The sample was then suspended on a

The sample was then suspended on a fishhook surrounded by an inflated plastic
bag and suspended for 24 h at 2–4 °C, after which sample was removed
from the fishhook, blotted dry on filter paper, and reweighed. Drip loss
was expressed as theweight change percentage. Muscle sample (about
120 g)wasweighed and then covered in a container before cooking. The
sample was immediately removed from the container after 35 min of
cooking, then blotted dry on filter paper and reweighed. Cooking loss
was expressed as the weight change percentage at the end of cooking.
Warner–Bratzler shear force (WBS) was determined using a Texture
Analyzer (TA.XT. Plus, Stable Micro Systems, Godalming, UK) equipped
with a Warner–Bratzler shear device. Briefly, muscle samples were
packaged in polyethylene bags at 72 h postmortem, and then were
heated in 80 °C water until the inner temperature reached 70 °C. After
cooling to 4 °C, three cores (1.27 cm diameter) were removed from
each sample parallel to the longitudinal orientation of muscle fiber,
then, were sheared perpendicular to the long axis of the cores. Hot
dog shearing procedure was used with a pre-test speed of 2.5 mm/s,
test speed of 2.5 mm/s and post-test speed of 10 mm/s.
About 50 g LM samples were weighed, placed in ceramic plates, and
reweighed. Ceramic plates were then placed into a Labconco freeze
dryer (model 4.5, Labconco Corp., Kansas City, MO) with a temperature
of−45 °C and a vacuumof less than 10 μmof Hg. Samples were freezedried
for 72 h, and then the ceramic plates were reweighed. The difference
between the initial and dried ceramic plate weights was used to
calculate the percentage of moisture. Dried muscle sampleswere subsequently
pulverized using a hammer mill, and analyzed for protein and
intramuscular fat content (IMF) according to AOAC (1995) methods.
Myoglobin content of the LMwas measured using a spectrophotometer
(Beckman DU-640; Beckman Instrument, Fullerton, CA, USA) as previously
described (Serrano et al., 2013).Muscle lactate, glycogen, glucose
and glucose-6-phosphate (G6P) contentswere determined as previously
described by Lebret et al. (2006). Glycolytic potential (GP) was calculated
according to a previous publication as GP=2(glycogen content+
glucose content + glucose-6-phosphate content) + lactate content

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แล้วถูกระงับตัวอย่างบน fishhook ที่ล้อมรอบ ด้วยพลาสติกสูงเกินจริงถุง และหยุดชั่วคราวสำหรับ 24 ชมที่ 2 – 4 ° C หลังจากตัวอย่างถูกเอาออกจาก fishhook, blotted แห้งบนกระดาษกรอง และ reweighed หยดน้ำสูญเสียถูกแสดงเป็น theweight เปลี่ยนแปลงเปอร์เซ็นต์ ตัวอย่างกล้ามเนื้อ (เกี่ยวกับ120 g) wasweighed และครอบคลุมแล้ว ในภาชนะก่อนที่จะทำอาหาร ที่ทันทีที่ออกจากภาชนะบรรจุตัวอย่างหลัง 35 นาทีของแล้วทำอาหาร blotted reweighed และแห้งบนกระดาษกรอง สูญเสียอาหารที่แสดงเป็นเปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลงน้ำหนักที่จุดสิ้นสุดของการทำอาหารแรงเฉือนวอร์เนอร์ – Bratzler (WBS) ถูกกำหนดโดยใช้พื้นผิววิเคราะห์ (TA XT พลัส เสถียรภาพระบบไมโคร Godalming สหราชอาณาจักร) พร้อมอุปกรณ์เฉือนวอร์เนอร์-Bratzler สั้น ๆ ตัวอย่างกล้ามเนื้อได้บรรจุในถุงพลาสติกที่ 72 h postmortem และจากนั้น ได้ความร้อน 80 ° C น้ำจนอุณหภูมิภายในถึง 70 องศาเซลเซียส หลังจากความเย็น 4 ° c, 3 แกน (เส้นผ่าศูนย์กลาง 1.27 เซนติเมตร) ออกจากตัวอย่างแต่ละขนานไปแนวระยะยาวของเส้นใยกล้ามเนื้อแล้ว ได้ตัดเส้นตั้งฉากกับแกนยาวของแกน