In November 1989, the Princess visi

In November 1989, the Princess visited a leprosy hospital in Indonesia and touched the bandaged wounds of patients.[1][87] After that, she became patron of the Leprosy Mission, an organization dedicated to providing medicine, treatment, and other support services to those who are afflicted with the disease.[88] She remained the patron of this charity after her divorce and until her death in 1997.[85] As patron of the mission, Diana visited its hospitals and projects in India, Nepal and Zimbabwe.[89] Diana made huge strides in tackling the stigma surrounding leprosy by touching those affected by the disease. She said of the disease: "It has always been my concern to touch people with leprosy, trying to show in a simple action that they are not reviled, nor are we repulsed."[89] The Diana Princess of Wales Health Education and Media Centre was opened in Noida, just outside New Delhi in India, in November 1999. Established by a grant from the Diana Princess of Wales Memorial Fund, its purpose is to promote the rights, dignity and inclusion of people affected by leprosy and disability into Indian society.[89]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเดือน 1989 พฤศจิกายน เจ้าหญิงโรงพยาบาล leprosy อินโดนีเซียเข้าเยี่ยมชม และสัมผัสแผล bandaged ของผู้ป่วย [1] [87] หลังจากนั้น เธอเป็นสมาชิกของ Leprosy องค์กรที่ทุ่มเทเพื่อให้ยา รักษา และบริการสนับสนุนอื่น ๆ สำหรับผู้ที่ทรมานกับโรค [88] เธอยังคงสมาชิกขององค์กรการกุศลนี้หลัง จากการหย่าร้างของเธอ และจน กระทั่งเธอตายในปี 1997 [85] เป็นสมาชิกของ ไดอาน่าชมของโรงพยาบาลและโครงการในประเทศอินเดีย เนปาล และซิมบับเว [89] ไดอาน่าได้ก้าวหน้าอย่างมากในการแก้ปัญหาภาพดอกไม้สบาย ๆ leprosy สัมผัสผู้รับผลกระทบจากโรค เธอบอกของโรค: "ได้เสมอแล้วความกังวลของฉันสัมผัสคน leprosy พยายามที่จะแสดงในการดำเนินการอย่างที่พวกเขาไม่ได้ reviled ไม่มีเรา repulsed" [89] ไดอาน่าเจ้าหญิงแห่งเวลส์สุขภาพการศึกษาและศูนย์ถูกเปิดในนอยดา นิวเดลีอินเดีย ภายในเดือน 1999 พฤศจิกายน ก่อตั้งขึ้น ด้วยเงินช่วยเหลือจากเจ้าหญิงไดอาน่าแห่งเวลส์อนุสรณ์กองทุน วัตถุประสงค์คือเพื่อ ส่งเสริมสิทธิ ศักดิ์ศรี และรวมคนที่ได้รับผลกระทบ โดย leprosy และพิการในสังคมอินเดีย [89]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเดือนพฤศจิกายนปี 1989, ปริ๊นเซเยี่ยมชมโรงพยาบาลโรคเรื้อนในประเทศอินโดนีเซียและสัมผัสแผลผ้าพันแผลของผู้ป่วย. [1] [87] หลังจากนั้นเธอก็กลายเป็นผู้มีพระคุณของภารกิจโรคเรื้อนซึ่งเป็นองค์กรที่อุทิศตนเพื่อการให้ยาการรักษาและการบริการสนับสนุนอื่น ๆ ผู้ที่กำลังทรมานกับโรค. [88] เธอยังคงมีพระคุณขององค์กรการกุศลนี้หลังจากการหย่าร้างของเธอและจนกระทั่งเสียชีวิตในปี 1997 [85] ในฐานะที่เป็นผู้มีพระคุณของภารกิจไดอาน่าไปเยี่ยมโรงพยาบาลและโครงการในประเทศอินเดียเนปาลและประเทศซิมบับเว . [89] ไดอาน่าความก้าวหน้าอย่างมากในการแก้ปัญหาความอัปยศรอบโรคเรื้อนโดยการสัมผัสผู้ที่ได้รับผลกระทบจากโรค เธอบอกว่าของโรค: ". มันได้เสมอความกังวลของผมที่จับคนที่มีโรคเรื้อนพยายามที่จะแสดงให้เห็นในการกระทำที่เรียบง่ายที่พวกเขาจะไม่ประจานหรือเราล้วนเป็น" [89] เจ้าหญิงไดอาน่าแห่งเวลส์สุขภาพการศึกษาและสื่อ เปิดศูนย์ใน Noida นอกนิวเดลีในอินเดียในเดือนพฤศจิกายนปี 1999 ก่อตั้งโดยทุนจากเจ้าหญิงไดอาน่าแห่งเวลส์กองทุนอนุสรณ์วัตถุประสงค์คือเพื่อส่งเสริมสิทธิศักดิ์ศรีและรวมของคนที่ได้รับผลกระทบจากโรคเรื้อนและความพิการลงในอินเดีย สังคม. [89]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเดือนพฤศจิกายนปี 1989 , เจ้าหญิงเข้าเยี่ยมชมโรงพยาบาลโรคเรื้อนในอินโดนีเซีย และได้รักษาบาดแผลของผู้ป่วย [ 1 ] [ 87 ] หลังจากนั้น เธอกลายเป็นผู้อุปถัมภ์ของโรคเรื้อน องค์กรที่ทุ่มเทเพื่อให้ยา การรักษา และบริการสนับสนุนอื่น ๆเพื่อผู้ที่กำลังทรมานกับโรค [ 88 ] เธอยังคงอยู่ ผู้อุปถัมภ์ของกุศลนี้หลังจากหย่ากับเธอจนเธอเสียชีวิตในปี 1997[ 85 ] เป็นสมาชิกของพันธกิจของโรงพยาบาล และ ไดอาน่า เยี่ยมชมโครงการในอินเดีย , เนปาลและซิมบับเว [ 89 ] ไดอาน่าทำ strides ใหญ่ในการแก้ปัญหาตราบาปโรคเรื้อน โดยการสัมผัสโดยผู้ที่ได้รับผลกระทบจากโรค เธอบอกว่าของโรค : " มันได้เสมอ ฉันกังวลที่จะสัมผัสคนโรคเรื้อน , พยายามที่จะแสดงในการกระทำที่ง่ายที่พวกเขาจะไม่ประจาน หรือเราขยะแขยง ." [ 89 ] ไดอาน่าเจ้าหญิงแห่งเวลส์สุขภาพการศึกษาและศูนย์สื่อถูกเปิดใน Noida , เพียงนอกนิวเดลีในอินเดียในเดือนพฤศจิกายน 1999 ก่อตั้งขึ้นโดยทุนจากกองทุนอนุสรณ์ไดอานาเจ้าหญิงแห่งเวลส์ จุดประสงค์ของมันคือเพื่อส่งเสริมสิทธิ ศักดิ์ศรี และการมีส่วนร่วมของประชาชนที่ได้รับผลกระทบจากโรคเรื้อนและพิการในสังคมอินเดีย [ 89 ]