An Era of ChangeIntroductionThere h

An Era of Change
Introduction
There has been a transformation in the management of the public sectors of advanced countries. The traditional model of public administration, which predominated for most of the twentieth century, has changed since the mid-1980s to a flexible, market-based form of public management. This is not simply a matter of reform or a minor change in management style, but a change in the role of government in society and the relationship between government and citizenry. Traditional public administration has been discredited theoretically and the adoption of new forms of public management means the emergence of a new paradigm in the public sector.
This new paradigm poses a direct challenge to several of what had previously been regarded as fundamental principles of traditional public administration. The first of these was that of bureaucracy, that governments should organize themselves according to the hierarchical, bureaucratic principles most clearly enunciated in the classic analysis of bureaucracy by the German sociologist Max Weber (Gerth and Mills, 1970X). Although adopted by business and other institutions, these precepts were carried out far more diligently and for longer in the public sector. Secondly, there was one-best-way of working and procedures were set out in comprehensive manuals for administrators to follow. Strict adherence to these scientific management principles (Taylor, 1911) would provide the single best way of operating an organization. The third principle was bureaucratic delivery; once government involved itself in a policy area, it also became the direct provider of goods and services through the bureaucracy. Fourthly, there was general belief among administrators in the politics/administration dichotomy, that is, where political and administrative matters could be separated. the administration would be an instrument merely to carry out instructions, while any matters of policy or strategy were the preserve of the political leadership (Wilson, 1941) Fifthly, the motivation of the individual public servant was assumed to be that of the public interest; in that service to the public was provided selflessly, sixthly, public administration was considered a special king of activity and, therefore, required a professional bureaucracy, neutral, anonymous, employed for life, with the ability to serve any political master equally, Seventhly, the tasks involved in public service were indeed administrative in the dictionary sense, that is, following the instructions provided by others without personal responsibility for results.
These seven seeming verities have been challenged. First, bureaucracy is indeed powerful but does not work well in all circumstances and has some negative consequences. Secondly, trying to find the one-best-way is elusive and can lead to rigidity in operation. Flexible management systems pioneered by the private sector are being adopted by governments. Thirdly, delivery by bureaucracy is not the only way to provide public goods and services; governments can operate indirectly through subsidies, regulation or contracts, instead of always being the direct provider. Fourthly, political and administrative matters have in reality been intertwined for a long time, but the implications of this for management structures are only now being worked through. The public demands better mechanisms of accountability where once the bureaucracy operated separately from the society. Fifthly, while there may be public servants motivated by the public interest, it now seems incontrovertible that they are political players in their own right. They may also be assumed to work for their own advancement and that of their agency, instead of being pure and selfless. Sixthly, the case for unusual employment conditions in the public services is now much weaker, especially given the changes that have taken place in the private sector where jobs for life are rare. Finally, the tasks involved in the public sector are now considered more managerial, that is, requiring someone to take responsibility for the achievement of results, instead of being regarded as administrative and with public servants merely following instructions.
Economic problems in the 1980s meant governments reassessed their bureaucracies and demanded changes. As Caiden argued, ‘All blamed the dead hand of bureaucracy, especially the poor performance of public bureaucracies and the daily annoyances of irksome restrictions, cumbrous red-tape, unpleasant officials, poor service and corrupt practices’ (1991,p.74). A radical change in organizational culture is occurring, but not without cost. The new approach has problems, not the least of them the disruption to standard operating procedures and poor morale. There seemed to be a long way to go before a new results-based management could emerge, although there was no going back to the traditional model of public administration.
All these points will be discussed at greater length later, but the main point is there has been total change in a profession that saw little change for around a hundred years. It is argued that the seven verities constitute a paradigm of their own – the traditional model of public administration – and that a paradigm shift has occurred due to the problems of the traditional model.
A new paradigm
There is some debate over whether or not public management, particularly the new public management, is a new paradigm for public sector management. There are those in favour of regarding the reforms as a new paradigm (Osbcme and Gaebler, 1992; Behn, 1998, 2001; Borins, 1999; Mathiasen, 1999; Holmes and Shand, 1995; OECD, 1998). There are others who argue against the notion of paradigm change in public sector management (Hood, 1995, 1996; Lynn, 1997, 1998, 2001, 2001a; Pollitt, 1990, 1993; Gruening, 2001; Pollitt and Bouckaert, 2000). It is argued here that, either using the ordinary meaning of the more recent usage associated with the work of Kuhn(1970). the term ‘paradigm’ is appropriate both for the traditional model of administration and the public management reforms most commonly linked together as the new public management.
Some argue that a paradigm is a large hurdle to jump, requiring agreement among all a discipline’s practitioners – a more of less permanent way of looking at the world (Lynn, 1997; Gruening, 2001). This is a misreading of Kuhn (1970). Instead of a paradigm being a generally agreed framework of all the practitioners in a field, it is actually a contested idea. It does not require agreement among all practitioners; there are often competing paradigms in the same field.
