Once upon a time there were four li

Once upon a time there were four little Rabbits, and their names were—
Flopsy,
Mopsy,
Cotton-tail,
and Peter.
They lived with their Mother in a sand-bank, underneath the root of a very big fir-tree.
“Now, my dears,” said old Mrs. Rabbit one morning, “you may go into the fields or down the lane, but don’t go into Mr. McGregor’s garden: your Father had an accident there; he was put in a pie by Mrs. McGregor.”
“Now run along, and don’t get into mischief. I am going out.”
Then old Mrs. Rabbit took a basket and her umbrella, and went through the wood to the baker’s. She bought a loaf of brown bread and five currant buns.
Flopsy, Mopsy, and Cotton-tail, who were good little bunnies, went down the lane to gather blackberries;
But Peter, who was very naughty, ran straight away to Mr. McGregor’s garden, and squeezed under the gate!
First he ate some lettuces and some French beans; and then he ate some radishes;
And then, feeling rather sick, he went to look for some parsley.
But round the end of a cucumber frame, whom should he meet but Mr. McGregor!
Mr. McGregor was on his hands and knees planting out young cabbages, but he jumped up and ran after Peter, waving a rake and calling out, “Stop thief.”
Peter was most dreadfully frightened; he rushed all over the garden, for he had forgotten the way back to the gate.
He lost one of his shoes among the cabbages, and the other shoe amongst the potatoes.
After losing them, he ran on four legs and went faster, so that I think he might have got away altogether if he had not unfortunately run into a gooseberry net, and got caught by the large buttons on his jacket. It was a blue jacket with brass buttons, quite new.
Peter gave himself up for lost, and shed big tears; but his sobs were overheard by some friendly sparrows, who flew to him in great excitement, and implored him to exert himself.
Mr. McGregor came up with a sieve, which he intended to pop upon the top of Peter; but Peter wriggled out just in time, leaving his jacket behind him.
And rushed into the toolshed, and jumped into a can. It would have been a beautiful thing to hide in, if it had not had so much water in it.
Mr. McGregor was quite sure that Peter was somewhere in the toolshed, perhaps hidden underneath a flower- pot. He began to turn them over carefully, looking under each.
Presently Peter sneezed— “Kertyschoo!” Mr. McGregor was after him in no time,
And tried to put his foot upon Peter, who jumped out of a window, upsetting three plants. The window was too small for Mr. McGregor, and he was tired of running after Peter. He went back to his work.
Peter sat down to rest; he was out of breath and trembling with fright, and he had not the least idea which way to go. Also he was very damp with sitting in that can.
After a time he began to wander about, going lippity—lippity—not very fast, and looking all around.
He found a door in a wall; but it was locked, and there was no room for a fat little rabbit to squeeze underneath.
An old mouse was running in and out over the stone doorstep, carrying peas and beans to her family in the wood. Peter asked her the way to the gate, but she had such a large pea in her mouth that she could not answer. She only shook her head at him. Peter began to cry.
Then he tried to find his way straight across the garden, but he became more and more puzzled. Presently, he came to a pond where Mr. McGregor filled his water-cans. A white cat was staring at some goldfish; she sat very, very still, but now and then the tip of her tail twitched as if it were alive. Peter thought it best to go away without speaking to her; he has heard about cats from his cousin, little Benjamin Bunny.
He went back towards the toolshed, but suddenly, quite close to him, he heard the noise of a hoe— scr-r-ritch, scratch, scratch, scritch. Peter scuttered underneath the bushes. But presently, as nothing happened, he came out, and climbed upon a wheelbarrow, and peeped over. The first thing he saw was Mr. McGregor hoeing onions. His back was turned towards Peter, and beyond him was the gate!
Peter got down very quietly off the wheelbarrow, and started running as fast as he could go, along a straight walk behind some black-currant bushes.
Mr. McGregor caught sight of him at the corner, but Peter did not care. He slipped underneath the gate, and was safe at last in the wood outside the garden.
Mr. McGregor hung up the little jacket and the shoes for a scare-crow to frighten the blackbirds.
Peter never stopped running or looked behind him till he got home to the big fir-tree.
He was so tired that he flopped down upon the nice soft sand on the floor of the rabbit-hole, and shut his eyes. His mother was busy cooking; she wondered what he had done with his clothes. It was the second little jacket and pair of shoes that Peter had lost in a fortnight!
