It was with the fourteenth century

It was with the fourteenth century that major works of English literature began once again to appear; these include the so-called Pearl Poet's Pearl, Patience, Cleanness, and Sir Gawain and the Green Knight; Langland's political and religious allegory Piers Plowman; John Gower's Confessio Amantis; and the works of Geoffrey Chaucer, the most highly regarded English poet of the Middle Ages, who was seen by his contemporaries as an English successor to the great tradition of Virgil and Dante.

The latter portion of the 14th century also saw not only the consolidation of English as a written language, taking over from French or Latin in certain areas, but a large shift from primarily theological or religious subject matter to also include that of a more secular nature. Vernacular book production saw a growth in the amount of books being copied, both secular and religious. Thus, the latter portion of the 14th century can be seen as one of the most significant periods in the history of the English language.[2]

The reputation of Chaucer's successors in the 15th century has suffered in comparison with him, though Lydgate, Thomas Hoccleve, and Skelton are widely studied. At this time the origins of Scottish poetry began with the writing of The Kingis Quair by James I of Scotland. The main poets of this Scottish group were Robert Henryson, William Dunbar, and Gavin Douglas. Henryson and Douglas introduced a note of almost savage satire, which may have owed something to the Gaelic bardic poetry, while Douglas's version of Virgil's Aeneid is one of the early monuments of Renaissance literary humanism in English.

