากก่อนหน้านี้หนึ่งเมื่อ เธอและสาวน้อยคนอื่น ๆ นั่งอยู่ใกล้ทะเลสาบที่มี easels ของพวกเขาวาดภาพของน้ำดอกลิลลี่ เธอไม่เคยเห็นดอกลิลลี่น้ำสีแดงก่อนคนที่จูบเธอที่ด้านหลังของลำคอที่มีประสบการณ์จากการที่ยังคงอยู่กับเธอนับตั้งแต่. "แม่จูบทั้งหมด"
คู่กับเด็กของพวกเขาย้ายออกจากวิสัยทัศน์และการเล่าเรื่องในขณะนี้มุ่งเน้นไปที่หอยทากใน flowerbed . มันดูเหมือนจะมีเป้าหมายที่ชัดเจนและผู้บรรยายอธิบายถึงทิวทัศน์และก่อนที่จะเดินทางก็มีที่จะแก้ไขปัญหา เน้นดึงกลับมาอีกครั้ง.
ชายสองคนยืนอยู่ที่ flowerbed, ชายหนุ่มที่เรียกว่าวิลเลียมและพี่ชายที่ค่อนข้างไม่คงที่เป็นชื่อ ชายชราพูดถึงสวรรค์และทำให้การอ้างอิงเอียงที่จะเกิดสงคราม จากนั้นเขาก็ดูเหมือนจะผิดพลาดที่ผู้หญิงคนหนึ่งสำหรับคนที่อยู่ในความคิดของเขาและเตรียมความพร้อมในการทำงานออกไปของเธอ แต่ถูกจับโดยวิลเลียมที่สมาธิพี่ชายโดยชี้ให้เห็นดอกไม้ชายชราคนหนึ่งโน้มตัวในใกล้ชิดกับดอกไม้ราวกับว่าเขาคือการฟังเสียงที่อยู่ภายในนั้น พูดถึงพี่ชายในความอดทนอดกลั้น william เติบโตลึก.
ติดกับวิธีการที่ผู้หญิงสองคนผู้สูงอายุเล่าอธิบายในฐานะที่เป็นคนชั้นกลางล่าง พวกเขาจะหลงโดยการกระทำของชายชรา แต่พวกเขาไม่สามารถระบุได้ว่าเขามีปัญหาสุขภาพจิตหรือผิดปกติเพียงเนื้อหาเล่าเรื่องคำและวลีที่แยกชัดว่า: "เขาบอกว่าเธอบอกว่าผมพูดว่า", "น้ำตาล, แป้ง, ปลาเค็ม, เขียว" Stouter ของผู้หญิงสองคนจะกลายเป็นออกจากการสนทนาและซึมกะทือจ้อง flowerbed ในที่สุดเธอก็แสดงให้เห็นว่าพวกเขาควรจะหาที่นั่งและมีชาของพวกเขา.
เล่าเรื่องกลับไปที่หอยทากที่ยังคงพยายามที่จะบรรลุเป้าหมายของหลังจากการตัดสินใจเกี่ยวกับความคืบหน้าของมันก็ย้ายออกมาเป็นหนุ่มสาวทั้งสองวิธี flowerbed ชายหนุ่มกล่าวว่าในการรับสมัครศุกร์สวนเป็นเพนนีซึ่งเธอถามว่ามันเป็นไปไม่คุ้มค่าเพนนี เขาถามว่า "มัน" หมายความว่า เธอตอบ "อะไร". ตามที่พวกเขายืนอยู่ที่ส่วนท้ายของ flowerbed พวกเขาทั้งสองกดร่มกันแดดของหญิงสาวลงไปในดินมือของเขาวางอยู่บนด้านบนของเธอ การกระทำนี้เป็นการแสดงออกถึงความรู้สึกของพวกเขาสำหรับแต่ละอื่น ๆ เช่นเดียวกับคำที่ไม่มีนัยสำคัญของพวกเขา ผู้บรรยายกล่าวว่าเหล่านี้เป็นคำที่มี "ปีกสั้นสำหรับร่างกายของพวกเขาหนักของความหมาย." ความรู้สึกของพวกเขาจะเห็นได้ชัดที่สองของพวกเขาเช่นเดียวกับที่คนอื่น ๆ ชายหนุ่มคนนั้นพูดกับหญิงสาว trissie เธอบอกว่าพวกเขาควรจะมีชาของพวกเขาในขณะนี้เธอก็ถามว่าที่พวกเขามีชาในสวน ขณะที่เธอมองผ่านเส้นทางหญ้ายาวเธออย่างรวดเร็วลืมเกี่ยวกับชาและต้องการที่จะสำรวจสวน.