The basic paradigms for public sector management are those following from Ostrom’s (1989) argument that there are two opposing forms of organization: bureaucracy and markets. The key difference between the two forms of organization is the between choice and compulsion; allowing the market to find an agreed result or having it imposed by a bureaucratic hierarchy. At this most fundamental level, bureaucracy and markets are very different; they are based on very different ways of looking at the world. In short, the traditional model of administration is based on bureaucracy; public management is based on markets.
To Behn, the traditional model of administration qualifies as a paradigm; as a paradigm; as he continues, ‘certainly, those who support traditional public administration would argue that they have a “discipline”, complete with “theories, laws, and generalizations”, that focus their research’ (Behn, 2001, p. 231). A paradigm does not mean one set of views that everyone must agree on, rather views that exist for a time and are revealed in the discipline’s practices. The traditional model of administration, derived from Weber, Wilson and Taylor, does fit this in the sense of there being, at a given time, a corpus of knowledge, textbooks and ways of approaching the trade. In a paradigmatic sense it derives from the theory of bureaucracy.
The public management paradigm has the very different underlying theoretical bases of economics and private management. As an OECD paper argues, this new management paradigm emphasizes results in terms of “value for money”, to be achieved through management by objectives, the use of markets and market-type mechanisms, competition and choice, and devolution to staff through a better matching of authority, responsibility and accountability’ (1998, p. 13X).
However, it is not the case that at one pint in time everyone in the discipline decided that the traditional public administration paradigm had been superseded; it is more the case the case that paradigms change gradually. The decline of one school of thought occurs as a result of the rise of an alternative, in this case public management. As Kuhn argues, the decision to reject one paradigm is always simultaneously the decision to accept another, and the judgment leading to that decision involves the comparison of both paradigms with nature and with one another’ (1970, p. 77, emphasis in the original). Paradigmatic change involves the comparison of theories, neither of which work perfectly. If there are problems with the public management reforms, the response will be further changes in the managerial direction Public management is argued to be a new paradigm.
The emergence of a new approach
By the beginning of the 1990s, a new model of public sector management had emerged in most advanced countries and many developing ones. Initially, the new model had several names, including: ‘managerialism’ (Pollittt, 1993); ‘new public management’ (Hood, 1991); ‘market-based public administration’ (Lan and Rosenbloom, 1992); the ‘post-bureaucratic paradigm’ (Barzelay,1992) or ‘entreproneurial government’ (Osborne and Gaebler, 1992). Despite the differing names, they all essentially describe the same phenomenon. The literature has more or less settled o

