The Thai greeting referred to as th

The Thai greeting referred to as the wai (Thai: ไหว้, pronounced [wâːj]) consists of a slight bow, with the palms pressed together in a prayer-like fashion. It has its origin in the Indic Añjali Mudrā, like the Indian namasté and the Cambodian sampeah.[1] The higher the hands are held in relation to the face and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อวยพรไทยเรียกว่าหวาย (ไทย: การไหว้ การออกเสียง [wâːj]) ประกอบกับปาล์มกดแฟชั่นอธิษฐานเหมือนกันโบว์เล็กน้อย การ มีกำเนิดใน Añjali Mudrā ดิก namasté อินเดียและ sampeah กัมพูชา[1] สูงกว่าจัดมือเกี่ยวกับใบหน้า และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อวยพรคนไทยเรียกว่าไหว (ไทย: ไหว้เด่นชัด [WAJ]) ประกอบด้วยคันธนูเล็กน้อยด้วยฝ่ามือกดเข้าด้วยกันในแฟชั่นการสวดมนต์เหมือน มันมีต้นกำเนิดในภาษาสันสกฤต Anjali Mudra เช่น Namaste อินเดียและกัมพูชา sampeah. [1] สูงขึ้นมือจะมีขึ้นในส่วนที่เกี่ยวกับใบหน้าและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทักทาย ภาษาไทย เรียกว่า ไว ( ไทย : ไหว้ ออกเสียง [ W âː J ] ) ประกอบด้วยก้มตัวเล็กน้อย กับฝ่ามือกดเข้าด้วยกันในคำอธิษฐาน เช่น แฟชั่น มันมีที่มาของมันในอินเดียเป็นเมือง mudr จาลีอุบาสก เหมือนอินเดีย Namaste ) และ sampeah กัมพูชา [ 1 ] ขึ้นมือ จะจัดขึ้นในความสัมพันธ์กับใบหน้า