I am sorry to say that Peter was not very well during the evening.
His mother put him to bed, and made some camomile tea; and she gave a dos

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งมีกระต่ายน้อย 4 และชื่อของพวกเขาก็ได้Flopsy Mopsy หางฝ้าย และปีเตอร์พวกเขาอาศัยอยู่กับแม่ของพวกเขาในทรายธนาคาร ภายใต้รากของต้นสนใหญ่มาก"ตอนนี้ ฉันคือ กล่าวว่า เช้าวันหนึ่ง กระต่ายนางเก่า" คุณอาจไปลง ในเขตข้อมูล หรือถนน แต่อย่าไปสวนนายแม็คเกรเกอร์: คุณพ่อมีอุบัติเหตุมี เขาถูกใส่ในพาย โดยนางแม็คเกรเกอร์""ตอนนี้วิ่งไปตาม และไม่ได้เป็นความชั่วร้าย ฉันออกไป"กระต่ายนางเก่าเอาตะกร้าและร่มของเธอ แล้วไปผ่านไม้เบเกอร์ เธอซื้อก้อนขนมปังสีน้ำตาลและขนมปังเคอแรนท์ห้าFlopsy, Mopsy และ หางฝ้ายที่กระต่ายน้อยดี ลงเลนเพื่อรวบรวมคะแนน ไปแต่ปีเตอร์ ผู้ซนมาก วิ่งตรงไปสวนนายแม็คเกรเกอร์ และคั้นภายใต้ประตูครั้งแรก กินเตรียมการบางอย่างและถั่วบางฝรั่งเศส แล้ว เขากินบาง radishesแล้ว รู้สึกค่อนข้างป่วย เขาก็จะมองหาบางอย่างผักชีฝรั่งแต่รอบปลายของแตงกวา ที่ควรเขาพบแต่แม็คเกรเกอร์นายนายแม็คเกรเกอร์ก็บนมือและหัวเข่าการปลูกกะหล่ำปลีหนุ่มของเขา แต่เขาไปขึ้น และวิ่งหลังจากปีเตอร์ โบกการคราด และการโทรออก "หยุดขโมย"ปีเตอร์ก็กลัวสุด dreadfully เขารีบวิ่งทั่วสวน สำหรับเขาเขาลืมทางกลับไปที่ประตูเขาสูญเสียรองเท้าของเขาในการฟอง และรองเท้าอื่น ๆ ในมันฝรั่งหลังจากสูญเสียพวกเขา เขาวิ่งสี่ขา และไปได้เร็วขึ้น ดังนั้นผมคิดว่า เขาอาจมีอยู่ทั้งหมดถ้าเขามีไม่ใช้แต่เป็นมะยมที่สุทธิ และถูกจับได้ โดยปุ่มขนาดใหญ่บนเสื้อของเขา มันเป็นเสื้อสีฟ้า มีปุ่มเหลือง ค่อนข้างใหม่ปีเตอร์ให้ตัวเองสำหรับการสูญหาย และหลั่งน้ำตาใหญ่ แต่ sobs ของเขาถูก overheard โดยกระจอกมิตรบาง ที่บินกับเขาในความตื่นเต้น และ implored เขาออกแรงเองนายแม็คเกรเกอร์มากับตะแกรง ซึ่งเขาตั้งใจจะปรากฏตามด้านบนของปีเตอร์ แต่ปีเตอร์ wriggled ออกมาเพียงในเวลา ออกจากเสื้อของเขาหลังเขาวิ่งเข้าไปใน toolshed และเพิ่มขึ้นเป็นแบบนี้ ก็จะได้รับสิ่งสวยงามซ่อนใน ถ้ามันไม่ได้มีน้ำมากในนายแม็คเกรเกอร์ได้ค่อนข้างแน่ใจว่า ปีเตอร์ได้ที่ใดที่หนึ่งใน toolshed อาจจะซ่อนอยู่ใต้กระถางดอกไม้ เขาเริ่มเปิดมากกว่าอย่างระมัดระวัง กำลังภายใต้แต่ละปัจจุบันปีเตอร์ sneezed — "Kertyschoo " นายแม็คเกรเกอร์เป็นหลังจากเขาในเวลาไม่นานและการวางเท้าของเขาเมื่อปีเตอร์ ที่เพิ่มขึ้นจากหน้าต่าง ให้กระทบพืชสาม