We saw no visitors, had no friends,

We saw no visitors, had no friends, and lived only for the night. When morning came, we closed all the shutters on our windows, and in this half-light we spent the day reading, writing, or talking, until the true darkness came. Then we went out into the streets, and walked for hours among the wild lights and shadows of the crowded city.
During these night walks I learnt how clever my friend was. He could think so clearly and understood so much! He could read other people's thoughts as easily as writing on a wall. He often said, with a laugh, that people had windows in their faces and that he could see through them.
Sometimes he read my thoughts in ways that surprised me very much. One night we were walking down a long street near the Jardin du Luxembourg. We were both thinking, and for fifteen minutes we did not say a word.
Then, suddenly, Dupin said:
'He cannot write tragedy, that's true. He's much better at writing his funny pieces for the newspaper.'
'Oh yes, I agree with that. He—' Then I stopped, astonished. 'Dupin,' I said, 'I do not understand. How could you possibly know that I was thinking about—?'
Again, I stopped. Did Dupin really know who I was thinking about?
'About Chantilly,' Dupin said. 'You were saying to yourself that he was a good writer, but he cannot write tragedy.'
'Yes, that's true,' I said. 'I was thinking that. But tell me, please! How did you know?'
This Chantilly wrote for one of the Paris newspapers. He wrote about Paris and Parisians in a way that was both clever and very funny. But then he wrote a book, a long story about the ancient Greeks, and Phaedra, the wife of King Theseus. It was, everybody in Paris agreed, a very bad book.
'It was the apple-seller,' replied my friend. 'The apple-seller began the thoughts that took you to Chantilly and his book.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราเห็นนักท่องเที่ยวไม่มี มีไม่มีเพื่อน และอาศัยอยู่เท่านั้นสำหรับกลางคืน เมื่อเช้ามา เราปิดบานประตูหน้าต่างทั้งหมดของ windows ของเรา ใน half-light นี้ ด้วย และเราใช้อ่าน เขียน หรือพูด คุย จนกว่าความมืดจริงมา เราออกไปถนน แล้วเดินชั่วโมงไฟป่าและเงาของเมืองแออัดในระหว่างการเดินทางกลางคืน ผมได้เรียนรู้วิธีฉลาดเพื่อนถูก เขาสามารถคิดให้ชัดเจน และเข้าใจมาก เขาสามารถอ่านความคิดของคนอื่นได้ง่าย ๆ เหมือนเขียนบนผนัง เขามักจะกล่าวว่า พร้อมกับหัวเราะ ที่ ท่านมีในใบหน้าของพวกเขา และว่า เขาสามารถเห็นโดยบางครั้งเขาอ่านความคิดของฉันที่ฉันต้องประหลาดใจมาก คืนหนึ่งเรากำลังเดินตามถนนยาวใกล้อบอุ่น เรามีทั้งความคิด และสิบห้านาที ที่เราได้กล่าวคำจากนั้น ทันที Dupin กล่าวว่า:' เขาไม่เขียนโศกนาฏกรรม ที่เป็นจริงได้ เขาจะเขียนชิ้นของเขาตลกสำหรับหนังสือพิมพ์ดี '' โอ้ ใช่ ฉันเห็นด้วยกับที่ เขา —' แล้วผมหยุด ประหลาดใจ 'Dupin ว่า, ' ไม่เข้าใจ อาจคุณอาจจะรู้ว่า ฉันคิดเกี่ยวกับ — ?'อีกครั้ง ฉันหยุด Dupin จริง ๆ รู้ไหมที่ฉันคิดเกี่ยวกับ'เกี่ยวกับว Dupin กล่าวว่า 'คุณพูดกับตัวเองว่า เขาเป็นนักเขียนที่ดี แต่เขาไม่สามารถเขียนโศกนาฏกรรม''ใช่ ที่จริง ว่า ' ฉันคิดที่ แต่บอกฉัน โปรด คุณรู้จัก?'วนี้เขียนสำหรับหนังสือพิมพ์ปารีส เขาเขียนเกี่ยวกับปารีสและชาวปารีสที่ทั้งฉลาด และตลกมาก แต่แล้ว เขาเขียนหนังสือ เรื่องยาวเกี่ยวกับโบราณกรีก และ Phaedra ภรรยาของ Theseus กษัตริย์ ได้ ทุกคนในปารีสยอมรับ หนังสือดี'มันเป็นแอปเปิ้ลผู้ขาย ตอบว่า เพื่อนของฉัน 'แอปเปิ้ลขายเริ่มความคิดที่เอาคุณวและหนังสือของเขา'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราเห็นใครเข้ามามีเพื่อนและอาศัยอยู่เฉพาะในคืนนี้ เมื่อเช้ามาเราปิดบานประตูหน้าต่างทั้งหมดที่อยู่ในหน้าต่างของเราและในการนี้ครึ่งแสงที่เราใช้เวลาทั้งวันอ่านการเขียนหรือพูดคุยจนกระทั่งมืดจริงมา จากนั้นเราก็ออกไปที่ถนนและเดินเป็นเวลาหลายชั่วโมงในหมู่ไฟป่าและเงาของเมืองที่แออัด.
ในช่วงเวลากลางคืนเหล่านี้เดินผมได้เรียนรู้วิธีการที่ชาญฉลาดเป็นเพื่อนของฉัน เขาอาจจะคิดอย่างนั้นอย่างชัดเจนและเข้าใจมาก! เขาสามารถอ่านความคิดของคนอื่น ๆ ได้อย่างง่ายดายเช่นการเขียนบนผนัง เขามักจะพูดพร้อมกับหัวเราะว่าคนที่มีหน้าต่างในใบหน้าของพวกเขาและบอกว่าเขาจะได้เห็นผ่านพวกเขา.
