ตอนที่ ๒ เหตุการณ์ทางเมืองมอญ[แก้ไข

ตอนที่ ๒ เหตุการณ์ทางเมืองมอญ[แก้ไข]
ร่าย ๕/๖ ฝ่ายพระนครรามัญ ขัณฑ์เขตด้าวอัสดง หงสาวดีบุเรศ รั่วรู้เหตุบมิหึง แห่งเอิกอึงกิดาการ ฝ่ายพสุธารออกทิศ ว่าอดิศวรกษัตรา มหาธรรมราชนรินทร์ เจ้าปถพินทร์ผ่านทวีป ดับชนมชีพพิราลัย เอารสไทนฤเบศ นเรศวรเสวยศวรรยา แจ้งกิจจาตระหนัก จึ่งพระปิ่นปักธาษตรี บุรีรัตนหงสา ธก็บัญชาพิภาษ ด้วยมวลมาตยากร ว่านครรามินทร์ ผลัดแผ่นดินเปลี่ยนราช เยียววิวาทชิงฉัตร เพื่อกษัตริย์สองสู้ บร้างรู้เหตุผล ควรยาตรพลไปเยือน เตือนประยุทธ์เอาเปรียบ แม้นไป่เรียบเป็นที โจมจู่ยี่ย่ำภพ เสนีนบนึกชอบ ระบอบเบื้องบรรหาร ธก็เอื้อนสารเสาวพจน์ แต่เอารสยศเยศ องค์อิศเรศอุปราช ให้ยกยาตราทัพ กับนครเชียงใหม่ เป็นพยุหใหญ่ห้าแสน ไปเหยียบแดนปราจิน บุตรท่านยินถ้อถ้อย ข้อยผู้ข้าบาทบงสุ์ โหรควรคงทำนาย ทายพระเคราะห์ถึงฆาต ฟังสารราชเอารส ธก็ผะชดบัญชา เจ้าอยุธยามีบุตร ล้วนยงยุทธ์เชี่ยวชาญ หาญหักศึกบมิย่อ ต่อสู้ศึกบมิหยอน ไปพักวอนว่าใช้ ให้ธหวงธห้าม แม้นเจ้าคร้ามเคราะห์กาจ จงอย่ายาตรยุทธนา เอาพัสตราสตรี สวมอินทรีย์สร่างเคราะห์ ธตรัสเยาะเยี่ยงขลาด องค์อุปราชยินสาร แสนอัประมาณมาตย์มวล นวลพระพักตร์ผ่องเผือด เลือดสลดหมดคล้ำ ช้ำกมลหมองมัว กลัวพระอาชญายอบ นอบประณตบทมูล ทูลลาไท้ลีลาศ ธก็ประกาศเกณฑ์พล บอกยุบลบ่มิหึง ถึงเชียงใหม่ตระบัด เร่งแจงจัดจตุรงค์ ลงมาสู่หงสา แล้วธให้หาเมืองออก บอกทุกแดนทุกด้าว บอกทุกท้าวทุกเทศ ทั่วทุกเขตทุกขอบ รอบสีมามณฑล ทราบนุสนธิ์ทุกแห่ง ต่างตกแต่งแสะสาร แสนยาหาญมหิมา คลาบรรลุเวียงราช แลสระพราศสระพรั่ง คั่งคับนับเหลือตรา ต่างภาษาต่างเพศ พิเศษสรรพแต่งตน ข้าศึกยลแสยงฤทธิ์ บพิตรธเทียบทัพหลวง โดยกระทรวงพยุบาตร จักยาตราตรู่เช้า เสด็จเข้านิเวศไท้ เกรียมอุระราชไหม้ หม่นเศร้าศรีสลาย อยู่นา


