Silence and speech are often define

Silence and speech are often defined in relation to each other. In much scholarship, the two are perceived as polar opposites; speech enjoys primacy in this dichotomy, with silence negatively perceived as a lack of speech. As a consequence of this binary thinking, scholars remain unable to study the full range of the meanings and uses of silence in human interactions or even to fully recognize its communicative power. Merleau-Ponty described language as a gesture, made possible by the fact that we are bodies in a physical world. Language does not envelop or clothe thought; ideas materialize as embodied language, whether spoken or written. If silence is, as I argue here, as like speech as it is different, perhaps silence, too, can be a gesture. Rather than simply a background for expressed thought, if we considered silence to be embodied, to be a mating of the phenomenal and existential bodies, how might that affect current misconceptions of silence and subsequent limitations on the study of communicative silences?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเงียบและเสียงกำหนดไว้มักจะสัมพันธ์กับแต่ละอื่น ๆ ในทุนการศึกษามาก อยู่ในฐานะสองเป็นขั้วตรงกันข้าม เสียงสไตล์ primacy ในขั้วนี้ มีผลถือว่าเป็นการขาดเสียงเงียบ เป็นผลมาจากความคิดนี้ไบนารี นักวิชาการยังคงไม่สามารถศึกษาความหมายหลากหลาย และใช้เสียงมนุษย์โต้ตอบ หรือ การรู้จักพลังงานสื่อสารเต็ม Merleau ตี้ออธิบายภาษาเป็นรูปแบบลายเส้น ทำไป โดยความจริงที่ว่า เรามีร่างกายในโลกทางกายภาพ ภาษาไม่ห่อ หรือผ้าคิด ความคิดชัดเจนเป็น embodied ภาษา ไม่ว่าจะพูด หรือเขียน ถ้าความเงียบ ฉันเถียงนี่ เป็นเช่นเสียง ก็แตกต่างกัน บางทีเงียบ เกินไป ได้รูปแบบลายเส้น แทนที่เพียงแค่พื้นหลังสำหรับแสดงความคิด ถ้าเราพิจารณาว่าความเงียบ จะถูกรวบรวม เป็น การผสมพันธุ์ของร่างกายปรากฎการณ์ และอัตถิภาวนิยม อาจที่ผลกระทบปัจจุบันเข้าใจผิดภาวนาและข้อจำกัดต่อมาในการศึกษาบทพูดสื่อสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเงียบและการพูดมักจะถูกกำหนดไว้ในความสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ ในทุนการศึกษามากทั้งสองได้รับรู้เป็นขั้วตรงข้าม; คำพูดสนุกกับการเป็นอันดับหนึ่งในขั้วนี้ด้วยความเงียบที่รับรู้ในเชิงลบเป็นขาดการพูด เป็นผลมาจากความคิดของไบนารีนี้นักวิชาการยังคงไม่สามารถที่จะศึกษาเต็มรูปแบบของความหมายและการใช้ประโยชน์จากความเงียบในการปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์หรือแม้กระทั่งการตระหนักถึงพลังของการสื่อสาร Merleau-Ponty อธิบายเป็นภาษาท่าทางทำไปโดยความจริงที่ว่าเรามีร่างกายในโลกทางกายภาพ ภาษาไม่ได้ห่อหุ้มหรือปกปิดความคิด; ความคิดเป็นตัวเป็นตนภาษาที่เป็นตัวเป็นตนไม่ว่าจะพูดหรือเขียน หากความเงียบคือเป็นผมยืนยันที่นี่เป็นเหมือนคำพูดที่มันจะแตกต่างกันอาจจะเงียบเกินไปสามารถท่าทาง มากกว่าเพียงแค่พื้นหลังสำหรับความคิดที่แสดงออกถ้าเราพิจารณาความเงียบที่จะเป็นตัวเป็นตนจะเป็นการผสมพันธุ์ของร่างกายปรากฎการณ์และการดำรงอยู่แล้วว่าอาจมีผลต่อความเข้าใจผิดในปัจจุบันของความเงียบและข้อ จำกัด ต่อมาในการศึกษาการสื่อสารเงียบหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเงียบและเสียงมักจะกำหนดในความสัมพันธ์กับแต่ละอื่น ๆ ในการศึกษามาก ทั้งสองจะรับรู้เป็นตรงกันข้าม ; การพูดตลอดๆ ในความแตกต่างนี้ กับความเงียบในการขาดของการพูด ผลที่ตามมาของการคิดแบบนี้ นักวิชาการยังไม่สามารถเรียนเต็มรูปแบบของความหมายและการใช้ความเงียบในการปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ หรือแม้แต่จะเข้าใจพลังของการสื่อสาร . merleau พอนตี้อธิบายภาษาท่าทาง ทำให้เป็นไปได้โดยความเป็นจริงว่าเราเป็นร่างกายในโลกทางกายภาพ ภาษาไม่ได้ห่อ หรือ คลอธคิด ความคิดเป็นตัวเป็นตนเป็น embodied ภาษา ไม่ว่าจะพูดหรือเขียน ถ้าความเงียบนั้น ผมยืนยันตรงนี้ เหมือนคำพูดมันต่างกัน บางทีความเงียบก็จะแสดงออกมา มากกว่าเพียงแค่พื้นหลังเพื่อแสดงความคิด ถ้าเราถือว่าความเงียบจะเป็นตัวเป็นตน เป็นคู่ของร่างกายมหัศจรรย์และอัตถิภาวนิยม วิธีอาจส่งผลต่อความเข้าใจผิดในปัจจุบันของความเงียบและข้อจำกัดต่อมาในการศึกษาสูงขึ้นเพื่อการสื่อสาร