HistoryDuring the 19th century, cho

History
During the 19th century, cholera spread across the world from its original reservoir in the Ganges delta in India. Six subsequent pandemics killed millions of people across all continents. The current (seventh) pandemic started in South Asia in 1961, and reached Africa in 1971 and the Americas in 1991. Cholera is now endemic in many countries.
Vibrio cholerae strains
Two serogroups of V. cholerae – O1 and O139 – cause outbreaks. V. cholerae O1 causes the majority of outbreaks, while O139 – first identified in Bangladesh in 1992 – is confined to South-East Asia.
Non-O1 and non-O139 V. cholerae can cause mild diarrhoea but do not generate epidemics.
Recently, new variant strains have been detected in several parts of Asia and Africa. Observations suggest that these strains cause more severe cholera with higher case fatality rates. Careful epidemiological monitoring of circulating strains is recommended.
The main reservoirs of V. cholerae are people and aquatic sources such as brackish water and estuaries, often associated with algal blooms. Recent studies indicate that global warming creates a favourable environment for the bacteria.
Risk factors and disease burden
Cholera transmission is closely linked to inadequate environmental management. Typical at-risk areas include peri-urban slums, where basic infrastructure is not available, as well as camps for internally displaced persons or refugees, where minimum requirements of clean water and sanitation are not met.
The consequences of a humanitarian crisis – such as disruption of water and sanitation systems, or the displacement of populations to inadequate and overcrowded camps – can increase the risk of cholera transmission should the bacteria be present or introduced. Dead bodies have never been reported as the source of epidemics.
Cholera remains a global threat to public health and a key indicator of lack of social development.
The number of cholera cases reported to WHO continues to be high. During 2013, a total of 129 064 cases were notified from 47 countries, including 2102 deaths. The discrepancy between those figures and the estimated burden of the disease is due to the fact that many cases are not recorded for due to limitations in surveillance systems and fear of trade and travel sanctions.
Prevention and control
A multidisciplinary approach is key for reducing cholera outbreaks, controlling cholera in endemic areas and reducing deaths.
Water and sanitation interventions
The long-term solution for cholera control (which benefits all diseases spread by the fecal-oral route) lies in economic development and universal access to safe drinking water and adequate sanitation, which is key in preventing both epidemic and endemic cholera.
Actions targeting environmental conditions include:
• the development of piped water systems with water treatment facilities (chlorination);
• interventions at the household level (water filtration, water chemical or solar disinfection, safe water storage containers); and
• as well as the construction of systems for sewage disposal and latrines.
Most of those interventions require substantial long term investments and high maintenance costs which are difficult to fund and sustain by the least developed countries, where they are also most needed.
Treatment
Cholera is an easily treatable disease. Up to 80% of people can be treated successfully through prompt administration of oral rehydration salts (WHO/UNICEF ORS standard sachet). Very severely dehydrated patients require the administration of intravenous fluids. These patients also need appropriate antibiotics to diminish the duration of diarrhoea, reduce the volume of rehydration fluids needed, and shorten the duration of V. cholerae excretion. Mass administration of antibiotics is not recommended, as it has no effect on the spread of cholera and contributes to increasing antimicrobial resistance.
In order to ensure timely access to treatment, cholera treatment centres (CTCs) should be set up within the affected communities. With proper treatment, the case fatality rate should remain below 1%.
Surveillance
Under the International Health Regulations, notification of all cases of cholera is no longer mandatory. However, public health events involving cholera must always be assessed against the criteria provided in the Regulations to determine whether there is a need for official notification.
Local capacities for improving diagnosis, and for collecting, compiling and analysing data, need to be strengthened so that vulnerable populations living in high-risk areas can be identified in order to benefit from comprehensive control activities. Cholera surveillance should be part of an integrated disease surveillance system that includes feedback at the local level and information-sharing at the global level.
Social mobilisation
Health education campaigns, adapted to local culture and beliefs, should promote the adoption of appropriate hygiene practices such as hand-washing with soap, safe preparation and storage of food and breastfeeding.
Awareness campaigns during outbreaks also encourage people with symptoms to seek immediate health care. The campaigns should use modern communication channels (mobile phones, smartphones, social media, etc.) and adapted to local cultures. The use of qualitative methods of analysis, to help adapt messages to local culture and beliefs, is also encouraged.
Oral cholera vaccines
Currently there are 2 WHO pre-qualified oral cholera vaccines (OCVs) (Dukoral® and Shanchol®). Both vaccines have been used in mass vaccination campaigns with WHO support. Their use has enabled evidence to be collected on the effectiveness and feasibility on implementation of oral cholera vaccination campaigns as a public health tool in protecting populations at high risk of cholera.
