in copenhagen, andersen worked hard

in copenhagen, andersen worked hard to become a successful writer. he introduced himself to the best-known writers of his day and to others he thought might help him. he was a strange-looking boy: tall,thin,and awkward, with small eyes, a large nose, and a sad expression. some people felt sorry for him. others were impressedby his desperate desire to become a gerat writer. he got a job at the royal theatre ans, at the same time, he went back to school since he had never finished school in odense. then, at the age of twenty-one, he published a poem that became very popular. that first taste of public attention made him want more. for the rest of his life, he wrote and wrote without stopping, always hoping to become famous. in all, he wrote thirty-six works for theater, six travel books, six novels, hundreds of poems, and about 170 stories and fairy tales. some of his novels and plays enjoyed brief success, but the critics often did not like them. only the fairy tales were immediately recognized as entirely original works of art.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในโคเปนเฮเกน แอนเดอร์ทำงานหนักจะกลายเป็น นักเขียนที่ประสบความสำเร็จ เขาแนะนำตัวเอง การเขียนสัญลักษณ์ของท่าน และผู้อื่นที่เขาคิดว่า อาจช่วยให้เขา เขาเป็นเด็กที่แปลกมอง: สูง บาง และ ตกใจ ตาเล็ก จมูกใหญ่ และเศร้า บางคนรู้สึกเสียใจสำหรับเขา คนอื่นก็ impressedby ของเขาต้องหมดหวังจะเป็น นักเขียนที่ดี เขาได้งานที่โรงละครรอยัล ans พร้อมกัน เขาก็กลับไปโรงเรียนเนื่องจากเขาไม่ได้จบโรงเรียนในโอเดนเซ ในยุคของเขาที่เมืองทองธานี แล้ว เผยแพร่บทกวีที่เป็นที่นิยมมากขึ้น รสแรกที่สาธารณะสนใจทำให้เขาต้องเพิ่มเติม สำหรับส่วนเหลือของชีวิตของเขา เขาเขียน และเขียนได้โดยไม่ต้องหยุด เสมอหวังขึ้นชื่อ ทั้งหมด เขาเขียนทำงานสามสิบหกสำหรับโรงละคร หนังสือเดินทางหก หก นิยาย บท กวี และเรื่องราวเกี่ยวกับ 170 และนิทาน ของนวนิยายและบทละครของเขาความสุขความสำเร็จโดยย่อ แต่นักวิจารณ์มักจะไม่ได้ไม่ชอบพวกเขา เฉพาะนิทานนางฟ้าถูกยอมรับว่าเป็นงานศิลปะต้นฉบับทั้งหมดทันที

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในโคเปนเฮเกน, Andersen ทำงานอย่างหนักที่จะกลายเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จ เขาแนะนำตัวเองกับนักเขียนที่รู้จักกันดีของวันของเขาและคนอื่น ๆ ที่เขาคิดว่าอาจจะช่วยให้เขา เขาเป็นเด็กแปลกมอง: สูงบางและอึดอัดกับตาเล็กจมูกขนาดใหญ่และการแสดงออกที่น่าเศร้า บางคนรู้สึกเสียใจสำหรับเขา คนอื่น ๆ impressedby หมดหวังความปรารถนาของเขาที่จะเป็นนักเขียนgerät เขาได้งานที่โรงละครพระราชปีในเวลาเดียวกันเขาก็กลับไปที่โรงเรียนตั้งแต่เขาไม่เคยเรียนจบในโอเดนเซ แล้วตอนอายุยี่สิบเอ็ดเขาตีพิมพ์บทกวีที่เป็นที่นิยมมาก ว่ารสชาติแรกของความสนใจของประชาชนทำให้เขาต้องการมากขึ้น สำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเขาเขาเขียนและเขียนโดยไม่หยุดเสมอหวังที่จะกลายเป็นที่มีชื่อเสียง ในทุกที่เขาเขียนสามสิบหกผลงานละครหกหนังสือการเดินทางหกนวนิยายหลายร้อยบทกวีและประมาณ 170 เรื่องราวและนิทาน บางส่วนของนวนิยายและบทละครของเขาประสบความสำเร็จสั้น แต่นักวิจารณ์มักจะไม่ชอบพวกเขา เพียงนิทานที่ได้รับรู้ทันทีว่าเป็นผลงานเดิมอย่างสิ้นเชิงของศิลปะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในโคเปนเฮเกน แอนเดอร์สันพยายามอย่างหนักที่จะเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จ เขาแนะนำตัวกับนักเขียนที่รู้จักกันดีที่สุดของวันของเขาและคนอื่น ๆเขาคิดว่าอาจจะช่วยเขาได้ เขาเป็นเด็กที่ดูแปลกประหลาด : สูง ผอม และอึดอัดใจกับดวงตาเล็ก จมูกใหญ่ และการแสดงออกที่น่าเศร้า บางคนก็รู้สึกเสียใจกับเขา คนอื่น impressedby ความปรารถนาความปรารถนาของเขาที่จะกลายเป็น gerat นักเขียนเขาได้งานที่ ans โรงละคร ในเวลาเดียวกัน เขาก็กลับไปที่โรงเรียนเนื่องจากเขาไม่เคยจบโรงเรียนใน Odense . จากนั้น เมื่ออายุ 21 เขาได้รับการตีพิมพ์บทกวีที่เป็นที่นิยมมาก รสชาติแรกของความสนใจของสาธารณชน ทำให้เขาต้องการมากขึ้น สำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเขา เขาเขียนและเขียนโดยไม่หยุด มักจะหวังที่จะกลายเป็นที่มีชื่อเสียง ใน ทั้งหมดเขาเขียนผลงานละครเวทีหกหกหกเดินทางหนังสือ นวนิยาย ร้อยกลอน และประมาณ 170 เรื่องราวและนิทาน บางส่วนของนวนิยายของเขาและเล่นกับความสําเร็จสั้น แต่นักวิจารณ์มักจะไม่เหมือนพวกเขา แค่นิทานได้ทันทีได้รับการยอมรับว่าเป็นทั้งหมดผลงานเดิมของศิลปะ