Min Ho swallowed hard when Shin Hye

Min Ho swallowed hard when Shin Hye tucked some strands of hair behind her ear. He missed seeing her do that. She looked extremely nervous now. She bit her lower lip, like he knew she would. Those little gestures drove him crazy. Just the thought that Shin Hye was within arm’s reach sent wild signals all over his body. But he tried to restrain himself.

‘Why do you care?’ He asked.

Shin Hye shot him an annoyed look. She couldn’t believe what she was hearing.Why do I care? After helping him out the last time he was so drunk he couldn’t even remove his own shoes? She frowned. ‘I don’t.’

Min Ho took another step toward her. ‘Then why are you here?’

Shin Hye was momentarily distracted, but she was fully aware of Min Ho again. He was now just a step away from her. She could almost hear her heart pounding. Her throat felt dry, and all she could do to release her nerves was ball her fists, her nails digging into her palms.

‘Why aren’t you answering?’ He asked again.

Shin Hye could no longer hold it and finally looked up to meet his eyes. That had been a mistake, because whatever daze she was in just a while ago, became more serious now that she’s seen the intensity in his stare. ‘I… don’t know,’ she replied mindlessly.

The lights flickered in Shin Hye’s eyes, causing Min Ho to catch his breath. His gaze travelled down to her lips, then to her exposed neck. Min Ho clenched his jaw and shook his head. ‘I think you know.’

Giving in to the desire building inside him, Min Ho took that last step and crashed his lips onto hers, his arm encircling her waist. He was hungry for her, and he made sure she knew that. Her lips tasted sweet and familiar – the lips that he’d been yearning to have again.

Min Ho’s warmth sent electricity all over Shin Hye’s body. She squirmed and writhed, attempting to get away from his embrace. But as Min Ho’s mouth moved over hers, she felt her insides melt and her whole body tremble. Her mind was a whirlpool, trying to process everything: his scent, his touch, the feel of his hard body against hers. She didn’t know how much she missed them until now. There was little she could do to fight it; her walls soon crumbled and she found herself kissing him back.

At Shin Hye’s surrender, Min Ho groaned and deepened the kiss, his left hand travelling from her waist to the back of her nape. Shin Hye’s hands moved over his chest before she entwined them around his neck, her fingers fiddling with the strands of hair that she could reach. Their tongues fought hungrily, eager to make up for lost time. Shin Hye could feel the heat rising from inside her and allowed herself to moan in delight.

Min Ho gently pushed Shin Hye against the wall, and she gasped in surprise when his hands made its way to her rear then to the back of her thighs. Min Ho lifted Shin Hye up, clamping her between the wall and his torso. She wrapped her legs around his waist instinctively as Min Ho’s lips trekked to her neck, sucking and nibbling, sending waves of pleasure all over her. She could feel Min Ho’s heat enveloping her, and she was just as hungry for him as he was for her.

‘I want you,’ he said, his breathing ragged, ‘so damn much.’

Shin Hye suddenly tensed at the sound of his voice. When Min Ho raised his face to claim her lips again, she drew back. She stopped touching his hair and instead, used her hands to push her body away from his. Min Ho, sensing something was amiss, creased his brows and released her.

‘What’s wrong?’ He asked as he helped her back on her feet, his breaths still uneven.

Shin Hye ran a hand through her hair and across her shirt. She hastily picked up her bag from the floor. ‘I have to go,’ she said without looking up at him.

Just as she was about to reach for the door, Min Ho held her back. ‘What?! You can’t just go.’

Shin Hye let out a sigh and yanked her hand free from his grasp. ‘Yes, I can,’ she said firmly.

‘YA.’ Min Ho took her other hand and pulled her to him. ‘At least look at me and tell me to my face what’s wrong.’

Shin Hye looked up to meet his confused eyes. ‘This is wrong. We’re over. We shouldn’t be doing this!’