ร้อนใช้สุนัขตัดขั้นตอนก่อนการทดสอบความเร็ว 2.5 mm/sทดสอบความเร็วความเร็ว 2.5 mm/s และหลังทดสอบ 10 mm/sประมาณ 50 g ตัวอย่าง LM มีน้ำหนัก วางแผ่นเซรามิก และreweighed แล้วก็วางแผ่นเซรามิกเป็นหยุด Labconcoเครื่องเป่า (ในรูปที่ 4.5, Labconco Corp. แคนซัสซิตี้ MO) มีไข้of−45 ° C และ vacuumof น้อยกว่า 10 μmof Hg. ตัวอย่าง freezedriedสำหรับ 72 h แล้วแผ่นเซรามิกถูก reweighed ความแตกต่างระหว่างน้ำหนักแห้ง และเริ่มต้นแผ่นเซรามิกที่ใช้ในการคำนวณเปอร์เซ็นต์ของความชื้น Sampleswere กล้ามเนื้อแห้งในเวลาต่อมาคลุกใช้ค้อนโรงสี และวิเคราะห์โปรตีน และบาดทะยักจากไขมัน (IMF) ตามวิธี AOAC (1995)ไมโยโกลบินเนื้อหาของ LMwas ที่วัดโดยใช้เป็นเครื่องทดสอบกรดด่าง(Beckman DU-640 เครื่องมือ Beckman ฟูลเลอร์ตัน CA, USA) ที่ก่อนหน้านี้อธิบาย (Serrano et al., 2013) กล้ามเนื้อ lactate กลูโคส ไกลโคเจนและ contentswere (G6P) กลูโคส-6-ฟอสเฟตถูกกำหนดเป็นก่อนหน้านี้อธิบายโดย Lebret et al. (2006) มีคำนวณศักยภาพ glycolytic (GP)ตามประกาศก่อนหน้าเป็น GP = 2 (ไกลโคเจนเนื้อหา +เนื้อหาน้ำตาลกลูโคส + น้ำตาลกลูโคส-6-ฟอสเฟตเนื้อหา) + lactate เนื้อหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลุ่มตัวอย่างที่ถูกระงับนั้นเบ็ดตกปลาที่ล้อมรอบด้วยพลาสติกที่สูงขึ้นถุงและระงับเป็นเวลา 24 ชั่วโมงที่ 2-4 องศาเซลเซียสหลังจากที่กลุ่มตัวอย่างจะถูกลบออกจากเบ็ดตกปลาที่เปื้อนแห้งบนกระดาษกรองและreweighed การสูญเสียน้ำหยดได้แสดงเป็นเปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลง theweight ตัวอย่างกล้ามเนื้อ (ประมาณ120 กรัม) wasweighed และปกคลุมแล้วในภาชนะก่อนการปรุงอาหาร ตัวอย่างจะถูกลบออกจากภาชนะทันทีหลังจาก 35 นาทีของการปรุงอาหารแล้วเปื้อนแห้งบนกระดาษกรองและreweighed การสูญเสียการทำอาหารได้รับการแสดงเป็นน้ำหนักร้อยละการเปลี่ยนแปลงในตอนท้ายของการปรุงอาหาร. วอร์เนอร์ Bratzler แรงเฉือน (WBS) ถูกกำหนดโดยใช้เนื้อวิเคราะห์(TA.XT. พลัส Stable ระบบไมโคร Godalming สหราชอาณาจักร) ติดตั้งกับวอร์เนอร์ Bratzler อุปกรณ์เฉือน สั้น ๆ ตัวอย่างของกล้ามเนื้อได้รับการบรรจุในถุงพลาสติกชนิดที่การชันสูตรศพ72 ชั่วโมงและจากนั้นถูกความร้อน80 องศาเซลเซียสน้ำจนอุณหภูมิภายในถึง 70 ° C หลังจากที่ระบายความร้อนถึง 4 องศาเซลเซียสสามแกน (1.27 ซม. เส้นผ่าศูนย์กลาง) ที่ถูกถอดออกจากแต่ละขนานตัวอย่างเพื่อการวางแนวยาวของเส้นใยกล้ามเนื้อนั้นถูกตัดตั้งฉากกับแนวยาวของแกน ฮอตขั้นตอนการตัดสุนัขถูกนำมาใช้ด้วยความเร็วที่ทดสอบก่อน 2.5 มิลลิเมตร / วินาทีความเร็วในการทดสอบ2.5 มิลลิเมตร / วินาทีและความเร็วในการโพสต์การทดสอบของ 10 มม / วินาที. ประมาณ 50 กรัมตัวอย่าง LM ชั่งที่วางไว้ในจานเซรามิกและreweighed แผ่นเซรามิกถูกวางไว้แล้วลงแช่แข็ง Labconco เครื่องเป่า (รุ่น 4.5 Labconco คอร์ป, แคนซัสซิตี) กับอุณหภูมิของ-45 ° C และ vacuumof น้อยกว่า 10 μmofปรอท ตัวอย่าง freezedried 72 ชั่วโมงและจากนั้นแผ่นเซรามิกที่ถูก reweighed ความแตกต่างระหว่างเริ่มต้นและน้ำหนักแห้งแผ่นเซรามิกถูกใช้ในการคำนวณร้อยละของความชื้น sampleswere กล้ามเนื้อแห้งภายหลังแหลกลาญใช้โรงงานค้อนและวิเคราะห์หาโปรตีนและไขมันกล้าม(IMF) ตาม AOAC (1995) วิธี. เนื้อหา Myoglobin ของ LMwas วัดโดยใช้สเปก(เบคค์ DU-640; Beckman Instrument, Fullerton, CA สหรัฐอเมริกา) เป็นก่อนหน้านี้อธิบาย(Serrano et al., 2013) การให้น้ำนม .Muscle ไกลโคเจนกลูโคสและน้ำตาลกลูโคส-6- ฟอสเฟต (G6P) contentswere กำหนดไว้ก่อนหน้านี้อธิบายโดยLebret et al, (2006) ที่อาจเกิดขึ้น glycolytic (GP) ที่คำนวณได้ตามการตีพิมพ์ก่อนหน้านี้จีพี= 2 (เนื้อหาไกลโคเจน + เนื้อหา + กลูโคสเนื้อหากลูโคส -6- ฟอสเฟต) + เนื้อหาแลคเตท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างก็ระงับเบ็ดล้อมรอบด้วยพองพลาสติก
กระเป๋า และพักงานเป็นเวลา 24 ชั่วโมงที่ 2 – 4 ° C ซึ่งตัวอย่างถูกลบออก
จากเบ็ด เปื้อนแห้งบนกระดาษกรอง และ reweighed .