หน้าต่างมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับนายแม็คเกรเกอร์ และเขาก็เหนื่อยกับการทำงานหลังจากปีเตอร์ เขาก็กลับไปทำงานของเขาปีเตอร์นั่งลงที่เหลือ เขาออกจากลมหายใจและสะทกตกใจ และเขาได้ไม่ยากซึ่งทางไป นอกจากนี้ เขาก็ชื้นมาก ด้วยนั่งอยู่ในที่สามารถหลังจากเวลา ที่เขาเริ่มระเห ไป lippity — lippity — ไม่ และรวดเร็ว มองรอบ ๆเขาพบประตูที่ผนัง แต่มันถูกล็อก และมีห้องพักไม่มีสำหรับกระต่ายน้อยไขมันบีบใต้เมาส์ตัวเก่าที่ทำงานและออกผ่านประตูหิน การแบกถั่วและถั่วให้ครอบครัวของเธอไม้อยู่ ปีเตอร์ถามเธอไปทางประตู แต่เธอมีถั่วใหญ่ในปากของเธอที่เธอไม่สามารถตอบ เธอเท่านั้นส่ายหัวของเธอที่เขา ปีเตอร์เริ่มร้องไห้เขาพยายามหาทางของเขาตรงข้ามสวน แต่เขาทั้งพิศวงทั้งมหัศจรรย์มาก ปัจจุบัน เขามาบ่อที่นายแม็คเกรเกอร์เติมน้ำกระป๋องของเขา แมวสีขาวถูกจ้องมองปลาทองบาง เธอนั่งมาก มากยัง แต่ตอนนี้แล้วปลายหางของเธอ twitched ว่าจะมีชีวิตอยู่ ปีเตอร์คิดว่า มันห่างกันไปโดยไม่พูดกับเธอ เขาได้ยินเกี่ยวกับแมวจากก. กระต่ายเบนจามิน้อยเขาเดินกลับไปทาง toolshed แต่ก็ ใกล้กับเขา เขาได้ยินเสียงของจอบ — scr-r-ritch รอยขีดข่วน รอยขีดข่วน scritch ปีเตอร์ scuttered ใต้พุ่มไม้ แต่ปัจจุบัน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขามา และปีนขึ้นเมื่อรถสาลี่ และ peeped กว่า สิ่งแรกที่เขาเห็นคือ แม็คเกรเกอร์ นาย hoeing หอม หลังเขาถูกหันไปทางปีเตอร์ และเหนือเขาถูกประตูปีเตอร์ได้ลงมากเงียบ ๆ ปิดรถสาลี่ และเริ่มเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะไป ตามทางเดินตรงหลังบางพุ่มไม้ดำแบล็คเคอแรนท์นายแม็คเกรเกอร์จับสายตาของเขาที่มุม แต่ปีเตอร์ไม่ได้ดูแล เขาเล็ดรอดใต้ประตู และก็ปลอดภัยที่สุดไม้นอกสวนนายแม็คเกรเกอร์แขวนเสื้อเล็กและรองเท้าสำหรับแผลขันกาเหว่าที่วนเวียนปีเตอร์ไม่เคยหยุดทำงาน หรือมองหลังเขาจนเขาได้บ้านต้นสนใหญ่เขาก็เหนื่อยว่า flopped ลงเมื่อทรายดีชั้นของโพรงกระต่าย และปิดตาของเขา แม่ของเขาคือ ทำอาหารว่าง เธอสงสัยว่า สิ่งที่เขาทำกับเสื้อผ้าของเขา มันเป็นสองน้อยเสื้อและรองเท้าที่ปีเตอร์ได้หายไปในสั้น ๆฉันขอโทษที่ ปีเตอร์ไม่ดีในช่วงเย็นแม่ของเขานำเขาไปที่เตียง และทำบางชาดชา และเธอให้เป็น dos

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งมีอยู่สี่กระต่ายน้อยและชื่อของพวกเขา were-
Flopsy,
Mopsy,
ผ้าฝ้ายหาง
และปีเตอร์.
พวกเขาอาศัยอยู่กับแม่ของพวกเขาในทรายธนาคารภายใต้รากของใหญ่มากเฟอร์-ต้นไม้.
