Screening methods based on growth o

Screening methods based on growth or yield
Screening large numbers of genotypes for salinity
tolerance in the field is difficult, due to spatial heterogeneity
of soil chemical and physical properties,
and to seasonal fluctations in rainfall. A field study
in Syria using ICARDA’s advanced durum breeding
lines indicated that significant genetic variation for salt
tolerance might exist, but the confounding presence
of drought stress made it difficult to identify genotypes
with salt tolerance (Srivastava and Jana, 1984).
They conclude that ‘the lack of reliable large-scale
field screening techniques still seems to be the biggest
problem in genetic improvement of salt and drought
tolerance of crop plants’. Screening techniques that
can be carried out under controlled environments have
therefore often been used (Table 1).
Large numbers of bread and durum wheat genotypes
have been screened for salt tolerance in glasshouses,
the criteria being biomass production at high
salinity (up to 250 mM NaCl) relative to biomass in
non-saline conditions (e.g., Kingsbury and Epstein,
1984; Martin et al., 1994). A screen by Sayed (1985)
of 5000 wheat lines, based on survival of high salinity,
showed considerable genetic diversity amongst
hexaploid and tetraploid lines. However, little has
come from such work, presumably due to a lack of
correlation between glasshouse selection (survival of
high salinity) and performance in the field.
Possibly, application of the glasshouse based
screening methods would be greater if genetic differences
at moderate salinity (50–100 mM NaCl) could
be found. However, this has proved difficult to do.
Table 1 lists techniques that have been used to screen
large numbers of genotypes for salinity tolerance.
Many studies have used measurements of leaf or root
elongation rate to identify genetic differences in response
to moderate salinity, but the results so far have
not been usilised in the field. Frequently, short-term
growth experiments have revealed little difference
between genotypes that differ in long-term biomass
production or yield. For example, in a comparison
between 20 cultivars of wheat, barley and triticale
there were no significant differences between the leaf
elongation rate in the first 10 days of salinisation of
any cultivar (Munns et al., 1995), including that a
of durum wheat that proved to be the most sensitive
and a barley that proved the most tolerant (Rawson et
al., 1988).Many short-term growth experimentsmeasuring
whole shoot biomass revealed little difference
between wheat genotypes in their response to salinity,
even between those known to differ in long-term
biomass production or yield (Nicolas et al., 1993; Rivelli
et al., 2002; Shah et al., 1987; Weimberg, 1987).
Longer-term experiments have been necessary to detect
genotypic differences in the effects of salinity on
growth: it has been necessary to expose plants to salinity
for at least two weeks, and sometimes several
months (Fortmeier and Schubert, 1995; Francois et
al., 1986; Kingsbury and Epstein, 1984; Munns et al.,
1995). Even with rice, a fast growing and salt sensitive
species, it has been necessary to grow plants for several
weeks to be confident of obtaining reproducible
differences in salinity tolerance between genotypes
(Aslam et al., 1993; Zhu et al., 2001).
However, long-term experiments are demanding of
labour and resources, even when limited to a relatively
few number of genotypes, so other techniques have
been utilised.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การตรวจคัดกรองวิธีการขึ้นอยู่กับการเจริญเติบโตหรือผลผลิต
คัดกรองจำนวนมากของยีนเพื่อความเค็ม
ความอดทนในสนามเป็นเรื่องยากเนื่องจากความแตกต่างในเชิงพื้นที่
ของสารเคมีในดินและคุณสมบัติทางกายภาพ
และ flu​​ctations ตามฤดูกาลในปริมาณน้ำฝน เขตการศึกษา
ในซีเรียใช้ขั้นสูง durum พันธุ์
สาย icarda ที่ชี้ให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมที่สำคัญสำหรับเกลือ
ความอดทนอาจมีอยู่แต่มีปัจจัยกวน
ของความเครียดภัยแล้งทำให้มันยากที่จะระบุยีนที่มีความอดทน
เกลือ (Srivastava และ jana, 1984).
พวกเขาสรุปว่าการขาดขนาดใหญ่
เทคนิคการคัดกรองข้อมูลที่น่าเชื่อถือยังคงน่าจะเป็นที่ใหญ่ที่สุด
ปัญหา ในการปรับปรุงทางพันธุกรรมของเกลือและภัยแล้ง
ความอดทนของพืช ' เทคนิคการตรวจคัดกรองที่
สามารถดำเนินการได้ภายใต้สภาพแวดล้อมที่ควบคุมได้
ดังนั้นจึงมักจะถูกนำมาใช้ (ตารางที่ 1).