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นยุคเปลี่ยนแปลง
แนะนำ
ได้มีการเปลี่ยนแปลงในการบริหารภาครัฐของประเทศสูงขึ้น รูปแบบดั้งเดิมของราชการ ที่ predominated ในส่วนใหญ่ของศตวรรษที่ยี่สิบ มีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่กลางไฟต์กับแบบยืดหยุ่น การตลาดการจัดการสาธารณะ นี่ไม่ใช่แค่เรื่องของการปฏิรูปหรือเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในลักษณะการจัดการ แต่การเปลี่ยนแปลงในบทบาทของรัฐบาลในสังคมและความสัมพันธ์ระหว่างรัฐบาลและผดุง บริหารราชการแบบดั้งเดิมมีการ discredited ตามหลักวิชา และการยอมรับของรูปแบบใหม่ของการจัดการสาธารณะหมายถึง การเกิดขึ้นของกระบวนทัศน์ใหม่ในภาครัฐ
กระบวนทัศน์ใหม่นี้ซึ่งทำให้เกิดความท้าทายโดยตรงหลายสิ่งได้ก่อนหน้านี้ถูกถือว่าเป็นหลักการพื้นฐานของการบริหารราชการแบบดั้งเดิม ถูกต้องของระบบราชการ การที่รัฐบาลควรจัดการตัวเองตามที่ลำดับชั้น หลักราชการ enunciated ชัดเจนมากที่สุดในการวิเคราะห์ที่คลาสสิกของอำมาตยาธิปไตยโดย sociologist เยอรมันแบ่งแยกสูงสุด (Gerth และโรงงานผลิต 1970 X) แม้ว่ารับรอง โดยสถาบันอื่น ๆ และธุรกิจ ศีลเหล่านี้ได้ดำเนินการมากหมั่น และสำหรับอีกต่อไปภาครัฐ ประการที่สอง มีหนึ่งส่วนวิธีการทำงาน และขั้นตอนที่กำหนดในคู่มือที่ครอบคลุมสำหรับผู้ดูแลตาม ต่าง ๆ เข้มงวดกับหลักการจัดการทางวิทยาศาสตร์เหล่านี้ (Taylor, 1911) จะให้แบบสุดเดียวของการดำเนินงานองค์กร หลักสามได้จัดราชการ เมื่อรัฐบาลที่เกี่ยวข้องกับตัวเองในนโยบาย ยังกลายเป็นผู้ให้บริการโดยตรงสินค้าและบริการผ่านระบบราชการที่ Fourthly มีทั่วไปความเชื่อในหมู่ผู้ดูแลในการเมือง/บริหาร dichotomy คือ ที่ไม่สามารถแยกเรื่องการเมือง และบริหาร การจัดการจะเป็นเครื่องดนตรีเพียงเพื่อปฏิบัติตามคำแนะนำ ขณะที่เรื่องของนโยบายหรือกลยุทธ์ใด ๆ รักษาฐานะผู้นำทางการเมือง (Wilson, 1941) Fifthly แรงจูงใจของราชการแต่ละถูกถือว่าเป็นที่สาธารณประโยชน์ ในที่ สาธารณะเป็นบริการส่วน sixthly ถือเป็นกษัตริย์ของกิจกรรมพิเศษ และ ดังนั้น ต้องการอาชีพข้าราชการ เป็นกลาง ไม่ระบุชื่อ เจ้าชีวิต มีความสามารถในการทำหน้าที่หลักทางการเมืองใด ๆ เท่า Seventhly งานเกี่ยวข้องกับราชการได้ดูแลจริง ๆ ในความรู้สึกของพจนานุกรม คือ ตามคำแนะนำผู้อื่น โดยไม่มีความรับผิดชอบส่วนบุคคลสำหรับผลลัพธ์การ
ภาย seeming เจ็ดเหล่านี้ได้ถูกท้าทายด้วย ครั้งแรก ข้าราชการจะมีประสิทธิภาพจริง แต่ได้ดีในทุกสถานการณ์ และมีผลกระทบบางอย่างลบ ประการที่สอง พยายามที่จะหาหนึ่งส่วนวิธีเปรียว และสามารถนำไปสู่ความแข็งแกร่งในการดำเนินงาน ระบบการจัดการแบบยืดหยุ่นเป็นผู้บุกเบิก โดยภาคเอกชนจะถูกนำมาใช้ โดยรัฐบาล ประการ จัดส่ง โดยระบบราชการไม่ใช่วิธีเดียวที่จะให้สินค้าสาธารณะและบริการ รัฐบาลสามารถทำงานทางอ้อมเงินอุดหนุน ระเบียบ หรือ สัญญา แทนมักจะเป็นผู้ให้บริการโดยตรง Fourthly เรื่องการเมือง และการบริหารได้ในความเป็นจริงได้เจอมานาน แต่ผลกระทบนี้สำหรับจัดการโครงสร้างมีเท่าตอนนี้กำลังทำผ่าน ประชาชนต้องดีกว่ากลไกของความรับผิดชอบซึ่งเมื่อระบบราชการที่ดำเนินการแยกต่างหากจากสังคม Fifthly ในขณะที่อาจมีข้าราชการประชาชนแรงจูงใจจากผลประโยชน์สาธารณะ ตอนนี้ดูเหมือน incontrovertible ว่า จะเล่นการเมืองทางขวาของตนเอง พวกเขาอาจยังทึกทักเอาทำงานความก้าวหน้าของตนเองและของหน่วยงานของพวกเขา แทนการเสียสละ และบริสุทธิ์ Sixthly กรณีสำหรับเงื่อนไขการจ้างงานที่ผิดปกติในการให้บริการสาธารณะได้ตอนนี้แข็งแกร่งมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งได้รับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดในภาคเอกชนที่งานชีวิตจะยากขึ้น ในที่สุด งานที่เกี่ยวข้องในภาครัฐกำลังพิจารณาบริหารจัดการเพิ่มเติม คือ ต้องการคนรับผิดชอบสำหรับความสำเร็จของผลลัพธ์ แทนที่ถือเป็นผู้ดูแล และ มีข้าราชการประชาชนเพียงต่อคำแนะนำ