Min Ho took a while to reply. ‘I don’t know about you but the way you kissed me certainly didn’t feel like it’s over.’

Shin Hye covered her forehead with her palm and closed her eyes. ‘That was a mistake. It wasn’t supposed to…’

‘Like hell it was!’ He interjected, his voice gruff. ‘Don’t give me crap like that, Shin Hye. You know what you feel. You know you also want this!’

Shin Hye met his eyes, and this time she could feel the anger rise inside her. ‘It’s a physical reaction. We’re used to each other. We missed each other. That’s it. But we shouldn’t give in to every impulse we feel.’

‘Ha!’ Min Ho let out a sarcastic laugh. ‘You’re a terrible liar.’

‘I am not lying,’ Shin Hye snapped back, her voice stern. ‘Don’t confuse your feelings with physical urges.’

‘Oh really?’ Min Ho asked incredulously. ‘Then tell me, Shin Hye. Why is it that you’re all I think about? Every freaking day. Everything reminds me of you. Your smile, your laugh, your face. When I wake up, I feel a pit in my stomach I can’t fill. Not with food, or friends, or even work. Every second I don’t see you, I die a little inside. I feel so hollow I don’t have the energy to do anything else. I dream of you when I’m asleep, and dream of you more when I’m awake.’ He paused, trying to catch his breath. Shin Hye stood there, unmoving, as she listened to every word. Min Ho took a step back. ‘And now, out of nowhere, you show up in front of me after all this time. And you’re telling me that the reason I wanted to hold you close was purely physical? Does that make any sense to you?’

As she looked at him, Shin Hye fought the tears that were threatening to spill out. If there was any time that she needed to be strong, it was now. She looked down and mustered all the courage she could from inside her. This was a war she would fight against her heart that still undeniably yearned for Min Ho.

When she finally looked up to face him, her expression was unwavering.

‘You should have thought of that before you broke my heart.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โฮจิมินห์แล้วกลืนกินอย่างหนักเมื่อ Shin Hye ห้องบาง strands ของผมอยู่ข้างหลังหูของเธอ เขาพลาดดูเธอทำ เธอมองมากประสาทขณะนี้ เธอมากเธอลิล่าง เช่นเขารู้ว่า เธอจะ รูปแบบลายเส้นเล็ก ๆ ที่เขาขับรถบ้า เพียงคิดว่า Shin Hye ได้เดินทางไปของแขนส่งสัญญาณป่าทั่วร่างกายของเขา แต่เขาพยายามยับยั้งตัวเอง

'ทำไมไม่แต่ง ' เขาถาม

ชิน Hye ยิงเขามีลักษณะรำคาญ เธอไม่เชื่อว่าสิ่งที่เธอไม่ได้ยินฉันไม่แคร์ทำไม หลังจากช่วยเขาออกครั้งสุดท้ายที่เขาเมาดังนั้น เขาจะไม่เอารองเท้าของตัวเอง เธอ frowned 'ฉันไม่'

นาทีโฮจิมินห์เอาอีกก้าวของเธอ 'แล้วเหตุใดคุณที่นี่"

พลาง ๆ ไม่ฟุ้งซ่าน shin Hye แต่เธอตระหนักของโฮจิมินห์นาทีอีกด้วย ตอนนี้เขามีเพียงไม่กี่ก้าวเธอ เธอแทบไม่ได้ยินห้ำหั่นใจเธอ ลำคอของเธอรู้สึกแห้ง และทั้งหมดที่เธอสามารถปล่อยเส้นประสาทของเธอถูกลูกเธอหมัด เล็บของเธอขุดเป็นปาล์มเธอ