๖/๗ โคลง๒ ๏ พระผาดผายสู่ห้อง หาอนุชนวลน้อง
หนุ่มหน้าพระสนม

๗/๘ ๏ ปวงประนมนบเกล้า งามเสงี่ยมเฟื้ยมเฝ้า
อยู่ถ้าทูลสนอง

๘/๙ ๏ กรตระกองกอดแก้ว เรียมจักร้างรสแคล้ว
คลาดเคล้าคลาสมร

๙/๑๐ ๏ จำใจจรจากสร้อย อยู่แม่อย่าละห้อย
ห่อนช้าคืนสม แม่แล ฯลฯ

ร่าย ๑๐/๒๓ เสร็จเสาวนีย์สั่งสนม เนืองบังคมคำราช พระบาททันนิทรา จวนเวลาล่วงสาง พื้นนภางค์เผือดดาว แสงเงินขาวขอบฟ้า แสงทองจ้าจับเมฆ รังสีเฉกฉายฉัน ไก่แก้วขันเจื้อยแจ้ว ดุเหว่าแหว้วเสียงใส จึ่งบรมไทธิราช ยุรยาตรยังที่สรง ชำระองค์บนาน ทรงสุคนธ์ธารกลิ่นตรลบ หอมอวลอบอายขจร ทรงบวรวิภูษิต สนับเพลาพิศพรายพร้อย ชายไหวย้อยยะยาบ ชายแครงทาบเครือวัลย์ รัตพัสตร์พรรณยรรยง ฉลองพระองค์เพริศแพร้ว มกรแก้วเกยูร ตาบไพฑูรย์เรืองจรัส สะอิ้งรัตนประพาฬ สอดสังวาลเฉวียงองค์ มกุฎทรงเทริดเกศ อย่างอิศเรศรามัญ สรรเป็นรูปอุรเคนทร์ เพญพะพานแผ่เศรียร แสงวิเชียรช่อช่วง ธำมรงค์ร่วงรุ้งพราย รายนพรัตน์ชัชวาล เครื่องอลงการโอ่อ่า งามสง่าขัตติเยศ พระแสดงเดชผังผาย กุมแสงกรายกรนาด ยุรยาตรอย่างไกรสร จากศีขรคูหา ลีลายังวังราช ไหว้บัวบาทบิตุรงค์ ขอลาองค์ท่านไท้ ไปเผด็จดัสกรให้ เหือดเสี้ยนศึกสยาม สิ้นนา




๑๑/๒๔ โคลง๒ ๏ พระฟังความลูกท้าว ลาเสด็จศึกด้าว
ดั่งเบื้องบรรหาร

๑๒/๒๕ โคลง๓ ๏ ภูบาลอื้นอำนวย อวยพระพรเลิศล้น
จงอยุธย์อย่าพ้น แห่งเงื้อมมือเทอญ พ่อนา

๑๓/๒๖ โคลง๔ ๏ จงเจริญชเยศด้วย เดชะ
ชาวอยุธย์อย่าพะ พ่อได้
จงแพ้พินาศพระ วิริยภาพ พ่อนา
ชนะแด่สองท่านไท้ ธิราชเจ้าจอมสยาม

๑๔/๒๗ ๏ สงครามความเศิกซึ้ง แสนกล
จงพ่ออย่ายินยล แต่ตื้น
อย่าลองคะนองตน ตามชอบ ทำนา
การศึกลึกเล่ห์พื้น ล่อเลี้ยวหลอกหลอน

๑๕/๒๘ ๏ จงแจ้งแห่งเหตุเบื้อง โบราณ
เป็นประโยชน์ยุทธการ กล่าวไว้
เอาใจทหารหาญ เริงรื่น อยู่นา
อย่าระคนปนใกล้ เกลือกกลั้วขลาดเขลา

๑๖/๒๘ ๏ หนึ่งรู้พยุหเศิกไสร้ สบสถาน
เจนจิตวิทยาการ กาจแกล้ว
รู้เชิงพิชัยชาญ ชุมค่าย ควรนา
อาจจักรอนรณแผ้ว แผกแพ้พังหนี