Dukoral® is administered to adults and children aged >6 years in 2 doses; and to children aged >2 years and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติในช่วงศตวรรษ 19 อหิวาตกโรคแพร่กระจายไปทั่วโลกจากอ่างเก็บน้ำของเดิมในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำคงคาในอินเดีย ต้นหกตามมาฆ่าผู้คนนับล้านทั่วทุกทวีป ระบาด (เจ็ด) ปัจจุบันเริ่มในเอเชียใต้ใน 1961 และถึงในแอฟริกาและอเมริกาในปีพ.ศ. 2534 อหิวาตกโรคเป็นยุงในหลายประเทศสายพันธุ์ cholerae ต่อSerogroups สองของ V. cholerae O1 และ O139 – ทำให้เกิดการแพร่ระบาด V. cholerae O1 สาเหตุส่วนใหญ่ของการแพร่กระจาย ขณะ O139 ระบุในบังกลาเทศครั้งแรก ในปี 1992 – จะถูกคุมขังไปยังเอเชียตะวันออกเฉียงใต้O1 ไม่ใช่และไม่ใช่ - O139 V. cholerae สามารถทำให้เกิดท้องเสียไม่รุนแรง แต่สร้างโรคระบาดล่าสุด สายพันธุ์ใหม่ที่แปรพบในหลายส่วนของเอเชียและแอฟริกา สังเกตแนะนำว่า สายพันธุ์เหล่านี้ทำให้เกิดอหิวาตกโรคที่รุนแรงมากขึ้น ด้วยราคาผิวกรณีสูง ระวังความตรวจสอบสายพันธุ์การหมุนเวียนงานอ่างเก็บน้ำหลักของ V. cholerae เป็นบุคคลและแหล่งน้ำเช่นน้ำกร่อยปากแม่น้ำ มักจะเกี่ยวข้องกับปรากฎการณ์ การศึกษาล่าสุดบ่งชี้ว่า ภาวะโลกร้อนสร้างสภาพแวดล้อมที่ดีสำหรับแบคทีเรียภาระโรคและปัจจัยเสี่ยงส่งอหิวาตกโรคจะจัดการสิ่งแวดล้อมเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดจะไม่เพียงพอ พื้นที่โดยทั่วไปมีความเสี่ยงรวม slums peri เมือง โครงสร้างพื้นฐานไม่พร้อมใช้งาน รวมทั้งค่ายภายใน displaced คนหรือผู้ลี้ภัย การที่ความต้องการขั้นต่ำของน้ำสะอาดและการสุขาภิบาลไม่ตรงผลกระทบของวิกฤตการณ์ด้านมนุษยธรรม – เช่นทรัพยน้ำ และระบบสุขาภิบาล หรือการเคลื่อนย้ายของประชากรจะไม่เพียงพอ และเหนื่อยเมื่อยล้าค่าย – สามารถเพิ่มความเสี่ยงของอหิวาตกโรคส่งแบคทีเรียควรนำเสนอ หรือนำ ศพไม่ถูกรายงานเป็นแหล่งของโรคระบาดอหิวาตกโรคยังคง เป็นภัยคุกคามต่อโลกสาธารณสุขและตัวบ่งชี้สำคัญของการขาดการพัฒนาสังคมจำนวนกรณีอหิวาตกโรครายงานที่ยังคงมีสูง ระหว่าง 2013 รวมกรณี 129 064 ได้รับแจ้งจาก 47 ประเทศ รวมทั้งเสียชีวิต 2102 ความขัดแย้งระหว่างตัวเลขเหล่านั้นและประเมินภาระของโรคได้เนื่องจากข้อเท็จจริงที่หลายกรณีไม่ถูกบันทึกในเนื่องจากข้อจำกัดในระบบเฝ้าระวังและความกลัวของการค้า และการเดินทางลงโทษป้องกันและควบคุมวิธี multidisciplinary คีย์สำหรับลดการแพร่ระบาดของอหิวาตกโรค ควบคุมอหิวาตกโรคในพื้นที่ยุง และลดการเสียชีวิตได้งานวิจัยน้ำและสุขาภิบาลการแก้ปัญหาระยะยาวสำหรับการควบคุมอหิวาตกโรค (ซึ่งประโยชน์ทั้งหมดโรคแพร่กระจายไปตามเส้นทาง fecal ปาก) อยู่ในการพัฒนาเศรษฐกิจรวมถึงน้ำดื่มที่ปลอดภัยและสุขาภิบาลอย่างเพียงพอ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญในการป้องกันอหิวาตกโรคเรื้อรัง ทั้งวี่ สากลสภาพแวดล้อมการกำหนดเป้าหมายการดำเนินการรวม:•การพัฒนามาตามท่อน้ำระบบบำบัดน้ำ (คลอรีน);•การแทรกแซงในระดับครัวเรือน (เครื่องกรองน้ำ เคมีน้ำ หรือแสงอาทิตย์ฆ่าเชื้อ ภาชนะเก็บน้ำที่ปลอดภัย); และ•รวมทั้งก่อสร้างระบบกำจัดน้ำเสียและ latrinesส่วนใหญ่งานวิจัยเหล่านั้นต้องใช้เงินลงทุนระยะยาวที่พบและค่าบำรุงรักษาสูงซึ่งยากต่อการเงิน และรักษา โดยประเทศพัฒนาน้อยที่สุด ที่ยังสุดจำเป็นรักษาอหิวาตกโรคเป็นโรคหายขาดได้ สามารถรักษาถึง 80% ของคนที่ประสบความสำเร็จผ่านปากเกลือพร้อมบริหาร (ที่ / UNICEF ORS สูตรมาตรฐาน) อบแห้งรุนแรงมากผู้ป่วยต้องดูแลของของเหลวที่ฉีด ผู้ป่วยเหล่านี้ยังต้องการยาปฏิชีวนะที่เหมาะสมเพื่อลดระยะเวลาท้องเสีย ลดปริมาณของของเหลว rehydration จำเป็น และย่นระยะเวลาของ V. cholerae การขับถ่าย บริหารงานโดยรวมของยาปฏิชีวนะจะทำได้ มันไม่มีผลในการแพร่กระจายของอหิวาตกโรค