Since Donne devoutly believed in th

Since Donne devoutly believed in the expectation of the Christian Resurrection, his poem personifies death as an adversary swollen with false pride and unworthy of being called "mighty and dreadful." This poem is one of his "Holy Sonnets," in which Donne sees Death as mere adversary and God as vanquisher. In "Death be not proud" the poet accuses death of being little more than a slave bossed around by "fate, chance, kings and desperate men"—a craven thing that keeps bad company, such as "poison, war, and sickness." Finally Donne taunts death with a paradox: "death, thou shalt die.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่ Donne devoutly เชื่อในความคาดหวังของการฟื้นคืนพระชนม์คริสเตียน บทกวีของเขา personifies เป็นปฏิปักษ์ ด้วยความภาคภูมิใจไม่บวม และไม่เหมาะสมของ "ไม และ dreadful" กลอนนี้เป็นของเขา "ศักดิ์สิทธิ์โคลง ซึ่ง Donne เห็นความตายเป็นเพียงศัตรูและพระเจ้าเป็น vanquisher อย่างใดอย่างหนึ่ง ใน "ตายไม่ภูมิใจ" กวีน่าตายที่น้อยกว่าทาส bossed สถาน โดย "ชะตากรรม โอกาส พระมหากษัตริย์ และคนที่หมดหวัง" — สิ่ง craven ซึ่งช่วยให้บริษัทไม่ดี เช่น "ยาพิษ สงคราม และโรค" สุดท้าย Donne taunts ตายกับ paradox เป็น: "ตาย พระองค์เจ้าตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่ Donne ใจเชื่อในความคาดหวังของคริสเตียนคืนชีพบทกวีของ personifies ตายเป็นศัตรูบวมด้วยความภาคภูมิใจเท็จและไม่คู่ควรที่จะถูกเรียกว่า "อันยิ่งใหญ่และน่ากลัว." บทกวีนี้เป็นหนึ่งในของเขา "พระบทกวี" ซึ่ง Donne เห็นความตายเป็นศัตรูเพียงและพระเจ้าเป็น Vanquisher ใน "ความตายไม่ภูมิใจ" กวีกล่าวหาว่าการเสียชีวิตของการเป็นน้อยกว่าเป็นทาสสอยไปรอบ ๆ ด้วย "โชคชะตาโอกาสพระมหากษัตริย์และคนที่หมดหวัง" -a สิ่งที่ขี้ขลาดตาขาวที่ช่วยให้ บริษัท ที่ไม่ดีเช่น "ยาพิษสงครามและความเจ็บป่วย " สุดท้าย Donne เหน็บแนมตายกับความขัดแย้ง: "ความตายเจ้าตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่ดอนเน่มีศรัทธาเชื่อในความคาดหวังของคริสเตียนคืนชีพ บทกวีของเขา personifies ความตายเป็นฝ่ายตรงข้ามบวมด้วยความภาคภูมิใจเท็จและไม่คู่ควรกับการถูกเรียกว่า " ที่ยิ่งใหญ่และน่าสะพรึงกลัว " กลอนนี้เป็นหนึ่งใน sonnets ศักดิ์สิทธิ์ของเขา " , " ซึ่งดอนเน่เห็นความตายเป็นคู่ต่อสู้เพียงและพระเจ้าเป็นผู้ปราบปราม" ความตายจะไม่ภูมิใจ " กวี กล่าวหาว่า ความตายเป็นมากกว่าทาสออกคำสั่งแถว ๆ " โชคชะตา , โอกาส , กษัตริย์และความปรารถนาของผู้ชาย " - ขี้ขลาดสิ่งที่ช่วยให้บริษัทไม่ดี เช่น " ยาพิษ สงคราม และ แพ้ สุดท้าย ดันน์ taunts ความตายกับ Paradox : " ความตาย จงตาย