'ทำไมไม่คุณตอบ ' เขาถามอีก

Shin Hye อาจไม่ถือมัน และสุดท้าย หาให้ตรงกับตา ที่เคยผิด เพราะดึกสิ่งเธอในห้องขณะที่ผ่านมา เป็นรุนแรงมากขึ้นหลังจากที่เธอได้เห็นความเข้มในการจ้องเขา 'I. .. ไม่ทราบว่า เธอตอบกลับ mindlessly

flickered ไฟตา Shin Hye โฮจิมินห์นาทีจับลมหายใจของเขาที่ทำให้เกิดการ สายตาของเขาเดินทางไปยังริมฝีปากของเธอ แล้วไปที่คอของเธอสัมผัส โฮจิมินห์นาทีกัดขากรรไกรของเขา และจับหัวของเขา 'ผมคิดว่า คุณรู้'

ให้ในการก่อสร้างภายในของเขา ความปรารถนา โฮจิมินห์นาทีเอาขั้นตอนสุดท้าย และทำแขนเขารเอวของเธอริมฝีปากของเขาไป เธอ กำลังหิวสำหรับเธอ และเขาทำเธอรู้ ริมฝีปากของเธอลิ้มรสหวาน และคุ้น เคยริมฝีปากที่เขาจะถูกต้องให้อีก

นาทีโฮจิมินห์ไฟฟ้าส่งความอบอุ่นทั่วร่างกาย Shin Hye เธอ squirmed และ writhed พยายามที่จะได้รับจากอ้อมกอดของเขา แต่เป็นโฮนาที ของปากย้ายผ่านเธอ เธอรู้สึก insides เธอละลาย และทั้งร่างกายของเธอสั่นเครือ อ่างน้ำวน พยายามทำทุกอย่างถูกใจเธอ: กลิ่นของเขา ของเขาสัมผัส ความรู้สึกของร่างกายของเขายากกับเธอ เธอไม่รู้ว่าเธอลืมเขาจนถึงขณะนี้ มีเพียงเล็กน้อยที่เธอสามารถสู้กับมัน ผนังของเธอได้ขยี้ทันที และเธอพบว่าตัวเองจูบเขากลับ

ยอมจำนนที่ Shin Hye ของ นาทีโฮ groaned และรายการจูบ มือซ้ายของเขาเดินทางจากเอวของเธอไปด้านหลังของเธอ nape ชิน Hye มือย้ายผ่านหน้าอกของเขาก่อนที่เธอ entwined ไปรอบคอของเขา นิ้วมือของเธอ fiddling กับ strands ของผมที่เธอสามารถเข้าถึง ลิ้นของพวกเขาสู้ hungrily กระหายอยากแต่งเวลาหายไป รู้สึกถึงความร้อนที่เพิ่มขึ้นจากภายในของเธอชิน Hye และอนุญาตตัวเองครางในความสุข

โฮจิมินห์นาทีค่อย ๆ ผลัก Shin Hye กำแพง และเธอ gasped ในความประหลาดใจเมื่อมือของเขาทำทาง ไปด้านหลังของเธอจาก นั้น ไปด้านหลังของต้นขาของเธอ นาทีโฮยก Shin Hye ขึ้น ล็อคเธอระหว่างผนังลำตัวของเขา เธอห่อเธอขารอบเอว instinctively เป็นริมฝีปากนาทีโฮ trekked กับคอของเธอ ดูด และ nibbling ส่งคลื่นแห่งความสุขทั่วเธอ เธอรู้สึกถึงความร้อนต่ำสุดโฮจิมินห์ที่ห่อหุ้มเธอ และเธอเพียงเป็นหิวเขาเป็นเขาใน her.

"ฉันต้องการคุณ เขากล่าวว่า ลองหายใจของเขา 'ดังนั้น ไอ้มาก '

Shin Hye tensed ทันทีที่เสียงเสียงของเขา เมื่อโฮนาทียกหน้าที่การเรียกร้องของเธอริมฝีปากอีกครั้ง เธอวาดกลับ เธอหยุดสัมผัสผมของเขา และใช้มือของเธอผลักร่างของเธอจากเขาแทน นาทีโฮจิมินห์ ตรวจสิ่งมี ผ้าเป็นรอยย่นเลือนของเขา และออก her.