และสนับสนุนการเพิ่มความต้านทานจุลินทรีย์เพื่อให้ทันเวลาเข้ารักษา ควรตั้งค่าศูนย์การรักษาอหิวาตกโรค (CTCs) ภายในชุมชนได้รับผลกระทบ มีการรักษาที่เหมาะสม อัตราผิวกรณีควรอยู่ต่ำกว่า 1%เฝ้าระวังภายใต้ข้อบังคับสุขภาพนานาชาติ แจ้งเตือนกรณีทั้งหมดของอหิวาตกโรคจะไม่มีการบังคับ อย่างไรก็ตาม กิจกรรมสาธารณสุขที่เกี่ยวข้องกับอหิวาตกโรคต้องเสมอถูกประเมินเทียบกับเกณฑ์ที่ระบุในข้อบังคับเพื่อกำหนดว่า มีความจำเป็นสำหรับการแจ้งเตือนอย่างเป็นทางการกำลังภายในปรับปรุงการวินิจฉัย และ สำหรับเก็บรวบรวม รวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล ต้องมีความเข้มแข็งเพื่อให้สามารถระบุประชากรที่อาศัยอยู่ในพื้นที่อิกเสี่ยงเพื่อที่จะได้รับประโยชน์จากกิจกรรมการควบคุมที่ครอบคลุม อหิวาตกโรคเฝ้าระวังควรเป็นส่วนหนึ่งของระบบเฝ้าระวังโรคแบบบูรณาการที่มีความคิดเห็นที่ท้องถิ่นระดับ และข้อมูลร่วมกันในระดับสากลเปลี่ยนแปลงทางสังคมสุขภาพการศึกษาส่งเสริมการขาย การดัดแปลงวัฒนธรรมท้องถิ่นและความเชื่อ ควรส่งเสริมการยอมรับแนวทางปฏิบัติที่เหมาะสมปลอดภัยเช่นมือซักด้วยสบู่ ปลอดภัยเตรียม และเก็บอาหารและนมเสริมความรู้ในระหว่างการระบาดยังสนับสนุนให้ผู้ที่ มีอาการเพื่อค้นหาสุขภาพทันที การส่งเสริมการขายควรใช้ช่องทางสื่อสาร (โทรศัพท์มือถือ สมาร์ทโฟน สังคม ฯลฯ) และดัดแปลงให้วัฒนธรรมท้องถิ่น นอกจากนี้ยังมีการสนับสนุนให้ใช้วิธีการเชิงคุณภาพวิเคราะห์ เพื่อช่วยปรับให้วัฒนธรรมท้องถิ่นและความเชื่อ ข้อความค่าวัคซีนอหิวาตกโรคปากขณะนี้มี 2 ที่ก่อนมีคุณสมบัติค่าวัคซีนอหิวาตกโรคปาก (OCVs) (Dukoral ®และ Shanchol ®) รู้ทั้งมีการใช้ในวัคซีนจำนวนมากส่งเสริมการขายกับผู้สนับสนุน ใช้ได้ใช้หลักฐานจะรวบรวมเกี่ยวกับประสิทธิผลและความเป็นไปได้ในการนำส่งวัคซีนอหิวาตกโรคปากเป็นเครื่องมือในการป้องกันประชากรเสี่ยงสูงของอหิวาตกโรคสาธารณสุขDukoral® is administered to adults and children aged >6 years in 2 doses; and to children aged >2 years and <6 years in 3 doses. Protection can be expected 1 week after the last dose. Field trials in Bangladesh and Peru have shown that this vaccine is safe and confers 85% protection for 4–6 months in all age groups. This vaccine is not licensed for use in children aged <2 years.Shanchol’s immunization schedule is 2 doses given at an interval of 2 weeks for those aged >1 year. Shanchol® has provided longer term protection than Dukoral® in children aged <5 years, and therefore does not require a booster dose after 6 months in this age group, unlike Dukoral®. Shanchol® provided 67% protection against clinically significant V. cholerae O1 cholera in an endemic area for at least 2 years after vaccination. A field trial in Kolkata, India obtained protective efficacy (65%) of the vaccine up to 5 years.An OCV stockpile of 2 million doses was formally established mid-2013 for outbreak control and emergencies. The OCV stockpile was created on the principle that vaccines have a role in the prevention and control of cholera when used in conjunction with accessible healthcare and improvements in water and sanitation.In November 2013, the GAVI board approved a contribution to the global cholera vaccine stockpile for epidemic and endemic settings, for 2014-2018. The objectives of the GAVI investment are to:1. break the current cycle of low demand–low supply, significantly increasing global OCV production and availability;
2. reduce the impact of cholera outbreaks; and
3. strengthen the evidence base for periodic pre-emptive campaigns.
