The area of Lebanon is approximatel

The area of Lebanon is approximately 10,452 square kilometers. The country is roughly rectangular in shape, becoming narrower toward the south and the farthest north. Its widest point is 88 kilometers, and its narrowest is 32 kilometers; the average width is about 56 kilometers.

The physical geography of Lebanon is influenced by natural systems that extend outside the country. Thus, the Biqa Valley is part of the Great Rift system, which stretches from southern Turkey to Mozambique in Africa. Like any mountainous country, Lebanon's physical geography is complex. Land forms, climate, soils, and vegetation differ markedly within short distances. There are also sharp changes in other elements of the environment, from good to poor soils, as one moves through the Lebanese mountains.

A major feature of Lebanese topography is the alternation of lowland and highland that runs generally parallel with a north-to-south orientation. There are four such longitudinal strips between the Mediterranean Sea and Syria: the coastal strip (or the maritime plain), western Lebanon, the central plateau, and eastern Lebanon.

The extremely narrow coastal strip stretches along the shore of the eastern Mediterranean. Hemmed in between sea and mountain, the sahil, as it is called in Lebanon, is widest in the north near Tripoli, where it is only 6.5 kilometers wide. A few kilometers south at Juniyah the approximately 1.5-kilometer-wide plain is succeeded by foothills that rise steeply to 750 meters within 6.5 kilometers from the sea. For the most part, the coast is abrupt and rocky. The shore line is regular with no deep estuary, gulf, or natural harbor. The maritime plain is especially productive of fruits and vegetables.

The western range, the second major region, is the Lebanon Mountains, sometimes called Mount Lebanon, or Lebanon proper before 1920. Since Roman days the term Mount Lebanon has encompassed this area. Antilibanos (Anti-Lebanon) was used to designate the eastern range. Geologists believe that the twin mountains once formed one range. The Lebanon Mountains are the highest, most rugged, and most imposing of the whole maritime range of mountains and plateaus that start with the Amanus or Nur Mountains in northern Syria and end with the towering massif of Sinai. The mountain structure forms the first barrier to communication between the Mediterranean and Lebanon's eastern hinterland. The mountain range is a clearly defined unit having natural boundaries on all four sides. On the north it is separated from the Nusayriyah Mountains of Syria by An Nahr al Kabir (the great river); on the south it is bounded by Al Qasimiyah River, giving it a length of 169 kilometers. Its width varies from about 56.5 kilometers near Tripoli to 9.5 kilometers on the southern end. It rises to alpine heights southeast of Tripoli, where Al Qurnat as Sawda (the black nook) reaches 3,360 meters. Of the other peaks that rise east of Beirut, Jabal Sannin (2,695 meters) is the highest. Ahl al Jabal (people of the mountain), or simply jabaliyyun, has referred traditionally to the inhabitants of western Lebanon. Near its southern end, the Lebanon Mountains branch off to the west to form the Shuf Mountains.

The third geographical region is the Biqa Valley. This central highland between the Lebanon Mountains and the Anti-Lebanon Mountains is about 177 kilometers in length and 9.6 to 16 kilometers wide and has an average elevation of 762 meters. Its middle section spreads out more than its two extremities. Geologically, the Biqa is the medial part of a depression that extends north to the western bend of the Orontes River in Syria and south to Jordan through Al Arabah to Al Aqabah, the eastern arm of the Red Sea. The Biqa is the country's chief agricultural area and served as a granary of Roman Syria. Biqa is the Arabic plural of buqaah, meaning a place with stagnant water.