"ตอนนี้ , Dears ของฉัน "นางกระต่ายเก่ากล่าวว่าเช้าวันหนึ่ง" คุณอาจจะไปลงในเขตหรือลงช่องทาง แต่ไม่ได้เข้าไปในสวนนายเกรเกอร์: พระบิดาของท่านมีอุบัติเหตุที่นั่น เขาถูกขังอยู่ในวงกลมโดยมีนางเกรเกอร์ได้. "
" ตอนนี้วิ่งไปตามและไม่ได้รับความเสียหายเป็น ฉันจะออก. "
จากนั้นเก่านางกระต่ายเอาตะกร้าและร่มของเธอและเดินผ่านไม้กับขนมปัง เธอซื้อก้อนขนมปังสีน้ำตาลและห้าขนมปังลูกเกด.
Flopsy, Mopsy ฝ้ายและหางซึ่งเป็นกระต่ายเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ดีไปลงช่องทางในการรวบรวมแบล็;
แต่เปโตรซึ่งเป็นซนมากวิ่งตรงไปที่นายเกรเกอร์ สวนและบีบภายใต้ประตู!
ครั้งแรกที่เขากินผักกาดหอมบางส่วนและบางถั่วฝรั่งเศส; และแล้วเขาก็กินหัวไชเท้าบาง
และแล้วความรู้สึกที่ค่อนข้างป่วยเขาก็จะมองหาผักชีฝรั่งบาง.
แต่รอบท้ายของกรอบแตงกวาที่คนที่เขาควรจะได้พบ แต่นายเกรเกอร์!
นาย เกรเกอร์อยู่ในมือและเข่าปลูกกะหล่ำปลีออกสาวของเขา แต่เขากระโดดขึ้นและวิ่งตามหลังปีเตอร์โบกคราดและโทรออก "หยุดขโมย."
ปีเตอร์เป็นส่วนใหญ่กลัวหวาดกลัว; เขารีบไปทั่วสวนสำหรับเขาลืมทางกลับไปที่ประตู.
เขาสูญเสียหนึ่งในรองเท้าของเขาในหมู่กะหล่ำปลีและรองเท้าอื่น ๆ ในหมู่มันฝรั่ง.
หลังจากที่สูญเสียเหล่านั้นจึงวิ่งสี่ขาและเดินเร็วขึ้นดังนั้น ที่ฉันคิดว่าเขาอาจจะได้ออกไปโดยสิ้นเชิงถ้าเขาไม่ได้ แต่น่าเสียดายที่วิ่งเข้ามาในสุทธิมะยมและถูกจับได้โดยปุ่มขนาดใหญ่บนเสื้อของเขา . มันเป็นแจ็คเก็ตสีฟ้าที่มีปุ่มทองเหลืองค่อนข้างใหม่
ปีเตอร์ให้ตัวเองขึ้นหายไปและหลั่งน้ำตาใหญ่ แต่เสียงสะอื้นของเขาถูกได้ยินโดยนกกระจอกมิตรบางคนที่เขาบินไปในความตื่นเต้นที่ดีและอ้อนวอนให้เขาออกแรงตัวเอง.
นาย เกรเกอร์ขึ้นมาด้วยตะแกรงซึ่งเขาตั้งใจที่จะปรากฏบนยอดของปีเตอร์; แต่ปีเตอร์ wriggled ออกเพียงในเวลาที่ออกจากแจ็คเก็ตของเขาอยู่ข้างหลังเขา.
และวิ่งเข้าไปใน Toolshed และกระโดดลงไปในกระป๋อง ก็จะได้รับสิ่งที่สวยงามซ่อนตัวอยู่ในถ้ามันไม่ได้มีน้ำมากในนั้น.
นาย เกรเกอร์ก็ค่อนข้างแน่ใจว่าเปโตรอยู่ที่ไหนสักแห่งใน Toolshed อาจจะซ่อนอยู่ใต้หม้อดอกไม้ เขาเริ่มที่จะทำให้พวกเขามากกว่าอย่างระมัดระวังมองในแต่ละ.
ปัจจุบันปีเตอร์ sneezed- "Kertyschoo!" นายเกรเกอร์เกิดขึ้นหลังจากที่เขาได้ในเวลาไม่
และพยายามที่จะวางเท้าของเขาเมื่อปีเตอร์ที่กระโดดออกจากหน้าต่าง upsetting สามพืช หน้าต่างมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับนายเกรเกอร์และเขาก็เหนื่อยกับการทำงานหลังจากที่ปีเตอร์ เขาก็กลับไปทำงานของเขา.