As of June 2015, about 2 million doses of OCV have been shipped from the stockpile in various settings, either in the form of reactive campaigns in areas experiencing an outbreak or pre-emptive vaccination campaigns among populations at elevated risk for cholera (“hotspots”), or at heightened vulnerability during an humanitarian crisis.
Impact on cholera burden or transmission was significant in all endemic, outbreak and emergency settings. Furthermore, contrary to earlier concerns, the communities readily accepted the vaccines and high vaccine coverage were reported. No serious adverse effects have been reported so far.
Travel and trade
Today, no country requires proof of cholera vaccination as a condition for entry. Past experience shows that quarantine measures and embargoes on the movement of people and goods are unnecessary. Import restrictions on food produced using good manufacturing practices, based on the sole fact that cholera is epidemic or endemic in a country, are not justified.
Countries neighbouring cholera-affected areas are encouraged to strengthen disease surveillance and national preparedness to rapidly detect and respond to outbreaks should cholera spread across borders. Further, information should be provided to travellers and the community on the potential risks and symptoms of cholera, together with precautions to avoid cholera, and when and where to report cases.
WHO response
Through the WHO Global Task Force on Cholera Control, WHO works to:
• support the design and implementation of global strategies to contribute to capacity development for cholera prevention and control globally;
• provide a forum for technical exchange, coordination, and cooperation on cholera-related activities to strengthen countries’ capacity to prevent and control cholera;
• support countries for the implementation of effective cholera control strategies and monitoring of progress;
• disseminate technical guidelines and operational manuals;
• support the development of a research agenda with emphasis on evaluating innovative approaches to cholera prevention and control in affected countries;
• increase the visibility of cholera as an important global public health problem through the dissemination of information about cholera prevention and control, and conducting advocacy and resource mobilization activities to support cholera prevention and control at national, regional, and global levels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมาในช่วงศตวรรษที่ 19 อหิวาตกโรคแผ่กระจายไปทั่วโลกจากอ่างเก็บน้ำเดิมในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำคงคาในประเทศอินเดีย
หกระบาดตามมาฆ่าผู้คนนับล้านทั่วทุกทวีป ปัจจุบัน (เจ็ด) เริ่มแพร่ระบาดในเอเชียใต้ในปี 1961 และถึงแอฟริกาในปี 1971 และอเมริกาในปี 1991 อหิวาตกโรคเป็นโรคประจำถิ่นในขณะนี้ในหลายประเทศ.
Vibrio cholerae
สายพันธุ์สองserogroups ของ V. cholerae - O1 และ O139 - สาเหตุการแพร่ระบาด V. cholerae O1 เป็นสาเหตุส่วนใหญ่ของการระบาดของโรคในขณะที่ O139 - ระบุเป็นครั้งแรกในบังคลาเทศในปี 1992 - ถูกกักขังอยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้.
ไม่ O1 และไม่ O139 V. cholerae สามารถก่อให้เกิดอาการท้องเสียที่ไม่รุนแรง แต่ไม่ได้สร้างการระบาด.
เมื่อเร็ว ๆ นี้ สายพันธุ์ที่แตกต่างใหม่ได้รับการตรวจพบในหลายส่วนของเอเชียและแอฟริกา สังเกตให้เห็นว่าสายพันธุ์เหล่านี้ก่อให้เกิดอหิวาตกโรคที่รุนแรงมากขึ้นกับอัตราการตายที่สูงขึ้นกรณี การตรวจสอบอย่างรอบคอบระบาดวิทยาของการไหลเวียนของสายพันธุ์ที่จะแนะนำ.
อ่างเก็บน้ำหลักของโวลต์เป็นคน cholerae และแหล่งน้ำเช่นน้ำกร่อยและอ้อยมักจะเกี่ยวข้องกับบุปผาสาหร่าย การศึกษาล่าสุดแสดงให้เห็นว่าภาวะโลกร้อนสร้างสภาพแวดล้อมที่ดีสำหรับแบคทีเรีย.
ปัจจัยเสี่ยงและโรคภาระการส่งอหิวาตกโรคมีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับการจัดการสิ่งแวดล้อมไม่เพียงพอ
โดยทั่วไปในพื้นที่ที่มีความเสี่ยงรวมถึงสลัมชานเมืองที่โครงสร้างพื้นฐานไม่สามารถใช้ได้เช่นเดียวกับค่ายผู้พลัดถิ่นภายในประเทศหรือผู้ลี้ภัยที่ต้องการขั้นต่ำของน้ำสะอาดและสุขอนามัยที่ไม่ได้พบกัน.
ผลกระทบของวิกฤตด้านมนุษยธรรม - เช่น การหยุดชะงักของน้ำและระบบสุขาภิบาลหรือการกำจัดของประชากรค่ายไม่เพียงพอและแออัด - สามารถเพิ่มความเสี่ยงของการส่งอหิวาตกโรคเชื้อแบคทีเรียที่ควรจะนำเสนอหรือแนะนำ ศพไม่เคยได้รับรายงานว่าเป็นแหล่งที่มาของโรคระบาด.