'คืออะไรผิด" เขาถามเป็นเขาช่วยเธอกลับมาที่เท้าของเธอ เขาหายใจไม่สม่ำเสมอยัง

Shin Hye มือวิ่ง ผ่านผม และเสื้อของเธอ เธอรีบเบิกค่ากระเป๋าของเธอจากชั้น 'มีไป เธอกล่าวว่า ไม่ มีหาที่เขา

เหมือนเธอไปถึงประตู โฮจิมินห์นาทีจัดเธอกลับ ' อะไร คุณไม่สามารถไปได้ '

Shin Hye ให้ออกแยกกัน และ yanked มือของเธอจากความเข้าใจของเขา ได้เลย เธอบอกว่า อย่างนั้น

'ยา' โฮจิมินห์นาทีเอาเธออีก และดึงเธอไป 'น้อยมองผม แล้วบอกให้ใบหน้าของฉันเป็น'

Shin Hye ดูค่าการตอบสนองของเขาสับสนตา ' นี้ไม่ถูกต้อง เราผ่าน เราไม่ควรจะทำเช่นนี้!'

นาทีโฮจิมินห์เอาในขณะที่ตอบ 'ฉันไม่ทราบเกี่ยวกับคุณ แต่ทางคุณรั้งฉันแน่นอนไม่ได้รู้สึกเป็นมากกว่า'

Shin Hye ปกคลุมหน้าผากของเธอ ด้วยเธอปาล์ม และปิดตาเธอ ' ที่ถูกผิด มันไม่ควรจะ... '

' เช่นนรกมัน!' เขา interjected ลักษณะเสียงของเขา ' ฉันไม่ให้อึเช่นที่ Shin Hye คุณรู้ว่าสิ่งที่คุณรู้สึก คุณรู้ว่า คุณยังต้องการ!'

Shin Hye ตรงกับตา และเวลานี้เธอรู้สึกถึงความโกรธเพิ่มขึ้นภายในของเธอ ' มันเป็นปฏิกิริยาทางกายภาพ เรากำลังใช้กัน เราพลาดกัน ถูกต้อง แต่เราไม่ควรให้ในทุก ๆ กระแสเรา '

'ฮา ' นาทีโฮจิมินห์ให้ออกหัวเราะแดกดัน "คุณกำลังโกหกแย่'

'ฉันไม่ได้โกหก Shin Hye จัดชิดกลับ สเติร์นเสียงของเธอ 'อย่าสับสนความรู้สึก ด้วยขอก่อนส่งกลับจริง'

"โอ้ จริงหรือ? " โฮจิมินห์นาทีถาม incredulously ' บอกฉัน Shin Hye ทำไมไม่ว่าคุณกำลังคิดถึงทั้งหมด ทุกวันซมัน ทุกอย่างจะแจ้งเตือนฉันของคุณ รอยยิ้ม เสียงหัวเราะของคุณ ใบหน้า เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ฉันรู้สึกหลุมในท้องของฉันฉันไม่สามารถกรอกข้อมูล ไม่กับ อาหาร เพื่อน หรือแม้แต่ทำงาน ทุกวินาทีไม่เห็นคุณ ฉันตายภายในเล็กน้อย รู้สึกกลวงดังนั้นต้องการพลังงานเพื่อทำอะไร ฉันฝันของคุณเมื่อฉันหลับ และความฝันของคุณมากขึ้นเมื่อฉันตื่น ' เขาหยุดชั่วคราว พยายามจับลมหายใจของเขา Hye ชินยืนมี unmoving เป็นเธอฟังทุกคำ นาทีโฮจิมินห์เอาขั้นตอนย้อนกลับ ' และตอนนี้ งาม คุณแสดงด้านหน้าของฉันหลังจากเวลานี้ และคุณกำลังบอกผมว่า เหตุผลที่อยากจะเก็บคุณปิดคือทางกายภาพเพียงอย่างเดียว ไม่ว่าทำให้รู้สึกใด ๆ กับคุณหรือไม่? "