ปัญหาเศรษฐกิจในทศวรรษ 1980 หมายถึง รัฐบาล reassessed bureaucracies ของพวกเขา และต้องการเปลี่ยนแปลง เป็น Caiden โต้เถียง, ' ทั้งหมดตำหนิมือตายของข้าราชการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งดีประสิทธิภาพของ bureaucracies สาธารณะและ annoyances ประจำวันข้อจำกัด irksome เทปสีแดง cumbrous เจ้าหน้าที่ไม่พอ บริการดี และเสียหาย ปฏิบัติ (1991,p.74) การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในวัฒนธรรมองค์กรเกิดขึ้น แต่ไม่ มีต้นทุนไม่ วิธีใหม่มีปัญหา ไม่น้อยของพวกเขาทีมการดำเนินงานและขวัญดี มีดูเหมือน จะเป็นทางยาวไปก่อนจัดการใหม่โดยผลลัพธ์ไม่ออก แม้จะไม่กลับไปแบบดั้งเดิมของสาธารณะบริหาร
จุดเหล่านี้จะทำการสนทนาได้ยาวมากกว่าในภายหลัง แต่จุดหลักจะมีการเปลี่ยนแปลงรวมในอาชีพที่เห็นเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในรอบหนึ่งร้อยปี มันจะโต้เถียงว่า ภายเจ็ดประกอบกับกระบวนทัศน์ของตนเอง –รุ่นดั้งเดิมของราชการ – และว่า กระบวนทัศน์เกิดขึ้นเนื่องจากปัญหาของรูปแบบดั้งเดิม
กระบวนทัศน์ใหม่
มีอภิปรายบางช่วงหรือไม่การจัดการสาธารณะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใหม่สาธารณะบริหาร เป็นกระบวนทัศน์ใหม่ในการบริหารจัดการภาครัฐ คือใน favour ของเกี่ยวกับการปฏิรูปเป็นกระบวนทัศน์ใหม่ (Osbcme และ Gaebler, 1992 Behn, 1998, 2001 Borins, 1999 Mathiasen, 1999 โฮลมส์และ Shand, 1995 OECD, 1998) มีคนโต้แย้งกับแนวคิดของการเปลี่ยนกระบวนทัศน์ในการบริหารจัดการภาครัฐ (ฮูด 1995, 1996 ลินน์ 1997, 1998, 2001, 2001a Pollitt, 1990, 1993 Gruening, 2001 Pollitt และ Bouckaert, 2000) มันจะโต้เถียงนี่ว่า ความหมายธรรมดาของการใช้ล่าสุดใช้เกี่ยวข้องกับการทำงานของ Kuhn(1970) คำว่า "กระบวนทัศน์" เหมาะสมทั้ง ในรูปแบบดั้งเดิมของการจัดการและการปฏิรูปการจัดการสาธารณะมักถูกเชื่อมโยงเข้าด้วยกันเป็นใหม่สาธารณะจัดการ
บางคนโต้แย้งว่า กระบวนทัศน์เป็นรั้วกระโดดข้ามขนาดใหญ่เพื่อกระโดด ต้องการข้อตกลงระหว่างทั้งหมดเป็นวินัยของผู้ – เพิ่มเติมจากวิธีถาวรน้อยมองโลก (Lynn, 1997 Gruening, 2001) การ misreading Kuhn (1970) ได้ แทนกระบวนทัศน์ที่มีกรอบที่ตกลงกันโดยทั่วไปของผู้ทั้งหมดในเขตข้อมูล เป็นจริงความคิดระหว่าง ไม่ต้องมีข้อตกลงระหว่างผู้ทั้งหมด มีกำลังมักจะแข่งขัน paradigms ในฟิลด์เดียวกัน
การ paradigms พื้นฐานสำหรับการบริหารจัดการภาครัฐเป็นผู้ต่อจากอาร์กิวเมนต์ของ Ostrom (1989) ที่ว่า มีสองรูปแบบที่ฝ่ายตรงข้ามขององค์กร: อำมาตยาธิปไตยและตลาด ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างสองรูปแบบองค์กรการระหว่างทางและบีบบังคับ ทำให้ตลาดเพื่อค้นหาผลลัพธ์ที่ตกลงหรือไม่ได้กำหนดตามลำดับชั้นของราชการ ในระดับพื้นฐานที่สุดนี้ ข้าราชการและตลาดมีความแตกต่าง พวกเขาจะขึ้นอยู่กับวิธีการมองโลกแตกต่างกันมาก ในระยะสั้น รูปแบบการบริหารตามระบบราชการ การจัดการสาธารณะขึ้นอยู่กับตลาด
การ Behn รูปแบบดั้งเดิมของจัดการคุณสมบัติเป็นกระบวนทัศน์ เป็นกระบวนทัศน์ ขณะที่เขายังคง 'แน่นอน ผู้ที่สนับสนุนการบริหารราชการแบบดั้งเดิมจะโต้แย้งว่า พวกเขามีกับ "วินัย" สมบูรณ์ ด้วย "ทฤษฎี กฎหมาย และ generalizations" โฟกัสที่วิจัยของพวกเขา' (Behn, 2001, p. 231) กระบวนทัศน์หมายถึง ชุดของมุมมองที่ทุกคนต้องการ เป็นมุมมองที่มีอยู่สำหรับเวลา และเปิดเผยในทางปฏิบัติของระเบียบวินัย รูปแบบดั้งเดิมของบริหาร มาแบ่งแยก วิลสัน และ เทย์เลอร์ พอดีนี้ในแง่ของมี ในเวลาที่กำหนด คอร์พัสคริความรู้ ตำรา และวิธีกำลังการค้า ในความรู้สึก paradigmatic นั้นมาจากทฤษฎีระบบราชการ.