Emerging from a base south of Homs in Syria, the eastern mountain range, or Anti-Lebanon (Lubnan ash Sharqi), is almost equal in length and height to the Lebanon Mountains. This fourth geographical region falls swiftly from Mount Hermon to the Hawran Plateau, whence it continues through Jordan south to the Dead Sea. The Barada gorge divides Anti-Lebanon. In the northern section, few villages are on the western slopes, but in the southern section, featuring Mount Hermon (286 meters), the western slopes have many villages. Anti-Lebanon is more arid, especially in its northern parts, than Mount Lebanon and is consequently less productive and more thinly populated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นที่ของเลบานอนเป็นประมาณ 10,452 ตารางกิโลเมตร ประเทศเป็นประมาณทรงสี่เหลี่ยม กลายเป็นแคบลงไปทางภาคใต้และภาคเหนือมากที่สุด จุดที่กว้างที่สุด 88 กิโลเมตร และแคบที่สุด 32 กิโลเมตร ความกว้างเฉลี่ยอยู่ประมาณ 56 กิโลเมตรภูมิศาสตร์กายภาพของเลบานอนได้รับอิทธิพลจากระบบธรรมชาติที่อยู่นอกประเทศ ดังนั้น หุบเขา Biqa เป็นส่วนหนึ่งของระบบดีริฟท์ ซึ่งทอดยาวจากตุรกีทางใต้ประเทศโมซัมบิกในทวีปแอฟริกา เช่นประเทศใดภูเขา ภูมิศาสตร์กายภาพของเลบานอนที่มีความซับซ้อน แบบฟอร์มที่ดิน ภูมิอากาศ ดิน และพืชแตกต่างกันอย่างเด่นชัดภายในระยะทางสั้น ๆ ยังมีการเปลี่ยนแปลงความคมชัดในองค์ประกอบของสิ่งแวดล้อม จากดีเป็นดินที่ไม่ดี หนึ่งเคลื่อนผ่านภูเขาเลบานอนคุณลักษณะที่สำคัญของเลบานอนภูมิประเทศเป็นการสับราบและราบสูงที่โดยทั่วไปขนานกับแนวเหนือใต้เป็น มีแถบตามยาวสี่ดังกล่าวระหว่างทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและซีเรีย: แนวชายฝั่ง (หรือราบทะเล), ตะวันตกเลบานอน กลางที่ราบสูง และตะวันออกของเลบานอนแนวชายฝั่งแคบยาวตามชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออก Hemmed ระหว่างภูเขาและทะเล sahil เรียกว่าในเลบานอน ได้กว้างที่สุดในภาคเหนือใกล้ตริโปลี กว้างเพียง 6.5 กิโลเมตร กี่กิโลเมตรที่ Juniyah ธรรมดาประมาณ 1.5 กิโลเมตรทั้งเป็นความสำเร็จ โดยบริเวณเชิงเขาที่เพิ่มขึ้นอย่างสูงลิ่วถึง 750 เมตรภายใน 6.5 กิโลเมตรจากทะเล ส่วนใหญ่ ชายฝั่งเป็นหิน และทันทีทันใด ฝั่งเป็นปกติไม่ มีปากน้ำลึก อ่าว หรือท่าเรือธรรมชาติ ราบทะเลมีประสิทธิผลโดยเฉพาะอย่างยิ่งผักและผลไม้ช่วงตะวันตก ภูมิภาคสำคัญสอง เป็นภูเขาเลบานอน บางครั้งเรียกว่าภูเขาเลบานอน หรือเลบานอนที่เหมาะสมก่อน 1920 ตั้งแต่โรมันวัน ระยะเมานท์เลบานอนมีห้อมล้อมบริเวณนี้ Antilibanos (ป้องกันเลบานอน) ถูกใช้เพื่อกำหนดช่วงตะวันออก นักธรณีวิทยาเชื่อว่า