๑๗/๓๐ ๏ หนึ่งรู้บำเหน็จให้ ขุนพล
อันสมรรถมือผจญ จืดเสี้ยน
อย่าหย่อนวิริยะยล อย่างเกียจ
แปดประการกลเที้ยร ถ่องแท้ทางแถลง

๑๘/๓๑ ๏ จงจำคำพ่อไซร้ สั่งสอน
จงประสิทธิ์สมพร พ่อให้
จงเรืองพระฤทธิ์รอน อริราช
จงพ่อลุลาภได้ เผด็จด้าวแดนสยาม

ร่าย ๑๙/๓๒ เสด็จสั่งความโอวาท ไท้ธประสาทพระพร แต่ภูธรเอารส ธก็ประณตรับคำ อำลาท้าวลีลาศ ยุรยาตรยังเกยชัย เสนาในเตรียมทัพ สรรพพลห้าสิบหมื่น ขุนคชหื่นหาญแกล้ว ขับช้างแก้วพัทธกอ รอรับราชริมเกย ควาญเคยคัดท้ายเทียบ เสด็จย่างเหยียบหลังสาร ทรงคชาธารยรรยง อลงกตแก้วแกมกาญจน์ เครื่องพุดตานตกแต่ง แข่งสีทองทอเนตร ปักเศวตฉัตรฉานฉาย คลายคชบาทยาตรา คลี่พยุหคลาดแคล้ว คล้ายนายทแกล้ว ย่างเยื้องธงทอง แลนา ฯลฯ