กระบวนทัศน์การจัดการสาธารณะมีฐานอยู่ภายใต้ทฤษฎีแตกต่างกันมากของเศรษฐศาสตร์และการจัดการส่วนตัว เป็น OECD เป็น กระดาษจน กระบวนทัศน์นี้จัดการใหม่เน้นผลลัพธ์ในรูปแบบของ "ค่าเงิน" เพื่อจะได้รับผ่านการจัดการ โดยวัตถุประสงค์ การใช้ตลาด และกลไกตลาดชนิด แข่งขัน และทาง เลือก และขึ้นกับทางเจ้าหน้าที่ผ่านการจับคู่ดีกว่าอำนาจ ความรับผิดชอบ และความรับผิดชอบ " (1998, p. 13 X) .
อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่กรณีที่ pint หนึ่งในเวลาที่ ทุกคนในวินัยการตัดสินใจว่า กระบวนทัศน์การบริหารราชการแบบดั้งเดิมได้ถูกทดแทน เพิ่มเติมกรณีกรณีที่ paradigms ค่อย ๆ เปลี่ยนได้ ปฏิเสธความคิดของโรงเรียนหนึ่งเกิดขึ้นจากการเพิ่มขึ้นของการจัดการสาธารณะในกรณีนี้ ทางเลือก จน Kuhn ตัดสินใจปฏิเสธกระบวนทัศน์หนึ่งจะพร้อมตัดสินใจยอมรับอีก และคำพิพากษาที่นำไปสู่การตัดสินใจที่เกี่ยวข้องกับการเปรียบเทียบของ paradigms ทั้ง กับธรรมชาติ และกัน ' (1970, p. 77 เน้นในเดิม) Paradigmatic เปลี่ยนเกี่ยวข้องกับการเปรียบเทียบทฤษฎี ไม่ทำงานอย่างสมบูรณ์แบบ ถ้ามีปัญหากับการปฏิรูปการบริหารสาธารณะ การตอบสนองจะเพิ่มเติมเปลี่ยนแปลงในทิศทางบริหารจัดการสาธารณะจะโต้เถียงให้ได้มีใหม่กระบวนทัศน์
เกิดวิธีใหม่
โดยจุดเริ่มต้นของปี 1990 รูปแบบใหม่ของการจัดการภาครัฐได้เกิดในประเทศสูงสุดและหลายคนพัฒนาคน เริ่มต้น รูปแบบใหม่มีชื่อหลาย รวมทั้ง: 'managerialism' (Pollittt, 1993); 'จัดการสาธารณะใหม่' (ฮูด 1991); 'ตลาดที่ใช้บริหารราชการ' (ระบบ Lan และ Rosenbloom, 1992); 'กระบวนทัศน์หลังราชการ' (Barzelay1992) หรือ 'entreproneurial รัฐบาล' (ออสบอร์นและ Gaebler, 1992) แม้ มีชื่อแตกต่างกัน พวกเขาทั้งหมดเป็นอธิบายปรากฏการณ์เดียวกัน วรรณคดีมีมาก หรือน้อยจับคู่ o

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุคของการเปลี่ยนแปลง

มีการเปลี่ยนแปลงในการจัดการของภาครัฐของประเทศที่ทันสมัย รูปแบบดั้งเดิมของรัฐประศาสนศาสตร์ที่ predominated มากที่สุดของศตวรรษที่ยี่สิบ , มีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่ช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 เพื่อความยืดหยุ่นของรูปแบบการตลาดที่ใช้ในการจัดการสาธารณะ นี้ไม่ได้เป็นเพียงเรื่องของการปฏิรูปหรือเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในรูปแบบการจัดการแต่การเปลี่ยนแปลงในบทบาทของรัฐในสังคม ความสัมพันธ์ระหว่างประชาชน รัฐบาล และ การบริหารแบบดั้งเดิมได้ถูกลดความน่าเชื่อถือในทางทฤษฎีและการยอมรับรูปแบบใหม่ของการจัดการสาธารณะ หมายถึง การเกิดขึ้นของกระบวนทัศน์ใหม่ในภาคสาธารณะ
กระบวนทัศน์ใหม่นี้ poses ความท้าทายโดยตรงหลายที่ได้รับก่อนหน้านี้ถือเป็นหลักการพื้นฐานของการบริหารงานแบบดั้งเดิม ครั้งแรกของเหล่านี้คือของระบบราชการ ที่รัฐบาลควรจัดระเบียบตัวเองไปตามลําดับชั้นหลักการของระบบราชการ enunciated ชัดเจนที่สุดในการวิเคราะห์แบบคลาสสิก ของระบบราชการ โดย เยอรมัน นักสังคมวิทยา แม็กซ์ เวเบอร์ ( gerth อ 1970x ) แม้ว่าที่รับรองโดยธุรกิจและสถาบันอื่น ๆ ศีลเหล่านี้ถูกหามออกไปไกลมากขึ้นอย่างหนักและนานในภาคสาธารณะ ประการที่สองมีหนึ่งที่ดีที่สุดวิธีการทำงานและขั้นตอนที่กำหนดไว้ในคู่มือที่ครอบคลุมสำหรับผู้บริหารตาม