Activity limitations (eg, walking,

Activity limitations (eg, walking, stair-climbing) are common among individuals with knee osteoarthritis (OA). Muscle
weakness has been hypothesized to be a causal factor in the development of activity limitations.However, the evidence for muscle weakness being a causal factor is limited. The association between muscle strength and activity limitations has been found in cross-sectional studies. Moreover, baseline muscle strength has been found to be a predictor of activity limitations. A causal association, however, requires that a decrease in muscle strength be shown to be associated with an increase in activity limitations. This longitudinal association has been studied in 2 observational studies, which showed conflicting results, and in a clinical trial. The latter study, however, failed to control for
confounding variables. We therefore decided to study the association between change in muscle strength and change in activity limitations in a longitudinal, well-controlled observational study. If muscle weakness is indeed a causal factor in the increase in activity limitations, one would hypothesize a decrease in muscle strength to be associated with an increase in activity limitations. Activity limitations might be affected by several neuromuscular factors. In addition to muscle weakness, poor knee joint proprioception and high knee joint laxity have been hypothesized to contribute to the increase in activity limitations. In these cross-sectional studies, the association between muscle strength and activity limitations was demonstrated to be stronger in patients with knee OAwith poor proprioception than in patients with accurate proprioception, while the results for laxity were conflicting. Longitudinal studies are not available. It has been
hypothesized that the impact of muscle weakness on activity limitations is even greater in the presence of poor proprioception and laxity: Poor proprioception and laxity are hypothesized to lead to instability of the knee, thereby aggravating the impact of muscle weakness on activity limitations.22 However, evidence to support this hypothesis is based on cross-sectional studies only. Whether the longitudinal association between change in muscle strength and change in activity limitations is moderated by poor proprioception and high laxity in patients with knee OA
is unknown. The aims of the study were to determine whether a decrease in muscle strength over 3 years is associated with an increase in activity limitations in persons with early symptomatic knee OA; and to examine whether the longitudinal association between muscle strength and activity limitations is moderated by knee joint proprioception and laxity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำกัดกิจกรรม (เช่น เดิน ปีนบันได) จะพบบ่อยในบุคคลที่มีข้อเข่าโรคข้อเข่าเสื่อม (OA) กล้ามเนื้ออ่อนแอได้ถูกตั้งสมมติฐานว่าเป็น ปัจจัยเชิงสาเหตุในการพัฒนากิจกรรมจำกัดหลักฐานสำหรับกล้ามเนื้ออ่อนแอเป็นปัจจัยเชิงสาเหตุอย่างไรก็ตาม ถูกจำกัด พบความสัมพันธ์ระหว่างการจำกัดกิจกรรมและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อในเหลวศึกษา ยิ่งไปกว่านั้น ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อพื้นฐานพบให้ ผู้ทายผลของกิจกรรมจำกัด ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของ แต่ ต้องที่ลดลงความแข็งแรงของกล้ามเนื้อแสดงที่สัมพันธ์กับการเพิ่มกิจกรรมจำกัด มีการศึกษาความสัมพันธ์ระยะยาวนี้ ใน 2 สังเกตการณ์ ศึกษา ซึ่งแสดงให้เห็นผลความขัดแย้ง และ ในการทดลองทางคลินิก ศึกษาหลัง อย่างไรก็ตาม ไม่สามารถควบคุมการconfounding ตัวแปร เราจึงตัดสินใจศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ และการเปลี่ยนแปลงข้อจำกัดกิจกรรมในระยะยาว ห้องควบคุมศึกษาเชิงสังเกตการณ์ ถ้ากล้ามเนื้ออ่อนแอเป็นปัจจัยเชิงสาเหตุในการเพิ่มขึ้นของกิจกรรมจำกัด หนึ่งจะ hypothesize ลดลงความแข็งแรงของกล้ามเนื้อที่สัมพันธ์กับการเพิ่มกิจกรรมจำกัด