Finance capitalism or financial cap

Finance capitalism or financial capitalism is the subordination of processes of production to the accumulation of money profits in a financial system.[1]

Financial capitalism is thus a form of capitalism where the intermediation of saving to investment becomes a dominant function in the economy, with wider implications for the political process and social evolution:[2] since the late 20th century it has become the predominant force in the global economy,[3] whether in neoliberal or other form.[4]

Characteristics Edit
Finance capitalism is characterized by a predominance of the pursuit of profit from the purchase and sale of, or investment in, currencies and financial products such as bonds, stocks, futures and other derivatives. It also includes the lending of money at interest; and is seen by Marxist analysts (from whom the term finance capitalism originally derived) as being exploitative by supplying income to non-laborers.[5] Academic defenders of the economic concept of capitalism, such as Eugen von Böhm-Bawerk, see such profits as part of the roundabout process by which it grows and hedges against inevitable risks.[6]

In financial capitalism, financial intermediaries become large concerns, ranging from banks to investment firms. Where deposit banks attract savings and lend out money, while investment banks obtain funds on the interbank market to re-lend for investment purposes, investment firms, by comparison, act on behalf of other concerns, by selling their equities or securities to investors, for investment purposes.[7]

Social implications Edit
The meaning of the term financial capitalism goes beyond the importance of financial intermediation in the modern capitalist economy. It also encompasses the significant influence of the wealth holders on the political process and the aims of economic policy.[8]

Thomas Palley has argued that the 21st century predominance of finance capital has led to a preference for speculation – Casino Capitalism – over investment for entrepreneurial growth in the global economy.[9]

Historical developments Edit
Rudolf Hilferding is credited with first bringing the term finance capitalism into prominence, with his (1910) study of the links between German trusts, banks, and monopolies before World War I – a study subsumed by Lenin into his wartime analysis of the imperialist relations of the great world powers.[10] Lenin concluded of the banks at that time that they were “the chief nerve centres of the whole capitalist system of national economy”:[11] for the Comintern, the phrase "dictatorship of finance capitalism"[12] became a regular one.

In such a traditional Marxist perspective, finance capitalism is seen as a dialectical outgrowth of industrial capitalism, and part of the process by which the whole capitalist phase of history comes to an end. In a fashion similar to the views of Thorstein Veblen, finance capitalism is contrasted with industrial capitalism, where profit is made from the manufacture of goods.

Braudel would later point to two earlier periods when finance capitalism had emerged in human history – with the Genoese in the 16th century and the Dutch in the 17th and 18th centuries – although at those points it was from commercial capitalism that it developed.[13] Giovanni Arrighi extended Braudel's analysis to suggest that a predominance of finance capitalism is a recurring, long-term phenomenon, whenever a previous phase of commercial/industrial capitalist expansion reaches a plateau.[14]

Whereas by mid-century the industrial corporation had displaced the banking system as the prime economic symbol of success,[15] the late twentieth-century growth of derivatives and of a novel banking model[16] ushered in a new (and historically fourth) period of finance capitalism.[17]