ยึดมั่นในหลักการจัดการทางวิทยาศาสตร์ที่เข้มงวดเหล่านี้ ( Taylor , 1911 ) จะช่วยให้วิธีเดียวที่ดีที่สุดของการดำเนินงานขององค์กร หลักการที่สามคือการเกี่ยวข้องกับระบบราชการ เมื่อรัฐบาลเองในพื้นที่นโยบายนอกจากนี้ยังเป็นผู้ให้บริการโดยตรงของสินค้าและบริการผ่านระบบราชการ และมีความเชื่อทั่วไปของผู้บริหารในด้านการเมืองและการบริหารแยกออกจากกัน นั่นคือ ที่เรื่องการเมืองและการบริหารจะแยกออกจากกัน การบริหารจะเป็นเครื่องมือเพียงทำตามคำแนะนำในขณะที่เรื่องของนโยบายหรือกลยุทธ์คือ รักษาของผู้นำทางการเมือง ( Wilson , 1941 ) เรื่อง แรงจูงใจของข้าราชการแต่ละคนเป็นสำคัญของความสนใจของประชาชน ในการบริการเพื่อสาธารณะให้เสียสละ sixthly , รัฐประศาสนศาสตร์ ถือว่าเป็นกิจกรรมพิเศษของกษัตริย์ และที่ต้องการ มืออาชีพ คือ กลางไม่ระบุชื่อในชีวิต มีความสามารถในการใช้หลักทางการเมืองใด ๆเท่า ๆ กัน seventhly งานที่เกี่ยวข้องกับการบริการสาธารณะนั้นปกครองในพจนานุกรมเลย คือว่า ทำตามคำแนะนำที่ให้โดยผู้อื่น โดยไม่มีความรับผิดชอบส่วนบุคคลสำหรับผล .
7 ที่หลากหลายได้รับการท้าทาย ครั้งแรกระบบราชการที่มีประสิทธิภาพจริง แต่ไม่ได้ทำงานได้ดีในทุกสถานการณ์ และมีผลเชิงลบบางอย่าง . ประการที่สองพยายามที่จะหาวิธีที่ดีที่สุดหนึ่งจะเปรียวและสามารถนำไปสู่ความแข็งแกร่งในการดำเนินงาน ระบบการจัดการที่ยืดหยุ่นบุกเบิกโดยภาคเอกชนมีการประกาศใช้โดยรัฐบาล และจัดส่งโดยระบบราชการไม่ได้เป็นวิธีเดียวที่จะให้บริการสินค้าสาธารณะและบริการรัฐบาลสามารถใช้ทางอ้อมผ่านเงินอุดหนุนระเบียบหรือสัญญาแทนมักจะเป็นผู้ให้บริการโดยตรง ประการที่สี่ เรื่องการเมืองและการบริหารจัดการได้ในความเป็นจริงถูกพันมาเป็นเวลานาน แต่ความหมายของโครงสร้างการจัดการเท่านั้น ขณะนี้กำลังทำงานผ่านความต้องการของประชาชนได้ดีกว่ากลไกความรับผิดชอบซึ่งเมื่อระบบราชการดำเนินการแยกต่างหากจากสังคม เรื่อง ในขณะที่อาจจะมีข้าราชการ กระตุ้นความสนใจของประชาชน ตอนนี้เหมือนเถียงไม่ได้ว่าพวกเขาเป็นผู้เล่นทางการเมืองในสิทธิของตนเอง พวกเขาอาจจะคิดว่าทำงานเพื่อความก้าวหน้าของตนเองและของหน่วยงานของตนแทนที่จะเป็นบริสุทธิ์และเสียสละ sixthly กรณีที่ผิดปกติ ภาวะการจ้างงานในการบริการสาธารณะที่ตอนนี้ลดลงมาก โดยเฉพาะให้มีการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในภาคเอกชน ที่งานสำหรับชีวิตที่หาได้ยาก ในที่สุด งานที่เกี่ยวข้องในภาครัฐ ขณะนี้ถือว่าบริหารมากขึ้น นั่นคือต้องการใครสักคนที่จะรับผิดชอบสำหรับความสำเร็จของผล แทนที่จะถูกถือเป็นการบริหารและกับข้าราชการ เพียงทำตามคำแนะนำ ปัญหาทางเศรษฐกิจในช่วงปี 1980
หมายถึงรัฐบาล reassessed การปกครองของพวกเขาและเรียกร้องให้มีการเปลี่ยนแปลง เป็น caiden ทะเลาะกัน ' ทั้งหมดตำหนิมือตายของระบบราชการโดยเฉพาะประสิทธิภาพที่ดีของประชาชนและการปกครองของ annoyances ทุกวันน่าเบื่อจำกัด เจ้าหน้าที่ไม่เป็นเทปสีแดง cumbrous บริการไม่ดี และคอร์รัปชั่น ' ( 1991 p.74 ) การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในวัฒนธรรมขององค์การจะเกิดขึ้น แต่ไม่ได้โดยไม่มีต้นทุน วิธีการใหม่ มีปัญหา ไม่น้อยพวกเขาหยุดชะงักมาตรฐานวิธีการปฏิบัติและขวัญที่น่าสงสารมีดูเหมือนจะเป็นทางยาวไปก่อนที่ผลจะออกมาจัดการใหม่ตาม แม้ว่าไม่มีกลับไปรูปแบบดั้งเดิมของการบริหารรัฐกิจ .