ภูเขาแฝดเมื่อเกิดการช่วงหนึ่ง เทือกเขาเลบานอนมีสูง ทนทานมากที่สุด และโอ่อ่าที่สุดของทั้งทะเลภูเขาและราบที่เริ่มต้น ด้วย Amanus หรือ Nur ภูเขาในภาคเหนือของซีเรีย และลงท้าย ด้วยดาวสูงตระหง่านของนาย โครงสร้างภูเขาเป็นอุปสรรคด่านแรกในการสื่อสารระหว่างทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและเมืองชนบทภาคตะวันออก เทือกเขาเป็นหน่วยกำหนดอย่างชัดเจนมีธรรมชาติขอบทั้งสี่ด้าน ทางทิศเหนือ ได้แยกออกจากเทือกเขา Nusayriyah ของประเทศซีเรีย โดย al Nahr อันเกเบอร์ (แม่); ใต้ มันเป็นล้อมรอบ ด้วยแม่น้ำอัล Qasimiyah ให้มันมีความยาว 169 กิโลเมตร ความกว้างตั้งแต่ประมาณ 56.5 กิโลเมตรใกล้ตริโปลีถึง 9.5 กิโลเมตรทางทิศใต้ มันขึ้นตะวันออกเฉียงใต้ของอัลไพน์ไฮท์ของตริโปลี ที่อัล Qurnat เป็น Sawda (นุ๊กดำ) ถึง 3,360 เมตร ของอื่น ๆ ยอดที่ขึ้นทางตะวันออกของเบรุต Sannin Jabal (2,695 เมตร) สูงที่สุด Jabal Ahl al (คนภูเขา), หรือเพียงแค่ jabaliyyun มีเรียกประเพณีชาวเลบานอนตะวันตก ใกล้สิ้นสุดของภาคใต้ เทือกเขาเลบานอนสาขาออกไปทางทิศตะวันตกเพื่อเทือกเขา Shufภูมิภาคทางภูมิศาสตร์สามเป็นหุบเขา Biqa ไฮนี้กลางภูเขาเลบานอนและเทือกเขาเลบานอนต่อต้านประมาณ 177 กิโลเมตร ความยาว และกว้าง 9.6 ถึง 16 กิโลเมตร และมีของ 762 เมตร ส่วนกลางของฟุ้งกว่าสองแขนขา วิจัย Biqa เป็นส่วนอยู่ตรงกลางของภาวะซึมเศร้าที่ขยายโค้งแม่น้ำออรอนตีสในซีเรียตะวันตกเหนือและใต้ในจอร์แดนผ่านอัลราบาห์ที่อัล Aqabah แขนตะวันออกของทะเลแดง Biqa เป็นพื้นที่เกษตรที่หัวหน้าของประเทศ และเป็นยุ้งของโรมันซีเรีย Biqa เป็นของ buqaah พหูพจน์ภาษาอาหรับหมายถึง สถานที่ที่ มีน้ำนิ่งเกิดขึ้นจากฐานทางตอนใต้ของฮอมส์ในซีเรีย เทือกเขาตะวันออก หรือต่อต้านเลบานอน (Lubnan แอช Sharqi), เป็นเกือบเท่ากับความยาวและความสูงภูเขาเลบานอน ภูมิภาคนี้สี่ตกอย่างรวดเร็วจากเพราะติดกับราบสูง Hawran ไหนจะยังคงผ่านใต้จอร์แดนทะเลเดดซี หุบเขา Barada หารต้านเลบานอน ในส่วนของภาคเหนือ บางหมู่บ้านอยู่บนเนินเขาตะวันตก แต่ในส่วนของภาคใต้ ภูเขาเพราะ (286 เมตร), ลาดตะวันตกมีหมู่บ้านหลายแห่ง ต่อต้านเลบานอนจะแห้งแล้งมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของภาคเหนือ กว่าภูเขาเลบานอน และผลผลิตน้อยลง และมีประชากรมากขึ้นประปราย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นที่ของเลบานอนจะอยู่ที่ประมาณ 10,452 ตารางกิโลเมตร ประเทศคือประมาณรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้ากลายเป็นแคบไปทางทิศใต้และทิศตะวันตกเฉียงเหนือที่ไกลที่สุด จุดที่กว้างที่สุดของมันคือ 88 กิโลเมตรและแคบเป็น 32 กิโลเมตร; ความกว้างเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 56 กิโลเมตร.

