Your love... Your voice telling me

Your love... Your voice telling me you care... And your hand caressing my forehead the day i was ill...

every scene and every moment never fade away, no matter how long it has been... And they have always been nostalgic, ever since i have lost you...

I am so stupid like no others... Got a true love in my clutch, but i just let it slipped away... And when i finally realized its value, it's way too late... No matter how painful and no matter how i wish to turn back time, the best i can do is dream..

Mended to the original, that missing picture of the past... But, for our path, should i mend it or just move on?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรักของคุณ ... เสียงของคุณบอกฉันว่าคุณดูแล ... และมือของคุณจูบหน้าผากฉันวันที่ฉันป่วย ...

ทุกฉากและทุกช่วงเวลาที่ไม่เคยจางหายไปไม่ว่านานจะได้รับ ... และพวกเขาได้รับเสมอความคิดถึงนับตั้งแต่ผมได้สูญเสียคุณ ...

ผมโง่เหมือนคนอื่น ๆ ไม่มี ... ได้ความรักที่แท้จริงในคลัทช์ของฉัน แต่ฉันเพียงแค่ปล่อยให้มันหลุดออกไป ... และเมื่อในที่สุดผมก็ตระหนักถึงคุณค่าของมันเป็นวิธีที่จะสายเกินไป ... ไม่ว่าจะเจ็บปวดและไม่ว่าฉันต้องการที่จะหันหลังกลับไม่มีเวลาดีที่สุดที่ฉันสามารถทำได้คือความฝัน ..

ซ่อมไปที่เดิมที่หายไปภาพของอดีตที่ผ่านมา ... แต่สำหรับเส้นทางของเราฉันควรจะแก้ไขมันหรือเพียงแค่ย้ายไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรักของคุณ... เสียงของคุณบอกให้ผมดูแลคุณ... และมือ caressing หน้าผากฉันวันที่ผม ill. ...

ทุกฉากและทุกช่วงเวลาไม่เคยจางหาย ไม่นานที่จะได้รับ... และพวกเขามีความคิดถึง ตั้งแต่ที่ฉันได้สูญเสียคุณ...

ฉันโง่มากเช่นไม่มีผู้อื่น... มีความรักในเงื้อมมือของฉัน แต่เพียงให้มันเล็ดรอดไป... และ เมื่อสุดท้ายรู้ค่า มันจะสายเกินไป... ไม่เจ็บปวดอย่างไร และ ไม่ว่าฉันต้องหันหลังกลับเวลา ส่วนที่ผมทำเป็นความฝัน...

Mended ต้นฉบับ ภาพที่ขาดหายไปในอดีต... แต่ สำหรับเส้นทางของเรา ควรฉันซ่อมมัน หรือไปเพียง?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรักของคุณ เสียงของคุณบอกผมว่าคุณดูแล และมือของคุณประเล้าประโลมหน้าผากของผมในวันที่ผมป่วยหนัก

ทุกฉากและทุกช่วงเวลาไม่เลือนหายไปจากไปไม่มีเรื่องระยะเวลาที่ได้รับการ และพวกเขาได้รับการกระฉ่อนมาตั้งแต่ผมไม่มีคุณอยู่เสมอ

ฉันโง่ดังนั้นจึงไม่มีใครเหมือนคนอื่นๆ มีความรักอย่างแท้จริงในเงื้อมมือของผมแต่ผมก็ปล่อยให้มันผ่านไปเรื่อยๆ และเมื่อฉันก็ตระหนักว่าความคุ้มค่าของโรงแรมเป็นวิธีสายเกินไป ไม่ว่าจะเป็นความเจ็บปวดได้อย่างไรและไม่มีเรื่องนี้ได้อย่างไรผมอยากให้กลับไปช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่ผมจะทำได้ก็คือความฝัน..

ตามตรอกซอกซอยในแบบดั้งเดิมที่ไม่มี ภาพ ในอดีตไปแล้ว แต่สำหรับเส้นทางของเราจะต้องซ่อมแซมหรือเพียงเดินทางไปหรือไม่?