คู่หนึ่งหลังจากย้ายอื่นผ่านสวนด้วยการปราศจากจุดมุ่งหมายเดียวกัน การเล่าเรื่องของวูล์ฟตอนนี้ละลายสะบัดของการสนทนาในกะพริบของสีรูปร่างและการเคลื่อนไหวเสียงเงียบของความพึงพอใจความรักและความปรารถนาเสียงของเด็กสะท้อนความสดใหม่และความประหลาดใจ ในที่สุดโฟกัสดึงออกนอกสวนตัดกันบ่นของเมืองด้วยเสียงและสีของสวน.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

[แก้ไข] สรุปการลงจุด

ตั้งในสวนพฤกษศาสตร์ eponymous ในลอนดอนในวันกรกฎาคมร้อน การเล่าเรื่องให้ซึ่งโดยย่อของกลุ่มสี่คน ตามที่พวกเขาผ่านการ flowerbed เรื่องราวเริ่มต้น ด้วยคำอธิบายของ flowerbed วง วูลฟ์ก็สีของกลีบดอกของดอกไม้ ลอยไปพื้นดิน มีความเคลื่อนไหวแบบสุ่มดูเหมือนว่าผู้เข้าชม ซึ่งเธอ likens การเคลื่อนไหวผิดปกติเห็นได้ชัดของผีเสื้อ
กลุ่มแรกผ่านทางมีผัว ชาย เรียกว่าไซม่อน เรียกคืนของพระองค์ไปสิบห้าปีก่อนหน้านี้เมื่อเขาขอร้องผู้หญิงเรียกว่าลิลลี่จะแต่งงานกับเขา แต่ถูกปฏิเสธ อีก วูลฟ์ศูนย์ randomness ชัดเจนของการตัดสินใจบน flitting ดราก้อน ซึ่งถ้าจะหยุดจะระบุว่า ลิลลี่จะบอกว่า 'ใช่' แต่แทน มันเก็บ whirling รอบ ๆ และรอบ ๆ ในอากาศ
ผู้หญิงที่เป็นภรรยาของไซม่อน เอเลเนอร์ มีหน่วยความจำต่าง ๆ ของสวน หนึ่งก่อนหน้ามาก เมื่อเธอและสาวอื่น ๆ น้อยเสาร์ใกล้ทะเลสาบกับขาตั้งของพวกเขา วาดรูปภาพของน้ำดอกบัว เธอไม่เคยเห็นดอกบัวน้ำแดงก่อน ผู้รั้งเธอด้านหลังคอ ประสบการณ์ที่ได้อยู่กับเธอนับตั้งแต่: การ "แม่ของจูบทั้งหมด"
คู่กับลูก ๆ ย้ายออกจากวิสัยทัศน์ และการเล่าเรื่องในตอนนี้เน้นหอยทากใน flowerbed เหมือนจะมีเป้าหมายแน่นอน และเล่าอธิบายภาพก่อนและการเดินทางที่มีเล่นงาน โฟกัสดึงกลับมาอีก
ชายสองคนยืนที่ flowerbed ชายอายุน้อยกว่าเรียกว่าวิลเลียมและเป็นคนเก่า unsteady ค่อนข้างที่จะมา คนเก่าเล่าถึงสวรรค์ และอ้างอิง oblique การสงคราม เขาแล้วเหมือน ผิดผู้หญิงคนในความคิดของเขา และเตรียมความพร้อมเพื่อใช้ปิดเพื่อเธอ ได้เข้าใจ โดยวิลเลียมที่ distracts คนเก่า โดยชี้ออกดอก ชายเอนในใกล้กับดอกไม้ถ้าเขาฟังเสียงภายในนั้น เจรจาคนเก่าบน วิลเลียม stoical ทนขยายลึก.
