5.3. Image Segmentation. When looki

5.3. Image Segmentation. When looking at an image, a human observer cannot
help seeing structures which often may be identified with objects. However, digital
images as the raw retinal input of local intensities are not structured. Segmentation
is the process of creating a structured visual representation from an unstructured
one. The problem was first studied in the 1920’s by psychologists of the Gestalt
school (see Kohler [54] and the references therein), and later by psychophysicists [49,
95] 14. In its modern formulation, image segmentation is the problem of partitioning
an image into homogeneous regions that are semantically meaningful, i.e., that
correspond to objects we can identify. Segmentation is not concerned with actually
determining what the partitions are. In that sense, it is a lower level problem than
object recognition

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5.3 การแบ่งส่วนภาพ เมื่อมองภาพ, ผู้สังเกตการณ์ของมนุษย์ไม่สามารถ
ช่วยให้เห็นโครงสร้างที่มักจะอาจจะยึดติดกับวัตถุ แต่ดิจิตอล
ภาพจอประสาทตาเป็น input ดิบของความเข้มของท้องถิ่นไม่ได้มีโครงสร้าง การแบ่งส่วน
เป็นกระบวนการของการสร้างการแสดงออกเชิงโครงสร้างที่ไม่มีโครงสร้าง
หนึ่งปัญหาที่ได้รับการศึกษาเป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1920 โดยนักจิตวิทยาของโรงเรียน Gestalt
(ดูโคห์เลอร์ [54] อ้างอิงและอยู่ในนั้น) และในภายหลังโดย psychophysicists [49
95] 14 ในการกำหนดที่ทันสมัย​​การแบ่งส่วนภาพที่เป็นปัญหาของการแบ่งพาร์ทิชัน
ภาพในภูมิภาคเหมือนกันที่มีความหมายความหมายคือว่า
สอดคล้องกับวัตถุที่เราสามารถระบุการแบ่งส่วนไม่ได้เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับจริง
การกำหนดสิ่งที่เป็นพาร์ทิชัน ในแง่ที่ว่ามันเป็นปัญหาระดับต่ำกว่าที่รับรู้วัตถุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

5.3 การภาพที่แบ่ง เมื่อมองในภาพ แหล่งที่มนุษย์ไม่สามารถ
ช่วยให้เห็นโครงสร้างที่มักอาจจะถูกระบุ ด้วยวัตถุได้ อย่างไรก็ตาม ดิจิตอล
ภาพเป็นข้อมูลป้อนเข้าจอประสาทตาดิบของการปลดปล่อยก๊าซภายในมีโครงสร้างไม่ แบ่ง
คือกระบวนการสร้างภาพโครงสร้างจากการไม่มีโครงสร้าง
หนึ่ง ปัญหาคือก่อนเรียนของ 1920 โดยนักจิตวิทยา Gestalt
โรงเรียน (ดูโคห์เลอร์ [54] และการอ้างอิง therein), และ โดย psychophysicists [49,
95] 14 ในกำหนดของทันสมัย ภาพแบ่งเป็นพาร์ทิชัน
รูปเป็นภูมิภาคเหมือนที่มีความหมายทาง เช่น ที่
ตรงกับวัตถุที่เราสามารถระบุ แบ่งเป็นไม่เกี่ยวข้องกับจริง
กำหนดพาร์ติชันที่มีการ ใน มันเป็นปัญหาระดับล่างมากกว่า
วัตถุการรับรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5.3 . การแบ่งสิทธิ์การเข้าถึง ภาพ . เมื่อมองไปที่ ภาพ ของมนุษย์คนที่ไม่สามารถเห็นโครงสร้าง
ซึ่งจะช่วยให้ความช่วยเหลือซึ่งมักจะอาจระบุด้วยวัตถุ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ภาพ ดิจิตอล
เป็นอินพุต optical nerve )เป็นวัตถุดิบที่มีในท้องถิ่นมีความเข้มไม่มีโครงสร้าง การแบ่งสิทธิ์การเข้าถึง
ซึ่งจะช่วยเป็นกระบวนการของการสร้างการแสดง ภาพ โครงสร้างจากจัดโครงสร้าง
หนึ่งที่ปัญหานี้จะศึกษาในปี 1920 โดยนักจิตวิทยา
ซึ่งจะช่วยเปลี่ยนกระบวนทัศน์ของโรงเรียน(ดู Kohler และเสาฝักบัว[ 54 ]และการอ้างอิงในนั้น)และใน ภายหลัง โดย psychophysicists [ 49 ~ 95 ] 14 ครั้งแรก ในระหว่างที่ทันสมัยของโรงแรมแบ่ง ภาพ เป็นปัญหาของการแบ่งพาร์ติชั่น ภาพ
ซึ่งจะช่วยให้เป็นเนื้อเดียวกันเข้ามาในพื้นที่ที่มีความหมายในทางความหมายเช่นที่
ซึ่งตรงกับวัตถุเราสามารถระบุการแบ่งสิทธิ์การเข้าถึงไม่ได้เกี่ยวข้องด้วยจริงๆ
การระบุว่าพาร์ติชันที่มี ในความรู้สึกที่เป็นปัญหาระดับที่ต่ำกว่าการรู้จำ
ออบเจกต์