Even master martial artist wouldn’t

Even master martial artist wouldn’t be able to distinguish her from the face of the cliff.

At that very moment, a maiden seemed to fly over from afar. Her clothes was white like snow, with a simple and neat appearance, a light blue-colored diaphanous outer layer covering her clothing. Her body gave off an exceedingly refined manner.

Su Luo recognized her. She was not a stranger but one of the maids standing by the Jade Lake’s fairy’s side.

Su Luo had an excellent memory. As long as she saw them before, even after a few years, she would be able to recognize them at once. This was especially true for someone she meet only half a day ago.

“Su Luo, I know you are over there, come out, no need to hide.” This person was called Cui Yu, her call was cold and devoid of any mercy. In the darkness of the night, it conjured up quite a horrifying feeling.

Su Luo sneered in her mind: if she really knew where Su Luo was then why was she still looking around in all directions?

How could this be considered knowing where she was?

Was she underestimating her as a good-for-nothing greenhorn who knows nothing?

However, Su Luo thought this was odd. Why had this maid come looking for her? And also why was she carrying a strong killing intent on her body?

Was it because….

Su Luo thought of a possibility.

That kind of person, clear as ice and clean as jade (2), a woman seemingly not profaned by the worldly dust. Would she actually order her underlings to kill her? Although it was unreasonable, it was also not impossible.

Ke Nan (3) said it best, if you rule out everything that was impossible, then the remaining reason must be the truth, no matter how crazy it sounded.

It seem that the Jade Lake’s fairy….was also human!

She originally thought that she was so temperate, so lofty and unsoiled, so exceedingly refined, and so above the common people. But as it turned out she was also a woman that would go frantically crazy over a man.

Su Luo’s heart smiled coldly.

She must capture this girl and confirm her own guess, so she can determine who her her real enemy was.

She, Su Luo was never a person to sit and wait for death, if others want to kill her then they must pay with their lives!

Su Luo motionlessly hid somewhere below the cliff.