๒๐/๔๑ โคลง๒ ๏ ถับถึงทวารกรุงแก้ว เดียรดาษพลคลาดแคล้ว
คล่ำคล้ายคลาขบวน

๒๑/๔๒ โคลง๓ ๏ ด่วนเดินโดยโขลนทวาร พวกพลหาญแห่หน้า
ล้วนทแกล้วทกล้า กลาดกลุ้มเกลื่อนสถล มารคนา ฯลฯ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนที่ ๒ เหตุการณ์ทางเมืองมอญ[สิทธิการได้]ร่าย ๕/๖ ฝ่ายพระนครรามัญ ขัณฑ์เขตด้าวอัสดง หงสาวดีบุเรศ รั่วรู้เหตุบมิหึง แห่งเอิกอึงกิดาการ ฝ่ายพสุธารออกทิศ ว่าอดิศวรกษัตรา มหาธรรมราชนรินทร์ เจ้าปถพินทร์ผ่านทวีป ดับชนมชีพพิราลัย เอารสไทนฤเบศ นเรศวรเสวยศวรรยา แจ้งกิจจาตระหนัก จึ่งพระปิ่นปักธาษตรี บุรีรัตนหงสา ธก็บัญชาพิภาษ ด้วยมวลมาตยากร ว่านครรามินทร์ ผลัดแผ่นดินเปลี่ยนราช เยียววิวาทชิงฉัตร เพื่อกษัตริย์สองสู้ บร้างรู้เหตุผล ควรยาตรพลไปเยือน เตือนประยุทธ์เอาเปรียบ แม้นไป่เรียบเป็นที โจมจู่ยี่ย่ำภพ เสนีนบนึกชอบ ระบอบเบื้องบรรหาร ธก็เอื้อนสารเสาวพจน์ แต่เอารสยศเยศ องค์อิศเรศอุปราช ให้ยกยาตราทัพ กับนครเชียงใหม่ เป็นพยุหใหญ่ห้าแสน ไปเหยียบแดนปราจิน บุตรท่านยินถ้อถ้อย ข้อยผู้ข้าบาทบงสุ์ โหรควรคงทำนาย ทายพระเคราะห์ถึงฆาต ฟังสารราชเอารส ธก็ผะชดบัญชา เจ้าอยุธยามีบุตร ล้วนยงยุทธ์เชี่ยวชาญ หาญหักศึกบมิย่อ ต่อสู้ศึกบมิหยอน ไปพักวอนว่าใช้ ให้ธหวงธห้าม แม้นเจ้าคร้ามเคราะห์กาจ จงอย่ายาตรยุทธนา เอาพัสตราสตรี สวมอินทรีย์สร่างเคราะห์ ธตรัสเยาะเยี่ยงขลาด องค์อุปราชยินสาร แสนอัประมาณมาตย์มวล นวลพระพักตร์ผ่องเผือด เลือดสลดหมดคล้ำ ช้ำกมลหมองมัว กลัวพระอาชญายอบ นอบประณตบทมูล ทูลลาไท้ลีลาศ ธก็ประกาศเกณฑ์พล บอกยุบลบ่มิหึง ถึงเชียงใหม่ตระบัด เร่งแจงจัดจตุรงค์ ลงมาสู่หงสา แล้วธให้หาเมืองออก บอกทุกแดนทุกด้าว บอกทุกท้าวทุกเทศ ทั่วทุกเขตทุกขอบ รอบสีมามณฑล ทราบนุสนธิ์ทุกแห่ง ต่างตกแต่งแสะสาร แสนยาหาญมหิมา คลาบรรลุเวียงราช แลสระพราศสระพรั่ง คั่งคับนับเหลือตรา ต่างภาษาต่างเพศ พิเศษสรรพแต่งตน ข้าศึกยลแสยงฤทธิ์ บพิตรธเทียบทัพหลวง โดยกระทรวงพยุบาตร จักยาตราตรู่เช้า เสด็จเข้านิเวศไท้ เกรียมอุระราชไหม้ หม่นเศร้าศรีสลาย อยู่นา โคลง๒๖/๗๏พระผาดผายสู่ห้องหาอนุชนวลน้องหนุ่มหน้าพระสนม ๏๗/๘ปวงประนมนบเกล้างามเสงี่ยมเฟื้ยมเฝ้าอยู่ถ้าทูลสนอง ๘/๙๏กรตระกองกอดแก้วเรียมจักร้างรสแคล้วคลาดเคล้าคลาสมร อยู่แม่อย่าละห้อยจำใจจรจากสร้อย๏๙/๑๐ห่อนช้าคืนสมแม่แลฯลฯ ร่าย ๑๐/๒๓ เสร็จเสาวนีย์สั่งสนม เนืองบังคมคำราช พระบาททันนิทรา จวนเวลาล่วงสาง พื้นนภางค์เผือดดาว แสงเงินขาวขอบฟ้า แสงทองจ้าจับเมฆ รังสีเฉกฉายฉัน ไก่แก้วขันเจื้อยแจ้ว ดุเหว่าแหว้วเสียงใส จึ่งบรมไทธิราช ยุรยาตรยังที่สรง ชำระองค์บนาน ทรงสุคนธ์ธารกลิ่นตรลบ หอมอวลอบอายขจร ทรงบวรวิภูษิต สนับเพลาพิศพรายพร้อย ชายไหวย้อยยะยาบ ชายแครงทาบเครือวัลย์ รัตพัสตร์พรรณยรรยง ฉลองพระองค์เพริศแพร้ว มกรแก้วเกยูร ตาบไพฑูรย์เรืองจรัส สะอิ้งรัตนประพาฬ สอดสังวาลเฉวียงองค์ มกุฎทรงเทริดเกศ อย่างอิศเรศรามัญ สรรเป็นรูปอุรเคนทร์ เพญพะพานแผ่เศรียร แสงวิเชียรช่อช่วง ธำมรงค์ร่วงรุ้งพราย รายนพรัตน์ชัชวาล เครื่องอลงการโอ่อ่า งามสง่าขัตติเยศ พระแสดงเดชผังผาย กุมแสงกรายกรนาด ยุรยาตรอย่างไกรสร จากศีขรคูหา ลีลายังวังราช ไหว้บัวบาทบิตุรงค์ ขอลาองค์ท่านไท้ ไปเผด็จดัสกรให้ เหือดเสี้ยนศึกสยาม สิ้นนา ๑๑/๒๔โคลง๒๏พระฟังความลูกท้าวลาเสด็จศึกด้าวดั่งเบื้องบรรหาร ๑๒/๒๕โคลง๓๏ภูบาลอื้นอำนวยอวยพระพรเลิศล้นจงอยุธย์อย่าพ้นแห่งเงื้อมมือเทอญพ่อนา ๑๓/๒๖โคลง๔๏จงเจริญชเยศด้วยเดชะชาวอยุธย์อย่าพะพ่อได้จงแพ้พินาศพระวิริยภาพพ่อนาชนะแด่สองท่านไท้ธิราชเจ้าจอมสยาม ๑๔/๒๗๏สงครามความเศิกซึ้งแสนกลจงพ่ออย่ายินยลแต่ตื้นอย่าลองคะนองตนตามชอบทำนาการศึกลึกเล่ห์พื้นล่อเลี้ยวหลอกหลอน ๑๕/๒๘๏จงแจ้งแห่งเหตุเบื้องโบราณเป็นประโยชน์ยุทธการกล่าวไว้เอาใจทหารหาญเริงรื่นอยู่นาอย่าระคนปนใกล้เกลือกกลั้วขลาดเขลา ๑๖/๒๘๏หนึ่งรู้พยุหเศิกไสร้สบสถานเจนจิตวิทยาการกาจแกล้วรู้เชิงพิชัยชาญชุมค่ายควรนาอาจจักรอนรณแผ้วแผกแพ้พังหนี ๑๗/๓๐๏หนึ่งรู้บำเหน็จให้ขุนพลอันสมรรถมือผจญจืดเสี้ยนอย่าหย่อนวิริยะยลอย่างเกียจแปดประการกลเที้ยรถ่องแท้ทางแถลง ๑๘/๓๑๏จงจำคำพ่อไซร้สั่งสอนจงประสิทธิ์สมพรพ่อให้จงเรืองพระฤทธิ์รอนอริราชจงพ่อลุลาภได้เผด็จด้าวแดนสยาม