The widespread recent decline in th

The widespread recent decline in the species diversity and population density of freshwater mussels in North America may be partly related to chronic, low-level exposure to toxic metals. As benthic filter-feeding organisms, freshwater mussels are exposed to metals that are dissolved in water, associated with suspended particles and deposited in bottom sediments. Thus, freshwater mussels can bioaccumulate certain metals to concentrations that greatly exceed those dissolved in water. In adult mussels, the most common site of metal uptake is the gill, followed by the mantle and the kidney. The toxic effects of metals on freshwater mussels have been examined in a few acute toxicity tests, but the sublethal effects of long-term exposure to low environmental concentrations are little understood. Sublethal exposure to metals can alter growth, filtration efficiency, enzyme activity and behaviour. Sublethal effects are frequently observed at concentrations that are only half the lethal concentrations. However, few toxicity tests have used environmentally realistic exposure concentrations. Total concentrations of Cd, Cu, Hg and Zn in many oxic surface waters are in the ngl-1 range, yet many toxicity studies have exposed mussels to concentrations in the μgl-1 or even the mgl-1 range. An understanding of the processes by which metals affect freshwater mussels would provide insights on the ecotoxicological significance of metal contamination to natural mussel populations and aid in the development of water-quality criteria that adequately protect mussels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แพร่หลายล่าสุดลดลงชนิดความหลากหลายและจำนวนประชากรความหนาแน่นของภู่น้ำจืดในทวีปอเมริกาเหนืออาจจะบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับเรื้อรัง ล่างสัมผัสกับโลหะที่เป็นพิษ เป็นธรรมชาติให้อาหารกรองสิ่งมีชีวิต ภู่ปลาจะสัมผัสกับโลหะที่ละลายในน้ำ เกี่ยวข้องกับการระงับอนุภาค และฝากในตะกอนด้านล่าง ดังนั้น ภู่น้ำจืดสามารถ bioaccumulate บางโลหะให้ความเข้มข้นที่มากเกินที่ละลายในน้ำ ในผู้ใหญ่ภู่ เว็บไซต์ทั่วไปของการดูดซับโลหะได้เหงือก ตามหิ้งและไต ผลพิษของโลหะบนภู่น้ำจืดมีการตรวจสอบในการทดสอบความเป็นพิษเฉียบพลันน้อย แต่ลักษณะ sublethal ของระยะยาวสัมผัสกับความเข้มข้นต่ำสุดที่สิ่งแวดล้อมที่มีความเข้าใจน้อย โลหะ sublethal สัมผัสสามารถเปลี่ยนแปลงการเจริญเติบโต ประสิทธิภาพการกรอง เอนไซม์ และพฤติกรรม ลักษณะ sublethal มักพบที่ความเข้มข้นที่มีความเข้มข้นเพียงครึ่งที่ยุทธภัณฑ์ อย่างไรก็ตาม การทดสอบความเป็นพิษน้อยได้ใช้ความเข้มข้นของแสงจริงสิ่งแวดล้อม รวมความเข้มข้นของ Cd, Cu, Hg และ Zn ใน oxic ผิวน้ำอยู่ในช่วง ngl 1 ยังศึกษาความเป็นพิษมากมีสัมผัสภู่เพื่อความเข้มข้นใน μgl 1 หรือแม้แต่ช่วง mgl-1 ความเข้าใจเกี่ยวกับกระบวนการที่โลหะมีผลต่อปลาภู่จะให้ข้อมูลเชิงลึกใน ecotoxicological