Self-efficacy beliefs were defined

Self-efficacy beliefs were defined as the individuals’ belief of their capability to domain specific aspects of life
(Bandura, 1993; 1997) and as the perceived capability to organize and direct cognitive, social, emotional, andbehavioural abilities in order to solve a problem in a specific context. Self-efficacy affects choices and efforts
employed to achieve a goal; it can be improved by means of specific social experiences and learning processes
(Bandura, 1997) and is articulated in several specific domains of the individual’s functioning (Caprara, 2001).
Among these domains, it is possible to underline interpersonal and life skills self-efficacy as very important areas to
develop in order to guarantee the adequate qualification of psychologists in terms of the capability to establish good
relationships with other people and to find creative solutions to problems. In detail, in interpersonal area, Caprara,
Gerbino, and Delle Fratte (2001) included empathic self-efficacy that concerned the beliefs about personal
competence to understand feelings and needs of the others in the construction of positive relationships. This domain
was closely related to prosocial behavior (Bandura et al., 2003; Caprara & Steca, 2005; Alessandri et al., 2009;
Eklund et al., 2012) and the perceived self-efficacy in the expression of positive emotions and the managing of
negative ones (see Bandura et al., 2003). In the life skills area, Pastorelli, Vecchio, and Boda (2001) proposed two
scales functional to assess, respectively, interpersonal-social communication and problem solving self-efficacy. The
first one regarded individual’s perceived capability to effectively communicate with the others, actively participate
in group setting, and affirm their own rights and opinions; the second one was referred to individual’s perceived
capability to solve problems creatively and to find innovative solutions. Positive relationships emerged among life
skills area self efficacy beliefs and scholastic engagement, involvement, and satisfaction (Pastorelli, Vecchio, &
Boda, 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเชื่อในตนเองประสิทธิภาพถูกกำหนดเป็นความเชื่อของบุคคลของโดเมนเฉพาะด้านของชีวิตของพวกเขาสามารถ(Bandura, 1993; 1997) และ เป็นความสามารถในการรับรู้การจัดระเบียบ และความสามารถในการรับรู้ สังคม อารมณ์ andbehavioural เพื่อแก้ปัญหาในบริบทเฉพาะโดยตรง มีผลต่อประสิทธิภาพตนเองเลือกและความพยายามเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย สามารถปรับปรุง โดยเฉพาะประสบการณ์ทางสังคมและกระบวนการเรียนรู้(Bandura, 1997) และเป็นการพูดชัดแจ้งในหลายโดเมนเฉพาะของของแต่ละคนทำงาน (Caprara, 2001)ระหว่างโดเมนเหล่านี้ เป็นการขีดเส้นใต้มนุษยสัมพันธ์และทักษะชีวิตตนเองประสิทธิภาพเป็นพื้นที่สำคัญมากพัฒนาเพื่อรับรองคุณสมบัติของนักจิตวิทยาในแง่ของความสามารถในการสร้างพอดีความสัมพันธ์ กับผู้อื่น และหาวิธีแก้ไขปัญหาความคิดสร้างสรรค์ รายละเอียด ในมนุษยสัมพันธ์ CapraraGerbino และ Fratte เดลเล (2001) รวมประสิทธิภาพตนเองที่เกี่ยวข้องความเชื่อเกี่ยวกับบุคคล