The design and development of conti

The design and development of continuous fermentation
systems have allowed the implementation of more costeffective
processes. Continuous processes have several
advantages compared to conventional batch processes
mainly due to the reduced construction costs of the bioreactors,
lower maintenance and operation requirements,
better process control, and higher productivities (see Table
3). For those very reasons, 30% of ethanol production facilities
in Brazil employ continuous fermentation processes
(Monte Alegre et al., 2003). Most of these advantages are
due to the high cell concentration found in these processes.
Such high densities can be reached by immobilization techniques,
recovery and recycling of cell biomass, or control of
microbial growth. The major drawback is that yeasts cultivated
under anaerobic conditions during long time diminish
their ability to synthesize ethanol. In addition, at high
dilution rates enabling elevated productivities, the substrate is not completely consumed and yields are reduced.
Aeration also plays an important role during continuous
cultivation. Cell concentration, cell yield from glucose,
and yeast viability may be enhanced by increasing air supply
whereas ethanol concentration decreases under both
microaerobic and aerobic conditions. Cell growth inhibition
by ethanol is reduced at microaerobic conditions compared
to fully anaerobic cultivation and specific ethanol
productivity is stimulated with the increase of oxygen percentage
in the feed (Alfenore et al., 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การออกแบบและพัฒนาอย่างต่อเนื่องของการหมัก
ระบบได้รับอนุญาตให้ดำเนินการตามที่คุ้มค่ามากขึ้น
กระบวนการ กระบวนการอย่างต่อเนื่องมีหลาย
ข้อได้เปรียบเมื่อเทียบกับกระบวนการธรรมดาชุด
ส่วนใหญ่เนื่องจากค่าใช้จ่ายในการก่อสร้างที่ลดลงของเครื่องปฏิกรณ์ชีวภาพการ
บำรุงรักษาและการดำเนินงานที่ต่ำกว่าความต้องการ
การควบคุมกระบวนการผลิตที่ดีขึ้นและผลผลิตที่สูงขึ้น (ดูตารางที่
3) ด้วยเหตุผลเหล่านั้นมาก 30% ของสิ่งอำนวยความสะดวกการผลิตเอทานอล
ในบราซิลจ้างกระบวนการหมักอย่างต่อเนื่อง
(Monte Alegre et al., 2003) ส่วนใหญ่ของข้อได้เปรียบเหล่านี้เป็น
เนื่องจากความเข้มข้นของเซลล์สูงที่พบในกระบวนการเหล่านี้.
ความหนาแน่นสูงดังกล่าวสามารถเข้าถึงได้โดยเทคนิคการตรึง,
การกู้คืนและการรีไซเคิลของชีวมวลมือถือหรือการควบคุมการ
เจริญเติบโตของจุลินทรีย์ อุปสรรคที่สำคัญคือยีสต์ที่ปลูก
ภายใต้สภาวะไร้ออกซิเจนในช่วงเวลานานลด
ความสามารถในการสังเคราะห์เอทานอล นอกจากนี้ที่สูง
อัตราการเจือจางที่ช่วยให้ผลผลิตสูงพื้นผิวที่ไม่ได้บริโภคอย่างสมบูรณ์และอัตราผลตอบแทนจะลดลง.
อากาศยังมีบทบาทสำคัญในช่วงต่อเนื่อง
การเพาะปลูก ความเข้มข้นของเซลล์ผลผลิตมือถือจากกลูโคส
และยีสต์มีชีวิตอาจจะเพิ่มขึ้นโดยการเพิ่มปริมาณอากาศ
ในขณะที่ความเข้มข้นของเอทานอลลดลงภายใต้
microaerobic และเงื่อนไขแอโรบิก ยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลล์
จากเอทานอลจะลดลงในส่วนของเงื่อนไข microaerobic เทียบ
ในการรองรับการเพาะปลูกแบบไม่ใช้ออกซิเจนและเอทานอลที่เฉพาะเจาะจง
ในการผลิตจะถูกกระตุ้นกับการเพิ่มขึ้นร้อยละออกซิเจน
ในฟีด (Alfenore et al., 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การออกแบบและพัฒนากระบวนการหมักแบบต่อเนื่องระบบอนุญาตให้ใช้ทุนที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกระบวนการ กระบวนการต่อเนื่องได้หลายได้เปรียบเทียบกับรุ่นปกติ กระบวนการส่วนใหญ่เนื่องจากการลดต้นทุนการก่อสร้างของเครื่องปฏิกรณ์ชีวภาพ ,การบำรุงรักษาต่ำและความต้องการของงานการควบคุมกระบวนการที่ดีขึ้นและผลิตภาพที่สูงขึ้น ( ดู ตาราง3 ) ผู้มากด้วย 30% เอทานอลเครื่องผลิตในบราซิลจ้างกระบวนการหมักแบบต่อเนื่อง( Monte Alegre et al . , 2003 ) ที่สุดของข้อได้เปรียบเหล่านี้เนื่องจากปริมาณเซลล์สูง พบได้ในกระบวนการเหล่านี้ความหนาแน่นสูงสามารถเข้าถึงได้โดยการตรึงเทคนิค ,การกู้คืนและการรีไซเคิลของชีวมวลเซลล์ หรือควบคุมการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ ข้อเสียเปรียบหลักคือ ยีสต์ที่ปลูกภายใต้สภาวะอากาศในช่วงเวลาลงความสามารถในการ สังเคราะห์ เอทานอล นอกจากนี้ ที่ สูงอัตราผลิตภาพการช่วยยกระดับพื้นผิวไม่ได้บริโภค และผลผลิตจะลดลงอากาศก็มีบทบาทสำคัญในอย่างต่อเนื่องการเพาะปลูก ปริมาณเซลล์ เซลล์ ผลผลิตที่ได้จากกลูโคสและยีสต์และอาจถูกเพิ่มโดยการเพิ่มปริมาณอากาศในขณะที่เอทานอลความเข้มข้นลดลงภายใต้ทั้งmicroaerobic และเงื่อนไขแอโรบิก . การยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลล์โดยเอทานอลลดลงในเงื่อนไข microaerobic เปรียบเทียบเพื่อการใช้เฉพาะอย่างเต็มที่และเอทานอลผลผลิตที่ถูกกระตุ้นด้วยการเพิ่มของค่าออกซิเจนในอาหาร ( alfenore et al . , 2004 )