จำนวนมากของขนมปังและข้าวสาลี durum ยีน
ได้รับการคัดกรองความอดทนเกลือในเรือนกระจก,
เกณฑ์การผลิตชีวมวลที่สูง
ความเค็ม (ถึง 250 มิลลิเมตร NaCl) เทียบกับชีวมวลใน
ไม่น้ำเกลือเงื่อนไข (เช่น Kingsbury และ Epstein,
1984; มาร์ตินและคณะ, 1994). หน้าจอโดย Sayed (1985)
5000 เส้นข้าวสาลีบนพื้นฐานของการอยู่รอดของความเค็มสูง
แสดงให้เห็นความหลากหลายทางพันธุกรรมมากในหมู่
hexaploid และเส้น tetraploid แต่มีน้อย
มาจากงานดังกล่าวน่าจะเกิดจากการขาดการ
ความสัมพันธ์ระหว่างการเลือกเรือนกระจก (ความอยู่รอดของความเค็มสูง
) และประสิทธิภาพการทำงานในสาขา.
อาจจะใช้เรือนกระจกตาม
วิธีการตรวจคัดกรองจะเป็นมากขึ้นถ้าแตกต่างทางพันธุกรรม
ที่ความเค็มปานกลาง (50-100 มม. NaCl)
สามารถพบได้ แต่นี้ได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นเรื่องยากที่จะทำ.
เทคนิคตารางที่ 1 แสดงรายการที่มีการใช้ไปยังหน้าจอ
จำนวนมากของยีนความอดทนความเค็ม.
การศึกษาจำนวนมากได้ใช้การวัดของใบหรือราก
อัตราการยืดตัวที่จะระบุความแตกต่างทางพันธุกรรมในการตอบสนองไปยัง
ความเค็มปานกลางแต่ผลที่จนถึงขณะนี้ยังไม่ได้รับการ
usilised ในสนาม บ่อยระยะสั้น
ทดลองการเจริญเติบโตได้เปิดเผยความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ
ระหว่างยีนที่แตกต่างกันในระยะยาวชีวมวล
ผลิตหรือผลผลิต ตัวอย่างเช่นในการเปรียบเทียบ
ระหว่าง 20 สายพันธุ์ของข้าวสาลีข้าวบาร์เลย์และ triticale
ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างอัตราใบ
ยืดตัวในช่วง 10 วันแรกของการ salinisation ของ
พันธุ์ (munns et al,., 1995) รวมทั้งการใด ๆ ที่
ของข้าวสาลี durum ที่พิสูจน์ให้เห็นว่ามีความสำคัญมากที่สุด
และข้าวบาร์เลย์ที่พิสูจน์ความอดทนมากที่สุด (รอว์เอตอัล
., 1988). หลาย experimentsmeasuring การเจริญเติบโตระยะสั้น
ชีวมวลยิงทั้งเผยให้เห็นความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ
ระหว่างยีนข้าวสาลีในการตอบสนองของพวกเขาที่จะเค็ม
แม้แต่ระหว่างผู้ที่รู้จักกันแตกต่างกันในระยะยาว
การผลิตชีวมวลหรืออัตราผลตอบแทน (nicolas et al, 1993;.. rivelli
et al, 2002; กษัตริย์ et al, 1987;. weimberg, 1987).
การทดลองในระยะยาวได้รับสิ่งที่จำเป็นในการตรวจสอบความแตกต่างทางพันธุกรรม
ในผลของความเค็ม เกี่ยวกับการเจริญเติบโต
: จะได้รับสิ่งที่จำเป็นเพื่อให้พืช
ความเค็มเป็นเวลาอย่างน้อยสองสัปดาห์และหลายเดือนที่บางครั้ง
(fortmeier และชูเบิร์ต 1995; และรหัส Francois
อัล, 1986.Kingsbury และ Epstein, 1984. munns et al,,
1995) แม้จะมีข้าวที่เติบโตอย่างรวดเร็วและเกลือที่มีความสำคัญ
สายพันธุ์จะได้รับที่จำเป็นในการปลูกพืชเป็นเวลาหลายสัปดาห์ในการ
จะมีความมั่นใจในการได้รับความแตกต่างในการทำซ้ำ
ความอดทนความเค็มระหว่างจีโนไทป์
(aslam et al, 1993;. zhu ตอัล , 2001).