อหิวาตกโรคยังคงเป็นภัยคุกคามทั่วโลกเพื่อสุขภาพของประชาชนและตัวบ่งชี้ที่สำคัญของการขาดการพัฒนาทางสังคม.
จำนวนของผู้ป่วยอหิวาตกโรครายงานไปยังองค์การอนามัยโลกยังคงเป็นที่สูง ในช่วงปี 2013 รวมทั้งสิ้น 129 064 กรณีที่ได้รับแจ้งจาก 47 ประเทศรวมทั้งการเสียชีวิต 2,102 ความแตกต่างระหว่างตัวเลขเหล่านั้นและภาระประมาณของโรคที่เกิดจากความจริงที่ว่าหลายกรณีไม่ได้บันทึกเนื่องจากข้อ จำกัด ในระบบการเฝ้าระวังและความกลัวของการค้าและการลงโทษเดินทาง.
การป้องกันและควบคุมวิธีการสหสาขาวิชาชีพเป็นกุญแจสำคัญในการลดการแพร่ระบาดของอหิวาตกโรค
การควบคุมอหิวาตกโรคในพื้นที่ถิ่นและลดการเสียชีวิต.
น้ำและการแทรกแซงการสุขาภิบาลการแก้ปัญหาในระยะยาวสำหรับการควบคุมอหิวาตกโรค (ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อทุกโรคแพร่กระจายโดยเส้นทางอุจจาระช่องปาก) อยู่ในการพัฒนาเศรษฐกิจและการเข้าถึงสากลน้ำดื่มที่ปลอดภัยและสุขอนามัยที่เพียงพอ ซึ่งเป็นกุญแจสำคัญในการป้องกันทั้งโรคระบาดและโรคอหิวาต์ถิ่น. การดำเนินการกำหนดเป้าหมายสภาพแวดล้อมรวมถึง: •การพัฒนาระบบน้ำประปาที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกการบำบัดน้ำ (คลอรีน); •การแทรกแซงในระดับครัวเรือน (กรองน้ำสารเคมีน้ำหรือฆ่าเชื้อโรคแสงอาทิตย์น้ำสะอาด ภาชนะที่เก็บ); และ•เช่นเดียวกับการสร้างระบบในการกำจัดสิ่งปฏิกูลและส้วม. ส่วนใหญ่ของการแทรกแซงเหล่านั้นจำเป็นต้องมีการลงทุนระยะยาวที่สำคัญและค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษาสูงซึ่งเป็นเรื่องยากที่กองทุนเพื่อการฟื้นฟูและรักษาโดยไม่น้อยกว่าประเทศที่พัฒนาแล้วที่พวกเขายังจำเป็นมากที่สุด. รักษาอหิวาตกโรคเป็นโรคที่รักษาได้อย่างง่ายดาย ได้ถึง 80% ของคนที่สามารถรักษาได้ประสบความสำเร็จผ่านการบริหารงานพรอมต์ของเกลือคืนช่องปาก (WHO / UNICEF ORS ซองมาตรฐาน) มากผู้ป่วยขาดน้ำอย่างรุนแรงจำเป็นต้องมีการบริหารงานของของเหลวทางหลอดเลือดดำ ผู้ป่วยเหล่านี้ยังต้องใช้ยาปฏิชีวนะที่เหมาะสมเพื่อลดระยะเวลาของโรคอุจจาระร่วงลดปริมาณของของเหลวที่จำเป็นในการคืนและร่นระยะเวลาของการขับถ่าย V. cholerae การบริหารมวลของยาปฏิชีวนะที่ไม่แนะนำให้ใช้ในขณะที่มันไม่มีผลต่อการแพร่กระจายของโรคอหิวาต์และก่อให้เกิดการดื้อยาเพิ่มขึ้น. เพื่อให้ทันเวลาเพื่อการเข้าถึงการรักษาศูนย์การรักษาโรคอหิวาต์ (CTCs) ควรจะตั้งขึ้นในชุมชนได้รับผลกระทบ กับการรักษาที่เหมาะสมอัตราการตายในกรณีที่จะยังคงต่ำกว่า 1%. เฝ้าระวังภายใต้กฎอนามัยระหว่างประเทศ, การแจ้งเตือนของทุกกรณีของโรคอหิวาต์จะไม่บังคับ อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อสุขภาพของประชาชนที่เกี่ยวข้องกับอหิวาตกโรคต้องเสมอได้รับการประเมินตามเกณฑ์ที่ระบุไว้ในระเบียบเพื่อตรวจสอบว่ามีความจำเป็นสำหรับการแจ้งเตือนอย่างเป็นทางการ. ความจุท้องถิ่นสำหรับการปรับปรุงการวินิจฉัยและการเก็บรวบรวมการรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลต้องมีความเข้มแข็งเพื่อให้ ประชากรที่เปราะบางอาศัยอยู่ในพื้นที่มีความเสี่ยงสูงสามารถระบุได้ในการที่จะได้รับประโยชน์จากกิจกรรมการควบคุมที่ครอบคลุม