empathicความสามารถเข้าใจความรู้สึกและความต้องการของผู้อื่นในการสร้างความสัมพันธ์เชิงบวก โดเมนนี้มีสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ prosocial พฤติกรรม (Bandura et al., 2003 Caprara & Steca, 2005 Alessandri et al., 2009Eklund et al., 2012) และการรับรู้ตนเองประสิทธิภาพในนิพจน์ของอารมณ์บวกและการจัดการของลบคน (ดู Bandura et al., 2003) ในพื้นที่ทักษะชีวิต Pastorelli, Vecchio โบดา (2001) การนำเสนอ และสองเครื่องชั่งน้ำหนักงานประเมิน ตามลำดับ การสื่อสารมนุษยสัมพันธ์สังคมและตนเองประสิทธิภาพในการแก้ไขปัญหา ที่ครั้งแรก หนึ่งถือว่าความสามารถในการรับรู้ของบุคคลเพื่อสื่อสารกับผู้อื่น การมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการตั้งค่ากลุ่ม และรับรองสิทธิของตนเองและความคิดเห็น สองถูกอ้างอิงของแต่ละบุคคลรับรู้ความสามารถใน การแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ และหาโซลูชั่นนวัตกรรม เกิดความสัมพันธ์ระหว่างชีวิตทักษะตั้งความเชื่อในตนเองประสิทธิภาพ และ scholastic หมั้น เกี่ยวข้อง และความพึงพอใจ (Pastorelli, Vecchio, &โบดา 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเชื่อในความสามารถตนเอง หมายถึง บุคคลที่มีความเชื่อในความสามารถของตนในการเฉพาะด้านของชีวิต
( Bandura , 1993 ; 1997 ) และการรับรู้ความสามารถในการจัดระเบียบและโดยตรงทางด้านสติปัญญา สังคม อารมณ์ ความสามารถ andbehavioural เพื่อแก้ปัญหาในบริบทที่เฉพาะเจาะจง ตนเองมีผลต่อทางเลือกและความพยายาม
ที่ใช้เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ;มันสามารถปรับปรุงโดยใช้ประสบการณ์ทางสังคมที่เฉพาะเจาะจงและกระบวนการเรียนรู้
( Bandura , 1997 ) และพูดชัดแจ้งในโดเมนเฉพาะหลายของบุคคลที่ทํางาน ( caprara , 2001 ) .
ของโดเมนเหล่านี้ เป็นไปได้เพื่อให้ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและทักษะชีวิตตนเองเป็นพื้นที่สำคัญมาก

พัฒนาเพื่อรับประกันคุณสมบัติเพียงพอของนักจิตวิทยาในแง่ของความสามารถในการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับบุคคลอื่น และหา
สร้างสรรค์แก้ไขปัญหา ในรายละเอียด ในพื้นที่ caprara
gerbino , บุคคล , และเดล fratte ( 2001 ) รวมถึงเอาใจใส่ตนเองที่คำนึงถึงความเชื่อส่วนบุคคล
ความสามารถในการเข้าใจความรู้สึกและความต้องการของผู้อื่นในการสร้างสัมพันธภาพเชิงบวก โดเมนนี้มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับพฤติกรรม prosocial
( Bandura et al . , 2003 ; caprara & steca , 2005 ; alessandri et al . , 2009 ;
Eklund et al . , 2012 ) และการรับรู้ความสามารถของตนเองในการแสดงออกของอารมณ์เชิงบวกและเชิงลบการจัดการ
( เจอแบนดูรา et al . , 2003 ) .ในพื้นที่ ทักษะชีวิต pastorelli Vecchio , และ โบดา ( 2001 ) เสนอสอง
ชั่งหน้าที่ประเมินตามลำดับ ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล สังคม การสื่อสาร และการแก้ไขปัญหาการรับรู้ความสามารถของตนเอง .
อันแรกถือว่าบุคคลการรับรู้ความสามารถในการได้อย่างมีประสิทธิภาพในการสื่อสารกับคนอื่น ๆเข้าร่วม
ในการตั้งค่ากลุ่ม และยืนยันสิทธิและความคิดเห็นของตัวเองตัวที่สองเรียกว่าการรับรู้ความสามารถของแต่ละคน
การแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์และหานวัตกรรมโซลูชั่น ความสัมพันธ์ระหว่างทักษะชีวิต กลายเป็นพื้นที่ของตนเองและความเชื่อ
สำหรับหมั้น การมีส่วนร่วมและความพึงพอใจ ( pastorelli Vecchio , &
โบดา , 2001 )