Although viable populations of some

Although viable populations of some organisms can be maintained ex-situ either under cultivation or in captivity, these methods are far less effective than in-situ methods, and, generally, they are extremely costly. Likewise, although ex-situ methods are important under a number of conditions, in-situ methods are generally recognized as being more secure and financially efficient. The challenge in using in-situ methods is to expand our vision of protected areas to include multiple use and extractive reserves and to develop new models for conservation including, for example, such innovative proposals as using damaged ecosystems to preserve rare, endangered, and threatened species (Cairns, 1986) and to expand the range of options available for economic development.

As of 1993 nearly 7, 000 parks and protected areas covering in excess of 650 million acres had been established worldwide (WRI, 1992). When combined with smaller areas such as state parks and private reserves, a large portion of the planet's land surface is receiving some degree of protection. All eight Natural Realms and 14 Biomes, as categorized by Udvardy (1975), are represented. Nevertheless, the participants in the IVth World Congress on National Parks and Protected Areas and the 1992 Earth Summit concluded that although progress had been made in conserving samples of these biogeographic provinces, coverage was still insufficient. Indeed, there is scientific consensus that the total expanse of protected areas needs to be increased by a factor of three in order to maintain the earth's biotic resources (McNeely et al., 1990). Properly conserving these underrepresented provinces will require the establishment of additional areas that are properly funded and managed to ensure that the broadest possible range of biotic resources are protected and available to support future economic development

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Although viable populations of some organisms can be maintained ex-situ either under cultivation or in captivity, these methods are far less effective than in-situ methods, and, generally, they are extremely costly. Likewise, although ex-situ methods are important under a number of conditions, in-situ methods are generally recognized as being more secure and financially efficient. The challenge in using in-situ methods is to expand our vision of protected areas to include multiple use and extractive reserves and to develop new models for conservation including, for example, such innovative proposals as using damaged ecosystems to preserve rare, endangered, and threatened species (Cairns, 1986) and to expand the range of options available for economic development.ณ 1993 เกือบ 7, 000 สวนและพื้นที่ป้องกันครอบคลุมเกินกว่า 650 ล้านไร่ได้ก่อตั้งขึ้นทั่วโลก (WRI, 1992) เมื่อรวมกับ พื้นที่ขนาดเล็ก เช่นสวนสาธารณะของรัฐ และเอกชนจอง ส่วนใหญ่ของพื้นผิวดินของโลกได้รับบางส่วนของการป้องกัน ทั้งหมด 8 อาณาจักรธรรมชาติและ 14 Biomes เป็นตาม Udvardy (1975), จะแสดง อย่างไรก็ตาม ร่วมในสภาโลก IVth ในอุทยานแห่งชาติ และ พื้นที่คุ้มครอง และการประชุมสุด ยอดโลก 1992 สรุปว่า แม้ว่าได้ถูกทำความคืบหน้าในการอนุรักษ์ของจังหวัด biogeographic เหล่านี้ ความครอบคลุมถูกยังไม่เพียงพอ แน่นอน มีมติทางวิทยาศาสตร์ว่า บริการทั้งหมดของพื้นที่ป้องกันต้องเพิ่ม ด้วยตัวคูณสามรักษาดินทรัพยากร biotic (McNeely และ al., 1990) อนุรักษ์จังหวัดเหล่านี้ underrepresented อย่างถูกต้องจะต้องมีการก่อตั้งของพื้นที่เพิ่มเติมที่ถูกต้องได้รับการสนับสนุน และจัดการให้ทรัพยากร biotic ได้ช่วงกว้างที่สุดได้รับการป้องกัน และให้สนับสนุนการพัฒนาเศรษฐกิจในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าประชากรที่ทำงานของสิ่งมีชีวิตบางอย่างสามารถรักษาอดีตแหล่งกำเนิดทั้งการเพาะปลูกหรือการถูกจองจำในวิธีการเหล่านี้อยู่ห่างไกลที่มีประสิทธิภาพน้อยกว่าวิธีการในแหล่งกำเนิดและโดยทั่วไปพวกเขามีค่าใช้จ่ายมาก ในทำนองเดียวกันแม้ว่าวิธีอดีตแหล่งกำเนิดที่มีความสำคัญภายใต้จำนวนของเงื่อนไขวิธีการในแหล่งกำเนิดได้รับการยอมรับโดยทั่วไปว่าเป็นความปลอดภัยมากขึ้นและมีประสิทธิภาพทางการเงิน ความท้าทายในการใช้วิธีการในแหล่งกำเนิดคือการขยายวิสัยทัศน์ของเราในการป้องกันพื้นที่ที่จะรวมการใช้งานที่หลากหลายและสำรองสารและการพัฒนารูปแบบใหม่เพื่อการอนุรักษ์เช่นข้อเสนอนวัตกรรมเช่นการใช้ระบบนิเวศเสียหายที่จะรักษาหายากใกล้สูญพันธุ์และขู่ว่า สปีชีส์ (Cairns, 1986) และจะขยายช่วงของตัวเลือกสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจ. ณ 1993 เกือบ 7, 000 สวนสาธารณะและพื้นที่คุ้มครองครอบคลุมในส่วนที่เกิน 650 ล้านเอเคอร์ได้รับการยอมรับทั่วโลก (WRI, 1992) เมื่อรวมกับพื้นที่ขนาดเล็กเช่นสวนสาธารณะของรัฐและสำรองเอกชนส่วนใหญ่มาจากพื้นแผ่นดินโลกจะได้รับระดับของการป้องกันบาง ทั้งแปดอาณาจักรธรรมชาติและ 14 Biomes เป็นหมวดหมู่ตาม Udvardy (1975), เป็นตัวแทน อย่างไรก็ตามผู้เข้าร่วมใน IVth World Congress ในอุทยานแห่งชาติและพื้นที่คุ้มครองและ 1992 ประชุมสุดยอดโลกสรุปว่าแม้ความคืบหน้าได้รับการทำในการอนุรักษ์ตัวอย่างของจังหวัดชีวภูมิศาสตร์เหล่านี้ความคุ้มครองยังคงไม่เพียงพอ อันที่จริงมีมติทางวิทยาศาสตร์ที่ขยายรวมของพื้นที่คุ้มครองจะต้องมีการเพิ่มขึ้นโดยปัจจัยที่สามเพื่อรักษาโลกทรัพยากรสิ่งมีชีวิต (McNeely et al., 1990) ถูกต้องอนุรักษ์จังหวัดบทบาทเหล่านี้จะต้องมีการจัดตั้งพื้นที่เพิ่มเติมที่ได้รับการสนับสนุนอย่างถูกต้องและการจัดการเพื่อให้แน่ใจว่าช่วงที่กว้างที่สุดของทรัพยากรสิ่งมีชีวิตได้รับการคุ้มครองและพร้อมที่จะสนับสนุนการพัฒนาทางเศรษฐกิจในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าประชากรของสิ่งมีชีวิตที่จะสามารถรักษาแหล่งกำเนิดอดีตเหมือนกันภายใต้การเพาะปลูกหรือเชลย วิธีการเหล่านี้จะไกลมีประสิทธิภาพน้อยกว่าวิธี ควบคู่ และโดยทั่วไปพวกเขาจะแพงมาก อนึ่ง ถึงแม้ว่าวิธีการแหล่งกำเนิดอดีตสำคัญภายใต้จำนวนของเงื่อนไข วิธีการได้รับการยอมรับโดยทั่วไปเป็นควบคู่ความปลอดภัยมากขึ้นและทางการเงินที่มีประสิทธิภาพความท้าทายในการใช้วิธีการควบคู่คือขยายวิสัยทัศน์ของพื้นที่คุ้มครองรวมใช้หลายและปริมาณสำรองและพัฒนารูปแบบใหม่เพื่อการอนุรักษ์ รวมถึง ตัวอย่างเช่น ข้อเสนอใหม่เช่นการใช้ระบบนิเวศที่เสียหายเพื่อรักษาที่หายากใกล้สูญพันธุ์ และการข่มขู่ Species ( Cairns , 1986 ) และขยายช่วงของตัวเลือกสำหรับการพัฒนา เศรษฐกิจ .

เมื่อปี 2536 เกือบ 7 , 000 คัน และพื้นที่ที่ครอบคลุมในส่วนที่เกิน 650 ล้านไร่ได้รับการจัดตั้งขึ้นทั่วโลก ( อ้างอิง , 1992 ) เมื่อรวมกับพื้นที่ขนาดเล็ก เช่น สวนสาธารณะของรัฐและเอกชนสำรอง ส่วนขนาดใหญ่ของพื้นผิวดินของโลกได้รับบางระดับของการป้องกัน ทั้งแปดอาณาจักรธรรมชาติและ 14 บิมสเทค เช่น แบ่งตาม udvardy ( 1975 ) จะแสดง อย่างไรก็ตามผู้เข้า ivth World Congress ในอุทยานแห่งชาติและพื้นที่คุ้มครองและ 2535 การประชุมสุดยอดโลกสรุปว่า แม้ว่าได้รับความคืบหน้าในการอนุรักษ์ตัวอย่างของจังหวัด biogeographic เหล่านี้ครอบคลุมยังไม่เพียงพอ แน่นอนมีวิทยาศาสตร์เอกฉันท์ ว่า พื้นที่ทั้งหมดของพื้นที่ต้องการให้เพิ่มขึ้น โดยปัจจัยที่สาม เพื่อที่จะรักษาโลกของทรัพยากรชีวภาพ ( McNeely et al . , 1990 )ถูกต้องอนุรักษ์เหล่านี้บทบาทจังหวัดจะต้องมีการจัดตั้งพื้นที่เพิ่มเติมที่ถูกต้องจาก และการจัดการเพื่อให้แน่ใจว่าช่วงที่กว้างที่สุดของทรัพยากรชีวภาพที่ได้รับความคุ้มครองและพร้อมที่จะสนับสนุนการพัฒนาเศรษฐกิจในอนาคต