การเฝ้าระวังอหิวาตกโรคควรเป็นส่วนหนึ่งของระบบการเฝ้าระวังโรคแบบบูรณาการที่มีข้อเสนอแนะในระดับท้องถิ่นและใช้ข้อมูลร่วมกันในระดับโลก. ระดมสังคมแคมเปญการศึกษาสุขภาพปรับให้เข้ากับวัฒนธรรมท้องถิ่นและความเชื่อควรส่งเสริมการยอมรับของการปฏิบัติสุขอนามัยที่เหมาะสมเช่นล้างมือด้วยสบู่เตรียมความปลอดภัยและการเก็บรักษาอาหารและให้นมบุตร. แคมเปญการรับรู้ในช่วงการระบาดขอแนะนำให้ผู้ที่มีอาการที่จะแสวงหาการดูแลสุขภาพได้ทันที แคมเปญควรใช้ช่องทางการสื่อสารที่ทันสมัย ​​(โทรศัพท์มือถือมาร์ทโฟน, สื่อสังคม ฯลฯ ) และปรับให้เข้ากับวัฒนธรรมท้องถิ่น การใช้วิธีการเชิงคุณภาพของการวิเคราะห์เพื่อช่วยให้ปรับตัวเข้ากับวัฒนธรรมของข้อความในท้องถิ่นและความเชื่อนี้ยังได้รับการสนับสนุน. วัคซีนอหิวาต์ในช่องปากขณะนี้มี 2 WHO ผ่านการคัดเลือกวัคซีนอหิวาต์ในช่องปาก (OCVs) (Dukoral®และShanchol®) วัคซีนทั้งสองได้รับใช้ในแคมเปญฉีดวัคซีนด้วยการสนับสนุนขององค์การอนามัยโลก การใช้งานของพวกเขาได้เปิดการใช้หลักฐานที่จะเก็บในประสิทธิภาพและความเป็นไปได้ในการดำเนินการแคมเปญการฉีดวัคซีนอหิวาต์ในช่องปากเป็นเครื่องมือในสุขภาพของประชาชนในการปกป้องประชากรที่มีความเสี่ยงสูงของโรคอหิวาต์. Dukoral®เป็นยาเพื่อเด็กและผู้ใหญ่อายุ> 6 ปีในปริมาณ 2; และเด็กอายุ> 2 ปี <6 ปีใน 3 ปริมาณ การป้องกันที่สามารถคาดหวัง 1 สัปดาห์หลังจากที่ปริมาณที่ผ่านมา การทดลองภาคสนามในบังคลาเทศและเปรูได้แสดงให้เห็นว่าวัคซีนนี้มีความปลอดภัยและการป้องกันฟาโรห์ 85% สำหรับ 4-6 เดือนในทุกกลุ่มอายุ วัคซีนนี้ไม่อนุญาตให้ใช้ในเด็กอายุ <2 ปี. ตารางการฉีดวัคซีน Shanchol เป็น 2 ปริมาณที่กำหนดในช่วงเวลาของ 2 สัปดาห์สำหรับผู้ที่อายุ> 1 ปี Shanchol®ได้จัดให้มีการป้องกันในระยะยาวกว่าDukoral®ในเด็กอายุ <5 ปีและดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องมีการฉีดวัคซีนกระตุ้นหลังจาก 6 เดือนในกลุ่มอายุนี้แตกต่างจากDukoral® Shanchol®ให้ความคุ้มครอง 67% เมื่อเทียบกับนัยสำคัญทางคลินิก V. cholerae O1 อหิวาตกโรคในพื้นที่ถิ่นอย่างน้อย 2 ปีหลังจากการฉีดวัคซีน การทดลองในสนามโกลกาตาอินเดียได้รับการรับรู้ความสามารถป้องกัน (65%) ของวัคซีนถึง 5 ปี. คลังสินค้า OCV 2 ล้านโดสได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการช่วงกลางปี ​​2013 สำหรับการควบคุมการระบาดของโรคและกรณีฉุกเฉิน คลังสินค้า OCV ถูกสร้างขึ้นบนหลักการที่ว่าวัคซีนมีบทบาทในการป้องกันและควบคุมอหิวาตกโรคเมื่อใช้ร่วมกับการดูแลสุขภาพที่สามารถเข้าถึงและปรับปรุงในน้ำและสุขาภิบาล. ในเดือนพฤศจิกายน 2013 คณะกรรมการ GAVI ได้รับการอนุมัติการมีส่วนร่วมในการคลังสินค้าวัคซีนอหิวาต์ระดับโลก สำหรับการระบาดของโรคและการตั้งค่าเฉพาะถิ่นสำหรับ 2014-2018 วัตถุประสงค์ของการลงทุนที่มีความ GAVI ที่: 1 ทำลายวงจรปัจจุบันของอุปสงค์อุปทานต่ำต่ำอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มการผลิต OCV ทั่วโลกและความพร้อม; 2 ลดผลกระทบจากการระบาดของอหิวาตกโรค; และ3 เสริมสร้างหลักฐานสำหรับแคมเปญก่อนจองเป็นระยะ. ณ เดือนมิถุนายนปี 2015 ประมาณ 2 ล้านโดส OCV ได้รับการส่งมาจากคลังสินค้าในการตั้งค่าต่าง ๆ ทั้งในรูปแบบของแคมเปญการเกิดปฏิกิริยาในพื้นที่ประสบการระบาดของโรคหรือแคมเปญการฉีดวัคซีนก่อนจอง ในกลุ่มประชากรที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับอหิวาตกโรค ("ฮอตสปอต") หรือช่องโหว่ที่มีความคิดริเริ่มในช่วงวิกฤตด้านมนุษยธรรม. ผลกระทบต่อภาระโรคอหิวาต์หรือการส่งอย่างมีนัยสำคัญในทุกถิ่นระบาดของโรคและการตั้งค่าในกรณีฉุกเฉิน นอกจากนี้ขัดกับความกังวลก่อนหน้านี้ชุมชนที่ได้รับการยอมรับอย่างง่ายดายวัคซีนวัคซีนและความคุ้มครองสูงที่ได้รับรายงาน ไม่มีผลข้างเคียงที่รุนแรงได้รับการรายงานเพื่อให้ห่างไกล. ท่องเที่ยวและการค้าวันนี้ประเทศไม่จำเป็นต้องมีหลักฐานของการฉีดวัคซีนอหิวาต์เป็นเงื่อนไขสำหรับการเข้า ประสบการณ์ที่ผ่านมาแสดงให้เห็นว่ามาตรการกักกันและ embargoes ในการเคลื่อนไหวของผู้คนและสินค้าที่ไม่จำเป็น ข้อ จำกัด นำเข้าอาหารที่ผลิตโดยใช้วิธีปฏิบัติผลิตที่ดีบนพื้นฐานของความเป็นจริง แต่เพียงผู้เดียวที่อหิวาตกโรคเป็นโรคระบาดหรือโรคประจำถิ่นในประเทศจะไม่เป็นธรรม. ประเทศเพื่อนบ้านพื้นที่อหิวาตกโรคได้รับผลกระทบได้รับการสนับสนุนในการเสริมสร้างการเฝ้าระวังโรคและการเตรียมความพร้อมของชาติได้อย่างรวดเร็วตรวจสอบและตอบสนองต่อการ การระบาดของอหิวาตกโรคควรจะแพร่กระจายข้ามพรมแดน นอกจากนี้ข้อมูลที่ควรมีให้กับนักท่องเที่ยวและชุมชนเกี่ยวกับความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นและอาการของโรคอหิวาต์ร่วมกับข้อควรระวังเพื่อหลีกเลี่ยงโรคอหิวาต์และเวลาและสถานที่ในการรายงานกรณี. WHO การตอบสนองผ่านองค์การอนามัยโลกTask Force ในอหิวาตกโรคควบคุม WHO ทำงานเพื่อ : •สนับสนุนการออกแบบและการดำเนินกลยุทธ์ระดับโลกเพื่อนำไปสู่การพัฒนาขีดความสามารถในการป้องกันโรคอหิวาต์และการควบคุมทั่วโลก; •ให้เป็นเวทีสำหรับการแลกเปลี่ยนทางด้านเทคนิคการประสานงานและความร่วมมือในการจัดกิจกรรมอหิวาตกโรคที่เกี่ยวข้องกับการเสริมสร้างศักยภาพของประเทศในการป้องกันและควบคุมโรคอหิวาต์; •ให้การสนับสนุนประเทศสำหรับการดำเนินงานของกลยุทธ์การควบคุมอหิวาตกโรคที่มีประสิทธิภาพและการตรวจสอบความคืบหน้า; •เผยแพร่แนวทางด้านเทคนิคและคู่มือการปฏิบัติงาน•สนับสนุนการพัฒนาของวาระการวิจัยที่มีความสำคัญกับการประเมินวิธีการใหม่ในการป้องกันโรคอหิวาต์และการควบคุมในประเทศที่ได้รับผลกระทบ; •เพิ่ม การแสดงผลของอหิวาตกโรคเป็นปัญหาสำคัญระดับโลกด้านสุขภาพของประชาชนผ่านการเผยแพร่ข้อมูลเกี่ยวกับการป้องกันและการควบคุมโรคอหิวาต์และการดำเนินการสนับสนุนและการจัดกิจกรรมการระดมทรัพยากรเพื่อสนับสนุนการป้องกันและการควบคุมโรคอหิวาต์ในระดับชาติระดับภูมิภาคและระดับทั่วโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติศาสตร์
ระหว่างศตวรรษที่ 19 , อหิวาตกโรคระบาดทั่วโลกจากอ่างเก็บน้ำเดิมในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำคงคาในอินเดีย หก pandemics ตามมาฆ่าคนหลายล้านคนทั่วทุกทวีป ในปัจจุบัน ( 7 ) เริ่มระบาดในเอเชียในปี 1961 และถึงแอฟริกาในปี 1971 และทวีปอเมริกาในปี 1991 อหิวาตกโรคระบาดในขณะนี้หลายประเทศ
Vibrio cholerae เชื้อไวรัสจุดขาวในกุ้ง
2 V .อ– 01 และ o139 –สาเหตุการระบาด V . cholerae 01 สาเหตุส่วนใหญ่ของการระบาด ขณะที่ o139 –ระบุครั้งแรกในบังคลาเทศในปี 1992 และถูกกักขังอยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ non-o1 non-o139
และ V . cholerae สามารถทำให้อ่อนท้องเสียแต่ไม่ได้สร้างโรคระบาด .