ร่วงหยดถูกแสดงเป็น theweight เปลี่ยนค่า ตัวอย่างของกล้ามเนื้อ ( เกี่ยวกับ
120 กรัม ) wasweighed แล้วครอบคลุมในภาชนะก่อน
เอาออกจากภาชนะบรรจุตัวอย่างได้ทันทีหลังจาก 35 นาทีของ
ทำอาหารแล้วเปื้อนแห้งบนกระดาษกรอง และ reweighed .
การ สูญเสียน้ำหนักเปลี่ยนแปลงจะแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์ที่สิ้นสุดของการปรุงอาหาร
วอร์เนอร์– bratzler แรงเฉือน ( WBS ) คือการพิจารณาเนื้อ
วิเคราะห์ ( ta.xt . แถมมี Micro ระบบ โกดอลล์มิ่ง , UK ) ติดตั้ง
กับวอร์เนอร์ bratzler เฉือนและอุปกรณ์ สั้น ๆตัวอย่างกล้ามเนื้อถูกบรรจุในถุงโพลีเอทธิลีน
ที่ 72 ชั่วโมงหลังตาย และจากนั้นถูก
อุ่นใน 80 ° C น้ำจนถึงอุณหภูมิภายในถึง 70 องศา หลังจากเย็น 4 ° C
3 แกน ( 1.27 ซม. ) ถูกถอดออกจาก
แต่ละตัวอย่าง ขนานกับแนวตามยาวของเส้นใยกล้ามเนื้อ
จากนั้น ถูกตัดตั้งฉากกับแกนยาวของแกน ร้อน
สุนัขตัดขั้นตอนที่ใช้ทดสอบความเร็ว 2.5 mm / s
ทดสอบความเร็ว 2.5 mm / s และความเร็วของการทดสอบโพสต์ mm / s
ประมาณ 50 กรัม โดยจำนวนน้ำหนัก 10 , วางไว้ในจานเซรามิกและ
reweighed . จานเซรามิคถูกวางไว้แล้วในแล็บคอนโก้แช่แข็ง
เครื่องเป่า ( รุ่น 4.5 , แล็บคอนโก้คอร์ป แคนซัส ซิตี้ โม ) กับอุณหภูมิของ− 45 ° C
และ vacuumof น้อยกว่า 10 บาท μ HG . จำนวนฟรีสดราย
สำหรับ 72 ชั่วโมง แล้วจานเซรามิคมี reweighed . ความแตกต่างระหว่างเริ่มต้นและน้ำหนักแห้ง

จานเซรามิกที่ใช้คำนวณหาเปอร์เซ็นต์ความชื้น ตัวอย่างกล้ามเนื้อแห้งต่อมา
ทุบโดยใช้ค้อนโรงสี และวิเคราะห์โปรตีนและไขมัน 2
( IMF ) ตามองศา เซลเซียส ( 1995 )
วิธีไลโพโปรตีน เนื้อหาของ lmwas วัดโดยใช้ Spectrophotometer
( แบคแมน du-640 ; แบคแมนใน Fullerton , CA , USA ) เป็นก่อนหน้านี้
อธิบาย ( Serrano et al . , 2013 ) และไกลโคเจน กล้ามเนื้อ และกลูโคส
glucose-6-phosphate ( g6p ) เนื้อหาที่กำหนดไว้ก่อนหน้านี้
อธิบายโดย lebret et al . ( 2006 ) ศักยภาพ glycolytic ( GP ) คือคำนวณ
ตามสิ่งพิมพ์ก่อนหน้านี้เป็น GP = 2 ( เพิ่มเนื้อหา
กลูโคสเนื้อหา glucose-6-phosphate เนื้อหา ) และเนื้อหา