เป็นเธอมองเขา Shin Hye สู้น้ำตาที่ถูกคุกคามการลวก ถ้ามีทุกครั้งที่เธอต้องการอย่างแรง ได้ขณะนี้ เธอมองลงไป และ mustered ความกล้าหาญทั้งหมดที่เธอได้จากภายในเธอ นี้เป็นสงครามที่เธอต้องต่อสู้กับใจของเธอที่ยังคงปฏิ yearned สำหรับนทร์นาที

เมื่อเธอสุดท้ายหาเจอะเขา เธอนิพจน์ที่ไม่เปลี่ยนใจ

'คุณควรคิดให้ก่อนคุณยากจนหัวใจของฉัน '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มินโฮกลืนยาก เมื่อชินเฮซุกเส้นบางส่วนของผมหลังหูของเธอ เขาพลาดเห็นเธอทำแบบนั้น เธอดูตื่นเต้นมากตอนนี้ เธอกัดริมฝีปากล่างของเธออย่างที่เค้าต้องการ ท่าทางนั้นทำให้เขาบ้า แค่คิดว่าชินเฮเป็นภายในแขนเอื้อมส่งสัญญาณป่าบนร่างกายของเขา แต่เขาพยายามที่จะยับยั้งตัวเอง

'why คุณสนใจไหม

' เขาถามชินเฮยิงเขารำคาญ ดู เธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอได้ยิน ทำไมฉันต้องแคร์ ? หลังจากช่วยเขาครั้งสุดท้าย เขาเมามาก เขาไม่ได้เอารองเท้าของเขาเอง ? ทำไม เธอขมวดคิ้วเข้าหากัน . ' ไม่รู้ '

มินโฮพาก้าวไปสู่เธอ ' แล้วทำไมคุณถึงมาที่นี่ '

ชินเฮเป็นชั่วขณะหนึ่งเขว แต่หล่อนรู้ดีว่ามินโฮอีกครั้ง บัดนี้เขาเป็นเพียงขั้นตอนออกไปจากเธอเธอจะได้ยินเสียงหัวใจเธอเต้นแรง ลำคอของเธอรู้สึกแห้ง และสิ่งที่เธอสามารถทำเพื่อปลดปล่อยสมองของเธอถูกบอลหมัดของเธอ ตะปูทิ่มฝ่ามือของเธอ

'why ไม่ตอบ ? " เขาถามอีกครั้ง

ชินเฮไม่สามารถถือมันและในที่สุดก็เงยหน้าขึ้นมาพบกับสายตาของเขา . ที่เคยผิดพลาดเพราะความงุนงงในสิ่งที่เธออยู่เมื่อสักครู่เริ่มจริงจังมากขึ้น ตอนนี้เธอได้เห็นความรุนแรงในสายตาของเขา ' ฉัน . . . ไม่รู้ " เธอตอบแบบไม่มีเหตุผล

ไฟ flickered ในดวงตาของชินเฮ ทำให้มินโฮจับลมหายใจของเขา สายตาของเขาเดินทางลงกับริมฝีปากเธอ แล้วให้เธอสัมผัสลำคอ มินโฮกำขากรรไกรของเขาและส่ายหน้า ฉันคิดว่าคุณรู้ . . .