ความสำคัญของการปนเปื้อนโลหะประชากรหอยแมลงภู่ตามธรรมชาติ และช่วยในการพัฒนาเกณฑ์คุณภาพน้ำที่เพียงพอป้องกันภู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลดลงเมื่อเร็ว ๆ นี้ที่แพร่หลายในหลากหลายชนิดและความหนาแน่นของประชากรหอยน้ำจืดในทวีปอเมริกาเหนืออาจจะเกี่ยวข้องส่วนหนึ่งที่จะเรื้อรังสัมผัสในระดับต่ำเพื่อโลหะที่เป็นพิษ ในฐานะที่เป็นสิ่งมีชีวิตที่กรองให้อาหารสัตว์หน้าดิน, หอยน้ำจืดที่มีการสัมผัสกับโลหะที่ละลายในน้ำที่เกี่ยวข้องกับอนุภาคแขวนลอยและฝากไว้ในตะกอนด้านล่าง ดังนั้นหอยน้ำจืดที่สามารถสะสมทางชีวภาพโลหะบางอย่างที่จะมีความเข้มข้นที่มากเกินกว่าผู้ที่ละลายในน้ำ ในหอยแมลงภู่ผู้ใหญ่เว็บไซต์พบมากที่สุดของการดูดซึมโลหะเหงือกตามด้วยแมนเทิลและไต ความเป็นพิษของโลหะในหอยน้ำจืดที่ได้รับการตรวจสอบในการทดสอบความเป็นพิษเฉียบพลันน้อย แต่ผลกระทบของการเปิดรับ sublethal ในระยะยาวเพื่อความเข้มข้นต่ำสิ่งแวดล้อมที่มีความเข้าใจน้อย การสัมผัสกับโลหะร้ายแรงสามารถปรับเปลี่ยนการเจริญเติบโตประสิทธิภาพการกรองกิจกรรมของเอนไซม์และพฤติกรรม ผลกระทบที่ร้ายแรงจะสังเกตเห็นบ่อยครั้งที่ความเข้มข้นที่มีเพียงครึ่งหนึ่งของความเข้มข้นตาย แต่ไม่กี่ทดสอบความเป็นพิษต่อสิ่งแวดล้อมได้ใช้ความเข้มข้นของการสัมผัสจริง ความเข้มข้นรวมแคดเมียมทองแดงสังกะสีและปรอทในน้ำผิวดินออกซิกจำนวนมากในช่วง NGL-1 ยังศึกษาความเป็นพิษจำนวนมากได้สัมผัสหอยแมลงภู่ความเข้มข้นในμgl-1 หรือแม้กระทั่ง MGL-1 ช่วง ความเข้าใจในกระบวนการที่ส่งผลกระทบต่อโลหะหอยน้ำจืดที่จะให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับความสำคัญของการปนเปื้อนสารผสมโลหะประชากรหอยธรรมชาติและความช่วยเหลือในการพัฒนาของเกณฑ์คุณภาพน้ำที่เพียงพอป้องกันหอยแมลงภู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลดลงเมื่อเร็วๆนี้แพร่หลายในความหลากหลายของชนิดและความหนาแน่นของหอยน้ำจืดในทวีปอเมริกาเหนืออาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับเรื้อรัง ระดับการสัมผัสกับโลหะที่เป็นพิษ เป็นกรองดินอาหารสิ่งมีชีวิต หอยน้ำจืด มีการสัมผัสกับโลหะที่ละลายในน้ำ ที่เกี่ยวข้องกับอนุภาคแขวนลอยและฝากไว้ในดินตะกอนก้น ดังนั้นหอยแมลงภู่น้ำจืดสามารถ bioaccumulate บางโลหะปริมาณที่มากเกิน ที่ละลายในน้ำ ในหอยผู้ใหญ่เว็บไซต์ที่พบมากที่สุดของการใช้โลหะเป็นกิล ตามด้วยเสื้อคลุม และไต พิษของโลหะในหอยน้ำจืดที่ได้รับการตรวจสอบในไม่กี่การทดสอบความเป็นพิษเฉียบพลัน ,แต่ผลการประเมินการสัมผัสระยะยาวเพื่อสิ่งแวดล้อมที่มีความเข้มข้นน้อยเข้าใจ การเปิดรับโลหะสามารถแก้ไขการเจริญเติบโต ประสิทธิภาพการกรองของเอนไซม์ และพฤติกรรม การพบบ่อยที่ความเข้มข้นที่เป็นเพียงครึ่งหนึ่งของความเข้มข้นที่ทำให้ตายได้ อย่างไรก็ตามการทดสอบความเป็นพิษน้อยมีการใช้มีเหตุผลกับสิ่งแวดล้อมทั่วไป ความเข้มข้นรวมของแคดเมียม , ทองแดง , ปรอท และสังกะสีในน้ำพื้นผิวออกซิกหลายคนอยู่ในช่วง ngl-1 ยังศึกษาความเป็นพิษมากได้สัมผัสหอย เพื่อความเข้มข้นในμ gl-1 หรือแม้กระทั่งช่วง mgl-1 .ความเข้าใจในกระบวนการที่โลหะกระทบหอยแมลงภู่น้ำจืดจะให้ข้อมูลเชิงลึกในระดับการปนเปื้อนของโลหะ ecotoxicological หอยแมลงภู่ธรรมชาติประชากรและช่วยเหลือในการพัฒนาเกณฑ์คุณภาพน้ำที่เพียงพอป้องกันหอย