He reached into his pocket. The boo

He reached into his pocket. The book was not there. He felt alarmed. He quickly went back to his office. He searched all his pockets and his briefcase, even his desk drawers, though he knew he hadn't put the book in any of them. It was no use. The Book of Thoughts was gone.
Chester remembered the crowds as he left the cafe. Had somebody taken the book out of his pocket? Things don't just disappear by themselves.
Do they?
All kinds of thoughts crowded through his mind. But the least expected and perhaps the most welcome thought was the feeling that a heavy weight had been taken away from him. He went back to try and see Dorothy again. She was talking to old Shaw - again. She saw Chester and waved to him.
At least, he thought, he still had Dorothy.
He had his career and he had Dorothy. None of the other people mattered. He could trust Dorothy. Of course he could. He was almost sure of it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋าของเขา หนังสือก็ไม่ได้มี เขารู้สึกตกใจ เขารีบกลับไปที่ห้องทำงานของเขา เขาค้นกระเป๋าของเขาและกระเป๋าเอกสารของเขา แม้แต่ลิ้นชักที่โต๊ะของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาไม่ได้วางหนังสือในใด ๆของพวกเขา มันไม่ใช้ หนังสือของความคิดก็หายไปแล้ว
Chester จำฝูงชนในขณะที่เขาออกจากร้านกาแฟ มีใครเอาหนังสือออกจากกระเป๋าของเขาสิ่งที่ไม่หายไปด้วยตัวมันเอง
ใช่มั้ย ?
ทุกชนิดคิดแออัดถึงจิตใจของเขา แต่คาดว่าอย่างน้อยและอาจคิดว่าการต้อนรับมากที่สุดคือความรู้สึกที่หนักอึ้งถูกพรากไปจากเขา เขากลับไปลองและเห็นโดโรธีอีกครั้ง เธอคุยกับเก่าชอว์ - อีกครั้ง เธอเห็นเชสเตอร์และโบกมือให้เขา
อย่างน้อยเขาคิดว่าเขายังมีโดโรธี
เขาก็มีงานของเขา และเขามี ดอโรธี ไม่มีใครอื่นที่สำคัญ เขาเชื่อใจโดโรธี แน่นอน เขาทำได้ เขาเกือบจะแน่ใจว่ามัน .