ปีเตอร์นั่งลงกับส่วนที่เหลือ; เขาก็ออกจากลมหายใจและตัวสั่นด้วยความตกใจและเขาก็ไม่ได้เป็นความคิดที่ไม่น้อยกว่าวิธีที่จะไป . นอกจากนี้เขาเป็นชื้นมากกับการนั่งอยู่ในที่สามารถ
. หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เริ่มที่จะเดินเรื่องไป lippity-lippity ไม่ได้อย่างรวดเร็วมากและมองรอบ ๆ ตัว
เขาพบว่าประตูในผนัง; แต่มันถูกขังและไม่มีที่ว่างสำหรับกระต่ายเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะบีบไขมันใต้.
เมาส์เก่า ๆ ได้ถูกเรียกใช้และออกไปหน้าประตูหินแบกถั่วและถั่วกับครอบครัวของเธอในไม้ ปีเตอร์ถามเธอทางไปที่ประตู แต่เธอได้เช่นกฟภ. ขนาดใหญ่ในปากของเธอว่าเธอไม่สามารถตอบ เธอส่ายหัวของเธอที่เขา ปีเตอร์เริ่มที่จะร้องไห้.
จากนั้นเขาก็พยายามที่จะหาวิธีการของเขาตรงข้ามสวน แต่เขาก็กลายเป็นมากขึ้นและงงมากขึ้น ปัจจุบันเขามาถึงบ่อที่นายเกรเกอร์ที่เต็มไปด้วยน้ำกระป๋องของเขา แมวสีขาวถูกจ้องมองที่ปลาทองบาง; เธอนั่งมากยังคงมาก แต่ตอนนี้แล้วปลายหางของเธอกระตุกราวกับว่ามันยังมีชีวิตอยู่ ปีเตอร์คิดว่าดีที่สุดที่จะหายไปโดยไม่พูดกับเธอ เขาได้ยินเกี่ยวกับแมวจากญาติของเขาน้อยเบนจามินกระต่าย.
เขาเดินกลับไป Toolshed แต่ทันใดนั้นค่อนข้างใกล้เคียงกับเขาเขาก็ได้ยินเสียงของ hoe- SCR-R-Ritch รอยขีดข่วนรอยขีดข่วน scritch ปีเตอร์ scuttered ใต้พุ่มไม้ แต่ปัจจุบันเป็นอะไรเกิดขึ้นเขาออกมาและปีนขึ้นไปอยู่บนรถเข็นและปกมากกว่า สิ่งแรกที่เขาเห็นก็คือนายเกรเกอร์ hoeing หัวหอม เขากลับหันไปทางปีเตอร์และเกินเขาเป็นประตูเมืองมา
ปีเตอร์ได้ลงอย่างเงียบ ๆ ปิดสาลี่และเริ่มทำงานให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะได้ไปพร้อมเดินตรงเบื้องหลังบางส่วนพุ่มไม้ดำลูกเกด.
นาย เกรเกอร์จับสายตาของเขาที่มุม แต่ปีเตอร์ไม่ได้ดูแล เขาหลบอยู่ใต้ประตูและมีความปลอดภัยที่สุดท้ายในไม้นอกสวน.
นาย เกรเกอร์แขวนเสื้อเล็ก ๆ น้อย ๆ และรองเท้าสำหรับความหวาดกลัว-อีกาจะขู่ blackbirds ได้.
ปีเตอร์ไม่เคยหยุดทำงานหรือมองอยู่ข้างหลังเขาจนกว่าเขาจะกลับมาถึงบ้านไปใหญ่เฟอร์ต้นไม้.
เขาเหนื่อยเพื่อที่เขาล้มลงบนนุ่มดี ทรายบนพื้นของกระต่ายหลุมและปิดตาของเขา แม่ของเขาคือการปรุงอาหารไม่ว่าง; เธอสงสัยว่าสิ่งที่เขาทำกับเสื้อผ้าของเขา มันเป็นแจ็คเก็ตเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สองและคู่ของรองเท้าที่ปีเตอร์ได้หายไปในปักษ์!
ผมเสียใจที่จะบอกว่าปีเตอร์ไม่ได้เป็นอย่างดีในช่วงเย็น.
แม่ของเขาพาเขาไปที่เตียงและทำให้ชา Camomile บาง; และเธอให้ดอส