ให้ในความต้องการอาคารเข้าไปในตัวเขามินโฮเอาขั้นตอนสุดท้ายแล้วชนริมฝีปากบนของเขา แขนของเขารัดเอวเธอ เขาหิวของเธอ และเขาแน่ใจว่าเธอได้รู้ ริมฝีปากของเธอ ลิ้มรสหวานและคุ้นเคย และริมฝีปากที่เขาเคยโหยหาที่จะได้อีกครั้ง

มินโฮก็อบอุ่นส่งไฟฟ้าทั่ว ชินเฮ ของร่างกาย เธอ squirmed writhed และพยายามที่จะหนีจากอ้อมกอดของเขาแต่ปากของมินโฮย้ายไปของเธอ เธอรู้สึกว่าตัวเธอละลายและร่างทั้งร่างสั่นสะท้าน จิตใจของเธอถูกน้ำวน พยายามทุกอย่างกระบวนการ : กลิ่น สัมผัสของเขา รู้สึกร่างกายหนักของเขากับเธอ เธอไม่ได้รู้ว่าเธอพลาดมันจนถึงตอนนี้ มีเล็ก ๆน้อย ๆที่เธอทำได้เพื่อต่อสู้กับมัน และผนังของเธอแล้วบดขยี้เธอพบตัวเธอจูบเขากลับมา

ที่ชินเฮ ยอมแพ้ซะมินโฮคราง และแนบแน่น จูบ มือซ้ายที่เดินทางจากเอวไปด้านหลังต้นคอของเธอ มือของชินเฮ ย้ายไปที่หน้าอกของเขา ก่อนที่เธอจะโอบไว้รอบคอของเขา นิ้วมือของเธอ fiddling กับเส้นผมที่เธอจะเอื้อมถึง ลิ้นของพวกเขาต่อสู้อย่างหิวโหย กระตือรือร้น เพื่อชดเชยเวลาที่เสียไปชินเฮรู้สึกได้ถึงความร้อนที่เพิ่มขึ้นจากภายในของเธอและอนุญาตให้ตัวเองที่จะครางในความสุข

มินโฮค่อยๆผลักชิน เฮ กับผนัง เธออ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ เมื่อมือของเขาทางด้านหลังของเธอแล้ว ด้านหลังของต้นขาของเธอ มินโฮยกชินเฮขึ้น หนีบเธอระหว่างผนังกับลำตัวของเขาเธอห่อขารอบเอวของเขาสัญชาตญาณของมินโฮ ริมฝีปาก trekked คอของเธอดูดและแทะเล็ม , การส่งคลื่นแห่งความสุขทั้งหมดมากกว่าเธอ เธอยังรู้สึกถึงความร้อนของมินโฮที่ห่อหุ้มตัวเธอ และเธอก็หิวเขาก็ให้เธอ

ฉันต้องการคุณ , ' เขากล่าวว่า การหายใจของเขาขาดวิ่น ' โคตรเยอะ '

ชินเฮก็เกร็งที่เสียงของเขา เสียงเมื่อมินโฮยกใบหน้าของเขาเรียกร้องริมฝีปากของเธออีกครั้ง เธอดึงกลับ เธอหยุดสัมผัสผมของเขาแทนที่จะใช้มือของเธอดึงร่างเธอให้ห่างจากเขา มินโฮ ข้อมูลบางอย่างไม่ถูกต้อง รอยย่นคิ้วของเขาและปล่อยเธอ

'what อะไร ? " เขาถามขณะที่เขาช่วยให้เธอกลับมายืนบนเท้าของเธอ ลมหายใจของเขายังไม่เท่ากัน

ชิน เฮ วิ่งผ่าน ผมของเธอเธอและมือในเสื้อเธอรีบหยิบกระเป๋าของเธอออกจากพื้น " ฉันต้องไป " เธอพูดโดยไม่ได้มองไปที่เขา .