ร่าย๑๙/๓๒เสด็จสั่งความโอวาทไท้ธประสาทพระพรแต่ภูธรเอารสธก็ประณตรับคำอำลาท้าวลีลาศยุรยาตรยังเกยชัยเสนาในเตรียมทัพสรรพพลห้าสิบหมื่นขุนคชหื่นหาญแกล้วขับช้างแก้วพัทธกอรอรับราชริมเกยควาญเคยคัดท้ายเทียบเสด็จย่างเหยียบหลังสารทรงคชาธารยรรยงอลงกตแก้วแกมกาญจน์เครื่องพุดตานตกแต่งแข่งสีทองทอเนตรปักเศวตฉัตรฉานฉายคลายคชบาทยาตราคลี่พยุหคลาดแคล้วคล้ายนายทแกล้วย่างเยื้องธงทองแลนาฯลฯ โคลง๒๒๐/๔๑๏ถับถึงทวารกรุงแก้วเดียรดาษพลคลาดแคล้วคล่ำคล้ายคลาขบวน ๒๑/๔๒โคลง๓๏ด่วนเดินโดยโขลนทวารพวกพลหาญแห่หน้าล้วนทแกล้วทกล้ากลาดกลุ้มเกลื่อนสถลมารคนาฯลฯ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนที่ 2 เหตุการณ์ทางเมืองมอญ [แก้ไข]
ร่าย 5/6 ฝ่ายพระนครรามัญขั ณ ฑ์เขตด้าวอัสดงหงสาวดีบุเรศรั่วรู้เหตุบมิหึงแห่งเอิกอึงกิดาการฝ่ายพสุธารออกทิศว่าอดิศวรกษัตรามหาธรรมราช นรินทร์เจ้าปถพินทร์ผ่านทวีปดับชนมชีพพิราลัยเอารสไทนฤเบศนเรศวรเสวยศวรรยาแจ้งกิจจาตระหนักจึ่งพระปิ่นปักธาษตรีบุรีรัตนหงสา ธ ก็บัญชาพิภาษด้วยมวลมาตยากรว่านครรามิ นทร์ผลัดแผ่นดินเปลี่ยนราชเยียววิวาทชิงฉัตรเพื่อกษัตริย์สองสู้บร้างรู้เหตุผลควรยาตรพลไปเยือนเตือนประยุทธ์เอาเปรียบแม้นไป่เรียบเป็นทีโจมจู่ยี่ย่ำภพเสนีนบนึกชอบระบอบเบื้องบรรหาร ธ ก็เอื้อนสารเสาวพจน์ แต่ เอารสยศเยศองค์อิศเรศอุปราชให้ยกยาตราทัพกับนครเชียงใหม่เป็นพยุหใหญ่ห้าแสนไปเหยียบแดนปราจินบุตรท่านยินถ้อถ้อยข้อยผู้ข้าบาทบงสุ์โหรควรคงทำนายทายพระเคราะห์ถึงฆาตฟังสารราชเอา รส ธ ก็ผะชดบัญชาเจ้าอยุธยามีบุตรล้วนยงยุทธ์เชี่ยวชาญหาญหักศึกบมิย่อต่อสู้ศึกบมิหยอนไปพักวอนว่าใช้ให้ ธ หวง ธ ห้ามแม้นเจ้าคร้ามเคราะห์กาจจงอย่ายาตรยุทธนาเอาพัสตราสตรี สวมอินทรีย์สร่างเคราะห์ ธ ตรัสเยาะเยี่ยงขลาดองค์อุปราชยินสารแสนอัประมาณมาตย์มวลนวลพระพักตร์ผ่องเผือดเลือดสลดหมดคล้ำช้ำกมลหมองมัวกลัวพระอาชญายอบนอบประณตบทมูลทูลลาไท้ลีลาศ ธ ก็ประกาศเกณฑ์ พลบอกยุบลบ่มิหึงถึงเชียงใหม่ตระบัดเร่งแจงจัดจตุรงค์ลงมาสู่หงสาแล้ว ธ ให้หาเมืองออกบอกทุกแดนทุกด้าวบอกทุกท้าวทุกเทศทั่วทุกเขตทุกขอบรอบสีมามณฑลทราบนุสนธิ์ทุกแห่งต่าง ตกแต่งแสะสารแสนยาหาญมหิมาคลาบรรลุเวียงราชแลสระพราศสระพรั่งคั่งคับนับเหลือตราต่างภาษาต่างเพศพิเศษสรรพแต่งตนข้าศึกยลแสยงฤทธิ์บพิตร ธ เทียบทัพหลวงโดยกระทรวงพยุบาตรจักยาตราตรู่เช้าเสด็จเข้านิเวศ ไท้เกรียมอุระราชไหม้หม่นเศร้าศรีสลายอยู่นา6/7 โคลง 2 พระผาด๏ผายสู่ห้องหาอนุชนวลคุณน้องคุณหนุ่มหน้าพระสนม7/8 ๏ปวงประนมนบเกล้า ๏กรตระกองกอดแก้ว จำใจ๏จรจากเนชั่สร้อยขณะนี้แม่อย่าละห้อยห่อนช้าคืนผู้แต่ง: สมแม่แล ฯลฯ ร่าย 10/23 เสร็จเสาวนีย์สั่งสนมเนืองบังคมคำราชพระบาททันนิทราจวนเวลาล่วงสางพื้นนภางค์เผือดดาวแสงเงินขาวขอบฟ้าแสงทองจ้าจับ เมฆรังสีเฉกฉายฉันไก่แก้วขันเจื้อยแจ้วดุเหว่าแหว้วเสียงใสจึ่งบรมไทธิราชยุรยาตรยังที่สรงชำระองค์บนานทรงสุคนธ์ธารกลิ่นตรลบหอมอวลอบอายขจรทรงบวรวิภูษิตสนับเพลาพิศพรายพร้อยชายไหวย้อย ยะยาบชายแครงทาบเครือวัลย์รัตพัสตร์พรรณยรรยงฉลองพระองค์เพริศแพร้วมกรแก้วเกยูรตาบไพฑูรย์เรืองจรัสสะอิ้งรัตนประพาฬสอดสังวาลเฉวียงองค์มกุฎทรงเทริดเกศอย่างอิศเรศรามัญสรรเป็นรูปอุรเคนทร์เพญพะพานแผ่เศรียรแสงวิเชียร ช่อช่วงธำมรงค์ร่วงรุ้งพรายรายนพรัตน์ชัชวาลเครื่องอลงการโอ่อ่างามสง่าขัตติเยศพระแสดงเดชผังผายกุมแสงกรายกรนาดยุรยาตรอย่างไกรสรจากศีขรคูหาลีลายังวังราชไหว้บัวบาทบิตุรงค์ขอลาองค์ท่าน ไท้ไปเผด็จดัสกรให้เหือดเสี้ยนศึกสยามสิ้นนา11/24 โคลง 2 ๏พระฟังความลูกท้าว โคลง 3 ภูบาลอื้น๏อำนวยอวยพระพรเลิศล้นจงอยุธ ย์อย่าพ้นเงื้อมมือแห่งเทอญพ่อนา13/26 โคลง 4 จงเจริญช๏เยศด้วยเดชะชาวอยุธ ย์อย่าได้พะพ่อจงแพ้พินาศพระวิริยภาพพ่อนาชนะแด่สองท่านไท้ธิราชเจ้าจอมสยาม14/27 สงครามความ๏เศิกซึ้งแสนกลจงอย่าพ่อยินยลตื้นแต่อย่าลองคะนองตนตามชอบทำนาหัวเรื่อง: การศึกลึกเล่ห์พื้นล่อเลี้ยวหลอกหลอน 15/28 ๏จงแจ้งแห่งเหตุเบื้อง โบราณเป็นประโยชน์ยุทธการกล่าวไว้เอาใจทหารหาญเริงรื่นขณะนี้นาอย่าระคนปนใกล้เกลือกกลั้วขลาดเขลา16/28 รู้หนึ่ง๏พยุหเศิกไสร้สบสถานเจนจิตวิทยาหัวเรื่อง: การกาจแกล้วรู้เชิงพิชัยชาญชุมค่ายควรนาอาจจักรอนรณแผ้วแผกแพ้พังหนี17/30 รู้หนึ่ง๏บำเหน็จให้ขุนพลอันสมรรถมือผจญจืดเสี้ยนอย่าหย่อนวิริยะยลอย่างเกียจแปดประการกลเที้ยรถ่องแท้ทางแถลง18/31 จงจำ๏คำสั่งสอนพ่อไซร้จงประสิทธิ์ผู้แต่ง: สมพรให้พ่อเรืองพระจงฤทธิ์รอนอริราชจงพ่อลุลาภได้เผด็จด้าวแดนสยามร่าย19/32 เสด็จสั่งความโอวาทไท้ ธ ประสาทพระพร