ติดวิธีสองผู้หญิงสูงอายุเล่าอธิบายเป็น ชั้นกลางต่ำกว่า เขาหลงใหลการกระทำของคน แต่พวกเขาไม่สามารถระบุได้หากเขามีปัญหาสุขภาพจิต หรือไม่ก็หลุดโลก เล่า recounts เห็นได้ชัดแยกคำและวลี: "เขากล่าวว่า กล่าวว่า เธอฉันว่า ", "น้ำตาล แป้ง kippers, greens" Stouter ผู้หญิงสองจะหลุดจากการสนทนา และ drowsily stares ที่ flowerbed ในที่สุด เธอแนะนำว่า พวกเขาควรหานั่ง และได้การชา
เล่าเรื่องกลับไปที่หอยทาก ยังคงพยายามที่จะบรรลุเป้าหมาย หลังจากตัดสินใจบนความคืบหน้า มันย้ายปิดเป็นคู่หนุ่มยื่น flowerbed ชายหนุ่มหมายเหตุในวันศุกร์ เข้าสวนว่า sixpence ที่เธอถามถ้า ไม่คุ้มเลย sixpence เขาถามว่า "มัน" หมายถึง เธอตอบ "อะไรกัน" ขณะที่พวกเขายืนท้าย flowerbed พวกเขาทั้งสองกดร่มของหญิงสาวเข้าไปในดิน มือของเขาอยู่ด้านบนของเธอ การกระทำนี้แสดงความรู้สึกของพวกเขาสำหรับแต่ละอื่น ๆ กับของคำสำคัญ อเมริกาเล่าว่า เหล่านี้เป็นคำที่ มี "สั้นปีกสำหรับร่างกายของพวกเขาหนักความหมายนั้น" ความรู้สึกของพวกเขาชัดเจนต่อทั้งสองของพวกเขาเช่นเดียวกับผู้อื่นได้ ชายหนุ่มพูดถึงเด็กผู้หญิง Trissie บอกเธอควรมีชาของพวกเขาตอนนี้ เธอถามที่พวกเขามีชาในสวน ขณะที่เธอมองผ่านเส้นหญ้ายาว เธออย่างรวดเร็ว forgets เกี่ยวกับน้ำชา และต้องการเที่ยวชมสวน
คู่หนึ่งหลังจากที่อื่นย้ายผ่านสวนกับ aimlessness เดียวกัน เล่าเรื่องของวูลฟ์ตอนนี้ละลาย snatches ของการสนทนาเป็นแฟลชของสี รูปร่าง และการเคลื่อนไหว เสียง wordless สุข รัก และความปรารถนา เสียงเด็กสะท้อนความสดและความประหลาดใจ สุดท้าย โฟกัสดึงออกนอกเหนือจากสวน ห้องเมอร์เมอร์พร้อมเสียงและสีสันของสวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปแผน[แก้ไข]

ตั้งอยู่ในสวนพฤกษศาสตร์แห่ง Eponymous ในกรุงลอนดอนในเดือนกรกฎาคมที่ร้อนแรงวันเรื่องที่จะช่วยให้มองเห็นบทสรุปของสี่กลุ่มของผู้คนที่ผ่านไปโดยที่ flowerbed เรื่องที่จะเริ่มต้นด้วยคำอธิบายของ flowerbed รูปวงรี เหนือสิ่งอื่นใดเธอผสมสีของกลีบของดอกไม้ที่ลอยอยู่ในพื้นที่ที่พร้อมด้วยการเคลื่อนไหวแบบสุ่มดูเผินๆเหมือนที่มีผู้เข้าเยี่ยมชมที่ทะเลสาบเดดซี(ซึ่งเธอจะเห็นได้ชัดว่าการเคลื่อนไหวไม่เป็นไปตามปกติของผีเสื้อ.
กลุ่มแรกที่ผ่านโดยมีคู่แต่งงานแล้วและคนที่เรียกว่าไซมอนรู้จักเขาสิบห้าปีก่อนเมื่อเขาขอร้องเธอที่เรียกว่าลิลลี่แต่งงานกับเขาแต่ก็ถูกปฏิเสธ เหนือสิ่งอื่นใดเธออีกครั้งศูนย์สุ่มที่ไม่ละเอียดชัดเจนของการตัดสินใจที่อยู่บนโบยของแมลงปอซึ่งหากจะหยุดจะแสดงว่าลิลลี่ก็จะพูดว่า'ใช่'แต่ได้รับการดูแลรักษาเป็นฝูงหนึ่งรอบและโดยรอบในอากาศ.
ผู้หญิงที่เป็น ภรรยา ของไซมอนลเนอร์มีหน่วยความจำที่แตกต่างกันของสวนที่เร็วขึ้นมากเมื่อเธอและเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆอื่นๆนั่งอยู่ใกล้กับทะเลสาบที่พร้อมด้วยมันคือรอยจูบคุณลองนึก ภาพ ของงานจิตรกรรม ภาพ ของผืนน้ำที่. เธอไม่เคยพบเห็นผืนน้ำสีแดงก่อนใครบางคนจูบเธอที่ด้านหลังของคอจะได้รับประสบการณ์ที่มีอยู่กับเธอมาตลอดนับตั้งแต่"คุณแม่ของจูบ"..
ทั้งหมดทั้งคู่พร้อมด้วยเด็กๆของเขาย้ายออกไปในการถ่าย ภาพ และการบรรยายที่ในตอนนี้โดยจะเน้นไปที่หอยทากใน flowerbed ได้ สิ่งที่ปรากฏมีเป้าหมายชัดเจนและผู้บรรยายจะอธิบาย Vista ก่อนและการเดินทางที่มีในการรับมือกับ โฟกัสจะดึงกลับมาอีกครั้ง.