Fredric Jameson has seen the globalised abstractions of this current phase of financial capitalism as underpinning the cultural manifestations of postmodernism.[18]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเงินทุนนิยม หรือทุนนิยมทางการเงินคือการกระบวนการของการผลิตเพื่อการสะสมของกำไรเงินในระบบการเงิน [ 1 ]ทุนนิยมทางการเงินจึงเป็นรูปแบบของระบบทุนนิยมที่ตัวกลางของการออม การลงทุนจะกลายเป็นฟังก์ชั่นเด่นในเศรษฐกิจกับผลกระทบที่กว้างขึ้นสำหรับกระบวนการทางการเมืองและวิวัฒนาการทางสังคม : [ 2 ] ตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 20 มันได้กลายเป็นแรงโดดในเศรษฐกิจโลก , [ 3 ] ไม่ว่าใน neoliberal หรือรูปแบบอื่น ๆ . 4 ]ลักษณะการแก้ไขการเงินระบบทุนนิยมเป็น characterized โดยความเด่นของการแสวงหากำไรจากการซื้อและการขายหรือการลงทุนในสกุลเงิน และผลิตภัณฑ์ทางการเงิน เช่น หุ้นกู้ หุ้น ฟิวเจอร์ส และอนุพันธ์อื่น ๆ นอกจากนี้ยังรวมถึงการให้กู้ยืมเงินในอัตราดอกเบี้ย และจะเห็นโดยมาร์กซ์นักวิเคราะห์ ( ที่ระยะการเงินทุนนิยมสร้างสรรค์มา ) เป็นการแสวงประโยชน์โดยการจัดหารายได้ ไม่ใช้แรงงาน [ 5 ] วิชาการ Defenders ของแนวคิดของระบบทุนนิยม เช่น เกน von B ö HM bawerk เห็นผลกำไรดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของ กระบวนการวงเวียนที่เติบโต และป้องกันความเสี่ยง กับความเสี่ยงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ [ 6 ]ในโลกของทุนนิยมการเงิน ตัวกลางทางการเงินกลายเป็นความกังวลขนาดใหญ่ตั้งแต่ธนาคารเพื่อการลงทุนบริษัท ซึ่งธนาคารเงินฝากออมทรัพย์และดึงดูดให้ยืมเงิน ในขณะที่ธนาคารเพื่อการลงทุนได้รับเงินในตลาดระหว่างธนาคารเพื่อจะยืมเพื่อการลงทุน บริษัท การลงทุนโดยการกระทำในนามของความกังวลอื่น ๆ โดยขายหุ้นหรือหลักทรัพย์แก่นักลงทุน เพื่อการลงทุน [ 7 ]แก้ไขผลกระทบทางสังคมความหมายของคำว่า การเงินทุนนิยมที่นอกเหนือไปจากความสำคัญของตัวกลางทางการเงินในระบบเศรษฐกิจทุนนิยมสมัยใหม่ นอกจากนี้ยังครอบคลุมอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญของความมั่งคั่งถือในกระบวนการทางการเมือง และจุดมุ่งหมายของนโยบายเศรษฐกิจ [ 8 ]โทมัส palley ได้โต้แย้งว่า ศตวรรษที่ 21 ความเด่นของทุนการเงินได้นำไปสู่การตั้งค่าสำหรับการคาสิโน––ทุนนิยมมากกว่าการลงทุนของผู้ประกอบการในเศรษฐกิจโลก . [ 9 ]พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ที่แก้ไขรูดอล์ฟ hilferding เครดิตก่อนนำคำว่าการเงินทุนนิยมเข้าไปโดดกับเขา ( 1910 ) ศึกษาการเชื่อมโยงระหว่างทรัสต์ เยอรมันธนาคาร และการผูกขาดก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่งซึ่งศึกษาโดยวิทย เลนินเข้าสงคราม การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของอำนาจจักรวรรดินิยมโลกที่ดี [ 10 ] เลนินสรุปของธนาคารที่ เวลาที่พวกเขา " ผอ. ศูนย์ประสาทของระบบทุนนิยมทั้งเศรษฐกิจแห่งชาติ " [ 11 ] สำหรับองค์การคอมมิวนิสต์สากลวลี " เผด็จการทุนนิยมการเงิน " [ 12 ] เป็นปกติในมุมมองของมาร์กซ์ดั้งเดิม ทุนนิยมการเงินถือเป็นผลพลอยได้วิภาษของระบบทุนนิยมอุตสาหกรรม และเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการ ซึ่งขั้นตอนทั้งหมดของประวัติศาสตร์ทุนนิยมจะล่มสลาย ในแฟชั่นที่คล้ายกันกับมุมมองของทอร์ ตน์ เวบลิน ทุนนิยมการเงินคือขัดกับระบบทุนนิยมอุตสาหกรรม ที่กำไรทำจากการผลิตสินค้านัล บรูเดลจะชี้ไปก่อนหน้านี้สองรอบระยะเวลาเมื่อทุนนิยมการเงินที่มีขึ้น–ประวัติศาสตร์ของมนุษย์กับ Genoese ในศตวรรษที่ 16 และ 17 และ 18 ศตวรรษชาวดัตช์ ( แม้ว่าในจุดนั้นมันเป็นระบบทุนนิยมที่พัฒนาเชิงพาณิชย์ [ 13 ] จีโอวานี่ ริชไฮขยายการวิเคราะห์นัล บรูเดลเพื่อชี้ให้เห็นว่า อุตสาหกรรมการเงินทุนนิยม เป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในระยะยาว เมื่อก่อนหน้านี้เฟสของอุตสาหกรรมเชิงพาณิชย์การขยายตัวนายทุนถึงที่ราบสูง [ 14 ]ในขณะที่โดยกลางศตวรรษที่ บริษัท อุตสาหกรรมมีการแทนที่ระบบธนาคารเป็นสัญลักษณ์ทางเศรษฐกิจของนายกรัฐมนตรีแห่งความสำเร็จ [ 15 ] ปลายศตวรรษที่ยี่สิบการอนุพันธ์และรูปแบบของธนาคารใหม่ [ 16 ] ushered ในใหม่ ( และสี่ในอดีต ) ระยะเวลาของทุนนิยมการเงิน [ 17 ]เฟรดริค เจม นได้เห็นโลกาภิวัตน์นามธรรมของขั้นตอนนี้กระแสของทุนนิยมการเงินหนุนแสดงออกทางวัฒนธรรมของแนวคิดหลังสมัยใหม่ [ 18 ]