แต่การทดลองในระยะยาวมีความต้องการของ
แรงงานและทรัพยากรแม้จะ จำกัด จำนวนค่อนข้าง
ไม่กี่ยีนเทคนิคอื่น ๆ เพื่อให้ได้
ถูกนำมาใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการตรวจคัดกรองตามการเจริญเติบโตหรือผลผลิต
คัดกรองจำนวนมากของเค็มสำหรับ
ยอมรับในฟิลด์ได้ยาก จากปริภูมิ heterogeneity
ของดินทางเคมี และกายภาพคุณสมบัติ,
และ fluctations ในปริมาณน้ำฝนตามฤดูกาล การศึกษาฟิลด์
ขั้นในซีเรีย ใช้ของ ICARDA สูงพันธุ์ durum
บรรทัดระบุความผันแปรทางพันธุกรรมที่สำคัญสำหรับเกลือ
เผื่ออาจมีอยู่ แต่สถานะ confounding
ของภัยแล้ง ความเครียดทำให้มันยากที่จะระบุการศึกษาจีโนไทป์
มีเกลือ (Srivastava และ Jana, 1984) .
จะสรุปที่ ' ขาดความน่าเชื่อถือขนาดใหญ่
เทคนิคการคัดกรองฟิลด์ยังน่าจะ ใหญ่ที่สุด
ปัญหาในการปรับปรุงพันธุกรรมของเกลือและภัยแล้ง
เผื่อของพืช เทคนิคการตรวจคัดกรองที่
สามารถทำออกภายใต้สภาพแวดล้อมที่ควบคุมได้
จึง มักจะถูกใช้ (ตารางที่ 1) .
จำนวนมากของขนมปังและ durum ข้าวสาลี
ได้ถูกฉายในยอมรับเกลือในแมนเนอร์,
เงื่อนไขการผลิตชีวมวลที่สูง
เค็ม (ถึง 250 มม. NaCl) สัมพันธ์กับชีวมวลใน
เงื่อนไขไม่ใช่น้ำเกลือ (Kingsbury และสเตียน เช่น
1984 มาร์ตินเอ็ด al., 1994) หน้าจอ โดยเอก (1985)
ของบรรทัดข้าวสาลี 5000 ตามการอยู่รอดของเค็มสูง,
พบความหลากหลายทางพันธุกรรมจำนวนมากท่ามกลาง
hexaploid และ tetraploid บรรทัด อย่างไรก็ตาม น้อยมี
มาจากงานดังกล่าว สันนิษฐานว่าเนื่องจากการขาด
ความสัมพันธ์ระหว่างการเลือกกลาสเฮ้าส์ (ความอยู่รอดของ
เค็มสูง) และประสิทธิภาพในฟิลด์
อาจ ใช้เรือนกระจกสำหรับปลูกต้นไม้ตาม
วิธีการตรวจคัดกรองจะมากขึ้นถ้าพันธุกรรมแตกต่าง
ที่เค็มปานกลาง (50–100 mM NaCl) อาจ
พบได้ อย่างไรก็ตาม นี้ได้พิสูจน์ยาก do.
ตารางที่ 1 แสดงเทคนิคต่าง ๆ ที่ใช้หน้าจอ
จำนวนมากของการเผื่อเค็ม
ศึกษาจำนวนมากได้ใช้วัดของใบไม้หรือราก
elongation อัตราระบุความแตกต่างทางพันธุกรรมในการตอบสนอง
บรรเทาเค็ม แต่ผลลัพธ์จนได้
ไม่ usilised ในฟิลด์ บ่อย ระยะสั้น
ทดลองการเจริญเติบโตได้เปิดเผยความแตกต่างน้อย
ระหว่างศึกษาจีโนไทป์ที่แตกต่างในชีวมวลระยะยาว
ผลิตหรือผลตอบแทน ในการเปรียบเทียบเช่น
ระหว่าง 20 พันธุ์ข้าวสาลี ข้าวบาร์เลย์ และ triticale
มีไม่แตกต่างกันระหว่างใบ
elongation อัตราใน 10 วันแรกของ salinisation ของ
cultivar ใด ๆ (Munns และ al., 1995), รวมทั้งที่เป็น
ข้าวสาลี durum ที่พิสูจน์แล้วว่าเป็นสำคัญที่สุด
และข้าวบาร์เลย์ที่พิสูจน์แล้วว่าทนกับมากที่สุด (สอนศาสนาร้อยเอ็ด
al., 1988)Experimentsmeasuring เจริญเติบโตระยะสั้นหลาย
ชีวมวลทั้งยิงเปิดเผยความแตกต่างน้อย
ระหว่างศึกษาจีโนไทป์ของข้าวสาลีในตอบสนองเค็ม,
แม้ระหว่างที่จะแตกต่างกันในระยะยาว
การผลิตชีวมวลหรือผลผลิต (นิโค et al., 1993 Rivelli
et al., 2002 ชาห์ et al., 1987 Weimberg, 1987) .