It was a vibrant time for religious drama as well: many morality plays and miracle plays were produced, and some scripts survive today. Sidrak and Bokkus is another example of late Middle English literature.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นศตวรรษที่สิบสี่ที่ปรากฏ อีกครั้งเริ่มงานสำคัญของวรรณคดีอังกฤษ เหล่านี้รวมเรียกว่ามุกของกวีไข่มุก อดทน ความ สะอาด และเซอร์กาเวน และ อัศวินเขียว ของ Langland การเมือง และศาสนาชาวฟไถท่า จอห์นกรุงเทพมหานคร Confessio Amantis และงานของเจฟฟรีย์ชอเซอร์ กวีสำหรับอังกฤษถือสูงสุดของยุคกลาง ที่เห็นพวกเขาเป็นภาษาอังกฤษเป็นประเพณีดีของเฝอและ Danteส่วนหลังของศตวรรษที่ 14 ยังเห็นไม่รวมภาษาอังกฤษเป็นภาษาเขียน การผ่านจากฝรั่งเศสหรือละตินในบางพื้นที่ แต่กะขนาดใหญ่จากหลักศาสนศาสตร์ หรือศาสนาเรื่องรวมที่มีลักษณะทางโลกมากขึ้น ผลิตหนังสือท้องถิ่นมีการเติบโตที่จำนวนหนังสือที่คัดลอก ทั้งทางโลก และทางศาสนา ดังนั้น สามารถเห็นส่วนหลังของศตวรรษที่ 14 เป็นช่วงเวลาสำคัญในประวัติศาสตร์ของภาษาอังกฤษอย่างใดอย่างหนึ่ง [2]ชื่อเสียงของผู้สืบทอดของ Chaucer ในศตวรรษที่ 15 ได้รับความเดือดร้อนเมื่อเปรียบเทียบกับเขา ว่า Lydgate, Thomas Hoccleve และ Skelton อย่างกว้างขวางได้ศึกษา เวลานี้ มาของบทกวีสกอตแลนด์เริ่มต้น ด้วยการเขียน Kingis Quair โดย James แห่งสกอตแลนด์ กวีหลักของกลุ่มนี้สก็อตถูก Robert Henryson, William Dunbar และ Gavin ดักลาส Henryson และดักลาสนำจากเสียดสีเกือบอำมหิต ซึ่งอาจมีหนี้บางอย่าง bardic กวีนิพนธ์ลิคพูด เนิดเฝอของรุ่นของดักลาสเป็นอนุสาวรีย์แรกของเรอเนสซองซ์มนุษยนิยมวรรณกรรมภาษาอังกฤษอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นช่วงเวลาแห่งละครเช่นศาสนา: บทละครศีลธรรมและเล่นมหัศจรรย์มากมายถูกผลิต และสคริปต์บางอย่างอยู่รอดวันนี้ Sidrak และ Bokkus เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งของวรรณคดีภาษาอังกฤษยุคกลางปลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นกับศตวรรษที่สิบสี่ที่ผลงานที่สำคัญของวรรณคดีอังกฤษเริ่มอีกครั้งที่จะปรากฏขึ้น เหล่านี้รวมถึงสิ่งที่เรียกว่ามุกกวีเพิร์ล, ความอดทน, ความสะอาด, และเซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียว; Langland ของทางการเมืองและศาสนาชาดกเพียร์สชาวนา; จอห์นโกเวอร์ Confessio Amantis; และผลงานของเจฟฟรีย์ชอเซอร์ส่วนใหญ่ได้รับการยกย่องกวีชาวอังกฤษในยุคกลางที่ถูกมองเห็นได้ด้วยโคตรของเขาในฐานะที่เป็นผู้สืบทอดภาษาอังกฤษเป็นประเพณีที่ดีของเฝอและ Dante ได้. ส่วนหลังของศตวรรษที่ 14 ยังเห็นไม่เพียง แต่การควบรวมกิจการ ภาษาอังกฤษเป็นภาษาเขียนเอามาจากฝรั่งเศสหรือภาษาละตินในบางพื้นที่ แต่การเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่จากเรื่องหลักศาสนศาสตร์หรือศาสนายังรวมถึงที่ของธรรมชาติฆราวาส ผลิตหนังสือพื้นถิ่นเห็นการเจริญเติบโตในจำนวนของหนังสือที่มีการคัดลอกทั้งทางโลกและทางศาสนา ดังนั้นในส่วนหลังของศตวรรษที่ 14 สามารถมองเห็นเป็นหนึ่งในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ของภาษาอังกฤษ. [2] ชื่อเสียงของผู้สืบทอดของชอเซอร์ในศตวรรษที่ 15 ได้รับความเดือดร้อนในการเปรียบเทียบกับเขา แต่ Lydgate โทมัส Hoccleve และ Skelton มีการศึกษากันอย่างแพร่หลาย ในเวลานี้ต้นกำเนิดของบทกวีที่สก็อตที่จะเริ่มต้นด้วยการเขียนของ Kingis Quair โดยเจมส์ฉันแห่งสกอตแลนด์ กวีหลักของกลุ่มสก็อตนี้มีโรเบิร์ต Henryson วิลเลียมดันบาร์และกาวินดักลาส Henryson และดักลาสแนะนำบันทึกถ้อยคำโหดเกือบหนึ่งซึ่งอาจจะเป็นหนี้อะไรบางอย่างกับบทกวีรีดเงินสาขาในขณะที่รุ่นดักลาสของเวอร์จิลเนิดเป็นหนึ่งในอนุสรณ์สถานที่เริ่มต้นของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยามนุษยวรรณกรรมในภาษาอังกฤษ. มันเป็นช่วงเวลาที่สดใสสำหรับละครเรื่องศาสนา กัน: หลายศีลธรรมบทละครและบทละครมิราเคิลถูกผลิตและบางสคริปต์รอดมาได้ทุกวันนี้ Sidrak และ Bokkus คือตัวอย่างของสายวรรณกรรมภาษาอังกฤษยุคกลางอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นกับสิบสี่ศตวรรษที่ทำงานสาขาวรรณคดีอังกฤษเริ่มต้นอีกครั้งปรากฏ ; เหล่านี้รวมเรียกว่า ไข่มุก กวีไข่มุก , ความอดทน , ความสะอาด , และเซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียว แลงแลนด์ของการเมืองและศาสนาชาดกตอม่อคนที่ไถนา ; John Gower confessio amantis ; และผลงานของ เจฟฟรีย์ ชอเซอร์ , สูงที่สุด ยกย่องกวีอังกฤษในยุคกลางที่ถูกเห็นโดยโคตรของเขาเป็นผู้สืบทอดภาษาอังกฤษเป็นประเพณีที่ดีของเวอร์จิลกับดันเต้ส่วนหลังของศตวรรษที่ 14 ยังเห็นไม่เพียง แต่การรวมของภาษาอังกฤษเป็นภาษาเขียน ถ่ายมาจากภาษาละติน ฝรั่งเศส หรือ ในบางพื้นที่ แต่การเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่จากหลักเทววิทยาทางศาสนา หรือเรื่องการรวมของธรรมชาติทางโลกมากขึ้น การผลิตหนังสือพื้นถิ่นเห็นการเจริญเติบโตใน จำนวนหนังสือที่ถูกคัดลอกทั้งทางโลกและทางศาสนา ดังนั้น ส่วนหลังของศตวรรษที่ 14 สามารถมองเห็นเป็นหนึ่งในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ของภาษาอังกฤษ [ 2 ]ชื่อเสียงของผู้สืบทอดชอเซอร์ในศตวรรษที่ 15 ได้รับความเดือดร้อนในการเปรียบเทียบกับเขา แม้ว่าลิดเกต , โทมัส hoccleve และ Skelton มีการศึกษาอย่างกว้างขวาง . ที่เวลาต้นกำเนิดของกวีนิพนธ์อังกฤษเริ่มด้วยการเขียนของ kingis quair โดยเจมส์ของสกอตแลนด์ กวีชาวสก๊อตหลักของกลุ่มนี้คือ โรเบิร์ต henryson วิลเลี่ยม ดันบาร์ และ เกวิน ดักลาส henryson และ Douglas แนะนำข้อความเสียดสีเกือบโหด ซึ่งอาจติดค้างบางอย่างกับบทกวี bardic สาขา ในขณะที่ดักลาสรุ่นเวอร์จิลเป็นแอเนียดเป็นอนุสาวรีย์แรกของเรอเนสซองซ์มนุษยนิยมวรรณกรรมภาษาอังกฤษมันเป็นประกายเวลาละครศาสนาเช่นกัน : จริยธรรมและมิราเคิลเล่นเล่นหลายที่ และบางแบบทุกวันนี้ และเป็นอีกตัวอย่างของ sidrak bokkus กลางดึกวรรณกรรมอังกฤษ