ภูมิศาสตร์ทางกายภาพของเลบานอนได้รับอิทธิพลจากระบบธรรมชาติที่ขยายออกนอกประเทศ ดังนั้น Biqa Valley เป็นส่วนหนึ่งของระบบระแหงดีซึ่งทอดยาวจากทางตอนใต้ของตุรกีไปโมซัมบิกในทวีปแอฟริกา เช่นเดียวกับประเทศที่เป็นภูเขาใด ๆ ภูมิศาสตร์ทางกายภาพของเลบานอนมีความซับซ้อน รูปแบบที่ดินสภาพภูมิอากาศดินและพืชที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดภายในระยะทางสั้น ๆ นอกจากนี้ยังมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในองค์ประกอบอื่น ๆ ของสภาพแวดล้อมที่ดีถึงดินที่ไม่ดีเป็นหนึ่งเคลื่อนผ่านภูเขาเลบานอน.

คุณลักษณะที่สำคัญของภูมิประเทศเลบานอนสับเปลี่ยนของลุ่มและพื้นที่สูงที่มักวิ่งขนานกับทิศเหนือลงสู่ทิศใต้ ปฐมนิเทศ. มีสี่แถบยาวเช่นระหว่างทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและซีเรีย. แถบชายฝั่ง (หรือที่ราบทางทะเล), เวสเทิเลบานอนที่ราบภาคกลางและภาคตะวันออกของเลบานอน

แคบมากเหยียดแถบชายฝั่งตามชายฝั่งทางทิศตะวันออกของทะเลเมดิเตอร์เรเนียน เรียงรายอยู่ระหว่างทะเลและภูเขา Sahil ขณะที่มันถูกเรียกในเลบานอนเป็นที่กว้างที่สุดในภาคเหนือที่อยู่ใกล้ตริโปลีซึ่งมันก็เป็นเพียง 6.5 กิโลเมตรกว้าง ไม่กี่กิโลเมตรทางทิศใต้ที่ Juniyah ธรรมดาประมาณ 1.5 กิโลเมตรกว้างประสบความสำเร็จโดยบริเวณเชิงเขาที่เพิ่มขึ้นสูงลิ่วถึง 750 เมตรภายใน 6.5 กิโลเมตรจากทะเล ส่วนใหญ่ชายฝั่งเป็นอย่างกระทันหันและร็อคกี้ เส้นฝั่งเป็นปกติโดยไม่ลึกปากน้ำอ่าวหรือท่าเรือตามธรรมชาติ ที่ราบทางทะเลโดยเฉพาะอย่างยิ่งการผลิตของผักและผลไม้.