Waiting for Cui Yu to get closer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศิลปินศิลปะหลักแม้จะไม่สามารถแยกเธอออกจากใบหน้าของหน้าผาในขณะที่มาก หญิงสาวดูเหมือนจะ บินผ่านจากระยะไกล เสื้อผ้าของเธอก็ขาวเหมือนหิมะ มีความง่าย และเรียบร้อย เป็นแสงสีน้ำเงิน diaphanous ชั้นนอกครอบคลุมเสื้อผ้าของเธอ ร่างกายของเธอให้ออกลักษณะสวยงามเหลือเกินSu ลูรู้จักเธอ เธอไม่ใช่คนแปลกหน้าแต่แม่บ้านยืนอยู่เคียงข้างนางฟ้าของทะเลสาบหยกอย่างใดอย่างหนึ่งไว้Su ลูมีหน่วยความจำดี ตราบใดที่เธอเห็นเขาก่อน หลังจากไม่กี่ปี เธอจะสามารถจดจำได้ในครั้งเดียว นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนที่เธอพบเพียงครึ่งวันแล้ว"ลู Su ฉันรู้ว่าคุณมีกว่า ออกมา ไม่จำเป็นต้องซ่อนไว้" บุคคลนี้เรียกว่า Cui Yu เรียกเธอเป็นเย็น และ ไร้ความเมตตาใด ๆ ในความมืดของกลางคืน มันวิงวอนขึ้นรู้สึกค่อนข้างน่ากลัวSu ลูยิ้มเยาะในใจเธอ: ถ้าเธอรู้ว่าการที่ลู Su ได้แล้วทำไมเธอยังดูทั่วทุกทิศทางวิธีอาจเป็นรู้ที่เธอเธอมีเราเธอเป็นไก่อ่อนขี้กะโล้โท้ที่รู้อะไรอย่างไรก็ตาม Su ลูคิดว่า นี้เป็นคี่ ทำไมมีแม่บ้านนี้มาให้เธอ และยัง ทำไมเธอพกฆ่าที่แข็งแกร่งตั้งใจร่างกายของเธอเป็นเพราะ...Su ลูคิดว่า ความเป็นไปได้ของบุคคล ล้าง เป็นน้ำแข็ง และสะอาด เป็นหยก (2), เป็นผู้หญิงที่ดูเหมือนไม่ profaned โดยฝุ่นทางโลก เธอจริงสั่ง underlings ของเธอจะฆ่าเธอ แม้ว่ามันไม่มีเหตุผล ยังไม่เสร็จไม่Ke น่าน (3) กล่าวว่า ดีที่สุด ถ้าคุณทุกอย่างที่เป็นไปไม่ได้ แล้วเหตุผลที่เหลือต้องเป็นความจริง ไม่บ้าไรมันฟังเหมือนที่นางฟ้าของทะเลสาบหยก...เป็นมนุษย์ครั้งแรกเธอคิดว่า เธอหนาวดังนั้น ดังนั้นสูงส่ง และ unsoiled เพื่อ กลั่นเหลือเกิน และให้เหนือคนทั่วไป แต่จะเปิดออก เธอก็ผู้หญิงที่บ้าเมามันเหนือมนุษย์หัวใจ Su ลูยิ้มจ้างงานเธอต้องจับผู้หญิงคนนี้ และยืนยันการคาดเดาของตนเอง เพื่อเธอสามารถกำหนดได้ที่เธอเธอ ถูกจริงเธอ Su ลูเคยคนนั่ง และรอความตาย คนอื่นต้องฆ่าเธอจาก นั้นพวกเขาต้องจ่าย ด้วยชีวิตของพวกเขาSu ลู motionlessly ซ่อนอยู่ใต้หน้าผารอ Cui Yu จะได้ใกล้ชิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ศิลปินต้นแบบการต่อสู้จะไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างของเธอจากใบหน้าของหน้าผา. ในขณะที่มากว่าหญิงสาวที่ดูเหมือนจะบินผ่านจากระยะไกล เสื้อผ้าของเธอเป็นสีขาวเหมือนหิมะที่มีลักษณะที่เรียบง่ายและเรียบร้อยแสงสีฟ้าสีเนื้อชั้นนอกครอบคลุมเสื้อผ้าของเธอ ร่างกายของเธอให้ออกลักษณะกลั่นเหลือเกิน. ซูลูเธอจำได้ เธอไม่ได้เป็นคนแปลกหน้า แต่หนึ่งในสาวที่ยืนอยู่ข้างนางฟ้าของหยกทะเลสาบ. ซู Luo มีหน่วยความจำที่ดีเยี่ยม ตราบใดที่เธอเห็นพวกเขาก่อนแม้หลังจากที่ไม่กี่ปีที่เธอจะสามารถรับรู้ได้ในครั้งเดียว นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนที่เธอตอบสนองเพียงครึ่งวันที่ผ่านมา. "ซู Luo ฉันรู้ว่าคุณอยู่ที่นั่นออกมาไม่จำเป็นต้องซ่อน." คนนี้ถูกเรียกว่า Cui Yu โทรของเธอเป็นที่หนาวเย็นและไร้ความเมตตาใด ๆ . ในความมืดของคืนก็เสกขึ้นค่อนข้างเป็นความรู้สึกที่น่ากลัว. ซู Luo ยิ้มเยาะในใจของเธอ: ถ้าเธอรู้ว่าจริงๆที่ซู Luo ถูกแล้วทำไมเธอยังคงมองไปรอบ ๆ ในทุกทิศทางวิธีนี้อาจได้รับการพิจารณารู้ว่าเธออยู่ที่ไหน ? ถูกเธอประเมินของเธอในฐานะที่ดีสำหรับอะไรที่อ่อนหัดที่รู้อะไรไม่ได้เลยอย่างไรก็ตามซู Luo คิดว่านี้คือแปลก ทำไมแม่บ้านนี้มาหาเธอ? และยังทำไมเธอแบกเจตนาฆ่าที่แข็งแกร่งในร่างกายของเธอ? มันเป็นเพราะ ... . ซู Luo คิดว่าเป็นไปได้. ชนิดของคนที่ชัดเจนเป็นน้ำแข็งและสะอาดหยก (2) ผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะไม่ได้ลบหลู่โดยทางโลก ฝุ่น. เธอจะจริงสั่งลูกน้องของเธอที่จะฆ่าเธอ? แม้ว่ามันจะเป็นไม่มีเหตุผลมันก็เป็นไปไม่ได้. Ke น่าน (3) กล่าวว่าดีที่สุดถ้าคุณออกกฎทุกอย่างที่เป็นไปไม่ได้แล้วเหตุผลที่เหลือจะต้องความจริงไม่ว่าบ้ามันฟัง. มันจะดูเหมือนว่าหยก นางฟ้าทะเลสาบ ... .was ยังมนุษย์! เธอคิดเดิมว่าเธอพอสมควรดังนั้นสูงส่งและไม่มีรอยเปื้อนดังนั้นการกลั่นเหลือเกินและเพื่อให้เหนือคนทั่วไป แต่มันเปิดออกเธอก็ยังเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่จะไปบ้าเมามันกว่าผู้ชายคนหนึ่ง. หัวใจซู Luo ของยิ้มอย่างเย็นชา. เธอต้องจับผู้หญิงคนนี้และยืนยันการคาดเดาของเธอเองเพื่อให้เธอสามารถตรวจสอบที่เธอศัตรูที่แท้จริงของเธอเป็น. เธอซู Luo ไม่เคยเป็นคนที่จะนั่งรอความตายถ้าคนอื่นต้องการที่จะฆ่าเธอแล้วพวกเขาก็จะต้องจ่ายเงินกับชีวิตของพวกเขา! ซู Luo แอ้งแม้งซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งด้านล่างหน้าผา. รอ Cui Yu จะได้ใกล้ชิด