จำกัดกิจกรรมอาจได้รับผลกระทบจากปัจจัยหลายอย่างที่กล้าม นอกจากกล้ามเนื้ออ่อนแอ proprioception ร่วมจนเข่าและเข่าสูงร่วม laxity ได้ถูกตั้งสมมติฐานว่าจะนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของกิจกรรมจำกัด ในเหล่านี้ศึกษาเหลว ความสัมพันธ์ระหว่างกล้ามเนื้อความแข็งแรงและกิจกรรมจำกัดได้แสดงให้แข็งแกร่งในผู้ป่วยที่มีเข่า OAwith ดี proprioception กว่าในผู้ป่วยที่มีแม่นยำ proprioception ในขณะที่ผลลัพธ์สำหรับ laxity ความขัดแย้ง ไม่มีการศึกษาระยะยาว จะได้รับตั้งสมมติฐานว่าว่าผลกระทบของกล้ามเนื้ออ่อนแอในกิจกรรมข้อจำกัดยิ่งในต่อหน้าของ proprioception ดีและ laxity: proprioception ดีและ laxity จะตั้งสมมติฐานว่าจะนำไปสู่ความไม่มีเสถียรภาพของเข่า จึง aggravating ผลกระทบของกล้ามเนื้ออ่อนแอในกิจกรรม limitations.22 อย่างไรก็ตาม หลักฐานเพื่อสนับสนุนสมมติฐานนี้ใช้ศึกษาเหลวเท่านั้น ว่า ความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่างการเปลี่ยนแปลงความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ และการเปลี่ยนแปลงกิจกรรมจำกัดจะมีควบคุม โดย proprioception ดีและ laxity สูงในผู้ป่วยที่มีข้อเข่า OAไม่รู้จัก มีจุดมุ่งหมายของการศึกษาเพื่อ ตรวจสอบว่าลดลงกล้ามเนื้อความแข็งแรง 3 ปีเกี่ยวข้องกับการเพิ่มข้อจำกัดกิจกรรมในคนเข่าอาการช่วง OA และตรวจสอบ ว่าความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่างการจำกัดกิจกรรมและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อจะมีควบคุม โดยเข่าร่วม proprioception และ laxity

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อจำกัดของกิจกรรม ( เช่น เดิน บันไดไต่ ) ร่วมกันระหว่างบุคคลกับข้อเข่าเสื่อม ( OA ) กล้ามเนื้ออ่อนแรง
ได้รับการตั้งสมมติฐานเป็นปัจจัยเชิงสาเหตุของข้อ จำกัด ในการพัฒนากิจกรรม อย่างไรก็ตาม หลักฐานสำหรับกล้ามเนื้ออ่อนแรงเป็นปัจจัยเชิงสาเหตุที่จำกัด ความสัมพันธ์ระหว่างความแข็งแรงของกล้ามเนื้อและการทำงานของข้อ จำกัด ได้ค้นพบในการศึกษาแบบภาคตัดขวางนอกจากนี้ ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ก่อนถูกพบเป็นลักษณะของข้อ จำกัด กิจกรรม สมาคม , สาเหตุอย่างไรก็ตาม ต้องการให้ลดความแข็งแรงของกล้ามเนื้อจะเป็น ที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มข้อ จำกัด กิจกรรม สมาคมนี้ร่องได้ศึกษาใน 2 การศึกษาเชิงสังเกตการณ์ ซึ่งให้ผลขัดแย้งกัน และในการทดลองทางคลินิก หลังเรียน อย่างไรก็ตามล้มเหลวในการควบคุมสำหรับ
confounding ตัวแปร ดังนั้นเราจึงตัดสินใจที่จะศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงในความแข็งแรงของกล้ามเนื้อและการเปลี่ยนแปลงข้อ จำกัด กิจกรรมในร่องดีควบคุมเชิงการศึกษา ถ้ากล้ามเนื้ออ่อนแรงย่อมเป็นปัจจัยเชิงสาเหตุในการเพิ่มข้อ จำกัด กิจกรรมหนึ่งจะพบการลดลงของความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ จะเกี่ยวข้องกับการเพิ่มข้อ จำกัด กิจกรรม จำกัดกิจกรรมที่อาจจะได้รับผลกระทบจากปัจจัยและหลาย นอกจากกล้ามเนื้ออ่อนแรงจนเข่าและการให้ความหย่อนเข่าสูงร่วมกันได้รับความสนับสนุนเพิ่มข้อ จำกัด กิจกรรม ในการศึกษาภาคตัดขวางเหล่านี้ความสัมพันธ์ระหว่างความแข็งแรงของกล้ามเนื้อและข้อ จำกัด ได้แสดงให้เห็นถึงกิจกรรมที่จะแข็งแกร่งในผู้ป่วยโรคข้อเข่า oawith ที่ยากจนกว่าในการให้ผู้ป่วยการให้ถูกต้อง ขณะที่ผลการยังขัดแย้งกัน การศึกษาระยะยาวจะไม่สามารถใช้ได้ มันมี
สมมุติฐานว่าผลกระทบของกล้ามเนื้ออ่อนแอในข้อ จำกัด จัดกิจกรรมยิ่งใหญ่ในการแสดงตนของ proprioception ยากจนและความหย่อน : proprioception ยากจนและความหย่อนเป็นสมมุติฐานที่จะนำไปสู่ความไม่มั่นคงของข้อเข่า จึง aggravating ผลกระทบของกล้ามเนื้ออ่อนแอในกิจกรรม limitations.22 อย่างไรก็ตาม หลักฐานสนับสนุนสมมติฐานนี้อยู่บนพื้นฐานของการศึกษาภาคตัดขวางเท่านั้นไม่ว่าความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่างการเปลี่ยนแปลงในความแข็งแรงของกล้ามเนื้อและข้อ จำกัด การเปลี่ยนแปลงในกิจกรรมมีการให้คนจนสูง laxity ในผู้ป่วยข้อเข่าเสื่อม
ไม่รู้จัก จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือ เพื่อศึกษาว่า การลดลงของความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ กว่า 3 ปี มีความเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นในกิจกรรมข้อในผู้ที่มีอาการข้อเข่าเสื่อมเร็ว ;และเพื่อตรวจสอบว่าความสัมพันธ์ระหว่างความแข็งแรงของกล้ามเนื้อตามยาว และกิจกรรมข้อเข่าและมีการดูแลโดยการให้ความหย่อน