Obeid (1998) and also by Evans (198

Obeid (1998) and also by Evans (1980) in their findings that building interior
memory improves with the use of color schemes. Actually, the nondistinctiveness
of the waiting halls was the case in both examples. They need
revision not only to make each of the rooms different from one another but
also to change the perception of space from the user’s point of view (Arneill
&Devlin, 2002), whichwas not the subject discussed in thiswork. Overall, to
make the users feel less disturbed, polyclinic designers must cope with providing
architectural guidance in overcrowded situations while improving
spatial quality of spaces that are complementary.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Obeid (1998) และยัง โดยอีแวนส์ (1980) ในผลที่ภายในอาคารหน่วยความจำช่วยปรับปรุง ด้วยการใช้โครงร่างสี จริง nondistinctivenessห้องโถงรอแก้ไขกรณีในตัวอย่างทั้งสอง พวกเขาต้องการไม่เพียงแต่เพื่อให้แต่ละห้องแตกต่างกันอย่างหนึ่งแต่นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงการรับรู้ของพื้นที่จากมุมมองของผู้ใช้ (Arneill& เดฟลิน 2002), whichwas ไม่เรื่องที่กล่าวถึงใน thiswork โดยรวมทำให้ผู้รู้สึกถูกรบกวนน้อย polyclinic ดีไซเนอร์ต้องรับมือกับการให้แนะนำสถาปัตยกรรมในสถานการณ์ที่แออัดในขณะที่การปรับปรุงคุณภาพเชิงพื้นที่ของพื้นที่ที่มีความสมบูรณ์ยิ่งขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Obeid (1998) และโดยอีแวนส์ (1980) ในการค้นพบของพวกเขาที่สร้างภายใน
หน่วยความจำช่วยเพิ่มการมีการใช้รูปแบบสี ที่จริง nondistinctiveness
ห้องโถงรอเป็นกรณีตัวอย่างทั้ง พวกเขาจำเป็นต้อง
แก้ไขไม่เพียง แต่จะทำให้แต่ละห้องที่แตกต่างจากคนอื่น แต่
ยังรวมถึงการเปลี่ยนการรับรู้ของพื้นที่จากจุดที่ผู้ใช้ในมุมมองของ (Arneill
& เดฟลิน, 2002) ไม่ได้เรื่องที่กล่าวถึงใน whichwas thiswork โดยรวมที่จะ
ทำให้ผู้ใช้รู้สึกถูกรบกวนน้อยนักออกแบบโพลีคลินิกจะต้องรับมือกับการให้
คำแนะนำทางด้านสถาปัตยกรรมในสถานการณ์ที่แออัดขณะที่การปรับปรุง
คุณภาพเชิงพื้นที่ของช่องว่างที่จะประกอบ