จุดเหล่านี้จะกล่าวถึงที่ยาวมากขึ้นในภายหลัง แต่ประเด็นหลักคือมีการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดในอาชีพที่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยๆ หนึ่งร้อยปีมันโต้แย้งว่าเป็นเจ็ดหลากหลายกระบวนทัศน์ของตนเองและรูปแบบดั้งเดิมของ–การบริหารรัฐกิจและกระบวนทัศน์ใหม่ได้เกิดขึ้นเนื่องจากปัญหาของรูปแบบดั้งเดิม
a
กระบวนทัศน์ใหม่มีการอภิปรายบางหรือไม่งาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งงานใหม่ , กระบวนทัศน์ใหม่เพื่อการบริหารจัดการภาครัฐมีผู้ที่อยู่ในความโปรดปรานของเกี่ยวกับการปฏิรูปตามกระบวนทัศน์ใหม่ ( osbcme และ gaebler , 1992 ; เบห์น , 1998 , 2001 ; borins , 1999 ; มาไทเออเซิ่น , 1999 ; โฮล์มส์และแชนด์ , 1995 ; OECD , 1998 ) ยังมีคนอื่นที่เถียงกับความคิดของการเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์ในการบริหารจัดการภาครัฐ ( เครื่องดูดควัน , 1995 , 1996 ; ลินน์ , 1997 , 1998 , 2001 , 2001a ; พัลลิต , 2533 , 2536 ; Gruening , 2001 ; พัลลิต และ bouckaert , 2000 )มันเป็นที่ถกเถียงกันมาว่าให้ใช้ความหมายธรรมดาของล่าสุดการใช้งานที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของ คูน ( 1970 ) คำว่า ' กระบวนทัศน์ ' เหมาะสมทั้งรูปแบบดั้งเดิมของการบริหารและการจัดการภาครัฐการปฏิรูปมักเชื่อมโยงกันเป็นสาธารณะใหม่การจัดการ .
บางคนโต้แย้งว่า กระบวนทัศน์ คือ อุปสรรค์ใหญ่ข้ามมีข้อตกลงในหมู่ทั้งหมดของผู้ปฏิบัติงานและวินัยมากกว่าวิธีถาวรน้อยมองโลก ( Lynn , 1997 ; Gruening , 2001 ) นี้เป็นการตีความผิดของคูห์น ( 1970 ) แทนของกระบวนทัศน์ที่ตกลงกันโดยทั่วไปกรอบของผู้ปฏิบัติงานทั้งหมดในเขตข้อมูล แต่มันก็ทำให้ความคิด มันไม่ต้องใช้ข้อตกลงระหว่างผู้ปฏิบัติงาน ;มักจะมีการแข่งขันกระบวนทัศน์ในสาขาเดียวกัน
กระบวนทัศน์พื้นฐานสำหรับการบริหารจัดการภาครัฐเป็นผู้ปฏิบัติตาม จากที่ตั้งของ ( 1989 ) โต้แย้งว่ามีอยู่สองรูปแบบขององค์กร : ตรงข้ามตลาดราชการและ ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างสองรูปแบบขององค์กร คือ ระหว่างการเลือกและการบังคับ ;อนุญาตให้ตลาดเพื่อหาผลหรือมีการตกลงกำหนดโดยลำดับขั้นราชการ . ในระดับพื้นฐานที่สุด ตลาดข้าราชการ และแตกต่างกันมาก พวกเขาจะขึ้นอยู่กับวิธีที่แตกต่างกันมากในการมองโลก ในระยะสั้น , แบบดั้งเดิมของการจัดการตามระบบราชการ การบริหารสาธารณะ อยู่ในตลาด เพื่อเบห์น