บางครั้งเขาอ่านความคิดของฉันในรูปแบบที่ทำให้ผมประหลาดใจมาก คืนหนึ่งที่เรากำลังเดินไปตามถนนที่ยาวใกล้ Jardin du ลักเซมเบิร์ก . เราทั้งคู่คิดและสิบห้านาทีเราไม่ได้พูดคำ
นั้นอย่างกระทันหัน Dupin กล่าวว่า
'เขาไม่สามารถเขียนโศกนาฏกรรมที่จริง เขาเป็นคนที่ดีมากที่เขียนชิ้นตลกของเขาสำหรับหนังสือพิมพ์. '
' โอ้ใช่ผมเห็นด้วยกับที่ He- 'แล้วฉันหยุดประหลาดใจ 'Dupin' ผมพูดว่า 'ฉันไม่เข้าใจ คุณอาจจะได้อาจจะรู้ว่าฉันคิด about-? '
อีกครั้งผมหยุด Dupin ไม่ทราบจริงๆที่ฉันคิดเกี่ยวกับ?
'เกี่ยวกับแชน' ดูปินกล่าวว่า 'คุณกำลังพูดกับตัวเองว่าเขาเป็นนักเขียนที่ดี แต่เขาไม่สามารถเขียนโศกนาฏกรรม.'
'ใช่ว่าเป็นความจริง' ผมบอกว่า 'ผมคิดว่า แต่บอกฉันโปรด! วิธีที่คุณรู้หรือไม่? '
Chantilly นี้เขียนหนึ่งในหนังสือพิมพ์ปารีส เขาเขียนเกี่ยวกับปารีสและลงไม้ลงมือในทางที่เป็นทั้งฉลาดและตลกมาก แต่แล้วเขาก็เขียนหนังสือเรื่องยาวเกี่ยวกับชาวกรีกโบราณและ Phaedra ภรรยาของกษัตริย์เธเซอุส มันเป็นทุกคนในปารีสที่ตกลงกันเป็นหนังสือที่ดีมาก.
'มันเป็นแอปเปิ้ลขาย' ตอบเพื่อนของฉัน 'แอปเปิ้ลขายเริ่มคิดที่จะเอาคุณ Chantilly และหนังสือของเขา.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราเห็นไม่มีผู้มาเยือน ไม่มีเพื่อน และอาศัยอยู่เพียงคืนเดียว เมื่อถึงเวลาเช้า เราปิดทุกหน้าต่างบน Windows ของเรา และในแสงที่เราใช้เวลาครึ่งวัน การอ่าน การเขียน หรือพูดคุย จนกระทั่งความมืดที่แท้จริงมา แล้วเราก็เดินออกไปที่ถนน และเดินเป็นชั่วโมงของแสงและเงาของป่าในเมืองที่แออัดช่วงกลางคืน เดินข้าเรียนรู้ฉลาดเพื่อนของฉัน เขาอาจจะคิดว่าเพื่อให้ชัดเจนและเข้าใจมาก เขาสามารถอ่านความคิดของคนอื่นได้ง่ายเหมือนการเขียนบนผนัง เขามักจะพูดพร้อมกับหัวเราะ ว่าประชาชนมี Windows ในใบหน้าของพวกเขาและที่เขามองเห็นผ่านพวกเขาบางครั้งเขาอ่านความคิดของฉันในแบบที่ทำให้ฉันประหลาดใจมาก คืนหนึ่งเรากำลังเดินลงถนนยาวใกล้ Jardin du ลักเซมเบิร์ก เราสองคนคิดและสิบห้านาที ที่เราไม่ได้พูดแล้วทันใดนั้น Dupin กล่าวว่า :เขาไม่สามารถเขียนโศกนาฏกรรมจริง เขาดีขึ้นมากในการเขียนชิ้นตลกของเขาสำหรับหนังสือพิมพ์ ." อ๋อ ครับ ผมเห็นด้วยกับที่ เขา - " งั้นฉันหยุดตะลึงงัน . Dupin , " ฉันกล่าวว่า " ผมไม่เข้าใจ คุณอาจจะรู้ว่าฉันกำลังคิดเกี่ยวกับ ?อีกครั้ง ฉันหยุด ทำ Dupin จริงๆรู้ว่าฉันกำลังคิดเรื่องอะไร ?เกี่ยวกับ Chantilly " " Dupin กล่าว คุณพูดกับตัวเองว่า เขาเป็นนักเขียนที่ดี แต่เขาไม่สามารถเขียนโศกนาฏกรรม ." ใช่ " ผมพูด " ฉันก็คิดอย่างนั้นแหละ แต่โปรดบอกข้า ! คุณรู้ได้อย่างไร ?นี้ Chantilly เขียนหนึ่งของปารีสหนังสือพิมพ์ เขาเขียนเกี่ยวกับ ปารีส ปารีสในแบบที่ทั้งฉลาดและตลกมาก แต่แล้ว เขาเขียนหนังสือเรื่องยาวเกี่ยวกับกรีกโบราณ และเพรดร้า ภรรยาของกษัตริย์ เธซีอุส มันคือ ทุกคนในปารีสตกลงหนังสือที่เลวร้ายมาก" มันเป็นผู้ขายที่แอปเปิ้ล " เพื่อนของฉัน ขายแอปเปิ้ลเริ่มความคิดที่เอาคุณ Chantilly และหนังสือของเขา .