Longer ระยะทดลองได้จำเป็นต้องตรวจหา
ความแตกต่างของจีโนไทป์ในผลของความเค็มบน
เจริญเติบโต: แล้วจำเป็นต้องเปิดเผยพืชจะเค็ม
น้อยสองสัปดาห์ และบางครั้งหลาย
เดือน (Fortmeier และ Schubert, 1995 รีสฟรนคอยส์ร้อยเอ็ด
al., 1986 Kingsbury และสเตียน 1984 Munns et al.,
1995) แม้แต่กับข้าว การเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว และเกลือสำคัญ
พันธุ์ แล้วจำเป็นต้องปลูกหลาย
สัปดาห์เพื่อให้ความมั่นใจของรับจำลอง
ความแตกต่างในค่าเผื่อเค็มระหว่างศึกษาจีโนไทป์
(Aslam et al., 1993 ซูและ al., 2001) .
อย่างไรก็ตาม การเรียกร้องการทดลองระยะยาวของ
แรงงานและทรัพยากร แม้เมื่อจำกัดความค่อนข้าง
หมายเลขสามของ ดังนั้นเทคนิค
ถูกใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรรหาวิธีที่ใช้ให้ผลตอบแทนหรืออัตราการขยายตัว
ซึ่งจะช่วยกลั่นกรองหมายเลขขนาดใหญ่ของ genotypes สำหรับ Fault Tolerance น้ำเกลือ
ในฟิลด์ที่เป็นเรื่องยากเนื่องจากบางส่วนของลี
ของคุณสมบัติทาง กายภาพ และทางเคมีดิน
และ fluctations ตามฤดูกาลในปริมาณน้ำฝน ฟิลด์ที่
ซึ่งจะช่วยการศึกษาในประเทศซีเรียโดยใช้ durum ขั้นสูงของ icarda
สายพันธุ์ระบุว่าการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมอย่างมีนัยสำคัญสำหรับเกลือ
Fault Tolerance อาจมีอยู่แต่ที่อื่นๆมี
ซึ่งจะช่วยลดความตึงเครียดของ ภัย แล้งทำให้มันยากที่จะระบุ genotypes
ซึ่งจะช่วยด้วยเกลือป่น Fault Tolerance ( srivastava และ Jana , 1984 )..
ก็สรุปว่า"การขาดความน่าเชื่อถือขนาดใหญ่
ฟิลด์คัดกรองเทคนิคยังดูเหมือนจะเป็นปัญหาที่มีขนาดใหญ่ที่สุด
ซึ่งจะช่วยในการปรับปรุงพันธุกรรมของเกลือและ ภัย แล้ง
Fault Tolerance ของพืชพันธุ์ไม้' เทคนิคการตรวจคัดกรอง
สามารถดำเนินไปตามการควบคุม สภาพแวดล้อม การใช้งานมี
ดังนั้นจึงมักถูกใช้(ตารางที่ 1 )..
ขนาดใหญ่จำนวนมากและขนมปังสาลี durum genotypes
ซึ่งจะช่วยได้รับการคัดสรรสำหรับความผิดพลาดใน glasshouses เกลือ,
เกณฑ์เป็นพลังงานชีวมวลในการผลิตสูง
น้ำเกลือ(ได้ถึง 250 มม. NaCl )เมื่อเทียบกับพลังงานชีวมวลใน
ไม่ใช่ - น้ำเกลือเงื่อนไข(เช่น, kingsbury และ Julius Epstein ผู้เขียนบท,
1984 ,มาร์ติน et al ., 1994 ) หน้าจอโดย sayed (; Spark , 1985 )
5000 สายสาลีขึ้นอยู่กับความอยู่รอดของน้ำเกลือสูง
แสดงให้เห็นความหลากหลายทางพันธุกรรม,ค่อนข้างมากท่ามกลางสาย
hexaploid และ tetraploid แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังไม่มี
มาจากงานนั้นสามารถสันนิษฐานได้เนื่องจากไม่มีการ
ความสัมพันธ์กันระหว่างการเลือกรับชม Glasshouse (ความอยู่รอดของ
น้ำเกลือสูง)และ ประสิทธิภาพ ในฟิลด์ที่.