,รูปแบบดั้งเดิมของการบริหารมีคุณสมบัติเป็น กระบวนทัศน์ และกระบวนทัศน์ ดังที่เขายังคง ' แน่นอน ผู้ที่สนับสนุนการบริหารแบบดั้งเดิมจะยืนยันว่าพวกเขามี " วินัย " พร้อมด้วย " ทฤษฎีกฎหมายและทั่วไป " ที่เน้นการวิจัยของพวกเขา ' ( เบห์น , 2544 , หน้า 231 ) กระบวนทัศน์ไม่ได้หมายความว่าหนึ่งชุดของมุมมองที่ทุกคนต้องเห็นด้วยในความคิดเห็นที่ค่อนข้างอยู่ในเวลาและจะถูกเปิดเผยในวินัยปฏิบัติ รูปแบบดั้งเดิมของการบริหาร ที่ได้มาจาก เวเบอร์ วิลสัน และ เทย์เลอร์ ทำแบบนี้ในแง่ของมีถูกในเวลาที่กำหนด เป็นคลังความรู้ หนังสือตำรา และวิธีการเข้าสู่การค้า ในความรู้สึก paradigmatic มันมาจากทฤษฎีระบบราชการ .
การจัดการสาธารณะใหม่มีแตกต่างกันมากต้นแบบฐานทฤษฎีของเศรษฐศาสตร์และการจัดการส่วนบุคคล เป็นกระดาษที่ระบุของกระบวนทัศน์ใหม่นี้เน้นการจัดการ , ผลลัพธ์ในแง่ของ " คุ้มค่า " จะประสบความสำเร็จผ่านการจัดการตามวัตถุประสงค์ การใช้กลไกตลาด และตลาดประเภทการแข่งขันและทางเลือกระบบการทำงานของพนักงานและผ่านการจับคู่ที่ดีของอำนาจหน้าที่ ความรับผิดชอบ และความรับผิดชอบ ' ( 2541 , หน้าสร้าง ) .
แต่ ไม่ใช่กรณีที่หนึ่งไพน์ของทุกคนเวลาในวินัยตัดสินใจว่ากระบวนทัศน์การบริหารแบบดั้งเดิมได้ถูกแทนที่ ; มันเป็นกรณีคดีที่กระบวนทัศน์เปลี่ยนค่อยๆความเสื่อมโทรมของโรงเรียนหนึ่งของความคิดที่เกิดขึ้นเป็นผลจากการสูงขึ้นของ ทางเลือก ในกรณีนี้สาธารณะ การจัดการ เช่น คุนแย้ง การตัดสินใจที่จะปฏิเสธกระบวนทัศน์หนึ่งพร้อมกันการตัดสินใจยอมรับคนอื่นเสมอ และการพิพากษาที่นำไปสู่การตัดสินใจว่าเกี่ยวข้องกับการเปรียบเทียบของทั้งสองกระบวนทัศน์กับธรรมชาติและกับคนอื่น ' ( 1970 , p . 77 , เน้นในต้นฉบับ )paradigmatic เปลี่ยนแปลงเกี่ยวข้องกับทฤษฎีการเปรียบเทียบที่ไม่ทำงานอย่างสมบูรณ์ หากมีปัญหากับการจัดการสาธารณะ ปฏิรูป การตอบสนองจะเปลี่ยนแปลงต่อไปในทิศทางการบริหารงานเป็นแย้งเป็น กระบวนทัศน์ใหม่ การเกิดขึ้นของ

วิธีการใหม่ โดยจุดเริ่มต้นของช่วงต้น 1990รูปแบบใหม่ของการบริหารจัดการภาครัฐ ได้เกิดในประเทศที่ทันสมัยที่สุดและที่พัฒนามาก เริ่มต้น รูปแบบใหม่ มีชื่อต่าง ๆ รวมถึง : ' การจัดการ ' ( pollittt , 1993 ) ; การจัดการสาธารณะใหม่ ' ( เครื่องดูดควัน , 1991 ) ' ' ( การบริหารการตลาดที่ใช้ระบบ LAN และ โรเซนบลูม , 1992 ) ; ' ' ( barzelay กระบวนทัศน์ระบบราชการ , โพสต์1992 ) หรือ ' ' ( ออสบอร์น และรัฐบาล entreproneurial gaebler , 1992 ) แม้จะต่างกันชื่อพวกเขาทั้งหมดเป็นหลักอธิบายปรากฏการณ์เดียวกัน วรรณกรรมมีมากขึ้นหรือน้อยลงแล้ว โอ