สองคนยืนอยู่ที่ flowerbed ที่ชายอายุน้อยที่เรียกว่าวิลเลียมและคนไม่นิ่งค่อนข้างเก่าซึ่งจะไม่มีชื่อ คนรุ่นเก่าที่การเจรจาเกี่ยวกับสวรรค์และทำให้การอ้างเฉียงเพื่อทำสงคราม จากนั้นเขาจะปรากฏขึ้นเพื่อความผิดพลาดผู้หญิงคนหนึ่งของคนบางคนในความคิดของเขาและเตรียมความพร้อมในการเรียกใช้ไปของเธอแต่ถูกจับกุมโดยวิลเลียมที่หันเหความสนใจคนรุ่นเก่าที่ได้ชี้ออกจากดอกไม้คนเก่าที่อยู่ในตัวเครื่องอยู่ใกล้กับดอกไม้ที่เป็นถ้าเขามีการฟังเสียงที่อยู่ ภายใน โรงแรม การเจรจาชายสูงวัยในวิลเลี่ยมบ่งบอกถึงความอดทนอดกลั้นของวิลเลียมเพิ่มขึ้นยิ่งขึ้น.
ถัดไปการเป็นผู้หญิงสองคนสูงอายุผู้บรรยายจะอธิบายเป็นชนชั้นกลางระดับล่าง มหัศจรรย์ใจไปกับห้องพักได้รับการดำเนินการของชายชราแต่พวกเขาไม่สามารถตรวจสอบได้ว่าเขามีปัญหาด้าน สุขภาพ สภาพ จิตใจไม่ปกติหรือเป็นเพียงเพี้ยนผู้บรรยายที่เขียนแยกกลุ่มคำหรือวลีและคำว่าเห็นได้ชัดว่า"เขาบอกว่าเธอบอกว่าผมบอกว่า''''แป้งปลารมควันสีเขียว" stouter ของผู้หญิงสองคนที่หลุดออกมาจากการสนทนาและโงกขยับที่ flowerbed ที่ สุดท้ายเธอยังกล่าวอีกว่าพวกเขาก็ควรจะหาที่นั่งดื่มน้ำชา.
เรื่องจะกลับไปในหอยทากที่ยังคงพยายามจะเข้าถึงเป้าหมายหลังจากที่ทำการตัดสินใจที่อยู่บนความคืบหน้าจะย้ายไปเป็นคู่รักหนุ่มสาวที่แนวทาง flowerbed ที่ คนหนุ่มที่ว่าในวันศุกร์เข้าชมสวนที่มีผมพูดอย่างหนักแน่นซึ่งเธอจะถามคุณว่ามันไม่ได้ผมพูดอย่างหนักแน่นมูลค่า เขาจะถามว่า"มัน"หมายถึง เธอตอบว่า"อะไร"ที่ตั้งอยู่ที่ปลายของ flowerbed ที่ทั้งสองกดร่มของหญิงที่ลงในดินมือวางอยู่บนด้านบนของเธอ การดำเนินการนี้กล่าวว่าความรู้สึกของพวกเขาให้กันและกันเป็น?คำหยุมหยิมของพวกเขา ผู้บรรยายที่ว่านี้เป็นคำที่มี"ปีกสั้นสำหรับร่างกายอย่างหนักของพวกเขามีความหมาย"ความรู้สึกของพวกเขาจะเห็นได้ชัดถึงสองของเขาเป็นอย่างดีเพราะคนอื่น คนหนุ่มที่พูดถึงผู้หญิงคนนี้เธอบอกเวลาน้ำชาแล้ว"จะได้น้ำชาของเขาในตอนนี้เธอขอให้สถานที่ซึ่งพวกเขามีชาในสวน ที่เธอสามารถมองเห็นบริเวณเหนือพาธหญ้ายาวที่เธอได้อย่างรวดเร็วลืมเกี่ยวกับเครื่องชงน้ำชาและความต้องการเพื่อการสำรวจสวน.
หนึ่งคู่แล้วอีกคนหนึ่งจะเคลื่อนที่ผ่านสวนได้พร้อมด้วยปราศจากจุดมุ่มหมายเดียวกัน เหนือสิ่งอื่นใดเธอในตอนนี้แต่เรื่องของ"อาคันตุกะของการสนทนาในจะกะพริบเป็นสีรูปทรงและการเคลื่อนไหวเสียงคอแข็งของเกษมและความปรารถนาความปรารถนาเสียงสะท้อนของเด็กๆและน่ามหัศจรรย์ใจความสดใหม่ ในที่สุดโฟกัสที่ดึงออกไปสวนที่ตัดเสียงพึมพำของเมืองที่มีสีและเสียงของสวน.