อาจเป็นไปได้แอปพลิเคชันของเรือนกระจกที่ใช้
วิธีการคัดเลือกจะมีสูงขึ้นหากความแตกต่างทางพันธุกรรม
ที่ระดับปานกลางน้ำเกลือ( NaCl 50-100 50-100 50-100 มม.)ไม่สามารถ
พบได้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามโรงแรมแห่งนี้ได้พิสูจน์ว่ายากที่จะทำได้.เทคนิค 1 แสดงรายการ
โต๊ะที่มีการใช้งานไปยังหน้าจอ
หมายเลขขนาดใหญ่ของ genotypes สำหรับ Fault Tolerance น้ำเกลือ.
การศึกษาจำนวนมากมีการใช้การวัดของใบไม้หรืออัตราราก
elongation เพื่อระบุความแตกต่างทางพันธุกรรมในการตอบสนอง
ซึ่งจะช่วยให้น้ำเกลือปานกลางแต่ผลที่ได้รับการ usilised ในฟิลด์ที่
ไม่ได้ คำถามที่การทดลองระยะสั้น
ซึ่งจะช่วยการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจมีเปิดเผยว่าความแตกต่างเพียงเล็กน้อย
ระหว่าง genotypes ที่แตกต่างกันในระยะยาวจากชีวมวล
ซึ่งจะช่วยด้านการผลิตหรือยอมจำนน ตัวอย่างเช่น
ซึ่งจะช่วยในการเปรียบเทียบระหว่าง 20 cultivars ข้าวสาลีข้าวบาร์เลย์และ triticale
ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างอัตราใบ
elongation ใน 10 วันแรกของ salinisation ของ
ใดๆ cultivar ( munns et al ., 1995 ),รวมถึงที่
ซึ่งจะช่วย durum ของสาลีที่ได้พิสูจน์ให้เป็นที่ไวมากที่สุดและ
ซึ่งจะช่วยให้ข้าวบาร์เลย์ที่พิสูจน์ได้ที่คลาดเคลื่อนมากที่สุด( Rawson Square et al .
, 1988 )จำนวนมากระยะสั้น experimentsmeasuring
ซึ่งจะช่วยถ่าย ภาพ ทั้งจากชีวมวลขนาดเล็กเผยให้เห็นความแตกต่างระหว่างสาลี genotypes
ซึ่งจะช่วยในการตอบสนองในการน้ำเกลือ,
ระหว่างผู้ที่มีชื่อเสียงในการแตกต่างในระยะยาว
พลังงานชีวมวลการผลิตหรือให้ผลตอบแทน( Nicolas Fouquet et al ., 1993 ; rivelli
et al ., 2002 ;ชาห์ et al ., 1987 ; weimberg , 1987 )..
อายุเกินกว่าการทดลองได้มีความจำเป็นที่จะต้องตรวจหา
genotypic ความแตกต่างในผลของน้ำเกลือใน
ซึ่งจะช่วยขยายตัว:มีมีความจำเป็นที่จะต้องให้น้ำเกลือพันธุ์
ซึ่งจะช่วยเป็นเวลาอย่างน้อยสองสัปดาห์,และบางครั้งหลาย
เดือน( fortmeier และฌู - เบิท, 1995 ,งานสะสม Francois et al .
, 1986 ;kingsbury และ Julius Epstein ผู้เขียนบท 1984 munns et al .
1995 ) แม้จะมีข้าวกำลังเติบโตอย่างรวดเร็วและเกลือที่สำคัญ
สายพันธุ์ที่ได้รับความจำเป็นที่จะต้องขยายพันธุ์ไม้ต่างๆสำหรับหลายสัปดาห์
ซึ่งจะช่วยให้มั่นใจได้ว่าเกิดขึ้นซ้ำเดิมได้
ซึ่งจะช่วยในการหาความแตกต่างใน Fault Tolerance น้ำเกลือระหว่าง genotypes
( aslam et al . 19932001 Zhu Asian et al .)..
อย่างไรก็ตามการทดลองระยะยาวนั้นมีความต้องการของทรัพยากรและ
แรงงานแม้เมื่อจำกัด(มหาชน)ไปยังหมายเลขค่อนข้าง
ไม่มากนักของ genotypes ดังนั้นเทคนิคอื่นๆมี
การใช้สิทธิประโยชน์