Languages are said to be arbitrary

Languages are said to be arbitrary because there is no necessary or natural relationship between the words of a given language and the concepts that they represent. For example, there is nothing in the word "tree" that connects it to the concept of a tree; which is why Spanish can use a totally different sign for the same concept: "árbol"; and so on with other languages.
Also, languages are arbitrary because the rules for the combination of signs in order to produce complete thoughts are different from one language to the other, and no set of rules can claim to be the "right" one. For example, in English you say "I like beer", whereas in Spanish you would say "Me gusta la cerveza". The translation/transliteration of the latter would be something like: "Beer is agreeable to me", or [is agreeable to me the beer], which sounds strange in English. And neither of these formulations has a better claim to accuracy, correctness or truth than the other.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาที่ว่า สามารถกำหนดได้เนื่องจากมีไม่จำเป็น หรือธรรมชาติความสัมพันธ์ระหว่างคำเป็นภาษาและแนวคิดที่ว่าพวกเขาเป็นตัวแทน ตัวอย่าง ไม่มีอะไรในคำว่า "ต้นไม้" ที่เชื่อมต่อกับแนวคิดของต้นไม้ ซึ่งเป็นเหตุให้สเปนสามารถใช้เครื่องหมายแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงสำหรับแนวความคิดเดียวกัน: "árbol" และ มีภาษาอื่น ๆ .
ยัง ภาษาจะกำหนดกฎสำหรับการรวมกันของสัญญาณเพื่อผลิตความคิดที่สมบูรณ์จะแตกต่างจากภาษาหนึ่งไปยังอีก และชุดของกฎที่ไม่สามารถเรียกร้องให้ "เหมาะสม" ตัวอย่าง ในภาษาอังกฤษ ว่า "ชอบเบียร์" ในขณะที่ในสเปน คุณจะพูดว่า "ฉัน cerveza ลา gusta " แปล/transliteration ของหลังจะเป็นสิ่งที่ชอบ: "เบียร์ไม่เห็นด้วยกับฉัน" หรือ [ไม่เห็นด้วยกับผมเบียร์], ซึ่งฟังดูแปลกในภาษาอังกฤษ และลับสูตรมีข้อเรียกร้องดีกว่าเพื่อความแม่นยำ ความถูกต้อง หรือความจริงกว่าอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาที่มีคนพูดว่าจะเป็นโดยพลการเพราะไม่มีความจำเป็นหรือความสัมพันธ์ทางธรรมชาติระหว่างคำของภาษาที่ได้รับและแนวความคิดที่ว่าพวกเขาเป็นตัวแทน ตัวอย่างเช่นมีอะไรในคำว่า "ต้นไม้" ที่เชื่อมต่อกับแนวความคิดของต้นไม้; ซึ่งเป็นเหตุผลที่สเปนสามารถใช้เป็นสัญญาณที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงสำหรับแนวคิดเดียวกัน: "árbol"; และอื่น ๆ ที่มีภาษาอื่น
นอกจากภาษาโดยพลการเพราะกฎระเบียบสำหรับการรวมกันของสัญญาณเพื่อผลิตความคิดที่สมบูรณ์แตกต่างจากภาษาหนึ่งไปยังที่อื่น ๆ และชุดของกฎไม่สามารถเรียกร้องให้ "สิทธิ" อย่างใดอย่างหนึ่ง ยกตัวอย่างเช่นในภาษาอังกฤษที่คุณบอกว่า "ผมชอบดื่มเบียร์" ในขณะที่ในภาษาสเปนที่คุณจะพูดว่า "ฉัน gusta ลาเบียร์" แปล / ทับศัพท์ของหลังจะเป็นสิ่งที่ชอบ "เบียร์เป็นที่น่าพอใจมาให้ฉัน" หรือ [เป็นที่น่าพอใจให้ฉันเบียร์] ซึ่งเสียงแปลกในภาษาอังกฤษ และไม่ของสูตรเหล่านี้มีการเรียกร้องที่ดีกว่าเพื่อความถูกต้องความถูกต้องหรือความจริงกว่าที่อื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาเป็นโดยพลการ เพราะไม่มีจำเป็นหรือธรรมชาติความสัมพันธ์ระหว่างคำพูดของระบุภาษาและแนวคิดที่พวกเขาเป็นตัวแทน ตัวอย่างเช่น มีอะไรในคำว่า " ต้นไม้ " ที่เชื่อมต่อเข้ากับแนวคิดของต้นไม้ ซึ่งทำให้สเปนสามารถใช้เครื่องหมายที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงกับแนวคิดเดียวกัน : " . kgm rbol " ; และอื่น ๆ กับภาษาอื่น ๆ .
ยังภาษาเป็นโดยพลการ เพราะกฎสำหรับการรวมกันของสัญลักษณ์ เพื่อสร้างความคิดที่สมบูรณ์แตกต่างจากภาษาหนึ่งไปยังอีกและไม่มีชุดของกฎสามารถอ้างเป็น " ใช่ " ตัวอย่างเช่นในภาษาอังกฤษ เธอบอกว่า " ฉันชอบเบียร์ " ในขณะที่ในภาษาสเปนที่คุณจะพูดว่า " ฉัน gusta ลา เป็น " แปล / การทับศัพท์ของหลังจะเป็นสิ่งที่ชอบ :" เบียร์จะคบหากับฉัน " หรือจะคบหากับฉันเบียร์ ] ซึ่งฟังดูแปลก ๆในภาษาอังกฤษ ด้วยสูตรเหล่านี้ได้เรียกร้องดีกว่า เพื่อความถูกต้อง ความถูกต้องหรือความจริงมากกว่าอื่น ๆ