แต่ภูธรเอารส ธ ก็ประณตรับคำอำลาท้าวลีลาศยุรยาตรยังเกยชัยเสนาในเตรียมทัพสรรพพลห้า สิบหมื่นขุนคชหื่นหาญแกล้วขับช้างแก้วพัทธกอรอรับราชริมเกยควาญเคยคัดท้ายเทียบเสด็จย่างเหยียบหลังสารทรงคชาธารยรรยงอลงกตแก้วแกมกาญจน์เครื่องพุดตานตกแต่งแข่งสีทองทอเนตรปักเศวตฉัตรฉานฉายคลาย คชบาทยาตราคลี่พยุหคลาดแคล้วคล้ายนายทแกล้วย่างเยื้องธงทองแลนา ฯลฯ 20/41 โคลง 2 ๏ถับถึงทวารกรุงแก้ว โคลง 3 ด่วนเดิน๏โดยโขลนทวารพวกพลหาญแห่หน้าล้วนทแกล้วทกล้ากลาดกลุ้มเกลื่อนสถลมารคนาฯลฯ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่๒เหตุการณ์ทางเมืองมอญ [ แก้ไข ]
ร่าย๕ / จากฝ่ายพระนครรามัญขัณฑ์เขตด้าวอัสดงหงสาวดีบุเรศรั่วรู้เหตุบมิหึงแห่งเอิกอึงกิดาการฝ่ายพสุธารออกทิศว่าอดิศวรกษัตรามหาธรรมราชนรินทร์เจ้าปถพินทร์ผ่านทวีปดับชนมชีพพิราลัยเอารสไทนฤเบศแจ้งกิจจาตระหนักจึ่งพระปิ่นปักธาษตรีบุรีรัตนหงสาธก็บัญชาพิภาษด้วยมวลมาตยากรว่านครรามินทร์ผลัดแผ่นดินเปลี่ยนราชเยียววิวาทชิงฉัตรเพื่อกษัตริย์สองสู้บร้างรู้เหตุผลควรยาตรพลไปเยือนแม้นไป่เรียบเป็นทีโจมจู่ยี่ย่ำภพเสนีนบนึกชอบระบอบเบื้องบรรหารธก็เอื้อนสารเสาวพจน์แต่เอารสยศเยศองค์อิศเรศอุปราชให้ยกยาตราทัพกับนครเชียงใหม่เป็นพยุหใหญ่ห้าแสนไปเหยียบแดนปราจินบุตรท่านยินถ้อถ้อยโหรควรคงทำนายทายพระเคราะห์ถึงฆาตฟังสารราชเอารสธก็ผะชดบัญชาเจ้าอยุธยามีบุตรล้วนยงยุทธ์เชี่ยวชาญหาญหักศึกบมิย่อต่อสู้ศึกบมิหยอนไปพักวอนว่าใช้ให้ธหวงธห้ามแม้นเจ้าคร้ามเคราะห์กาจจงอย่ายาตรยุทธนาสวมอินทรีย์สร่างเคราะห์ธตรัสเยาะเยี่ยงขลาดองค์อุปราชยินสารแสนอัประมาณมาตย์มวลนวลพระพักตร์ผ่องเผือดเลือดสลดหมดคล้ำช้ำกมลหมองมัวกลัวพระอาชญายอบนอบประณตบทมูลทูลลาไท้ลีลาศธก็ประกาศเกณฑ์พลถึงเชียงใหม่ตระบัดเร่งแจงจัดจตุรงค์ลงมาสู่หงสาแล้วธให้หาเมืองออกบอกทุกแดนทุกด้าวบอกทุกท้าวทุกเทศทั่วทุกเขตทุกขอบรอบสีมามณฑลทราบนุสนธิ์ทุกแห่งต่างตกแต่งแสะสารแสนยาหาญมหิมาคลาบรรลุเวียงราชคั่งคับนับเหลือตราต่างภาษาต่างเพศพิเศษสรรพแต่งตนข้าศึกยลแสยงฤทธิ์บพิตรธเทียบทัพหลวงโดยกระทรวงพยุบาตรจักยาตราตรู่เช้าเสด็จเข้านิเวศไท้เกรียมอุระราชไหม้หม่นเศร้าศรีสลายอยู่นา