The development of tourism has to s

The development of tourism has to some extent meant the deterioration of traditional craft, its maturity and the awareness of national identity has made it possible for folk artifacts to revive (Bao, 1999: 222 cited in Jigang & Jiuxia, 2006: 67), while it is natural and constant for traditional artifacts of nations not involved in tourism to die out (Jigang & Jiuxia, 2006: 67). Hunter and Green (1995: 37) emphasize that the growth of tourism can have significant impacts on the pattern and development of traditional arts. Some writers (e.g. Bascom, 1976 & May, 1977 cited in Hunter & Green, 1995: 37) suggest that traditional forms are debased with goods being produced for tourist consumption by non-traditional methods. Others have pointed to a renaissance of traditional art forms (including drama and music), driven by a demand from tourists for cultural authenticity. As with the pattern of Mon dancing, tourists are unlikely to understand the significance and meaning of the dancing and songs they are watching or participating in, and with the passage of time it is possible that the performers may lose sight of the original cultural importance of the practice (Cohen, 1988; Williams, 1998 cited in Holden, 2000: 90).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พัฒนาของการท่องเที่ยวที่มีบางส่วนหมายถึงการเสื่อมสภาพของงานฝีมือแบบดั้งเดิมครบกําหนดและการรับรู้เอกลักษณ์ประจำชาติของมันได้ทำให้มันเป็นไปได้สำหรับสิ่งประดิษฐ์ที่ชาวบ้านจะฟื้น (Bao, 1999: 222 อ้างถึงใน Jigang และ Jiuxia, 2006: 67) ในขณะที่ มันเป็นธรรมชาติและคงที่สำหรับสิ่งประดิษฐ์แบบดั้งเดิมของประเทศที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวที่จะตายออก (Jigang และ Jiuxia, 2006: 67) ฮันเตอร์และสีเขียว (1995: 37) เน้นว่าการเจริญเติบโตของการท่องเที่ยวจะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในรูปแบบและการพัฒนาของศิลปะแบบดั้งเดิม นักเขียนบางคน (เช่นบาสคอม 1976 และพฤษภาคม 1977 อ้างถึงในฮันเตอร์ & Green, 1995: 37) แสดงให้เห็นว่ารูปแบบดั้งเดิมที่มีการปลอมปนกับสินค้าที่ถูกผลิตเพื่อการบริโภคที่ท่องเที่ยวโดยวิธีการที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิม คนอื่น ๆ ได้ชี้ไปที่การฟื้นฟูในรูปแบบศิลปะแบบดั้งเดิม (รวมทั้งละครและเพลง) โดยได้แรงหนุนจากความต้องการของนักท่องเที่ยวเพื่อความถูกต้องทางวัฒนธรรม เช่นเดียวกับรูปแบบของการเต้นจันทร์ที่นักท่องเที่ยวไม่น่าจะเข้าใจความสำคัญและความหมายของการเต้นและเพลงที่พวกเขากำลังเฝ้าดูหรือเข้าร่วมในและด้วยเนื้อเรื่องของเวลาที่เป็นไปได้ว่านักแสดงที่อาจสูญเสียการมองเห็นความสำคัญทางวัฒนธรรมเดิมของ การปฏิบัติ (โคเฮน 1988; วิลเลียมส์, 1998 อ้างถึงในโฮลเดน, 2000: 90)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาการท่องเที่ยวมีขอบเขตบางอย่างหมายถึงการเสื่อมสภาพของงานฝีมือแบบดั้งเดิมของวุฒิภาวะและตระหนักในเอกลักษณ์ของชาติ ได้ทำให้มันเป็นไปได้สำหรับชาวสิ่งประดิษฐ์เพื่อฟื้นฟู ( Bao , 1999 : 222 อ้างใน jigang & jiuxia , 2006 : 67 ) , ในขณะที่มันเป็นเรื่องธรรมชาติ และคงที่สำหรับสิ่งประดิษฐ์ดั้งเดิมของประเทศไม่ได้เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว ตายหมด ( jigang & jiuxia , 2006 : 67 )ฮันเตอร์สีเขียว ( 2538 : 37 ) เน้นที่การเติบโตของการท่องเที่ยวสามารถมีผลกระทบสำคัญในรูปแบบและพัฒนาการของศิลปะแบบดั้งเดิม นักเขียนบางคน ( เช่นบาสคอม , 1976 &พฤษภาคม 1977 อ้างใน ฮันเตอร์&สีเขียว , 1995 : 37 ) ได้แนะนำว่า รูปแบบดั้งเดิมปลอมปนกับสินค้าที่ถูกผลิตเพื่อการบริโภคของนักท่องเที่ยว โดยวิธีที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิมผู้อื่นได้ชี้ถึงยุคของศิลปะแบบดั้งเดิมรูปแบบ ( รวมถึงละครและดนตรี ) ขับเคลื่อนโดยความต้องการจากนักท่องเที่ยวของแท้ วัฒนธรรม เช่นเดียวกับรูปแบบของม่อนเต้น นักท่องเที่ยวมีแนวโน้มที่จะเข้าใจความสำคัญและความหมายของการเต้นและเพลงที่พวกเขากำลังดูอยู่ หรือร่วมในและด้วยเวลาที่ผ่านไป มันเป็นไปได้ว่า นักแสดงอาจจะมองไม่เห็นความสำคัญของวัฒนธรรมดั้งเดิมของการปฏิบัติ ( Cohen , 1988 ; วิลเลียมส์ , 1998 อ้างถึงใน โฮลเด้น , 2000 : 90



)