ตอนที่เขากำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตู มินโฮอุ้มเธอกลับ ' อะไร ? คุณไม่สามารถเพียงแค่ไป '

ชินเฮถอนหายใจ และกระชากมือเธอ ฟรี จาก เขา เข้าใจ ' ใช่ ฉันสามารถ " เธอกล่าวอย่างหนักแน่น

'ya ' มินโฮเอามืออีกข้างของเธอและดึงเธอให้เขา' อย่างน้อย มองที่ฉัน และบอกให้ฉันหน้าฉันเป็นอะไร '

ชินเฮเงยหน้าขึ้นเพื่อตอบสนองของเขาสับสนตา ' ทำไมมันผิด เราจบกัน เราไม่ควรทำอย่างนี้ '

มินโฮเอาในขณะที่จะตอบ ฉันไม่ทราบเกี่ยวกับคุณ แต่วิธีที่เธอจูบฉัน ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันจะจบ '

ชินเฮปกคลุมหน้าผากของเธอกับเธอ ปาล์ม และปิดดวงตาคู่นี้ นั่นคือความผิดพลาดมันไม่ควร . . . . . . . '

คนรกมัน ! ' เขา interjected เสียงแหบของเขา ' อย่ามาไร้สาระแบบนี้ ชินเฮ คุณรู้มั้ยว่าคุณรู้สึกยังไง คุณรู้ว่าคุณต้องการนี้ ! '

ชินเฮเจอตาของเขา และครั้งนี้เธอจะรู้สึกโกรธขึ้นภายในตัวเธอ ' มันเป็นปฏิกิริยาทางกายภาพ ที่เราใช้กัน เราไม่ได้เจอกัน นั่นมันแต่เราไม่ควรให้ในทุกแรงกระตุ้นที่เรารู้สึก . . .

'ha ! ' มินโฮปล่อยหัวเราะออกมาประชด คุณโกหกได้แย่มาก . . .

" ผมไม่ได้โกหก " ชินเฮตะคอกกลับ เสียงเธอ สเติร์น ' อย่าสับสนระหว่างความรู้สึกกับแรงกระตุ้นทางกายภาพ '

โอ้ จริงเหรอ ? ' มินโฮถาม incredulously . " งั้นบอก ชินเฮ ทำไมคุณกำลังทั้งหมดที่ฉันคิด ทุกๆวันทุกอย่างทำให้ฉันนึกถึงเธอ คุณยิ้ม หัวเราะ ใบหน้าของคุณ เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ฉันก็รู้สึกโหวงเหวงในท้องของฉันฉันไม่สามารถเติมเต็มได้ ไม่ใช่อาหาร หรือ เพื่อน หรือแม้แต่งาน ทุกวินาทีที่ไม่เห็นเธอฉันเฉาตายอยู่ข้างใน ฉันรู้สึกกลวง ผมไม่มีแรงที่จะทำอะไรทั้งนั้น ฉันฝันถึงคุณ ตอนที่ฉันหลับและฝันถึงเธออีกเมื่อฉันรู้สึกตัว เขาหยุดพยายามที่จะจับลมหายใจของเขาชินเฮยืนไม่ขยับ เธอได้ยินทุกคำพูด มินโฮก้าวกลับ และตอนนี้อยู่ดีๆเธอโผล่มาให้ฉันเห็นหน้าอีก และคุณกำลังจะบอกฉันว่า เหตุผลที่ผมต้องการที่จะถือคุณปิดได้อย่างหมดจดทางกายภาพ ? นี่เป็นเหตุผลที่ฟังขึ้นเหรอ '

อย่างที่เธอมองเขา ชินเฮ สู้ น้ำตาที่ถูกข่มขู่ออกมาหากมีเวลา ที่เธอต้องเข้มแข็งขึ้น มันคือตอนนี้ เธอมองลงไป และรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่เธอได้จากภายในตัวเธอ นี้คือสงคราม เธอจะต่อสู้กับหัวใจที่ยังคงปฏิเสธไม่ได้เป็นของมินโฮ

ในที่สุดเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองหน้าเขา สีหน้าของเธอก็ไม่เปลี่ยนแปลง

คุณควรจะคิดให้ดี ก่อนที่จะทำลายหัวใจของฉัน '
.