ช่วงตะวันตกที่สองภูมิภาคที่สำคัญคือเทือกเขาเลบานอนบางครั้งเรียกว่าภูเขาเลบานอนหรือเลบานอนที่เหมาะสมก่อนที่ 1920 ตั้งแต่วันที่โรมันระยะภูเขาเลบานอนได้ห้อมล้อมพื้นที่นี้ Antilibanos (anti-เลบานอน) ถูกใช้ในการกำหนดช่วงตะวันออก นักธรณีวิทยาเชื่อว่าภูเขาแฝดเกิดขึ้นเมื่อช่วงหนึ่ง เทือกเขาเลบานอนสูงสุดส่วนใหญ่ขรุขระและการจัดเก็บภาษีมากที่สุดของช่วงการเดินเรือทั้งภูเขาและที่ราบที่เริ่มต้นด้วย Amanus หรือ Nur เทือกเขาในภาคเหนือของซีเรียและจบลงด้วยเทือกเขาสูงตระหง่านซีนาย โครงสร้างภูเขารูปแบบอุปสรรคแรกที่จะติดต่อสื่อสารระหว่างทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและเลบานอนห่างไกลจากตัวเมืองไปทางทิศตะวันออก เทือกเขาเป็นหน่วยที่กำหนดไว้อย่างชัดเจนมีขอบเขตธรรมชาติทั้งสี่ด้าน ทางทิศเหนือก็จะถูกแยกออกจากเทือกเขา Nusayriyah ซีเรียโดยนาห์รอัล Kabir (แม่น้ำใหญ่); ไปทางทิศใต้มันก็มีขอบเขตโดยอัล Qasimiyah แม่น้ำให้มันมีความยาว 169 กิโลเมตร ความกว้างของมันแตกต่างกันไปจากประมาณ 56.5 กิโลเมตรใกล้ตริโปลี 9.5 กิโลเมตรอยู่ทางด้านใต้ มันจะขึ้นไปสูงอัลไพน์ตะวันออกเฉียงใต้ของตริโปลีที่อัลอัลกุรนะฮ์อัสเซา ดาอ์ (นุ๊กสีดำ) ถึง 3,360 เมตร ของยอดเขาอื่น ๆ ที่เพิ่มขึ้นทางตะวันออกของกรุงเบรุต Jabal Sannin (2,695 เมตร) เป็นที่สูงที่สุด อาห์มัดอั Jabal (คนของภูเขา) หรือเพียง jabaliyyun ได้เรียกแบบดั้งเดิมที่อาศัยอยู่ทางทิศตะวันตกของเลบานอน ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดทางตอนใต้ของเทือกเขาเลบานอนสาขาออกไปทางทิศตะวันตกในรูปแบบเทือกเขา SHUF.

พื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่สามคือ Biqa วัลเลย์ นี้ Highland กลางระหว่างเทือกเขาเลบานอนและ Anti-เลบานอนเทือกเขาเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 177 กิโลเมตรและมีความยาว 9.6-16 กิโลเมตรกว้างและมีค่าเฉลี่ยสูงถึง 762 เมตร ส่วนตรงกลางมันแพร่ขยายออกไปมากกว่าสองขาของมัน ธรณีวิทยา Biqa เป็นส่วนที่อยู่ตรงกลางของภาวะซึมเศร้าที่ขยายไปทางเหนือโค้งตะวันตกของแม่น้ำ Orontes ในซีเรียและทิศใต้จอร์แดนผ่านที่ราบอัลอัควาบาแขนตะวันออกของทะเลสีแดง Biqa เป็นพื้นที่การเกษตรของประเทศที่ใหญ่และทำหน้าที่เป็นยุ้งฉางของโรมันซีเรีย Biqa เป็นพหูพจน์อาหรับ buqaah หมายถึงสถานที่ที่มีน้ำนิ่ง.

โผล่ออกมาจากฐานทางตอนใต้ของ Homs ในประเทศซีเรียเทือกเขาทางทิศตะวันออกหรือป้องกันประเทศเลบานอน (เลบานอนเถ้า Sharqi) เกือบจะเท่ากับความยาวและความสูงไปยังเลบานอน ภูเขา. ภูมิภาคนี้ตกอยู่ที่สี่อย่างรวดเร็วจากภูเขาเฮอร์โมนกับ Hawran ที่ราบสูงไหนก็ยังคงผ่านจอร์แดนไปทางทิศใต้ทะเลเดดซี Barada Gorge แบ่งต่อต้านเลบานอน ในส่วนของภาคเหนือของหมู่บ้านไม่กี่บนเนินเขาทางตะวันตก แต่ในส่วนของภาคใต้ที่มีภูเขาเฮอร์โมน (286 เมตร) ที่ไหล่เขาด้านตะวันตกมีหลายหมู่บ้าน ต่อต้านเลบานอนแห้งแล้งมากขึ้นโดยเฉพาะในส่วนของภาคเหนือกว่าภูเขาเลบานอนและมีน้อยดังนั้นการผลิตและอื่น ๆ ที่มีประชากรประปราย