เมื่อเร็วๆ นี้ ซึ่งตัวแปรใหม่ที่ได้รับการตรวจพบได้ในหลายส่วนของเอเชีย และ แอฟริกาสังเกตว่าสายพันธุ์เหล่านี้ก่อให้เกิดรุนแรงมากขึ้นกว่ากรณีตายอหิวาอัตรา การตรวจสอบและระวังของสายพันธุ์หมุนเวียนแนะนํา .
อ่างเก็บน้ำหลักของ V . cholerae คนและแหล่งน้ำ เช่น น้ำกร่อย และอ้อยมักจะเกี่ยวข้องกับบุปผาสาหร่าย .การศึกษาล่าสุดพบว่าภาวะโลกร้อนสร้างสภาพแวดล้อมที่ดีสำหรับเชื้อแบคทีเรีย
ปัจจัยเสี่ยงและโรคอหิวาตกโรคภาระ
ส่งถูกเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับการจัดการสิ่งแวดล้อมไม่เพียงพอ พื้นที่เสี่ยงทั่วไปรวมถึงรอบเมืองสลัมที่โครงสร้างพื้นฐานไม่พร้อมใช้งาน เช่นเดียวกับค่ายสำหรับผู้พลัดถิ่นภายใน หรือผู้ลี้ภัยที่ความต้องการขั้นต่ำของน้ำสะอาดและสุขาภิบาล ไม่เจอ
ผลกระทบของวิกฤตด้านมนุษยธรรมฯ เช่น การหยุดชะงักของระบบน้ำและสุขาภิบาล หรือการเคลื่อนที่ของประชากรจะไม่เพียงพอ และแออัดค่าย–สามารถเพิ่มความเสี่ยงของการส่งผ่านเชื้ออหิวาตกโรคควรเป็นปัจจุบันหรือแนะนำ ศพยังไม่เคยมีรายงานเป็นแหล่งที่มาของโรคระบาด .
อหิวาตกโรคยังคงเป็นภัยคุกคามระดับโลกเพื่อสุขภาพของประชาชนและตัวบ่งชี้ของการขาดการพัฒนาทางสังคม
จํานวนผู้ป่วยอหิวาตกโรครายงานที่ยังคงอยู่ในระดับสูง ในช่วงปี 2013 จำนวน 129 064 กรณีได้รับแจ้งจาก 47 ประเทศ รวมทั้งความตายที่ .ความแตกต่างระหว่างตัวเลขเหล่านั้นและคาดว่าภาระของโรคเนื่องจากความจริงที่ว่าหลายกรณีไม่บันทึกเนื่องจากข้อ จำกัด ในระบบการเฝ้าระวัง และความกลัวของการค้าและการท่องเที่ยว

วิธีการป้องกันและควบคุมการระบาดของอหิวาตกโรครายคือ คีย์เพื่อลดการควบคุมอหิวาตกโรคในพื้นที่ระบาดและลดผู้เสียชีวิต
น้ำและสุขาภิบาลของ
วิธีแก้ปัญหาระยะยาวเพื่อการควบคุมอหิวาตกโรค ( ซึ่งผลประโยชน์ทั้งหมดที่โรคแพร่กระจายโดยเส้นทางปากอุจจาระ ) ตั้งอยู่ในการพัฒนาเศรษฐกิจ และการเข้าถึงสากลเพื่อดื่มน้ำสะอาด เพียงพอ และปลอดภัย ซึ่งเป็นกุญแจสำคัญในการป้องกันการแพร่ระบาดของโรคอหิวาตกโรคและทั้งสภาวะแวดล้อม รวมถึงการกระทำา .

:- การพัฒนาระบบประปาน้ำด้วยเครื่องบำบัดน้ำ ( คลอรีน ) ;
- การแทรกแซงระดับครัวเรือน ( น้ำกรอง น้ำ สารเคมี หรือแสงอาทิตย์ฆ่าเชื้อภาชนะเก็บน้ำที่ปลอดภัย ) และ ;
- รวมทั้งการสร้างระบบการจัดการสิ่งปฏิกูล และส้วม
ที่สุดของการแทรกแซงนั้นต้องการอย่างมาก การลงทุนระยะยาวและค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษาสูงซึ่งยากต่อกองทุน และรักษา โดยประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุด ซึ่งพวกเขายังต้องการอย่างที่สุด การรักษาอหิวาตกโรค

เป็นเป็นโรคคุดทะราดได้อย่างง่ายดาย ถึง 80% ของคนที่สามารถรักษาได้ประสบความสำเร็จผ่านการการบริหารช่องปากของเกลือศึกษา ( ใคร / ยูนิเซฟ ORS ซองมาตรฐาน )ขาดน้ำอย่างรุนแรงมาก ผู้ป่วยต้องมีการบริหารงานฉีดของเหลว . ผู้ป่วยเหล่านี้ยังต้องการยาปฏิชีวนะที่เหมาะสมเพื่อลดระยะเวลาของการท้องเสีย ลดปริมาณของของเหลวที่ต้องการศึกษา และลดระยะเวลาของ V . cholerae การขับถ่าย มวลการบริหารยาปฏิชีวนะไม่แนะนำ