Although no one knows for sure how

Although no one knows for sure how phobia develop, some researchers believe that phobia are passed from parents to children in one of two ways: either by inheriting the gene for a phobia, or by observing a parent's phobic reaction to something and learning to react in the same way. Another possibility is that phobia are a reaction to something frightening a person may have previously experienced. For example, John Dickson could have develpoed his fear of dog (cynophobia) when , as a child, he saw a dog bite another child.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถึงแม้ว่าไม่มีใครรู้แน่ว่าอาการกลัวพัฒนา บางนักวิจัยเชื่อว่า โรคกลัวที่จะถูกส่งผ่านจากผู้ปกครองเด็กในสองวิธี: หรือ โดยการสืบทอดยีนสำหรับโรคกลัวการ สังเกตปฏิกิริยา phobic หลักการให้ และการตอบสนองในแบบเดียวกับการเรียนรู้ อีกประการหนึ่งคือ โรคกลัวที่มีปฏิกิริยาเป็น frightening คนอาจมีประสบการณ์ก่อนหน้านี้ ตัวอย่าง จอห์นดิ๊กสันอาจมี develpoed เขากลัวหมา (cynophobia) เป็นเด็ก เห็นสุนัขกัดเด็กอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าจะไม่มีใครรู้ว่าวิธีการที่ความหวาดกลัวการพัฒนานักวิจัยบางคนเชื่อว่าความหวาดกลัวจะถูกส่งผ่านจากพ่อแม่กับเด็กในหนึ่งในสองวิธีทั้งโดยการสืบทอดยีนสำหรับความหวาดกลัวหรือโดยการสังเกตปฏิกิริยากลัวของผู้ปกครองบางสิ่งบางอย่างและการเรียนรู้ที่จะตอบสนองใน วิธีการเดียวกัน ความเป็นไปได้ก็คือว่ามีความหวาดกลัวปฏิกิริยากับบางสิ่งบางอย่างที่น่ากลัวคนอาจมีประสบการณ์ก่อนหน้านี้ ยกตัวอย่างเช่นจอห์นดิกสันจะได้ develpoed ความกลัวของเขาของสุนัข (cynophobia) เมื่อเป็นเด็กเขาเห็นสุนัขกัดเด็กอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าจะไม่มีใครรู้ว่า โฟเบีย พัฒนา นักวิจัยบางคนเชื่อว่าความกลัวจะถูกส่งผ่านจากผู้ปกครองเด็กในหนึ่งในสองวิธี : โดยสืบทอดยีนสำหรับความหวาดกลัวหรือโดยการสังเกตของผู้ปกครองของปฏิกิริยาบางอย่างและการเรียนรู้ที่จะตอบสนองในลักษณะเดียวกัน ความเป็นไปได้ก็คือว่า กลัวจะเกิดปฏิกิริยาบางอย่างที่น่ากลัว คนอาจจะเคยมีประสบการณ์ตัวอย่างเช่น จอห์น ดิกสัน อาจจะ develpoed ความกลัวของสุนัข ( cynophobia ) เมื่อเป็นเด็ก เขาเห็นสุนัขกัดเด็กอื่น